نقدی بر تجمع فرهنگیان

کبنا ؛عطاءالله حدادی
برهیچ کس پوشیده نیست که اقتصاد کشور های تک محصولی فراز وفرود های زیادی دارد و کشورما نیز از این قاعده مستثنی نیست. و نیک می‌دانیم مشکلات اقتصادی کشور ما ریشه در سالیان فبل از انقلاب دارد. از زمان پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی مسائلی نظیر جنگ تحمیلی وآثار به جای مانده از جنگ وبه دنبال رآن تحریم‌های بین المللی و مسائل دیگری از قبیل مدیریت اقتصاد داخلی مانند سیستم مالیاتی و نحوه پر داخت یارانه ها از جمله عواملی است که اقتصاد کشور را به چالش کشانده است در این میان کارکنان دولت عموماً و فرهنگیان خصوصاً از قشرهای هستند که بیشتر از بقیه اقشار متضرر شده‌اند.
این مشکلات یک شبه درست نشده اند که یک شبه حل شوند. چرا این نوع اعتراضات که اسم آن صنفی هم می‌گذاریم فقط در یک دوره‌های خاصی بروز می یابند؟.
فراموش نکنید وقتی در دولت اصلاحات نظیر چنین تجمع‌هایی بر گزار شد یک سری امتیازات مادی که از آن جمله اختصاص سالانه ۸۰ هزار تومان جیره غیرنقدی برای معلمین تصویب شد وبه لطف دولت نهم اضافه که نگردید همان ۸۰ هزار تومان نیز حذ ف شد. به یاد دارید در دولت گذشته فوق العاده ۲۰درصدی معلمان ابتدایی قطع شد که در بهمن ماه اخیر احیا شد فراموش نکنید در سا لهای اخیر وقتی تورم ۵۰ درصدی بر زندگی ما حکم فرما بود افزایش حقوق ما فقط ۶ درصد بود. به یاد دارید در شهریور ۹۱ وقتی قرار بود فوق العاده‌ای به حقوق فرهگیان اضافه شود چند بار حکم صادر می‌کردند و دوباره باطل می‌کردند. همه ما نیک می‌دانیم که مشکلات مالی مدارس از ۴و۵ سال پیش آغاز شده است. چطور آن موقع نه تنها جرات اعتراض نداشتیم بلکه شرایط نامناسب آن روزها را به مدینه فاضله هم تشبیه می‌کردند.
فراموش نکنید که در سال گذشته فقط به اندازه ۲سال قبل از آن ما افزایش حقوق داشتیم از طرفی در سال‌های گذشته احکام سالانه تا تیر و مرداد هم صادر نمی‌شد ولی سال ۹۳ در دهه اول فروردین احکام حقوقی ما صادر گردید.
همکاران عزیز وکلای ما در مجلس چکاره‌اند آیا باید در مجلس به سیاسی کاری و احیانا در تثبیت موقعیت آِینده خود باشند یا در این روزهایی که مجلس سر گرم بودجه و آنهم بخش هزینه‌ای آن هستند برای رفع مشکل موکلینشان اقدامی انجام دهند ما که الحمدالله در مجلس یکی مثل مدرس را داریم.
البته من مدعی نیستم که مشکل نیست و یقینا شرایط فعل در خورشان فرهگیان نیست این اذعان همه از جمله مسولین ما هم هست. و از این تجمعات در تمام دنیا مرسوم است اما در کشور ما در زمان‌های خاص برگزار می‌شود. در بعضی وقتها اسم این نوع تجمعات را عناد با نظام می‌نامند الان هم نظام همان است و دولت هم بر خواسته از رای مردم وهر چالشی نیز در تضاد با نظام اسلامی است.
از طرف دیگر اغلب دوستانی که در تجمع بودند از جمله کسانی هستند که تا پای مذاکرات هسته ای به میان می آید شعار هیهات من الذله سر می‌دهند و می‌گویند ما تحریم‌ها را می‌پذیریم و تا آخر می‌ایستیم. چطور فراموش کردند. مگر قرار نبود این عزیزان از قوت روزانه خود بکاهند. چرا دست نوشته به سینه می بندند وکلاس درس را ترک می‌کنند و تحصن راه می‌اندازند.
در آخر ما این فضای باز سیاسی را به آلبوم دولت تدبیر وامید اضافه می‌کنیم و به آن افتخار می کنیم که در فضایی تنفس می‌کنیم که هر کسی و هر صنفی بدون دغدغه و با آرامش خاطر مشکلات خود را بیان می‌کند.
همکاران عزیز جامعه پویا و با نشاط خواست همه است و همه از آن بهره‌مند می‌شوند اما انصافا قضاوت‌ها و تفسیرها از روی حب و بغض نباشد و همیشه منصفانه قضاوت کنید نکند گاهی برای تخریب افراد و گروه ها و یا تشویش افکار عمومی اقدامی صورت گیرد و یا کسانی که منافع خود و موجودیت خود را از دست رفته می‌بینند عوام فریبی کنند و شما ناخواسته در موقعیت‌های نامعقول قرار دهند.