کبنا ؛ ایمان محمدپورفتح
دست ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﺷﺪﻡ ﺍﺯ ﺷﻬﺪﺍﯼ ﻋﺰﯾﺰ ﻫﻢ ﻭﻻﯾﺘﯽ ﺍﻡ ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ، ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﻢ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻫﺎ را ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﻭ ﻗﻠﻤﻢ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺣﺪ ﻭ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﯼ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻋﺰﯾﺰﺍﻥ ﺭﺍ ﺗﻮﺻﯿﻒ ﮐﻨﺪ .…
ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺷﻨﯿﺪﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺷﻬﺪﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ. ﭘﯿﺶ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺘﻢ ﭼﻄﻮﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﯿﻦ ﺣﻀﻮﺭ ﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ، ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ! ﻣﮕﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎﻝ ﺩﺭ ﺳﻮﺭﻩ ﺑﻘﺮﻩ ﯾﺎﺩ ﺁﻭﺭﯼ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﺷﻬﺪﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ؟
« ( ﻭَﻻَ ﺗَﻘُﻮﻟُﻮﺍْ ﻟِﻤَﻦْ ﯾُﻘْﺘَﻞُ ﻓِﯽ ﺳَﺒﯿﻞِ ﺍﻟﻠّﻪِ ﺃَﻣْﻮَﺍﺕٌ ﺑَﻞْ ﺃَﺣْﯿَﺎﺀ ﻭَﻟَﮑِﻦ ﻻَّ ﺗَﺸْﻌُﺮُﻭﻥَ ) ﺑﻘﺮﻩ / ۱۵۴ﻭ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﮐﺸﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻣﺮﺩﻩ ﻧﺨﻮﺍﻧﯿﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺯﻧﺪﻩﺍﻧﺪ ﻭﻟﯽ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﻧﻤﯽ ﯾﺎﺑﯿﺪ .»
ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺧﯿﻠﯽ ﺗﻼﺵ ﮐﺮﺩﻡ ﻭﻟﯽ ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻧﯿﺎﻭﺭﺩﻡ ﻭﺧﻮﺩﻡ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺍﺻﻼ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺍﯾﻦ ﻋﺰﯾﺰﺍﻥ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ، ﭼﻄﻮﺭ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺍﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﻏﯿﺮ ﺍﺯ ﺗﻮﺳﻞ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﻫﻤﺮﺯﻣﺎﻧﺸﺎﻥ ، ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺗﻼﺵ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ : ﭼﻪ ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ ؟ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﻨﻢ ؟ ﻭ ﺍﺻﻼ ﺍﺯ ﮐﻪ ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ ؟ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﻭﻟﯽ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺯﯾﺎﺩﻩ ﮔﻮﯾﯽ ﻧﮑﻨﻢ ، ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺭﮎ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﻏﺮﺽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﺘﻦ ﻓﻘﻂ ﻭ ﻓﻘﻂ ﮐﻤﯽ ﺩﺭﺩ ﻭ ﺩﻝ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺲ ..…
ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﻭ ﺍﺯ ﭼﻪ ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ ؟ ﺍﺯ ﺭﻭﺳﺘﺎﯼ ﻓﺘﺢ ﻭ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﭘﯿﻨﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﻭ ﮐﻤﺮ ﺧﻤﯿﺪﻩ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺍﻥ ﺷﻬﺪﺍ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﯾﺎ ﺍﺯ ﺯﯾﺎﺭﺗﮕﺎﻩ ﺑﯽ ﺳﺎﯾﺒﺎﻥ ﺷﻬﺪﺍﯼ ﺭﻭﺳﺘﺎ!
ﺍﺯ ﯾﺎﺩﻭﺍﺭﻩ ﻫﺎﯼ ریاکارانه برای ﺷﻬﺪﺍ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﯾﺎ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺷﺪﻥ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺷﻬﺪﺍ ﺗﻮﺳﻂ ﻗﺸﺮﯼ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺭﯾﺎ ﮐﺎﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ!
ﺍﺯ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺷﺪﻥ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺒﺎﺯﺍﻥ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﮔﺎﻥ ﻋﺰﯾﺰ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﯾﺎ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﻭ ﻋﺰﯾﺰ ﺷﺪﻥ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺟﺒﻬﻪ ﻣﯽ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻫﻢ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺷﺐ ﻫﺎﯼ ﻣﻨﺘﻬﯽ ﺑﻪ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﺗﺴﻮﯾﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﮔﺮﺩﻧﺪ ﻧﺎﻟﻪ ﮐﻨﻢ!
ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺍﺯ ﺭﻧﮓ ﻫﺎ ﻭ ﺯﺭﻕ ﻭ ﺑﺮﻕ ﻫﺎﯼ ﺩﻧﯿﻮﯼ ﺑﮕﻮﯾﻢ، ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻫﯿﭻ ﭘﻨﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﯾﺪ ﻭ ﺳﻮﺍﺭ ﺑﺮ ﺍﺳﺐ راهوار ﻫﺪﺍﯾﺖ ، ﺩﺭ ﺟﺎﺩﻩ ﻧﻮﺭ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﻣﻌﺒﻮﺩ ﺷﺘﺎﻓﺘﯿﺪ، ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﮑﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﺗﺮﺩﯾﺪ ﺑﻪ ﺩﻝ ﺭﺍﻩ ﺩﻫﯿﺪ!
ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﮕﻮﯾﻢ، ﺩﯾﺪﻡ ﺷﻤﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﻭﻗﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﯾﺪ، ﻣﯽ ﺩﺭﺧﺸﯿﺪ ﻭ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﺋﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺒﮕﺮﺩﺍﻥ ﮔﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﯿﻢ، ﺷﺪﻩ ﺍﯾﺪ!
ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺍﺯﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﻫﺎﯼ ﺯﻣﯿﻨﯽ ﺑﮕﻮﯾﻢ، ﺍﺯ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺷﺪﻥ ﻣﻬﺮ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﮕﻮﯾﻢ، ﺩﯾﺪﻡ ﺷﻤﺎﻫﺎ ﺑﺎ ﺧﻮﻥ ﭘﺎﮐﺘﺎﻥ، ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﻫﺎ ﺁﻓﺮﯾﺪﯾﺪ ﻭ ﻧﻘﺶ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺳﯿﻄﺮﻩ ﺑﺮ ﻫﺴﺘﯽ، ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺗﺮﺳﯿﻢ ﮐﺮﺩﯼ ﻭ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﮑﺮ ﻭ ﺣﯿﻠﻪ ﻭ ﻧﻔﻮﺫﺵ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺯﺍﻧﻮ ﺯﺩ!
