کبنا ؛.
زندگی روستا هنوز هم خالی از سر و صداست و فرسوده شدن از سختی ها و هیاهوی زندگی شهرنشینی غایب همیشگی آن، در روستاست که شادی ها و غم ها تقسیم می شوند، آدم ها به هم نزدیک ترند و آنجاست که همسایه از حال همسایه خبر دارد.
در زندگی روستایی آرامش نقش اصلی را بازی می کند؛ یکی از مهمترین ویژگی ها و برتری های زندگی روستایی نسبت به زندگی شهری هم, همین آرامش است که تنها در روستاها میتوان به آن رسید؛ زندگی در روستا آدمی را از هر جنجال و قیل و قال و دود و دم رهایی می بخشد.
شاید بسیاری از شهرنشینان در همه ی زندگی خود آرامش یک شب یک مرد روستایی را نداشته باشند.پس از خیزش خورشید به پشت کوه ها و آمدن شب تیره در روستا,.شنیدن آوای سگان در آغاز شب و آوای خروسان در سپیده دم آنچنان آرامشی به روستا نشینان می دهد که همواره آنان را همراه است.
در زندگی روستایی خورشت ها (غذاها) مزه ی دیگری می دهند و آدمی را بیشتر به خوردن وا می دارند. خوردن یک فنجان چای در روستا با شهر زمین تا آسمان فرق می کند.
روز برفی تش بلیطی تو گلی یادش وخیر /کنج چاله کتر سه و خلخلی یادش وخیر /گرده و گلگ تکو شلشلی یادش وخیر/ او متیلل نصف شو کشک خردن زر جلی یادش وخیر
روستا نشینان ساده دل و راستگویند و برای بدست آوردن روزی خود دست به فریب دیگران و دروغ گفتن نمی زنند, شاید این سخن پیش آید که در روستا ابزارهای پیشرفته و امکانات کم است؛ در عوض از دلهره و هیاهو و دود و دم خبری نیست.
در این روستاها هنوز هم با توجه به نبود آب لوله کشی مردم برای جابجایی آب از مشک استفاده می کنند؛ مشک از پوست بز یا بزغاله تهیه می شود بعد از کشتن بز پوست آن رایک تکه کنده بدون پارگی آن را به دست استاد مشک دوز می سپارند. مشک دوز بعد از چیدن موهای آن که این موهادر بافت سیاه چادر عشایری استفاده دارد ، پوست را پرداخت کرده و گوشت های اضافه را از پوست جدا می کند، با نوارهایی از جنس پوست جاهایی که از پوست باز هستند از قبیل دست ،پا و قسمت عقب پوست را دوخته و قسمت جلوی پوست که در آینده در مشک خواهد بود را باز می گذارد، استاد مشک دوز با توجه به شناختی که از جفت ( بلوط خورد شده) دارد، جفت را درمشک تازه ریخته و آب به آن اضافه کرده و در مشک را به مدت 2 هفته محکم می بندد، بعد از 2 هفته مشک آماده و می توان از آن استفاده کرد هرچند زنان عشایر براثر تجارب گذشته خود و جهت آماده نمودن مشک آن را دود می دهند تا مشک آماده استفاده گردد.
اینم اناردونه در روستا
این تصاویر از روستای هزیم و میانه از توابع شهرستان باشت گرفته شده است؛ این روستا در 50 کیلومتری این شهرستان واقع شده است. مردم این روستا از طایفه محترم سادات بیدک است که شغل اصلیشان دامداری می باشد که در کنار آن به باغداری و کشاورزی نیز مشغول می‌باشند.
در پایان مطالبم یاد این شعر افتادم که حتماً برای بسیاری از شماها آشناست:
خوشا به حالت ای روستایی
چه شاد و خرم، چه باصفایی
در شهر ما نیست جز دود و ماشین
دلم گرفته از آن و از این
در شهر ما نیست جز داد و فریاد
خوشا به حالت که هستی آزاد
ای کاش من هم پرنده بودم
با شادمانی پر می گشودم
می رفتم از شهر به روستایی
آنجا که دارد آب وهوایی
زندگی روستا هنوز هم خالی از سر و صداست و فرسوده شدن از سختی ها و هیاهوی زندگی شهرنشینی غایب همیشگی آن، در روستاست که شادی ها و غم ها تقسیم می شوند، آدم ها به هم نزدیک ترند و آنجاست که همسایه از حال همسایه خبر دارد.
