تودیع و معارفه‌ای که باید در تاریخ ثبت شود

درود نوروز جان
افرین به سرعت عمل

درود بر دهبانی

موضوع خبری یادشده، می توانست از نگارش ادبی بهتری در گزارش بهره ببرد.
ضمن اینکه این تعداد عکس بارگذاری شده برای جلسه یادشده، ضرورت نداشت.

درود بر حاج زارع

ایکاش به جای این همه عکس یکی میگفت چرا باید سیاست به جای فرهنگ تعیین تکلیف نماید؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ افسوسسسسسسسسسسسسسسسسسسسس

درود برهردوتا هم دکتر دهبانی هم اقای کمالوندی

اخ و بختت کبنا

یکی نی بگه ... تو وچه ایگردی،پیرمردی ایفتی لگن ایشکنه

حرکت اخلاقی و خوبی بود. یکی دو سال پیش هم در جلسه ای که به عنوان تودیع و معارفه برگزار شده بود یکی از آموزش و پرورشی ها در لوداب با اهداء یک ( خودکاریا روان نویس ) به فرد جدید جهت موفقیت در پست جدید حرکت زیبا و اخلاقی انجام داد شاید راضی نباشد اسم نمی برم ولی کسانی که در جلسه حضور داشتند از این موضوع مطلعند. ایشان در مدارس یاسوج مشغولند. خدایا این نیروهای خوب را بیش از پیش موفق بدار

مبارکه کم کم جمع داره جمع میشه

بیچاره اصلاح طلبان چقدر اخلاق مدارن . اونوقت بر علیه شون چه تبلیغاتی که نمیکنند

خدارو شکر رفت بنده خدا خیلی اذیت شد، درود بر این همه صبوری. دست مریضاد مدیر جوان

تاجگردون ضرر کرد

عجب مدیریری نهاد تاج !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!؟؟؟؟؟؟کلا هر تحولی إیجاد میشه کاره تاج هست از اینجا تا امریکا ، دو روز قبل مدیر کارخانه در یکی از شهر ها ی أمریکا تغییر کرد و از همین جا جا داره از دکی جون تاج بالا برره تشکر کنیم

یکی توی این استان نیست که سوال کند هر تودیع ومعارفه ای که می شود بعضی از ... استان چه می خواهند که در صف اول می نشینند

ر.. خجالت هم چیز خوبی است .