ﺷﻬﺪﺍﯼ ﻋﺰﯾﺰ!
ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﻥ ﮐﺮﺩﻡ ، ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻡ ، ﻭﻟﯽ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ، ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺭﻭﺳﺘﺎ ﻭ ﻫﻤﺮﺯﻣﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺍﯾﻦ ﻗﺪﺭ ﺗﻮﺻﯿﻒ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺷﻨﯿﺪﻩ ﺍﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻧﻤﯿﮕﻨﺠﺪ ﻭ ﺍﺻﻼ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﭼﻪ ﺑﮕﻮﯾﻢ ! ﺍﺯ ﻓﻘﺮ ﻭ ﺗﻨﮕﺪﺳﺘﯽ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻣﯽ ﺳﺎﺧﺖ ﺑﺎ ﮔﯿﻮﻩ ﻫﺎﯼ ﻭﺻﻠﻪ ﺩﺍﺭ « ﮐﻔﺶ» ﻭ ﻟﺒﺎﺱ ﻫﺎﯼ ﺭﻧﮓ ﻭ ﺭﻭ ﺭﻓﺘﻪ ﭘﺎ ﺑﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﺪ ﯾﺎ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩ ﺍﻭﻝ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﻏﻨﺎﯼ ﻋﻠﻤﯽ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﻋﻼﺭﻏﻢ ﻫﻤﻪ ﺍﯾﻦ ﺗﻨﮓ ﻧﺎﻫﺎ!
ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻋﻼﻗﻪ ﺷﺪﯾﺪ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺍﻥ ﺗﺎﻥ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻩ ﯾﮏ ﺑﺎﺭ، ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺁﻧﻬﺎ، ﺭﻧﺞ ﺳﻔﺮ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺭﻭﺳﺘﺎﯼ ﮐﻮﻫﺴﺮﮎ ﺗﺎ ﺭﻭﺳﺘﺎﯼ ﻓﺘﺢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻣﯽ ﺧﺮﯾﺪﯾﺪ ﯾﺎ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻋﻼﻗﻪ ﻭﺍﻓﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎﻝ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ، ﻏﻢ ﺟﺪﺍﯾﯽ ﺍﺯ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺧﺮﯾﺪﯾﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﺷﺘﺎﻓﺘﯿﺪ! ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﯾﺪ ﻭ ﻣﺎ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﻣﺎﺩﯾﺎﺕ ﻏﺮﻕ ﺷﺪﻩ ﺍﯾﻢ .…
ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻭﺳﻮﺍﺱ ﻭ ﺍﺷﺘﯿﺎﻗﯽ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻗﻠﻢ ﻟﺮﺯﺍﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻥ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﻋﺠﯿﺐ ﺍﺳﺖ. ﮔﻤﺎﻥ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺣﺮﻣﺖ ﻗﻠﻢ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﭘﯿﺸﮕﺎﻩ ﺷﻤﺎ ﺭﻧﮓ ﻣﯽ ﺑﺎﺯﺩ ﻭ ﺑﯽ ﻓﺮﻭﻍ ﺟﻠﻮﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﺪ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻨﻮﯾﺴﻢ!
ﺁﺧﺮ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻭﺍﮊﻩ ﻫﺎﻯ ﺗﮑﺮﺍﺭﻯ ﻭ ﺑﻰ ﻣﺎﯾﻪ، ﺑﻪ ﻭﺻﻒ ﺷﻤﺎ ﺑﻨﺸﯿﻨﻢ؟
ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺭﺍ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻫﻢ ﺭﺩﯾﻒ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻗﺎﻓﯿﻪ ﻫﺎﻯ ﺳﺒﮏ، ﺷﻌﺮﻯ ﺑﻪ ﺑﻠﻨﺪﺍﻯ ﻧﮕﺎﻩ ﺷﻤﺎ ﺑﺴﺮﺍﯾﻢ؟!
ﻗﻠﻢ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﯼ ﺑﺴﺘﻪ ﻣﻦ، ﺣﺲّ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻧﺪﺍﺭﺩ . ﺩﺳﺖ ﻭ ﺩﻝ، ﯾﺎﺭﻯ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.
ﺍﺷﮏ ﻫﺎ ﺟﺎﺭﻯ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﺎﻧﻢ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻨﺪ…
ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﺍﻡ، ﻣﯽ ﺩﻭﻧﻢ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﯽ ﻓﻘﻂ ﺗﻮ ﺯﺑﻮﻧﻪ ﻣﻨﻪ. ﻣﯽ ﺩﻭﻧﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻋﻤﻞ ﻫﯿﭻ ﭼﯽ ﻧﺪﺍﺭﻡ،. ﻣﯽ ﺩﻭﻧﻢ ﺗﻮ ﭘﯿﭻ ﻭ ﺧﻢ ﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﺘﻮﻥ ﮐﺮﺩﻡ. ﻣﯽ ﺩﻭﻧﻢ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ ﮐﺮﺍﻣﺎﺗﺘﻮﻥ ﺑﺮﺍﻣﻮﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﮑﺮﺩﻡ. ﻣﯽ ﺩﻭﻧﻢ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻧﺸﺪﻩ ﻣﺜﻞ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﺎﺯ ﺷﺐ ﺑﺨﻮﻧﻢ؟ ﻭﻟﯽ ﺑﺎﺑﺖ ﻫﻤﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻧﺸﺪﻩ ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﺍﻡ ..ﺑﺨﺪﺍ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﺍﻡ..
