خوبان كه هستند، بدها كدام اند؟

کبنا ؛سعید کرمی
مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان کبنا نیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.

رشد روزافزون سايت هاي خبري تحليلي استان كه في نفسه پديده خوشايندي بوده و استقبال چشمگير مخاطبان كه نويد بخش استغناي فكري و ارتقاء قدرت تصميم آحاد مردم است و مهمتر از همه، موضوعات متفاوتي كه از اين تريبون هاي مجازي به پيكره افكار آگاه و ناآگاه جامعه تزريق مي شود، زمينه ساز انگيزه اي شد كه ضمن اداي احترام به تمام صاحبان انديشه و قلم استان، به عنوان عضو كوچكي از مردم اين مرزوبوم مستعد و مستحق، خطوطي هرچند نارسا خطاب به نويسندگان و همچنين خوانندگان محترم سايت ها تقديم بدارم كه "نويسندگان بخوانند و خوانندگان بدانند.
خوبي و بدي اصطلاحات رايج و راحت الحلقومي هستند كه امروزه در بين تمام اقشار مردم برزبانها مي چرخد و با قلم ها مي رقصد؛ همه افراد و وقايع زمين و زمان با اين مفاهيم ارزش گذاري مي شوند كه البته فارغ از اشتراكات لفظي، وجوه تمايز و حتي تناقض زيادي در رابطه با مباني و معاني اين واژگان وجود داشته كه بسيار جاي تأمل دارد.
بر آن اساس كه شالوده ذات تمام بني الانسان بر پايه حب به خير بنا شده است، رغبت به رفعت(خوبي) و نفرت از مضرت(بدي)، نقطه تفاهم تمام عائله بشري بوده و در مقابل، مصداق و مبناي "خوب و بد" نيز مهمترين وجه اختلاف اين قاعده است؛ بدين شرح كه غالبا هركس "خوب و بد" را بر مبناي تمايلات خود سنجيده و مبتني بر ديدگاه خويش تعريف مي كند؛ و بر همين اساس است كه عملكرد يك فرد خاص از ديدگاه من نوعي قبح تام و از زاويه نگاه خودش حسن تمام است و يا بالعكس.
اما از آنجا كه هيج انساني بنا بر اصل فطرت خود ميل به بدي نداشته و از طرفي سنگ محك اين خير و شر نيز عموما بر محور افكار و معتقدات خودش مي چرخد، تمام افعال واعمال خود را حداقل در لحظه انجام و گاها تا هميشه "خوب مطلق" و منطبق بر منطق ممدوح منظومه فكري خود مي داند، حتي آن قبوحاتي را كه در بيشه انديشه ديگران مذموم و مطرود از تمام جوانب است.
لذا حسب همين استدلال است كه فرد يا گروهي، قبيح ترين جنايات را عامدانه انجام مي دهند، و در عين حال قاطع ترين براهين و محكمترين توجيهات ممكن را بر اساس حوزه فكري خود براي تأييد آن اقامه مي كنند؛ نمونه بارز اين مدعيات جنايات دلخراش و ماوراءالتصوري است كه سالها توسط فرزندان ضاله صهيون در سرزمين هاي اشغالي واقع مي شود اما با وجود اعلام انزجار افكار عمومي جهان از اين فجايع هولناك، خوي حيواني آنان همچنان در حال فوران و همت شان در اين راه رو به تزايد است؛ كه اين روند بيانگر آن است كه اقدامات آنها بر اساس منطق محصور در محدوده انديشه و تنگناي باورهاي خود، از پشتوانه و مبناي منافع شان برخوردار و بر برهان واستدلال اهداف شان استوار است و چون خللي در حقانيت و منطق آن نمي يابند، با نهايت افتخار و حتي با ايمان زايدالوصفي بر جنايات خود اصرار مي ورزند.