«از ماست که بر ماست»
بشارت جعفری
با نگاهی به تاریخ حکومت داری در ایران، از ۲۵۰۰ سال پیش تا کنون، می توان فصول مشترک بسیاری را در این تاریخ پر طول و دراز پیدا کرد که این فصول به کرات باز تولید شده اند.
از بارزترین این فصول که از آن به عنوان بیماری جامعه ایرانی یاد می¬شود،”استبداد ایرانی” است.
هرچند که موضوع مورد بحث این نوشته بیماری های منبعث از استبداد می¬باشد(که البته این بیمای های جانبی خود سبب باز تولید استبداد و بعضا اثرات مخرب تری از خود استبداد نیز دارند) با این همه برای این بیماری چرکین دلایل و عوامل متعددی از جمله شرایط جرافیایی و حتی شرایط اقلیمی سامان دهنده ی این شرایط جفرافیایی عنوان شده است(نگاه کنید به کتاب ما چگونه ما شدیم/صادق زیباکلام و استبداد و آشوب/محمد علی کاتوزیان). اما آنچه که به اعتقاد نگارنده عامل اصلی باز تولید استبداد بوده و به عنوان حلقه¬ی گمشده ی این تاریخ بیمار تا کنون به آن اشاره ای نرفته (یا کمتر اشاره رفته) است، “خانواده ی ایرانی” است.
به عقیده دانشمندان علوم اجتماعی بن مایه و زیر ساخت هر جامعه¬ای را خانواده تشکیل می دهد، بنابراین با شناخت عوامل حاکم بر خانواده در هر جامعه‌ای(با جامعه‌ی آماری صحیح) می‌توان به ماهیت آن جامعه پی برد. آنگونه که از خانواده ایرانی بر می آید،فضای حاکم بر آن در طول این تاریخ، فضای پدر سالارانه محض و کاملا استبدادی بوده که نمونه های فراوانی از ضرب المثل های ایرانی نیز در این رابطه وجود دارد.
آنجا که که نظام حاکم استبداد باشد و مالکیت تام و تمام از آن یک فرد باشد(هر چند در نظام کوچکی هم چون خانواده) میزان ها و معیارها از آنچه که” باید باشد به آنچه که هست تغییر می¬یابد”،جایگاه¬ها از”ارزش و تخصص به مورد پسندها می¬رسند” و هر آنکس که” به برج و بارو نزدیکتر، متنعم تر.
تجمع قدرت و ثروت در یک نقطه مشخص و هم¬چنین پاسخگو نبودن آن باعث می شود تا افراد برای در امان ماندن از عضب حکومت مرکز در جهت هم گرایی هرچه بیشتر با این نقطه¬ی ثقل تلاش کنند.
آنچه که جامعه¬ی امروز ایرانی بیش از پیش از آن رنج می¬برد و بی¬تردید به یکی از عوامل بر هم زننده¬ی آرامش روانی جامعه تبدیل شده است: “ریا”،”دروغ”و”بی¬اعتمادی” است، که این همه خود با دلایل یاد شده ی پیشین نتیجه ی استبداد در خانواده و بالطبع آن جامعه است،چرا که تجمع قدرت و ثروت در دست یک شخص و یا عده،ی معدود (در سطح حکومت) باعث می شود اطرافیان دربار به جای تلاش در جهت ترمیم کاستیها و انتقاد از وضع ناپسند، به تعریف و تمجید از وضع موجود بپردازند که خود شروعی برای رواج بی¬اخلاقی ها(دروغ و ریاکاری) می‌باشد.
صد البته در چنین فضایی کورسوهای منتقد از وضع موجود هزینه های فراوان را می¬پردازند. چرا که از دید شخص مستبد و صاحب منصبان منتفع یاد شده، این حرکت تلاش پشت پرده دار، غرض دار، مسموم، توطعه ی بیگانه و… پنداشته می شود. .نمونه های بسیاری در رابطه با این موارد در تاریخ ما وجود دارد که از جمله ی آنها: تغییر احکام دینی از طرف مبلغان دینی نزدیک به دربار در دوران صفویه(نگاه کنید به تشیع علوی تشیع صفوی/دکتر شریعتی) تا سر به نیست کردن افراد با کفایتی همچون امیرکبیر همه و همه مهر تأیید این یاد شده است.
در ایران امروز نیز تنها تفسیری که مورد پسند نهادهای رسمی است قرب و مکان دارد.هرکس شعائر(آن هم شعار) مورد پسند نهادهای رسمی را بیشتر و بهتر ادا و اجابت کند از مواهب بهتری برخوردار است و آنهایی که کمترین فاصله¬ای را با تریبون های رسمی داشته باشند(آن هم نه در عمل که در نظر) جزء دایره ی مطرودین به حساب می¬آیند و از کمترین حقوق و امکاناتی بهره مند نیستند،(که با آنچه از اسلام علی(ع) وار می¬شناسیم تفاوت ها دارد.چرا که علی(ع) حقوق خوارج را تا مادامی که دست به شمشیر نبرده بودند از بیت المال می پرداخت)
این معضل باعث به وجود آمدن درد عظیم تر در جامعه شده که نگارنده ازآن به عنوان “جامعه ی در جامعه” یاد می¬کند.چرا که واقعیات و درونیات افراد جامعه به خاطر تفسیر یکه ی نهادهای رسمی امکان بروز ندارند ودر صورت بروز هجمه های کم نظیر علیه آنها صورت می¬پذیرد و همین موضوع باعث می¬شود در ظاهر جامعه چیزی سوای از آنچه که در باطن جریان جامعه دارد، نمود داشته باشد. “دو جامعه به فاصله ی بسیار از هم”.این درد همانند عفونت زیر پوست روز به روز بزرگتر و بدخیم تر می¬گردد و در چرخه ی باطل نیز بازتولید می¬گردد.زیرا از طرف نهادهای رسمی تلاشی در جهت شنیدن و بها دادن به جامعه ی درون صورت نمی¬گیرد، هم ¬چنین ترس از ابراز جامعه¬ی درون از طرف افراد جامعه به دلیل ترس از عواقب آن سبب می¬گردد تا حلقه های مردمی جهت ترمیم این فضا شکل نگیرد.
از جمله تبعات شوم ناشی از بی اخلاقی¬های حاصل از استبداد و تشکیل جامعه ی در جامعه می توان به:
- شکستهای عاطفی پی در پی دختران و پسران جوان در روابط عاطفی به دلیل ظاهرسازی¬های یکی از طرفین برای رسیدن به اهداف شخصی و بر ملا شدن شخصیت واقعی افراد پس از مدتی.
- افزایش آمار طلاق و هم ¬چنین سن ازدواج به علت بی اعتمادی افراد جامعه نسبت به هم(در کنار وضعیت اقتصادی)
– افزایش کلاهبرداری¬های مالی،بزهکاری،فساد اداری گسترده صاحب مناسب رسمی و نزدبکان آنها (بابک زنجانی¬ها)
– نداشتن آرامش درونی یکایک افراد جامعه،افزایش افسردگی و عوامل دردناکتر دیگر که که اشاره به آنها در این مقوم نمی گنجد.
اگرچه فضای تک صدایی،پنهان شدن دردها ودیدگاه¬های واقعی افراد زیر پوست شهر “دروغ” و “ریا” می -توانند منافع اشخاص(و نه کلیت جامعه) را آن هم در کوتاه مدت تأمین کند، اما در بلند مدت جدای ازامکان ترکیدن ناگهانی این عفونت چرکین زیر پوستی آن هم به طور ناگهانی،زیان های جبران ناپذیر دیگری را بر پیکر نیمه‌جان فرهنگ خسته و پر از درد ایرانی وارد می‌کند. به عنوان مثال:از هم پاشیدن کانون خانواده ی ایرانی(با آن سابقه‌ی پاک و طولانی) به علت “بی‌اعتمادی” و “دروغ” به سالهای سال و نسلهای نسل نیاز دارد تا این درد بنیاد برکن را مرهم نهد و اثرات سوء ناشی از این رذایل اخلاقی را جامعه(تک تک افراد جامعه)درک کنند و چاره‌ی کار.
اگر شاخص به دست گرفتن پست ها و مناصب نه ویژگی های ظاهری و شعائر که تخصص ها و تدبیرها، ارتزاق شهروندان جامعه سوای از نوع تفکر آنها و نه ظواهر آنها و فضای چند فرهنگی(در ایران پر رنگ و فرهنگ‌مان) جای فضای تک فرهنگی تبلیغی از سوی تریبون های حکومتی را بگیرد،باشد که شروعی برای مرهم نهادن بر این درد عظیم بر جای مانده از تاریخ بر پیکر ایران عزیزمان گردد.

من هم به نوبه خودتبریک عرض میکنم محضردکتردهبانی پورامیدوارم موفق وسربلند باشید. پوزش می طلبم نتوانستم شرکت کنم

خدا وکیلی این همه عکس لازم بود