تاریخ انتشار
يکشنبه ۲۳ شهريور ۱۳۹۳ ساعت ۱۴:۲۸
کد مطلب : ۶۳۴۱۱
زاگرسیان!! در وقت خطر همدیگر را دریابید
۰
کبنا ؛سید نیما پادزاگرس رشتهکوهی در غرب و جنوب ایران است. این رشتهکوه از کرانههای دریاچه وان در کردستان ترکیه آغاز شده و پس از گذشتن از استانهای آذربایجان غربی، کردستان، کرمانشاه، همدان، ایلام، اصفهان، کهگیلویه و بویراحمد، چهارمحال و بختیاری، خوزستان و لرستان تا استانهای فارس، کرمان و هرمزگان ادامه مییابد. دامنهٔ این رشتهکوه به شمال عراق نیز امتداد دارد.
این رشته کوه کبیر پیکر مردمی را در آغوش گرفته که در خلق و خوی عاداتی منحصر بفرد و عجیب دارند. غرور، صداقت و شجاعت مهمترین خصیصه های مردم این سامان است.
لرها، بختیاری ها، کردها، قشقائی ها و حتی اعراب خوزستان به غیر از اینها خصایص دیگری نیز دارند. همه این مردمان دارای فرهنگ خاص ایران دوستی و دشمن ستیزی هستند. برای همین است که تاریخ این سرزمین همواره پر از افسانه ها و حماسه های جنگاورانش برای مقابله با دشمان ایران زمین است.
از زمان اسکندر مقدونی و آریوبرزن تا جنگ تحمیلی و امروز همواره مردم این سامان در دفاع از کیان این سرزمین در ردیف اول جنگاوران و دلاورمردان ایران ایستاده اند.
ولی این ایلات دلاور، این همه حسن را با یک خصلت زشت به ورطه فراموشی سپرده اند. خودزنی میان قبیله ای و حسادت به قبایل دیگر که واکاوی آن به بررسی جامعه شناختی و مردم شناختی نیاز دارد که در این بحث نمی گنجد.
نقش بی بدیل زاگرس نشینان بویژه بختیاری ها در پیروزی مشروطه بدلیل همین خصلت همواره توسط دیگران کمرنگ شده است.
بردن سرمایه های این سامان، مانند آب توسط اصحاب قدرت اتفاقی است که مقاومت در برابر آن کمرنگ شدن خصلت های بد زاگرسیان را لازم بود که اینچنین نشد و شد انچه باید می دیدیم.
اعتراضات مدنی اخیر در پی اهانت به یک قوم زاگرس نشین البته نشانه ای بود از تغییر نگرش ها و کورسوی امید را به اهالی زاگرس برگرداند.
روز ها و هفته های اخیر چهره های موجه این خطه بار دیگر مورد آماج بدخواهان قرار گرفته اند و متاسفانه در داخل نیز ما شاهد همراهی با این موج ضدیت با مدیران زاگرس نشین هستیم.
تیغ تیز این مخالفت ها در نهایت زاگرس و زاگرسیان هستند ولی امروز نشانه ها، دکتر پورمحمدی، دکتر تاجگردون، سیدکامل تقوی نژاد، خداداد غریب پور، سیدپندار توفیقی و محسن دلاویز و... هستند که علیرغم همه دشمنی ها توانسته اند در دولت و مجلس گلوگاه های قدرتمندی را به دست بگیرند که هم به توسعه ایران اسلامی کمکی کرده باشند و هم فرزندان این سرزمین حاصلخیز به لحاظ منابع انسانی را قدرت ببخشند.
ولی شاهدیم به جای وحدت و تمرکز بر اشتراکات طبل بدصدای مخالفت از درون بر هر کوی و برزن برخاسته است.
به جای این مخالفت ها دستگیری کنیم از عزیزان مان در کشور که هموراه تلاش دارند نام نیک زاگرس را به ایرانیان و جهانیان بشناسند.
این رشته کوه کبیر پیکر مردمی را در آغوش گرفته که در خلق و خوی عاداتی منحصر بفرد و عجیب دارند. غرور، صداقت و شجاعت مهمترین خصیصه های مردم این سامان است.
لرها، بختیاری ها، کردها، قشقائی ها و حتی اعراب خوزستان به غیر از اینها خصایص دیگری نیز دارند. همه این مردمان دارای فرهنگ خاص ایران دوستی و دشمن ستیزی هستند. برای همین است که تاریخ این سرزمین همواره پر از افسانه ها و حماسه های جنگاورانش برای مقابله با دشمان ایران زمین است.
از زمان اسکندر مقدونی و آریوبرزن تا جنگ تحمیلی و امروز همواره مردم این سامان در دفاع از کیان این سرزمین در ردیف اول جنگاوران و دلاورمردان ایران ایستاده اند.
ولی این ایلات دلاور، این همه حسن را با یک خصلت زشت به ورطه فراموشی سپرده اند. خودزنی میان قبیله ای و حسادت به قبایل دیگر که واکاوی آن به بررسی جامعه شناختی و مردم شناختی نیاز دارد که در این بحث نمی گنجد.
نقش بی بدیل زاگرس نشینان بویژه بختیاری ها در پیروزی مشروطه بدلیل همین خصلت همواره توسط دیگران کمرنگ شده است.
بردن سرمایه های این سامان، مانند آب توسط اصحاب قدرت اتفاقی است که مقاومت در برابر آن کمرنگ شدن خصلت های بد زاگرسیان را لازم بود که اینچنین نشد و شد انچه باید می دیدیم.
اعتراضات مدنی اخیر در پی اهانت به یک قوم زاگرس نشین البته نشانه ای بود از تغییر نگرش ها و کورسوی امید را به اهالی زاگرس برگرداند.
روز ها و هفته های اخیر چهره های موجه این خطه بار دیگر مورد آماج بدخواهان قرار گرفته اند و متاسفانه در داخل نیز ما شاهد همراهی با این موج ضدیت با مدیران زاگرس نشین هستیم.
تیغ تیز این مخالفت ها در نهایت زاگرس و زاگرسیان هستند ولی امروز نشانه ها، دکتر پورمحمدی، دکتر تاجگردون، سیدکامل تقوی نژاد، خداداد غریب پور، سیدپندار توفیقی و محسن دلاویز و... هستند که علیرغم همه دشمنی ها توانسته اند در دولت و مجلس گلوگاه های قدرتمندی را به دست بگیرند که هم به توسعه ایران اسلامی کمکی کرده باشند و هم فرزندان این سرزمین حاصلخیز به لحاظ منابع انسانی را قدرت ببخشند.
ولی شاهدیم به جای وحدت و تمرکز بر اشتراکات طبل بدصدای مخالفت از درون بر هر کوی و برزن برخاسته است.
به جای این مخالفت ها دستگیری کنیم از عزیزان مان در کشور که هموراه تلاش دارند نام نیک زاگرس را به ایرانیان و جهانیان بشناسند.