همچنين بر محور چنين استدلال و تفكر مشابهي بود كه قاتلان سيدالشهدا(ع) نيز، وقتي زمين داغ كربلا را با خون گرم حسين و يارانش سيراب مي كردند، نه تنها به جنايت خود افتخار كرده و آن را "بد" نمي دانستند، كه در مقابل اين اقدامات شنيع از خداوند تقاضاي اجر و پاداش هم داشتند، چرا كه به زعم و اعتقاد خودشان - العياذبالله - حسين را به فرمان خدا و براي نجات اسلام مي كشتند؛ "زهي خيال باطل".
از آنجا كه تشريح و ثبوت مضاعف چنين مباحثي نيازمند غواصي در ژرفاي اقيانوس منطق و فلسفه است، جهت پرهيز از اطاله كلام، بناي شرح و بسط چنين مسائلي را نداشته و از بحث پيرامون موضوعات مذكور صرفنظر مي كنيم.
اما غرض از عرايضي كه گذشت، مفتاح بابي بود كه ابتدا بر نفس سركش خود تلنگري زده و سپس محضر تمام فرهيختگان و صاحبان انديشه اي كه دستي به قلم مي برند و در رسانه هاي مجازي يا مكتوب، مواضعي را در هر زمينه اي اتخاذ مي فرمايند و حتي مخاطباني كه در ذيل مطالب سايت ها كامنت گذاشته و اظهار نظر مي نمايند، معروض بدارم كه يادمان باشد: آنچه در فاهمه ما شكل مي گيرد و بر نوك قلم هايمان مي نشيند، بيش از هرچيز متأثر از منطق فكري و استدلال باورهاي دروني خودمان است و بي ترديد، چون همه ما بالفطره جايزالخطا بوده و محروم از مقام عصمتيم، هميشه بر حقيقت مطلق بودن باورها و ديدگاه هاي تشخيصي مان اطمينان قاطعي نيست.
در شأن قلم همين بس كه سوره اي به نامش نازل و خداوند رحمان به آن سوگند ياد فرموده اند، پس قداست مثبوت و رسالت منقوش آن، قلم بدستان را ملزم مي كند كه با درك حقيقي اين قداست و رسالت احتياط و اخلاص در قضاوات پيرامون مسائل موجود جامعه را، سرلوحه كار خويش نموده تا حقيقتي به خاطر مصلحتي سرپوش نشده و حق مسلم يا مبهمي با تيغ قلم قرباني نشود؛ و در مورد اشخاص نيز دست ها بلرزند و قلم ها بر حذر باشند از اينكه انسانيت انساني به خاطر ضعف طبيعت و يا كوتاهي ديوارش قرباني عقايد شخصي و منافع گروهي طيف خاصي گردد؛ و همچنين نه آنقدر در مدح كسي نوحه سرايي كنند كه غرورش گورستان استعدادهايش شود و نه آنقدر قبح كسي را در بوق و كرنا كنند كه همان كورسويي از اميد به اصلاح هم در او فروغ بربسته و به تاريكي گرايد.
خلاصه اينكه خواسته يا ناخواسته "آخرت خويش را به دنياي ديگران نفروشيم"؛ ابعد هم و نهايت غم در انتقادات، نه تخريب، كه تلاشي اصلاح گرايانه و رسول وار توأم با صيانت از شأنيت خليفه الهي انسان در محضر خداي هستي باشد.
ترديدي نيست كه مضمون و مفهوم اين احتياط و فحواي عرايض مذكور، سكوت نامسئولانه در برابر افراد فرصت طلب و مشكلات فرياد طلب جامعه و استان به فراخور موقعيت نبوده، و مخلص كلام آن است كه غايت همت ها بر اين باشد تا انديشه هايي كه با سياهي قلم بر سپيدي سكوت و صحيفه قضاوت مي نشيند اول معطوف و مختوم به كمال فضيلت بشري و دوم فتح بابي در قلمرو توسعه و ارتقاء همه جانبه استان باشد.
انشاءالله