کبنا ؛غلامرضا تاجگردون
پس از رای اعتماد مردم به حقیر و ابتدای ورودم به مجلس، تماس ها با تلفن همراهم و البته ایمیل شخصی ام روز به روز بیشتر شد (تا الان ده ها برابر شده) اوایل پیش خودم گفتم که خطم رو تغییر بدهم و یا حتی مثل خیلی از مسئولین از داشتن و روشن کردن تلفن همراه خودداری کنم و همه تماس ها رو دفاترم جمع آوری کنند و روزانه در اختیارم بگذارند. اما این مساله هم یکسری حواشی ایجاد می کرد و هم اینکه دفاترم از کار اصلیشون باز می موندند و هم اینکه برای خودمم جالب نبود.
به هر حال تصمیم گرفتم تلفن همراهم رو داشته باشم، ایمیل شخصی داشته باشم، سایت هم داشته باشم و جدیداً هم نرم افزار پیام رسان هم اضافه شده...
تقریباً و نزدیک به سه سال از دوران وکالتم می گذره و روز به روز تعداد تماسها به طرق مختلف بیشتر میشه و خیلی ها هم توقع پاسخگویی دارند و در این زمینه از همه مخاطبین میخوام که خودشون رو جای من بزارند و ببینند که چقدر می تونند تاب بیارند. البته من به شخصه خیلی دوست دارم ارتباطاتم با مردمم بیشتر باشه و ایمیل و سایت و... رو برای همین گذاشتم اما واقعاً وقتم اجازه نمیده به همشون جواب بدم و خودمم در اینباره معذبم، اما مطمئنم موکلانم این موضوع رو بخوبی درک می کنند.
پیام های گاه و بی گاه از دو نصف شب گرفته تا شش صبح و تا ۳ عصر روی تلفن همراهم سرازیر میشه و کاریشم نمیشه کرد...در کل اینها رو گفتم تا برسم به این موضوع که در این ارتباطاتی هم که وجود داره می بایست مراقب بود خدایی نکرده کسی آسیب نبینه و مزاحمتی ایجاد نشه و یا زندگی شخصی کسی مختل نشه.
همین چند شب پیش بود که پس از یک روز کاری سنگین و در راه برگشت به منزل، گوشیم رو روشن کردم تا در فاصله مجلس تا خونه از این وقت استفاده کنم و پاسخ یکسری از پیام ها رو بدم که یک پیام نسبتاً طولانی برایم جالب بود و البته شرمنده ایشان هم شدم.
این پیام این بود:
-سلام روز به خیر.
آقای تاجگردون، من یکبار دیگه با دفتر شما تماس گرفته بودم و از منشیتون خواهش کردم که این مشکل رو حل کنید.
اگر به شماره من دقت کنید خیلی شبیه شماره شماست.
من تو این ۳-۴ سال از سر و کله زدن با همشهری های شما خسته شدم.
این افراد شب و صبح و وقت و بی وقت سرشون نمیشه.
من خودم مدیرعامل یک شرکتم و بعضی مواقع مثل امروز از پشت هم زنگ زدن همشهری هاتون و افرادی که باشما کار دارن تو جلسه کلافه میشم.
واقعا جالبه که این دوستان رد تماس و جواب ندادن اصلا نمی دونن یعنی چه!!! در هر حال من یک سال با تلاش و هرکس که تماس گرفت شماره شما رو دادم گفتم شاید مشکل حل بشه ولی ظاهرا قابل حل نیست.
من نمیدونم تمام افرادی که راس کار هستند اطرافیانشون انقدر خواسته های زیاد دارند!!!! از وقتی که شماره ها جابجا شده تازه معنی پارتی بازی رو میفهمم!!!
در هر حال امیدوارم که بتونید مشکل رو حل کنید در غیر اینصورت من اقدام قانونی میکنم چون برای من دیگه از مرز مزاحمت گذشته...
روز خوش
منکه حقیقتاً با خوندن این پیام جا خورده بودم و شرمنده، پاسخ دادم:
-سلام برادر عزیز. واقعاً نمیدونم چی باید بگم... من روزی ٧٠٠-٨٠٠ تماس و ٢٠٠-٣٠٠ پیام دارم. نمیدونم چکار کنم. هیچ راهی نداره و نمیشه کاری کرد.
احتمالا شما شمارتون براتون مهمه وگرنه جسارتاً فقط میتونم بگم اجازه بفرمایید شماره شما را تملک کنم وگرنه من راه حل دیگه ای به ذهنم نمیرسه. این مردم از یک منطقه محروم هستن که عمدتاً نیازمندند و دوست دارند نماینده شون حل کنه. به هر حال من فعلاً فقط میتونم عذرخواهی کنم و خوشحال میشم پیشنهاد دیگری باشه عمل کنم...
این پیام رو ارسال کردم تا بعدش به فکر فرو برم که چه باید کنم که نه ارتباطم با مردم قطع بشه و نه اینکه مزاحمتی برای کسی پیش بیاد و اینکه بتونم امورات مردم رو با فراغ بال فکری بیشتری رسیگی کنم و از حقشون دفاع کنم. به هر حال اینم قبول دارم که همه هم دسترسی به ایمیل و سایت و یا وایبر ندارند، و باید این خط بمونه... شاید راه حل دیگه ای هم باشه که تا الان به ذهنم نرسیده...شاید...
