تاریخ انتشار
شنبه ۸ شهريور ۱۳۹۳ ساعت ۱۱:۳۶
کد مطلب : ۶۱۶۰۲
رسولی سیاستمداری از تبار اخلاق
۰
کبنا ؛... بالاخره نفس های پر امید زنده یاد عباس رسولی نیز کم رنگ و محو گردید تا برای همیشه از این دیار رخت ببندد.
باورش سخت است که چشمهایت را باز کنی و بپذیری انسانی که حتی مدت زمان دوستیمان با او به تعداد انگشتان یک دست هم نمی رسید؛ اما همان زمان کوتاه تداعی کننده صمیمیت و خاطرات بیاد ماندنیست ، را دیگر در این هستی پذیرایش نباشی و از نبودش تنها خاطرات شیرین روزهای زود گذر و بی تکرار هستی را مرور کنی.
آشنایی من با زنده یاد رسولی به بیش از یک ماه نمی رسید. وقتی برای تشکیل ستاد دکتر روحانی در استان به همراه دکتر باقری اقدام نمودیم اکثر دوستان بنا به دلایلی از حضور و همراهی در جریان انتخابات سر باز می زدند و خود را از حیطه سیاست آن روزها دور می ساختند.
اما زنده یاد رسولی از محدود فعالین سیاسی استان بود که چون سروی استوار با تمام تاوان ها و هزینه های احتمالی که برای آینده کاری اش داشت وارد عرصه ستادی شد و یار و یاور دکتر باقری در روند انتخابات استان گشت.
در آن موقع بود که با ایشان آشنا شدم و علاوه بر گرایشات فکری همسو ، آنچه تعلق خاطر من را به آن انسان بیشتر نمود دانش علوم سیاسی شان بود که به نوعی تداعی کننده حق استادی بر شاگرد را بر من تداعی می کرد.
در آن روزهای انتخابات ، که برخی افراد حضورشان را در ستاد انتخاباتی دکتر روحانی، منوط به ضمانت و یا غنیمتی قلم داد می کردند، علی رسولی تنها سیاستمداری بود که حضورش را نه بر اساس تعلقات مادی بلکه بر اساس علاقه به فکر، اندیشه، رشد و سعادت وطنش تعریف می کرد و بی هیچ چشم داشتی که حتی بعد از پیروزی در انتخابات به آن نیز پایبند بود در این رقابت سیاسی تا پایان راه ماندگار ماند و ایستاد.
او قهرمان و اسطوره نبود و هرگز بدنبال این آروزهای کوچک گام برنداشت، بلکه ایشان از محدود فعالین اجتماعی و سیاسی استان بود که پیش از آن که بر اساس قوه تحلیل و اندیشه اش در تبیین مسائل زبان زد عام و خاص باشد، اخلاق مداری، سلامت گفتاری، نیک سرشتی و خوش روی اش بر جان دل ها می نشست .
انتخابات برگزار شد و حاصل فکر و اندیشه یک ملت به بار نشست.
اما دیگر عباس رسولی همچون گذشته در قاب عکس ها و لنز دوربین ها قرار نگرفت و از آن پیروزی برای خود قبای ندوخت.
هرگز از علاقه ای که به سیاست و فعالیتی که در انتخابات داشت بر کسی منت و توقعی نگذاشت و خود را سهامدار این پیروزی با شکوه ندانست.
هرگز برای عرق و علاقه ای که به استانش داشت، از انتخابات و تلاشی که به سهم خود در آن انجام داد، سهم خواهی نکرد و سمت های بزرگ مدیریتی که بارها به ایشان پیشنهاد شد را هیچگاه نپذیرفت تا نشان دهد دلبسته به امور زودگذر دنیا نیست.
در ان دوره کوتاه آشنایمان هرگز اجازه ندارد که سیاست بر اخلاق چیره شود و خود را بنده تعارضات سیاسی کند. چرا که اعتقاد داشت بازی های سیاسی تنها مربوط به دوره ای خاص هسستند که بعد از فروکش کردن التهابات آن ، بار دیگر این اخلاقیات هستند ، که جوانه می زنند که نباید به خاطر رقابتی کوتاه مدت اخلاق را قربانی کرد و چهره انسانیت را کدر نمود؛ چرا که هویت انسان ها با اخلاق معنا می پذیرد نه با شان و رتبه سیاسی ،اجتماعی شان!
اما او بی صدا آمد!
بی آنکه حضورش را در پی نان و نامی هم ردیف کند، تلاشش را انجام داد، وفاداریش را ثابت کرد، اخلاق مداری را هویت بخشید و دوباره بی صدا رفت!
دوست ندارم دیگر او را سیاستمدار بخوانم، یا که او را استاد علوم سیاسی و برترین تحلیلگر سیاسی انتخابات استان خطاب کنم، چرا که اینان علی رسولی اند اما تنها اینها نیستند! علی رسولی برای من و آنان که او را می شناسند انسانی از تبار اخلاق مداری ، صداقت و خوش رویی بود که اگر امروز قامت سرو گونه اش دیده نمی شود، و استواریش بر دنا دیگر سایه نمی اندازد رنجی مضاعف و واقعیتی غیر باور است که باید بر آن گریست چرا که یکی از گل واژه های اخلاق و خنده پژمرده گشت.