ﻧﻔﺮ ﺟﻠﻮ : ﺷﻬﯿﺪ ﻋﺒﺪﻝ ﺧﻮﺍﺟﻪ ﺯﺍﺩﻩ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۳۴ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﯼ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﺩﺭ ﺭﻭﺳﺘﺎﯼ ﻓﺘﺢ ﺍﺯ ﺗﻮﺍﺑﻊ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻥ ﺑﺎﺷﺖ ﺑﺪﻧﯿﺎ ﺁﻣﺪ ﺗﺤﺼﯿﻼﺕ ﺍﺑﺘﺪﺍﯾﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﻭﺳﺘﺎﯼ ﻓﺘﺢ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻭﺳﭙﺲ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﺷﺖ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﺑﻪ ﻫﻨﺮﺳﺘﺎﻥ ﺍﻣﺎﻣﺰﺍﺩﻩ ﺟﻌﻔﺮ ﻋﺰﯾﻤﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺩﯾﭙﻠﻢ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﯼ ﮔﺮﻓﺖ ﺳﭙﺲ ﻋﺎﺯﻡ ﺧﺪﻣﺖ
ﻣﻘﺪﺱ ﺳﺮﺑﺎﺯﯼ ﮔﺮﺩﯾﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺳﭙﺎﻩ ﺗﺮﻭﯾﺞ ﺟﻬﺖ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺭﻭﺳﺘﺎ ﺋﯿﺎﻥ ﺑﻪ ﺭﻭﺳﺘﺎﯼ ﺷﺎﺩﮔﺎﻥ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪ . ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺟﺬﺏ ﺟﻬﺎﺩ ﺳﺎﺯﻧﺪﮔﯽ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺷﻐﻞ ﻣﻘﺪﺱ ﻣﻌﻠﻤﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﮔﺰﯾﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺪﺗﯽ ﺑﻪ ﺩﻋﻮﺕ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺑﺎﺷﺖ ، ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﻭ ﮔﺰﯾﻨﺶ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺑﺎﺷﺖ ﺭﺍ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﮔﺮﻓﺖ . ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺩﺭ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ، ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﺣﺰﺏ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺷﺖ. ﺷﻬﯿﺪ ﺧﻮﺍﺟﻪ ﺯﺍﺩﻩ ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻧﺰﺩﯾﮑﺎﻧﺶ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﻪ ﺑﺎﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺭ ﺟﺒﻬﻪ ﻫﺎﯼ ﺣﻖ ﻋﻠﯿﻪ ﺑﺎﻃﻞ ﺩﺭ ۲۸ ﺍﺳﻔﻨﺪ ۱۳۶۳ ﺩﺭ ﺟﺒﻬﻪ ﺍﺭﻭﻧﺪ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﻪ ﺩﺭﺟﻪ ﺭﻓﯿﻊ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻧﺎﺋﻞ ﺁﻣﺪ.
ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺭﺍﺳﺖ : ﺳﺘﺎﺭ ﻫﺪﺍﯾﺖ ﺧﻮﺍﻩ - ﺷﻬﯿﺪ ﻋﺒﺪﻝ خواجه زاده
ﻧﻔﺮ ﺩﻭﻡ ﺍﺯ ﺭﺍﺳﺖ : ﺷﻬﯿﺪ ﻋﺒﺪﻝ ﺧﻮﺍﺟﻪ ﺯﺍﺩﻩ
شهید عبدل خواجه زاده
شهید ناصر فتحی
ﺷﻬﯿﺪ ﻧﺎﺻﺮ ﻓﺘﺤﯽ
ﺷﻬﯿﺪ ﻧﺎﺻﺮ ﻓﺘﺤﯽ ﺩﺭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎﯼ ﻓﻘﯿﺮ ﺭﻭﺳﺘﺎﯼ ﻓﺘﺢ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺁﻣﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻥ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺍﺑﺘﺪﺍﯾﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﻋﺎﺯﻡ ﺑﺎﺷﺖ ﺷﺪ ﻭ ﺗﺤﺼﯿﻼﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺎ ﻣﻘﻄﻊ ﺩﻭﻡ ﺩﺑﯿﺮﺳﺘﺎﻥ ﭘﯿﺶ ﺑﺮﺩ ﮐﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﺑﺮﺗﺮ ﺩﺭ ﺣﻮﺯﻩ ﻋﻠﻤﯽ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﯽ ﺑﻮﺩﻩ .ﻭﻟﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻋﻼﻗﻪ ﻭﺍﻓﺮﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﯾﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﻭﻃﻨﺶ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ۱۷ ﻓﺮﻭﺭﺩﯾﻦ ۱۳۶۰ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺟﺒﻬﻪ ﻫﺎ ﺷﺘﺎﻓﺖ ﻭﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﺧﺼﯽ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ
ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺪﺕ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﺑﺎﺯ ﺑﻪ ﺟﺒﻬﻪ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺸﺖ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ۲۵ ﻣﻬﺮ ۱۳۶۱ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﻋﺎﺯﻡ ﺟﺒﻬﻪ ﻫﺎﯼ ﻧﺒﺮﺩ ﺷﺪ ﻭﺩﺭ ﻣﻮﺭﺥ ۱۱ ﺁﺑﺎﻥ ۱۳۶۱ ﺩﺭ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﻣﺤﺮﻡ ﺷﺮﮐﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﻣﺠﺮﻭﺡ ﺷﺪ، ﻭﻟﯽ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﮔﺮﺩﺍﻥ ﻓﺠﺮ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﺷﻬﯿﺪ ﻋﺰﯾﺰ ﻣﺮﺗﻀﯽ ﺟﺎﻭﯾﺪ « ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻪ ﺍﺷﻠﻮ » ﻧﯿﺮﻭﻫﺎﯼ ﺧﺎﺻﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﺷﻬﯿﺪ ﻧﺎﺻﺮ ﻓﺘﺤﯽ ﺍﺯ ﺗﺴﻮﯾﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﻨﺼﺮﻑ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﮔﺮﺩﺍﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﻭﺍﻟﻔﺠﺮ۲ﺩﺭ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺣﺎﺝ ﻋﻤﺮﺍﻥ ، ﺑﻪ ﻏﺮﺏ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﺥ ۳ﻣﺮﺩﺍﺩ ۱۳۶۲ ﺑﻪ ﺩﺭﺟﻪ ﺭﻓﯿﻊ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻧﺎﺋﻞ ﺁﻣﺪ.