در زندگی روستایی آرامش نقش اصلی را بازی می کند؛ یکی از مهمترین ویژگی ها و برتری های زندگی روستایی نسبت به زندگی شهری هم, همین آرامش است که تنها در روستاها میتوان به آن رسید؛ زندگی در روستا آدمی را از هر جنجال و قیل و قال و دود و دم رهایی می بخشد.
شاید بسیاری از شهرنشینان در همه ی زندگی خود آرامش یک شب یک مرد روستایی را نداشته باشند.پس از خیزش خورشید به پشت کوه ها و آمدن شب تیره در روستا,.شنیدن آوای سگان در آغاز شب و آوای خروسان در سپیده دم آنچنان آرامشی به روستا نشینان می دهد که همواره آنان را همراه است.
در زندگی روستایی خورشت ها (غذاها) مزه ی دیگری می دهند و آدمی را بیشتر به خوردن وا می دارند. خوردن یک فنجان چای در روستا با شهر زمین تا آسمان فرق می کند.
روز برفی تش بلیطی تو گلی یادش وخیر /کنج چاله کتر سه و خلخلی یادش وخیر /گرده و گلگ تکو شلشلی یادش وخیر/ او متیلل نصف شو کشک خردن زر جلی یادش وخیر
روستا نشینان ساده دل و راستگویند و برای بدست آوردن روزی خود دست به فریب دیگران و دروغ گفتن نمی زنند, شاید این سخن پیش آید که در روستا ابزارهای پیشرفته و امکانات کم است؛ در عوض از دلهره و هیاهو و دود و دم خبری نیست.
در این روستاها هنوز هم با توجه به نبود آب لوله کشی مردم برای جابجایی آب از مشک استفاده می کنند؛ مشک از پوست بز یا بزغاله تهیه می شود بعد از کشتن بز پوست آن رایک تکه کنده بدون پارگی آن را به دست استاد مشک دوز می سپارند. مشک دوز بعد از چیدن موهای آن که این موهادر بافت سیاه چادر عشایری استفاده دارد ، پوست را پرداخت کرده و گوشت های اضافه را از پوست جدا می کند، با نوارهایی از جنس پوست جاهایی که از پوست باز هستند از قبیل دست ،پا و قسمت عقب پوست را دوخته و قسمت جلوی پوست که در آینده در مشک خواهد بود را باز می گذارد، استاد مشک دوز با توجه به شناختی که از جفت ( بلوط خورد شده) دارد، جفت را درمشک تازه ریخته و آب به آن اضافه کرده و در مشک را به مدت 2 هفته محکم می بندد، بعد از 2 هفته مشک آماده و می توان از آن استفاده کرد هرچند زنان عشایر براثر تجارب گذشته خود و جهت آماده نمودن مشک آن را دود می دهند تا مشک آماده استفاده گردد.
اینم اناردونه در روستا
این تصاویر از روستای هزیم و میانه از توابع شهرستان باشت گرفته شده است؛ این روستا در 50 کیلومتری این شهرستان واقع شده است. مردم این روستا از طایفه محترم سادات بیدک است که شغل اصلیشان دامداری می باشد که در کنار آن به باغداری و کشاورزی نیز مشغول می‌باشند.
در پایان مطالبم یاد این شعر افتادم که حتماً برای بسیاری از شماها آشناست:
خوشا به حالت ای روستایی
چه شاد و خرم، چه باصفایی
در شهر ما نیست جز دود و ماشین
دلم گرفته از آن و از این
در شهر ما نیست جز داد و فریاد
خوشا به حالت که هستی آزاد
ای کاش من هم پرنده بودم
با شادمانی پر می گشودم
می رفتم از شهر به روستایی
آنجا که دارد آب وهوایی