یادش گرامی باد.
باورش سخت است که چشمهایت را باز کنی و بپذیری انسانی که حتی مدت زمان دوستیمان با او به تعداد انگشتان یک دست هم نمی رسید؛ اما همان زمان کوتاه تداعی کننده صمیمیت و خاطرات بیاد ماندنیست ، را دیگر در این هستی پذیرایش نباشی و از نبودش تنها خاطرات شیرین روزهای زود گذر و بی تکرار هستی را مرور کنی.
آشنایی من با زنده یاد رسولی به بیش از یک ماه نمی رسید. وقتی برای تشکیل ستاد دکتر روحانی در استان به همراه دکتر باقری اقدام نمودیم اکثر دوستان بنا به دلایلی از حضور و همراهی در جریان انتخابات سر باز می زدند و خود را از حیطه سیاست آن روزها دور می ساختند.
اما زنده یاد رسولی از محدود فعالین سیاسی استان بود که چون سروی استوار با تمام تاوان ها و هزینه های احتمالی که برای آینده کاری اش داشت وارد عرصه ستادی شد و یار و یاور دکتر باقری در روند انتخابات استان گشت.
در آن موقع بود که با ایشان آشنا شدم و علاوه بر گرایشات فکری همسو ، آنچه تعلق خاطر من را به آن انسان بیشتر نمود دانش علوم سیاسی شان بود که به نوعی تداعی کننده حق استادی بر شاگرد را بر من تداعی می کرد.
در آن روزهای انتخابات ، که برخی افراد حضورشان را در ستاد انتخاباتی دکتر روحانی، منوط به ضمانت و یا غنیمتی قلم داد می کردند، علی رسولی تنها سیاستمداری بود که حضورش را نه بر اساس تعلقات مادی بلکه بر اساس علاقه به فکر، اندیشه، رشد و سعادت وطنش تعریف می کرد و بی هیچ چشم داشتی که حتی بعد از پیروزی در انتخابات به آن نیز پایبند بود در این رقابت سیاسی تا پایان راه ماندگار ماند و ایستاد.
او قهرمان و اسطوره نبود و هرگز بدنبال این آروزهای کوچک گام برنداشت، بلکه ایشان از محدود فعالین اجتماعی و سیاسی استان بود که پیش از آن که بر اساس قوه تحلیل و اندیشه اش در تبیین مسائل زبان زد عام و خاص باشد، اخلاق مداری، سلامت گفتاری، نیک سرشتی و خوش روی اش بر جان دل ها می نشست .
انتخابات برگزار شد و حاصل فکر و اندیشه یک ملت به بار نشست.
اما دیگر عباس رسولی همچون گذشته در قاب عکس ها و لنز دوربین ها قرار نگرفت و از آن پیروزی برای خود قبای ندوخت.
هرگز از علاقه ای که به سیاست و فعالیتی که در انتخابات داشت بر کسی منت و توقعی نگذاشت و خود را سهامدار این پیروزی با شکوه ندانست.
هرگز برای عرق و علاقه ای که به استانش داشت، از انتخابات و تلاشی که به سهم خود در آن انجام داد، سهم خواهی نکرد و سمت های بزرگ مدیریتی که بارها به ایشان پیشنهاد شد را هیچگاه نپذیرفت تا نشان دهد دلبسته به امور زودگذر دنیا نیست.
در ان دوره کوتاه آشنایمان هرگز اجازه ندارد که سیاست بر اخلاق چیره شود و خود را بنده تعارضات سیاسی کند. چرا که اعتقاد داشت بازی های سیاسی تنها مربوط به دوره ای خاص هسستند که بعد از فروکش کردن التهابات آن ، بار دیگر این اخلاقیات هستند ، که جوانه می زنند که نباید به خاطر رقابتی کوتاه مدت اخلاق را قربانی کرد و چهره انسانیت را کدر نمود؛ چرا که هویت انسان ها با اخلاق معنا می پذیرد نه با شان و رتبه سیاسی ،اجتماعی شان!
اما او بی صدا آمد!
بی آنکه حضورش را در پی نان و نامی هم ردیف کند، تلاشش را انجام داد، وفاداریش را ثابت کرد، اخلاق مداری را هویت بخشید و دوباره بی صدا رفت!
دوست ندارم دیگر او را سیاستمدار بخوانم، یا که او را استاد علوم سیاسی و برترین تحلیلگر سیاسی انتخابات استان خطاب کنم، چرا که اینان علی رسولی اند اما تنها اینها نیستند! علی رسولی برای من و آنان که او را می شناسند انسانی از تبار اخلاق مداری ، صداقت و خوش رویی بود که اگر امروز قامت سرو گونه اش دیده نمی شود، و استواریش بر دنا دیگر سایه نمی اندازد رنجی مضاعف و واقعیتی غیر باور است که باید بر آن گریست چرا که یکی از گل واژه های اخلاق و خنده پژمرده گشت.
یادش گرامی باد.