ﺷﻬﯿﺪ ﻧﺎﺻﺮ ﻓﺘﺤﯽ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺩﺭ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﻣﺤﺮﻡ ، ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﺯ ﮔﺮﺩﺍﻥ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﻓﺘﺢ ﺗﯿﭗ ۳۲ ﺍﻟﻤﻬﺪﯼ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺷﺖﺷﻬﯿﺪ علیﻭﯾﺲ ﻋﻠﯿﺰﺍﺩﻩ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﯼ ﻣﺴﺘﻀﻌﻒ ﻭ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﺩﺭ ﺭﻭﺳﺘﺎﯼ ﻓﺘﺢ ﺩﯾﺪﻩ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﮔﺸﻮﺩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻥ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺍﺑﺘﺪﺍﺋﯽ ﺩﺭ ﺭﻭﺳﺘﺎﯼ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﻋﺎﺯﻡ ﺷﻬﺮ ﮔﭽﺴﺎﺭﺍﻥ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻪ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻋﻼﻗﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﺟﺒﻬﻪ ﻫﺎﯼ ﻧﺒﺮﺩ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﺷﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺪﺗﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ۲۳ ﻓﺮﻭﺭﺩﯾﻦ ۱۳۶۲ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻋﺪﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻋﺎﺯﻡ ﻋﯿﻦ ﺧﻮﺵ ﺷﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺪﺕ ﺩﻭ ﻣﺎﻩ ﻣﺄﻣﻮﺭﯾﺖ ﺣﻤﻠﻪ ﺍﯼ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﮕﺮﻓﺖ ، ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺷﻬﯿﺪ ﻓﺘﺤﯽ ﻭ ﺷﻬﯿﺪ ﻣﺮﺍﺩﯼ ﻣﺄﻣﻮﺭﯾﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻤﺪﯾﺪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺗﻤﺪﯾﺪ ﻣﺄﻣﻮﺭﯾﺖ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﺗﯿﭗ ﺍﻟﻤﻬﺪﯼ ﺑﻪ ﻏﺮﺏ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﻭﺍﻟﻔﺠﺮ۲ ﺩﺭ ﻣﺤﻮﺭ ﺣﺎﺝ ﻋﻤﺮﺍﻥ ﻋﺮﺍﻕ . ﻭﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﻭ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ۲ ﻣﺮﺩﺍﺩ ۱۳۶۲ ﺑﻪ ﺩﺭﺟﻪ ﺭﻓﯿﻊ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻧﺎﺋﻞ ﺁﻣﺪ.
.
ﺍﺯ ﺭﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ : ﺷﻬﯿﺪ ﻧﺎﺻﺮ ﻓﺘﺤﯽ - ﺷﻬﯿﺪ ﻋﻠﯽ ﻭﯾﺲ ﻋﻠﯿﺰﺍﺩﻩ - ﺷﻬﯿﺪ ﺳﯿﺮﻭﺱ مرادﯼ
ﺷﻬﯿﺪ ﺳﯿﺮﻭﺱ ﻣﺮﺍﺩﯼ ﺩﺭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎﯼ ﻓﻘﯿﺮ ﺩﺭ ﺭﻭﺳﺘﺎﯼ ﻓﺘﺢ ﺍﺯ ﺗﻮﺍﺑﻊ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻥ ﺑﺎﺷﺖ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺁﻣﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺍﺑﺘﺪﺍﺋﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺳﺘﺎ ، ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﻋﺎﺯﻡ ﺑﺎﺷﺖ ﻭ ﺳﭙﺲ ﮔﭽﺴﺎﺭﺍﻥ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ
ﺣﺎﻟﻠﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﻄﻊ ﺩﻭﻡ ﻧﻈﺮﯼ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺁﯾﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﺷﻬﯿﺪ ﻣﻄﻬﺮﯼ ﮔﭽﺴﺎﺭﺍﻥ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻪ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﻋﻼﻗﻪ
ﻭﺍﻓﺮﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ۲۶ ﺷﻬﺮﯾﻮﺭ ۱۳۶۲ ﻋﺎﺯﻡ ﺟﺒﻬﻪ ﻫﺎﯼ ﻧﺒﺮﺩ ﺷﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﻪ ﻣﺎﻩ ﺑﻪﻣﺮﺧﺼﯽ ﺁﻣﺪ، ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﻼﻗﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺒﻬﻪ ﺩﺍﺷﺖ ، ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻋﺪﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻋﺎﺯﻡ ﺟﺒﻬﻪ ﻫﺎﯼ ﻧﺒﺮﺩ شد ﻭ ﺳﺮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺭ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﻭﺍﻟﻔﺠﺮ ۲ ﻣﺜﻞ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺶ « ﺷﻬﯿﺪ ﻧﺎﺻﺮ ﻓﺘﺤﯽ ﻭ ﺷﻬﯿﺪ ﻋﻠﯽ ﻭﯾﺲ ﻋﻠﯿﺰﺍﺩﻩ» ﺑﻪ ﺩﺭﺟﻪ ﺭﻓﯿﻊ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻧﺎﺋﻞ ﺁﻣﺪ.
ﺷﻬﯿﺪ ﺳﯿﺮﻭﺱ ﻣﺮﺍﺩﯼ ﻋﻼﺭﻏﻢ ﻓﻘﯿﺮ ﺑﻮﺩﻥ ﺍ ﺯﻧﻈﺮ ﻣﺎﺩﯼ ، ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻋﻠﻤﯽ ، ﻣﺬﻫﺒﯽ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﯽ ﻏﻨﯽ ﺑﻮﺩ.
دست خط شهید ناصر فتح
حجه الاسلام و المسلمین پرویز خواجه زاده، امام جمعه موقت شهرستان گچساران بر بالین پیکر مطهر برادرش، شهید عبدل خواجه زاده
ﺗﯿﻢ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﻣﻌﻠﻤﺎﻥ ﺑﺎﺷﺖ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﭼﭗ : ﻧﻔﺮ ﺩﻭﻡ ﺷﻬﯿﺪ ﻋﺒﺪﻝ ﺧﻮﺍﺟﻪ ﺯﺍﺩﻩ
ﺑﺎ ﻋﺮﺽ ﭘﻮﺯﺵ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻋﮑﺲ ﻫﺎ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭﻟﯽ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﻧﺪ، ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﯾﺰ ﺧﻮﺍﻫﺸﻤﻨﺪﯾﻢ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺣﺎﺿﺮ ﺩﺭ ﻋﮑﺲ ﻫﺎ ، ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻗﺴﻤﺖ ﻧﻈﺮﺍﺕ اﻃﻼﻋﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭﺍﻩ ﯾﺎﺭﯼ ﮔﺮ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ ..
ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺗﺸﮑﺮ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺩﺍﺭﻡ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻋﺰﯾﺰﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻭ ﺗﺼﺎﻭﯾﺮ ﺷﻬﺪﺍ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﯾﺎﺭﯼ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ. ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ، ﻫﻤﺮﺯﻣﺎﻥ ﻭﻋﺰﯾﺰﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ، ﺩﺳﺖ ﺧﻂ ، ﻭﺳﺎﯾﻞ ﺷﺨﺼﯽ ﻭ ﯾﺎ ﺗﺼﺎﻭﯾﺮﯼ ﺍﺯ ﺷﻬﺪﺍﯼ روستای فتح در اختیار دارد، خواهشمندیم با شماره زیر تماس بگیرند....۰۹۳۳۶۴۷۰۰۴۹ ایمان محمد پورفتح
انتهای پیام/محمدپور
دست ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﺷﺪﻡ ﺍﺯ ﺷﻬﺪﺍﯼ ﻋﺰﯾﺰ ﻫﻢ ﻭﻻﯾﺘﯽ ﺍﻡ ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ، ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﻢ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻫﺎ را ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﻭ ﻗﻠﻤﻢ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺣﺪ ﻭ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﯼ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻋﺰﯾﺰﺍﻥ ﺭﺍ ﺗﻮﺻﯿﻒ ﮐﻨﺪ .…
ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺷﻨﯿﺪﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺷﻬﺪﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ. ﭘﯿﺶ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺘﻢ ﭼﻄﻮﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﯿﻦ ﺣﻀﻮﺭ ﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ، ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ! ﻣﮕﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎﻝ ﺩﺭ ﺳﻮﺭﻩ ﺑﻘﺮﻩ ﯾﺎﺩ ﺁﻭﺭﯼ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﺷﻬﺪﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ؟
« ( ﻭَﻻَ ﺗَﻘُﻮﻟُﻮﺍْ ﻟِﻤَﻦْ ﯾُﻘْﺘَﻞُ ﻓِﯽ ﺳَﺒﯿﻞِ ﺍﻟﻠّﻪِ ﺃَﻣْﻮَﺍﺕٌ ﺑَﻞْ ﺃَﺣْﯿَﺎﺀ ﻭَﻟَﮑِﻦ ﻻَّ ﺗَﺸْﻌُﺮُﻭﻥَ ) ﺑﻘﺮﻩ / ۱۵۴ﻭ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﮐﺸﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻣﺮﺩﻩ ﻧﺨﻮﺍﻧﯿﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺯﻧﺪﻩﺍﻧﺪ ﻭﻟﯽ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﻧﻤﯽ ﯾﺎﺑﯿﺪ .»
ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺧﯿﻠﯽ ﺗﻼﺵ ﮐﺮﺩﻡ ﻭﻟﯽ ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻧﯿﺎﻭﺭﺩﻡ ﻭﺧﻮﺩﻡ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺍﺻﻼ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺍﯾﻦ ﻋﺰﯾﺰﺍﻥ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ، ﭼﻄﻮﺭ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺍﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﻏﯿﺮ ﺍﺯ ﺗﻮﺳﻞ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﻫﻤﺮﺯﻣﺎﻧﺸﺎﻥ ، ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺗﻼﺵ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ : ﭼﻪ ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ ؟ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﻨﻢ ؟ ﻭ ﺍﺻﻼ ﺍﺯ ﮐﻪ ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ ؟ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﻭﻟﯽ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺯﯾﺎﺩﻩ ﮔﻮﯾﯽ ﻧﮑﻨﻢ ، ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺭﮎ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﻏﺮﺽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﺘﻦ ﻓﻘﻂ ﻭ ﻓﻘﻂ ﮐﻤﯽ ﺩﺭﺩ ﻭ ﺩﻝ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺲ ..…
ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﻭ ﺍﺯ ﭼﻪ ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ ؟ ﺍﺯ ﺭﻭﺳﺘﺎﯼ ﻓﺘﺢ ﻭ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﭘﯿﻨﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﻭ ﮐﻤﺮ ﺧﻤﯿﺪﻩ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺍﻥ ﺷﻬﺪﺍ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﯾﺎ ﺍﺯ ﺯﯾﺎﺭﺗﮕﺎﻩ ﺑﯽ ﺳﺎﯾﺒﺎﻥ ﺷﻬﺪﺍﯼ ﺭﻭﺳﺘﺎ!
ﺍﺯ ﯾﺎﺩﻭﺍﺭﻩ ﻫﺎﯼ ریاکارانه برای ﺷﻬﺪﺍ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﯾﺎ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺷﺪﻥ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺷﻬﺪﺍ ﺗﻮﺳﻂ ﻗﺸﺮﯼ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺭﯾﺎ ﮐﺎﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ!
ﺍﺯ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺷﺪﻥ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺒﺎﺯﺍﻥ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﮔﺎﻥ ﻋﺰﯾﺰ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﯾﺎ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﻭ ﻋﺰﯾﺰ ﺷﺪﻥ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺟﺒﻬﻪ ﻣﯽ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻫﻢ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺷﺐ ﻫﺎﯼ ﻣﻨﺘﻬﯽ ﺑﻪ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﺗﺴﻮﯾﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﮔﺮﺩﻧﺪ ﻧﺎﻟﻪ ﮐﻨﻢ!
ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺍﺯ ﺭﻧﮓ ﻫﺎ ﻭ ﺯﺭﻕ ﻭ ﺑﺮﻕ ﻫﺎﯼ ﺩﻧﯿﻮﯼ ﺑﮕﻮﯾﻢ، ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻫﯿﭻ ﭘﻨﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﯾﺪ ﻭ ﺳﻮﺍﺭ ﺑﺮ ﺍﺳﺐ راهوار ﻫﺪﺍﯾﺖ ، ﺩﺭ ﺟﺎﺩﻩ ﻧﻮﺭ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﻣﻌﺒﻮﺩ ﺷﺘﺎﻓﺘﯿﺪ، ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﮑﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﺗﺮﺩﯾﺪ ﺑﻪ ﺩﻝ ﺭﺍﻩ ﺩﻫﯿﺪ!
ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﮕﻮﯾﻢ، ﺩﯾﺪﻡ ﺷﻤﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﻭﻗﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﯾﺪ، ﻣﯽ ﺩﺭﺧﺸﯿﺪ ﻭ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﺋﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺒﮕﺮﺩﺍﻥ ﮔﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﯿﻢ، ﺷﺪﻩ ﺍﯾﺪ!
ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺍﺯﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﻫﺎﯼ ﺯﻣﯿﻨﯽ ﺑﮕﻮﯾﻢ، ﺍﺯ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺷﺪﻥ ﻣﻬﺮ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﮕﻮﯾﻢ، ﺩﯾﺪﻡ ﺷﻤﺎﻫﺎ ﺑﺎ ﺧﻮﻥ ﭘﺎﮐﺘﺎﻥ، ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﻫﺎ ﺁﻓﺮﯾﺪﯾﺪ ﻭ ﻧﻘﺶ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺳﯿﻄﺮﻩ ﺑﺮ ﻫﺴﺘﯽ، ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺗﺮﺳﯿﻢ ﮐﺮﺩﯼ ﻭ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﮑﺮ ﻭ ﺣﯿﻠﻪ ﻭ ﻧﻔﻮﺫﺵ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺯﺍﻧﻮ ﺯﺩ!
ﺷﻬﺪﺍﯼ ﻋﺰﯾﺰ!
ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﻥ ﮐﺮﺩﻡ ، ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻡ ، ﻭﻟﯽ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ، ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺭﻭﺳﺘﺎ ﻭ ﻫﻤﺮﺯﻣﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺍﯾﻦ ﻗﺪﺭ ﺗﻮﺻﯿﻒ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺷﻨﯿﺪﻩ ﺍﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻧﻤﯿﮕﻨﺠﺪ ﻭ ﺍﺻﻼ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﭼﻪ ﺑﮕﻮﯾﻢ ! ﺍﺯ ﻓﻘﺮ ﻭ ﺗﻨﮕﺪﺳﺘﯽ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻣﯽ ﺳﺎﺧﺖ ﺑﺎ ﮔﯿﻮﻩ ﻫﺎﯼ ﻭﺻﻠﻪ ﺩﺍﺭ « ﮐﻔﺶ» ﻭ ﻟﺒﺎﺱ ﻫﺎﯼ ﺭﻧﮓ ﻭ ﺭﻭ ﺭﻓﺘﻪ ﭘﺎ ﺑﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﺪ ﯾﺎ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩ ﺍﻭﻝ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﻏﻨﺎﯼ ﻋﻠﻤﯽ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﻋﻼﺭﻏﻢ ﻫﻤﻪ ﺍﯾﻦ ﺗﻨﮓ ﻧﺎﻫﺎ!
ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻋﻼﻗﻪ ﺷﺪﯾﺪ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺍﻥ ﺗﺎﻥ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻩ ﯾﮏ ﺑﺎﺭ، ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺁﻧﻬﺎ، ﺭﻧﺞ ﺳﻔﺮ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺭﻭﺳﺘﺎﯼ ﮐﻮﻫﺴﺮﮎ ﺗﺎ ﺭﻭﺳﺘﺎﯼ ﻓﺘﺢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻣﯽ ﺧﺮﯾﺪﯾﺪ ﯾﺎ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻋﻼﻗﻪ ﻭﺍﻓﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎﻝ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ، ﻏﻢ ﺟﺪﺍﯾﯽ ﺍﺯ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺧﺮﯾﺪﯾﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﺷﺘﺎﻓﺘﯿﺪ! ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﯾﺪ ﻭ ﻣﺎ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﻣﺎﺩﯾﺎﺕ ﻏﺮﻕ ﺷﺪﻩ ﺍﯾﻢ .…
ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻭﺳﻮﺍﺱ ﻭ ﺍﺷﺘﯿﺎﻗﯽ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻗﻠﻢ ﻟﺮﺯﺍﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻥ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﻋﺠﯿﺐ ﺍﺳﺖ. ﮔﻤﺎﻥ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺣﺮﻣﺖ ﻗﻠﻢ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﭘﯿﺸﮕﺎﻩ ﺷﻤﺎ ﺭﻧﮓ ﻣﯽ ﺑﺎﺯﺩ ﻭ ﺑﯽ ﻓﺮﻭﻍ ﺟﻠﻮﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﺪ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻨﻮﯾﺴﻢ!
ﺁﺧﺮ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻭﺍﮊﻩ ﻫﺎﻯ ﺗﮑﺮﺍﺭﻯ ﻭ ﺑﻰ ﻣﺎﯾﻪ، ﺑﻪ ﻭﺻﻒ ﺷﻤﺎ ﺑﻨﺸﯿﻨﻢ؟
ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺭﺍ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻫﻢ ﺭﺩﯾﻒ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻗﺎﻓﯿﻪ ﻫﺎﻯ ﺳﺒﮏ، ﺷﻌﺮﻯ ﺑﻪ ﺑﻠﻨﺪﺍﻯ ﻧﮕﺎﻩ ﺷﻤﺎ ﺑﺴﺮﺍﯾﻢ؟!
ﻗﻠﻢ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﯼ ﺑﺴﺘﻪ ﻣﻦ، ﺣﺲّ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻧﺪﺍﺭﺩ . ﺩﺳﺖ ﻭ ﺩﻝ، ﯾﺎﺭﻯ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ.
ﺍﺷﮏ ﻫﺎ ﺟﺎﺭﻯ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﺎﻧﻢ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻨﺪ…
ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﺍﻡ، ﻣﯽ ﺩﻭﻧﻢ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﯽ ﻓﻘﻂ ﺗﻮ ﺯﺑﻮﻧﻪ ﻣﻨﻪ. ﻣﯽ ﺩﻭﻧﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻋﻤﻞ ﻫﯿﭻ ﭼﯽ ﻧﺪﺍﺭﻡ،. ﻣﯽ ﺩﻭﻧﻢ ﺗﻮ ﭘﯿﭻ ﻭ ﺧﻢ ﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﺘﻮﻥ ﮐﺮﺩﻡ. ﻣﯽ ﺩﻭﻧﻢ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ ﮐﺮﺍﻣﺎﺗﺘﻮﻥ ﺑﺮﺍﻣﻮﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﮑﺮﺩﻡ. ﻣﯽ ﺩﻭﻧﻢ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻧﺸﺪﻩ ﻣﺜﻞ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﺎﺯ ﺷﺐ ﺑﺨﻮﻧﻢ؟ ﻭﻟﯽ ﺑﺎﺑﺖ ﻫﻤﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻧﺸﺪﻩ ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﺍﻡ ..ﺑﺨﺪﺍ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﺍﻡ..
