روستای آنروز و روستایی امروز

کبنا ؛سید ولی موسوی*
روستا همانجایی که همه ازآنجا آغاز کردیم وازآنجا پر وبال گرفتیم. همان جای ساده وصمیمی‌با مردمانی صاف ویکرنگ. همان جایی که به محض اینکه پروبال گرفتیم ورشد کردیم بلافاصله گفتیم اینجا دیگر جای ماندن نیست. روستایی، همان کسی است که نان وغذا برای شهرنشیان تولید می‌کرد و نیازهایش را خودش تامین می‌کرد و بی‌نیازیش زبانزد بود. اما امروز وابسته به شیروماست پالم دار وبرنج ارسنیک دار و سوسیس و کالباس سرطانزای شهر است.
همانجایی که  صافی وپاکی هوایش شش ها را و صافی وپاکی مردمانش دل را صفا  می‌داد و مردمانش با همان سادگی وزلالی در خانه های گلی ومحقرشان احساس خوشبختی می‌کردند، ولی ما امروز درخانه های ویلایی وآپارتمان های مدرن ومجهز به انواع  وسایل نقلیه  روز، ذره ای از آن خوشبختی را حس نمی‌کنیم وهمه چیزمان مصنوعی به نظر می‌رسد.
همانجایی که اینقدرنسبت به آن بی توجه بودیم که دیگر خالی از سکنه شده است. امروز جز پیرمردان وپیرزنانی مصرف کننده ویا جوانانی بیکار کسی در ان نیست.  روستا همانجایی بود که هیچ کس درآن بیکار نبود اما امروز همه جوانانش یا بی سوادانی بی هنر ویا مدرک به دستانی بیکار هستند.
روستا جایی بود که به دلیل نبود امکانات بسیاری از فرزندانش از قطار تحصیل وعلم آموزی بازمی‌ماندند و به دلیل نبود بهداشت به کام مرگ می‌رفتند، ولی از همان تعداد کمی‌که موفق به تحصیل شدند دانشمندانی تربیت شد که توسعه وترقی بشر امروز مرهون تلاشهای انان است اما از توسعه وترقی روستای خود بازماندند ومدیرانی تربیت کرد تا بودجه ها را به شهرها بدهند نه روستاها.
روستا جایی است که متولی مشخصی ندارد وروستایی کسی است که بیمه مشخصی ندارد. روستایی که مردمانش به شهر کوچ کردند ودر حاشیه شهر مشکلات فراوان را بجان خریدند وهوای پاک روستا را با هوای آلوده شهر عوض کردند تا بلکه امکانات و بهداشت بهتری داشته باشند.
روستا جایی است که در تخصیص اعتبارات آخرین است اما مردمانش در صندوق رای اولین هستند در دفاع و ایثار پیشگامند.  فرزندانش در پاکدامنی بی نظیرند در مهمان نوازی و از خودگذشتگی شهره اند، در شجاعت، توکل و اراده نظیر ندارند اما در جک ها و مسخره کردن دهاتی می‌شوند.
روستا جایی است که به ندرت تسهیلات بانکی به آن تخصیص می‌دهند واگر هم تخصیص دهند برای گرفتن آن بیشترین  سختگیری ها درموردش می‌شود وبانک ها برایش کاسه داغ تر از آش اند، اما مرد روستایی کسی است پرداخت نکردن اقساطش را گناه می‌شمارد ومی‌گوید بیت المال است وتا اخر پرداخت می‌کند.
براستی بر سر روستا های ما چه آمده است که از یک روستای مولد در گذشته به یک ویرانه تبدیل شده اند. روستایی که ازدیرباز به عنوان قطب تولید نام برده می‌شد وسرمایه گذاری در روستا یعنی ایجاد اشتغال پایدار و رونق اقتصادی منطقه و خودکفایی کشور در تولید محصولات کشاورزی و دامی‌که اصلی‌ترین نیاز انسان هستند.