پس از رای اعتماد مردم به حقیر و ابتدای ورودم به مجلس، تماس ها با تلفن همراهم و البته ایمیل شخصی ام روز به روز بیشتر شد (تا الان ده ها برابر شده) اوایل پیش خودم گفتم که خطم رو تغییر بدهم و یا حتی مثل خیلی از مسئولین از داشتن و روشن کردن تلفن همراه خودداری کنم و همه تماس ها رو دفاترم جمع آوری کنند و روزانه در اختیارم بگذارند. اما این مساله هم یکسری حواشی ایجاد می کرد و هم اینکه دفاترم از کار اصلیشون باز می موندند و هم اینکه برای خودمم جالب نبود.
به هر حال تصمیم گرفتم تلفن همراهم رو داشته باشم، ایمیل شخصی داشته باشم، سایت هم داشته باشم و جدیداً هم نرم افزار پیام رسان هم اضافه شده...
تقریباً و نزدیک به سه سال از دوران وکالتم می گذره و روز به روز تعداد تماسها به طرق مختلف بیشتر میشه و خیلی ها هم توقع پاسخگویی دارند و در این زمینه از همه مخاطبین میخوام که خودشون رو جای من بزارند و ببینند که چقدر می تونند تاب بیارند. البته من به شخصه خیلی دوست دارم ارتباطاتم با مردمم بیشتر باشه و ایمیل و سایت و... رو برای همین گذاشتم اما واقعاً وقتم اجازه نمیده به همشون جواب بدم و خودمم در اینباره معذبم، اما مطمئنم موکلانم این موضوع رو بخوبی درک می کنند.
پیام های گاه و بی گاه از دو نصف شب گرفته تا شش صبح و تا ۳ عصر روی تلفن همراهم سرازیر میشه و کاریشم نمیشه کرد...در کل اینها رو گفتم تا برسم به این موضوع که در این ارتباطاتی هم که وجود داره می بایست مراقب بود خدایی نکرده کسی آسیب نبینه و مزاحمتی ایجاد نشه و یا زندگی شخصی کسی مختل نشه.
همین چند شب پیش بود که پس از یک روز کاری سنگین و در راه برگشت به منزل، گوشیم رو روشن کردم تا در فاصله مجلس تا خونه از این وقت استفاده کنم و پاسخ یکسری از پیام ها رو بدم که یک پیام نسبتاً طولانی برایم جالب بود و البته شرمنده ایشان هم شدم.
این پیام این بود:
-سلام روز به خیر.
آقای تاجگردون، من یکبار دیگه با دفتر شما تماس گرفته بودم و از منشیتون خواهش کردم که این مشکل رو حل کنید.
اگر به شماره من دقت کنید خیلی شبیه شماره شماست.
من تو این ۳-۴ سال از سر و کله زدن با همشهری های شما خسته شدم.
این افراد شب و صبح و وقت و بی وقت سرشون نمیشه.
من خودم مدیرعامل یک شرکتم و بعضی مواقع مثل امروز از پشت هم زنگ زدن همشهری هاتون و افرادی که باشما کار دارن تو جلسه کلافه میشم.
واقعا جالبه که این دوستان رد تماس و جواب ندادن اصلا نمی دونن یعنی چه!!! در هر حال من یک سال با تلاش و هرکس که تماس گرفت شماره شما رو دادم گفتم شاید مشکل حل بشه ولی ظاهرا قابل حل نیست.
من نمیدونم تمام افرادی که راس کار هستند اطرافیانشون انقدر خواسته های زیاد دارند!!!! از وقتی که شماره ها جابجا شده تازه معنی پارتی بازی رو میفهمم!!!
در هر حال امیدوارم که بتونید مشکل رو حل کنید در غیر اینصورت من اقدام قانونی میکنم چون برای من دیگه از مرز مزاحمت گذشته...
روز خوش
منکه حقیقتاً با خوندن این پیام جا خورده بودم و شرمنده، پاسخ دادم:
-سلام برادر عزیز. واقعاً نمیدونم چی باید بگم... من روزی ٧٠٠-٨٠٠ تماس و ٢٠٠-٣٠٠ پیام دارم. نمیدونم چکار کنم. هیچ راهی نداره و نمیشه کاری کرد.
احتمالا شما شمارتون براتون مهمه وگرنه جسارتاً فقط میتونم بگم اجازه بفرمایید شماره شما را تملک کنم وگرنه من راه حل دیگه ای به ذهنم نمیرسه. این مردم از یک منطقه محروم هستن که عمدتاً نیازمندند و دوست دارند نماینده شون حل کنه. به هر حال من فعلاً فقط میتونم عذرخواهی کنم و خوشحال میشم پیشنهاد دیگری باشه عمل کنم...
این پیام رو ارسال کردم تا بعدش به فکر فرو برم که چه باید کنم که نه ارتباطم با مردم قطع بشه و نه اینکه مزاحمتی برای کسی پیش بیاد و اینکه بتونم امورات مردم رو با فراغ بال فکری بیشتری رسیگی کنم و از حقشون دفاع کنم. به هر حال اینم قبول دارم که همه هم دسترسی به ایمیل و سایت و یا وایبر ندارند، و باید این خط بمونه... شاید راه حل دیگه ای هم باشه که تا الان به ذهنم نرسیده...شاید...