ﻧﻔﺮ ﺟﻠﻮ : ﺷﻬﯿﺪ ﻋﺒﺪﻝ ﺧﻮﺍﺟﻪ ﺯﺍﺩﻩ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۳۴ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﯼ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﺩﺭ ﺭﻭﺳﺘﺎﯼ ﻓﺘﺢ ﺍﺯ ﺗﻮﺍﺑﻊ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻥ ﺑﺎﺷﺖ ﺑﺪﻧﯿﺎ ﺁﻣﺪ ﺗﺤﺼﯿﻼﺕ ﺍﺑﺘﺪﺍﯾﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﻭﺳﺘﺎﯼ ﻓﺘﺢ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻭﺳﭙﺲ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﺷﺖ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﺑﻪ ﻫﻨﺮﺳﺘﺎﻥ ﺍﻣﺎﻣﺰﺍﺩﻩ ﺟﻌﻔﺮ ﻋﺰﯾﻤﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺩﯾﭙﻠﻢ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﯼ ﮔﺮﻓﺖ ﺳﭙﺲ ﻋﺎﺯﻡ ﺧﺪﻣﺖ
ﻣﻘﺪﺱ ﺳﺮﺑﺎﺯﯼ ﮔﺮﺩﯾﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺳﭙﺎﻩ ﺗﺮﻭﯾﺞ ﺟﻬﺖ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺭﻭﺳﺘﺎ ﺋﯿﺎﻥ ﺑﻪ ﺭﻭﺳﺘﺎﯼ ﺷﺎﺩﮔﺎﻥ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪ . ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺟﺬﺏ ﺟﻬﺎﺩ ﺳﺎﺯﻧﺪﮔﯽ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺷﻐﻞ ﻣﻘﺪﺱ ﻣﻌﻠﻤﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﮔﺰﯾﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺪﺗﯽ ﺑﻪ ﺩﻋﻮﺕ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺑﺎﺷﺖ ، ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﻭ ﮔﺰﯾﻨﺶ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺑﺎﺷﺖ ﺭﺍ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﮔﺮﻓﺖ . ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺩﺭ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ، ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﺣﺰﺏ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺷﺖ. ﺷﻬﯿﺪ ﺧﻮﺍﺟﻪ ﺯﺍﺩﻩ ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻧﺰﺩﯾﮑﺎﻧﺶ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﻪ ﺑﺎﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺭ ﺟﺒﻬﻪ ﻫﺎﯼ ﺣﻖ ﻋﻠﯿﻪ ﺑﺎﻃﻞ ﺩﺭ ۲۸ ﺍﺳﻔﻨﺪ ۱۳۶۳ ﺩﺭ ﺟﺒﻬﻪ ﺍﺭﻭﻧﺪ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﻪ ﺩﺭﺟﻪ ﺭﻓﯿﻊ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻧﺎﺋﻞ ﺁﻣﺪ.
ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺭﺍﺳﺖ : ﺳﺘﺎﺭ ﻫﺪﺍﯾﺖ ﺧﻮﺍﻩ - ﺷﻬﯿﺪ ﻋﺒﺪﻝ خواجه زاده
ﻧﻔﺮ ﺩﻭﻡ ﺍﺯ ﺭﺍﺳﺖ : ﺷﻬﯿﺪ ﻋﺒﺪﻝ ﺧﻮﺍﺟﻪ ﺯﺍﺩﻩ
شهید عبدل خواجه زاده
شهید ناصر فتحی
ﺷﻬﯿﺪ ﻧﺎﺻﺮ ﻓﺘﺤﯽ
ﺷﻬﯿﺪ ﻧﺎﺻﺮ ﻓﺘﺤﯽ ﺩﺭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎﯼ ﻓﻘﯿﺮ ﺭﻭﺳﺘﺎﯼ ﻓﺘﺢ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺁﻣﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻥ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺍﺑﺘﺪﺍﯾﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﻋﺎﺯﻡ ﺑﺎﺷﺖ ﺷﺪ ﻭ ﺗﺤﺼﯿﻼﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺎ ﻣﻘﻄﻊ ﺩﻭﻡ ﺩﺑﯿﺮﺳﺘﺎﻥ ﭘﯿﺶ ﺑﺮﺩ ﮐﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﺑﺮﺗﺮ ﺩﺭ ﺣﻮﺯﻩ ﻋﻠﻤﯽ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﯽ ﺑﻮﺩﻩ .ﻭﻟﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻋﻼﻗﻪ ﻭﺍﻓﺮﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﯾﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﻭﻃﻨﺶ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ۱۷ ﻓﺮﻭﺭﺩﯾﻦ ۱۳۶۰ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺟﺒﻬﻪ ﻫﺎ ﺷﺘﺎﻓﺖ ﻭﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﺧﺼﯽ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ
ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺪﺕ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﺑﺎﺯ ﺑﻪ ﺟﺒﻬﻪ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺸﺖ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ۲۵ ﻣﻬﺮ ۱۳۶۱ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﻋﺎﺯﻡ ﺟﺒﻬﻪ ﻫﺎﯼ ﻧﺒﺮﺩ ﺷﺪ ﻭﺩﺭ ﻣﻮﺭﺥ ۱۱ ﺁﺑﺎﻥ ۱۳۶۱ ﺩﺭ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﻣﺤﺮﻡ ﺷﺮﮐﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﻣﺠﺮﻭﺡ ﺷﺪ، ﻭﻟﯽ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﮔﺮﺩﺍﻥ ﻓﺠﺮ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﺷﻬﯿﺪ ﻋﺰﯾﺰ ﻣﺮﺗﻀﯽ ﺟﺎﻭﯾﺪ « ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻪ ﺍﺷﻠﻮ » ﻧﯿﺮﻭﻫﺎﯼ ﺧﺎﺻﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﺷﻬﯿﺪ ﻧﺎﺻﺮ ﻓﺘﺤﯽ ﺍﺯ ﺗﺴﻮﯾﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﻨﺼﺮﻑ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﮔﺮﺩﺍﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﻭﺍﻟﻔﺠﺮ۲ﺩﺭ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺣﺎﺝ ﻋﻤﺮﺍﻥ ، ﺑﻪ ﻏﺮﺏ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﺥ ۳ﻣﺮﺩﺍﺩ ۱۳۶۲ ﺑﻪ ﺩﺭﺟﻪ ﺭﻓﯿﻊ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻧﺎﺋﻞ ﺁﻣﺪ.
ﺷﻬﯿﺪ ﻧﺎﺻﺮ ﻓﺘﺤﯽ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺩﺭ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﻣﺤﺮﻡ ، ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﺯ ﮔﺮﺩﺍﻥ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﻓﺘﺢ ﺗﯿﭗ ۳۲ ﺍﻟﻤﻬﺪﯼ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺷﺖﺷﻬﯿﺪ علیﻭﯾﺲ ﻋﻠﯿﺰﺍﺩﻩ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﯼ ﻣﺴﺘﻀﻌﻒ ﻭ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﺩﺭ ﺭﻭﺳﺘﺎﯼ ﻓﺘﺢ ﺩﯾﺪﻩ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﮔﺸﻮﺩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻥ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺍﺑﺘﺪﺍﺋﯽ ﺩﺭ ﺭﻭﺳﺘﺎﯼ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﻋﺎﺯﻡ ﺷﻬﺮ ﮔﭽﺴﺎﺭﺍﻥ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻪ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻋﻼﻗﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﺟﺒﻬﻪ ﻫﺎﯼ ﻧﺒﺮﺩ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﺷﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺪﺗﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ۲۳ ﻓﺮﻭﺭﺩﯾﻦ ۱۳۶۲ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻋﺪﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻋﺎﺯﻡ ﻋﯿﻦ ﺧﻮﺵ ﺷﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺪﺕ ﺩﻭ ﻣﺎﻩ ﻣﺄﻣﻮﺭﯾﺖ ﺣﻤﻠﻪ ﺍﯼ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﮕﺮﻓﺖ ، ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺷﻬﯿﺪ ﻓﺘﺤﯽ ﻭ ﺷﻬﯿﺪ ﻣﺮﺍﺩﯼ ﻣﺄﻣﻮﺭﯾﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻤﺪﯾﺪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺗﻤﺪﯾﺪ ﻣﺄﻣﻮﺭﯾﺖ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﺗﯿﭗ ﺍﻟﻤﻬﺪﯼ ﺑﻪ ﻏﺮﺏ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﻭﺍﻟﻔﺠﺮ۲ ﺩﺭ ﻣﺤﻮﺭ ﺣﺎﺝ ﻋﻤﺮﺍﻥ ﻋﺮﺍﻕ . ﻭﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﻭ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ۲ ﻣﺮﺩﺍﺩ ۱۳۶۲ ﺑﻪ ﺩﺭﺟﻪ ﺭﻓﯿﻊ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻧﺎﺋﻞ ﺁﻣﺪ.
