دبیر انجمن اسلامی دانشگاه را به مناظره دعوت میکنم

کبنا ؛وحید دژه(طلبه حوزه علمیه)
چند روز پیش جلسه تودیع و معارفه‌ای در استان برگرار شد.
تو این جلسه نمایندهٔ انجمن اسلامی یکی دانشگاه دانشگاه‌ها از تز دانشگاه منهای روحانیت رو نمایی کرد.
اوایل دولت شیخ حسن روحانی یادداشتی از حقیر با عنوان: (آقای روحانی اجازه تشبیه معاویه به علی را ندهید) در سایتهای استان منتشر شد، در اون یادداشت هشدار داده بودم که دولت مردان نباید اجازه حرمت شکنی را به بدخواهان نظام و انقلاب بدهند. اما ظاهرا بادداشت من به مذاق بعضی‌ها خوش نیومد، و خیلی سربع این خبر حذف کردند. و هنوز هم دلیل حذفش را نمی‌دانم.
اول اینکه بنده این نماینده انجمن اسلامی را به مناظره دعوت می‌کنم و دوم اینکه الان بنده در سفر تبلیغی فرهنگی به سر می‌برم. و لذا جواب مفصل نماینده انجمن اسلامی بماند برای بعد.. چند سطری درباره انقلاب و ملت و روحانیت نوشتم که از ارائه دهنده تز دانشگاه منهای روحانیت که حکومت و سیاست منهای روحانیت را دنبال می‌کند، درخواست دارم ااین چند سطر را خوب بخوانند و بنده جواب مفصل را در مناظره با ایشان برایشان بیان خواهم کرد. هر چند این تفکر!! از مناظره خوششان نمی‌آید و اصلا خاطره خوشی از مناظره ندارند.
.. بگذریم...
جرقه قیام ۱۹ از مقاله فضاحت‌بار و ناشیانه‌ای شروع شد که ساواک با محاسبات غلط علیه شخصیت محبوب ملت، امام (قدس سره) تدوین و منتشر کرد.
حال که چند دهه از این حادثه می‌گذرد و برخی عناصر رژیم شاه در خاطرات خود به آن اشاراتی داشتند، روشن می‌شود که از سال ۵۰ که شاه، ساواک را برای برخورد جدی با هر حرکتی که مخالف رژیم باشد، مامور نمود و خفقان را صد در صد آغاز کرد، امر بر خود شاه و عناصر اصلی رژیم مشتبه شد که موقع مناسبی برای از بین بردن شخصیت امام است.
‌این محاسبه غلط که حکایت از غرور کاذب رژیم داشت یک باره مردم انقلابی قم را به خیابان‌ها کشاند که با داغ و درفش رژیم نیز آرام نگرفت و همین استواری ملت با رهبری روحانیت مبارز پایه‌های انقلاب شکوه‌مند اسلامی را شکل داد.
نقطه نخست در کالبد شکافی این قیام در این است که رژیم شاه که به دلیل اتکا به آمریکا نقش ژاندارم منطقه را پیدا کرده بود به‌‌ همان میزانی که به آمریکا تکیه کرده بود از مردم دور شد.
رژیم سفاک شاه تصور می‌کرد از سال ۵۴ به بعد با مبارزینی که مسلحانه قیام کرده بودند برخورد کرده است و عملا میدان بازی برای اقدامات خود را فراهم نموده است و تغییر تاریخ هجری و جشن مفتضحانه سلطنت ۲۵۰۰ ساله و کثافت کاری بی‌هنرانه در جشن هنر شیراز از نمونه‌های اقدامات سرخوشانه رژیم شاه بود که عمق قدرت و نفوذ روحانیت در توده‌های مردم را در نیافته بود.
امام (قدس سره) هیچ‌گاه با گروه‌های مارکسیست و منافق التقاطی که مبارزه مسلحانه می‌کردند موافق نبود و نظریه همگرایی و روشنگری توده‌های ملت را دنبال کرد، امام در مرداد سال ۵۶ فرمودند من صریحا اعلام می‌کنم که از این دسته‌جات خائن چه کمونیست‌ها، چه مارکسیست‌ها و چه منحرفان از مذهب تشیع و مکتب مقدس اهل بیت عصمت و طهارت به هر اسمی و رسمی که باشد متنفر و بیزارم و آن‌ها را خائن به مملکت و اسلام و مذهب می‌دانم.
هسته اصلی اجرایی این نظریه سازمان روحانیت بود که قدرت ظاهری رژیم شاه باعث شده بود تاثیرات فرهنگی روحانیت را درک نکند.
روحانیت چون همیشه در کنار مردم و با ملت زیست نموده است، مورد اعتماد ملت است، مراجع تقلید و حوزه‌های علمیه و روحانیت تکیه‌گاه ملت هستند که نمونه‌ای از آن دلبستگی را در مراسم تشییع عالم جلیل القدر حاج آقا مهدوی کنی مشاهده کردیم.
در تاریخ گذشته چه در مشروطه، چه ملی شدن نفت و چه انقلاب اسلامی مراجع و روحانیت پیشتاز و هدایتگر ملت بودند و جریان‌های روشنفکری غربزده هیچ‌گاه نتوانستند توده‌های ملت را با خود همراه کنند. شهید مطهری در یکی از آثار خود در نقدی که بر کتاب بنی‌صدر نوشتند به این نکته اشاره کردند که برخی از روشنفکران تصور ابزاری از روحانیت برای مرحله گذار دارند اما روحانیت به دلیل تسلط بر معارف اسلامی و استقلال حوزه‌ها از دولت همیشه منادی و حافظ حقوق ملت بوده‌اند.
باید پذیرفت روشنگری روحانیت و پیوند مردمی و استقلال آن علت موجده انقلاب بوده و علت مبقیه آن نیز هست. سیاست‌مداران اصیل انقلابی این نعمت کشور را درک می‌کنند، عده‌ای تصور نکنند با حرف‌های سطحی و بی‌مبنا می‌توانند با ابهام آفرینی از این دژ اعتقادی ارزشمند عبور نمایند که این گونه اعمال عاقبت خوشی ندارد.
امام در سال ۵۷ فرمودند از حوزه‌های علمیه تجلیل کنید و به حرف‌هایی که می‌زنند و می‌خواهند شما را از حوزه‌ها جدا کنند گوش ندهید این‌ها غرض دارند، این حوزه علمیه است که اسلام را تا حال نگه داشته و اگر روحانیون نبودند از اسلام هم خبری نبود.