به دلیل نبود برنامه ریزی صحیح زندگی سنتی روستا توان رقابت با زندگی شهری را ندارد
استان کهگیلویه وبویراحمد در بخش کشاورزی و دامپروری از پتانسیل بالایی برخوردار است و این در استانی که از صنایع بزرگ خالی است اهمیت دوچندانی دارد این در حالی است که طی سالیان گذشته توجه آنچنانی به روستا نشده و بر اثر سهل‌انگاری مسؤلین زیرساختهای مهم ازبین رفته و موجب خالی‌شدن روستاها از سکنه و مهاجرت به شهرها گشته است. و در روستاهای امروز ما پیرمردان وپیرزنانی  ساکنند که بیشتر به یک مصرف‌کننده می‌مانند. روزگاری روستا، علاوه بر تأمین نیازهای خود بخشی از نیازهای دیگر مناطق کشور با صادرات محصولات کشاورزی و دامی‌مرتفع می‌نمودند. ولی با پیشرفت تکنولوژی وبه دلیل نبود برنامه ریزی صحیح زندگی سنتی روستا توان رقابت یا زندگی شهری را نداشت واز سکنه خالی شد
اکثر روستاییان محروم از امکانات اولیه از قبیل آب، برق( پایین بودن ولتاژ)، تلفن، (عدم آنتن‌دهی موبایل) عدم پوشش شبکه‌های تلویزیونی و کمبود امکانات بهداشت و درمان و از همه مهمتر راه دسترسی آسان به مرکز شهرستان ها و دیگر مناطق ،اگر امکانات وجاده دسترسی به مناطق روستایی مهیا شود هم زندگی در آن جریان پیدا می‌کند و هم اینکه به دلیل داشتن مناظر زیبا و دل‌نشین به تفرجگاههای بکر برای عموم مردم تبدیل می‌شوند. با گذشت  بیش از سه دهه  از عمر پربرکت نظام مقدس جمهوری اسلامی‌بعضی از روستاها هنوز از امکانات اولیه برخوردار نیستند یا اینکه طرح‌هادی در بیشتر روستاها انجام نگرفته است.
توسعه کشاورزی و توسعه روستایی محور اصلی توسعه ملی است، و توسعه و رشد بخش کشاورزی به عنوان موتور و محرکه اصلی توسعه روستایی است.
بی‌شک مهمترین عامل مهاجرت روستاییان خشکسالی‌های متعدد سالیان متوالی اخیر که نقس کلیدی در رکود روستا داشته است چرا که از دیرباز کشاورزی در این مناطق به صورت دیم بوده و اینک با کاهش نزولات آسمانی کشاورزان امیدی به کاشت محصول ندارند، جا دارد که با ساماندهی آب‌های روان تدبیری اندیشیده شود تا اراضی کشاورزی از آبیاری‌های مرسوم استفاده کنند؛
روستا از ظرفیت بالایی در تولید آبزیان و کاشت باغات و نیز پرورش دام و طیور برخوردار است لاجرم مشکل طرح‌هایی که جوانان این خطه در این زمینه‌ها ارایه نموده‌اند باید  مرتفع و با اعتبارات کافی و حمایت ویژه از ادامه فعالیت آنها ،راه اشتغال‌زایی و تولید را در این مناطق هموار نمایند.
بی شک توسعه روستایی باید در چهارچوب سیاست‌های ملی طراحی گردد زیرا روستا بعنوان قاعده ای ازتوسعه سرزمین، نقش موثری در توسعه ملی  در بخشهای اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی، سیاسی  وامنیتی دارد  اما متاسفانه مناطق روستایی نسبت به سهم وجایگاه انها درتوسعه ملی مورد توجه قرار نگرفته اند و فراموش شده اند.
تقویت دهیاری های روستاها، شورای های روستایی، توسعه اماکن فرهنگی ومذهبی وایجاد زیرساختهای ارتباطی در روستاها امروز باید اولویت اصلی مسئولان باشد.  چرا که روستاها مظهر شادابی ونشاط هستند وتولیدات آنها نقش مهمی‌در اقتصاد واشتغال زایی دارند که نباید نادیده گرفته شوند.
دولت تدبیر امید آنگونه که رئیس جمهمور محترم در روز ملی روستا گفته است برنامه های مهمی‌ برای توجه به روستاها  دارد که انتظار می‌رود در استان نیز مسئولان بیش از گذشته به روستاها توجه نمایند و با سفر به روستاها از نزدیک با مردم خوب وفهیم روستا دیدار کنند تا مسائل ومشکلات آنان را به خوبی لمس کنند ودر پی رفع آن باشند.
به امید آن روزی که امکانات و زیرساختها برای روستاییان عزیز این دیار فراهم شود تا دیگر کسی مجبور نباشد به دلیل نبود امکانات، زندگی  زیبا در روستا را رها کند و به شهرها مهاجرت نماید.

*مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین کبنا نیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.