.
ﺍﺯ ﺭﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ : ﺷﻬﯿﺪ ﻧﺎﺻﺮ ﻓﺘﺤﯽ - ﺷﻬﯿﺪ ﻋﻠﯽ ﻭﯾﺲ ﻋﻠﯿﺰﺍﺩﻩ - ﺷﻬﯿﺪ ﺳﯿﺮﻭﺱ مرادﯼ
ﺷﻬﯿﺪ ﺳﯿﺮﻭﺱ ﻣﺮﺍﺩﯼ ﺩﺭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎﯼ ﻓﻘﯿﺮ ﺩﺭ ﺭﻭﺳﺘﺎﯼ ﻓﺘﺢ ﺍﺯ ﺗﻮﺍﺑﻊ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻥ ﺑﺎﺷﺖ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺁﻣﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺍﺑﺘﺪﺍﺋﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺳﺘﺎ ، ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﻋﺎﺯﻡ ﺑﺎﺷﺖ ﻭ ﺳﭙﺲ ﮔﭽﺴﺎﺭﺍﻥ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ
ﺣﺎﻟﻠﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﻄﻊ ﺩﻭﻡ ﻧﻈﺮﯼ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺁﯾﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﺷﻬﯿﺪ ﻣﻄﻬﺮﯼ ﮔﭽﺴﺎﺭﺍﻥ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻪ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﻋﻼﻗﻪ
ﻭﺍﻓﺮﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ۲۶ ﺷﻬﺮﯾﻮﺭ ۱۳۶۲ ﻋﺎﺯﻡ ﺟﺒﻬﻪ ﻫﺎﯼ ﻧﺒﺮﺩ ﺷﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﻪ ﻣﺎﻩ ﺑﻪﻣﺮﺧﺼﯽ ﺁﻣﺪ، ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﻼﻗﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺒﻬﻪ ﺩﺍﺷﺖ ، ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻋﺪﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻋﺎﺯﻡ ﺟﺒﻬﻪ ﻫﺎﯼ ﻧﺒﺮﺩ شد ﻭ ﺳﺮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺭ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﻭﺍﻟﻔﺠﺮ ۲ ﻣﺜﻞ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺶ « ﺷﻬﯿﺪ ﻧﺎﺻﺮ ﻓﺘﺤﯽ ﻭ ﺷﻬﯿﺪ ﻋﻠﯽ ﻭﯾﺲ ﻋﻠﯿﺰﺍﺩﻩ» ﺑﻪ ﺩﺭﺟﻪ ﺭﻓﯿﻊ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻧﺎﺋﻞ ﺁﻣﺪ.
ﺷﻬﯿﺪ ﺳﯿﺮﻭﺱ ﻣﺮﺍﺩﯼ ﻋﻼﺭﻏﻢ ﻓﻘﯿﺮ ﺑﻮﺩﻥ ﺍ ﺯﻧﻈﺮ ﻣﺎﺩﯼ ، ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻋﻠﻤﯽ ، ﻣﺬﻫﺒﯽ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﯽ ﻏﻨﯽ ﺑﻮﺩ.
دست خط شهید ناصر فتح
حجه الاسلام و المسلمین پرویز خواجه زاده، امام جمعه موقت شهرستان گچساران بر بالین پیکر مطهر برادرش، شهید عبدل خواجه زاده
ﺗﯿﻢ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﻣﻌﻠﻤﺎﻥ ﺑﺎﺷﺖ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﭼﭗ : ﻧﻔﺮ ﺩﻭﻡ ﺷﻬﯿﺪ ﻋﺒﺪﻝ ﺧﻮﺍﺟﻪ ﺯﺍﺩﻩ
ﺑﺎ ﻋﺮﺽ ﭘﻮﺯﺵ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻋﮑﺲ ﻫﺎ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭﻟﯽ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﻧﺪ، ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﯾﺰ ﺧﻮﺍﻫﺸﻤﻨﺪﯾﻢ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺣﺎﺿﺮ ﺩﺭ ﻋﮑﺲ ﻫﺎ ، ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻗﺴﻤﺖ ﻧﻈﺮﺍﺕ اﻃﻼﻋﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭﺍﻩ ﯾﺎﺭﯼ ﮔﺮ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ ..
ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺗﺸﮑﺮ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺩﺍﺭﻡ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻋﺰﯾﺰﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻭ ﺗﺼﺎﻭﯾﺮ ﺷﻬﺪﺍ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﯾﺎﺭﯼ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ. ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ، ﻫﻤﺮﺯﻣﺎﻥ ﻭﻋﺰﯾﺰﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ، ﺩﺳﺖ ﺧﻂ ، ﻭﺳﺎﯾﻞ ﺷﺨﺼﯽ ﻭ ﯾﺎ ﺗﺼﺎﻭﯾﺮﯼ ﺍﺯ ﺷﻬﺪﺍﯼ روستای فتح در اختیار دارد، خواهشمندیم با شماره زیر تماس بگیرند....۰۹۳۳۶۴۷۰۰۴۹ ایمان محمد پورفتح
انتهای پیام/محمدپور
هرکه دراین حلقه نیست فارغ ازاین ماجراست .
ایمان عزیز انشا اله همیشه قلمتان راکب برمرکب وسرشار ازعطر ویاد شهداباشد وازاینکه بااین دل نوشته خواب آشفتگان رااشفته ترکردی ممنونم هرچه داریم ازشهداست ...............