کمین مرگ در جاده‌ی جدید دهدشت -یاسوج

کبنا ؛خومکار شجاعی
مطلبی که می‌خوانید از سری یادداشت‌های بینندگان کبنا نیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان می‌توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند. تیتر توسط نویسنده انتخاب شده است. این مطلب توسط کبنا نیوز با ملاحظات اخلاقی و اجتماعی، ویرایش گردیده است.
جاده سادات -باغچه جلیل یا همان جاده جدید دهدشت و یاسوج سالهاست مستمسکی خوبی شده است تا یک گروه با مانور دادن بر روی آن و شانتاژ تبلیغاتی موقعیتی را برای خود دست و پا کنند و گروهی دیگر بواسطه به سرانجام نرسیدن آن و بلاتکلیفی اش بهانه‌ی خوبی برای نقد و شکایت داشته باشند.
در کوران تبلیغات انتخابات مجلس قبلی یکی از نامزدها با افتخار تمام و صدای بلند از کارهایی که در این جاده انجام گرفته بود سخن می‌‌گفت و کارهای انجام شده را نتیجه ی پیگیری های خود می‌‌دانست. وی می‌‌گفت سابق این مسیر را به عنوان یک مسیر «مالرو» می‌‌شناختند اما حالا می‌‌رود که این جاده به یک شاهراه ترانزیتی تبدیل شود. ولی متاسفانه علی رغم گذشت سال ها و نزدیک شدن به پایان عمر مسئول محترم و وعده‌های بی شمار و بازدید ماه به ماه مسئولان و گزارش‌های روتین و خبری شبکه دنا و البته چشم انتظاری مردم برای پایان این پروژه کماکان جاده در انتظار یک همت جهادی می‌‌باشد.
تعطیلات عید فطر امسال و افزایش مسافرت‌های مردم و استفاده از این جاده به طوری که می‌‌توان به ضرس قاطع این جاده را پرتردترین جاده درون استانی در این ایام دانست، واقعیت های بسیاری را عیان نمود  و تنها چیزی که از این جاده عاید مردم شد تلی از خاک بود که باید هزاران لیتر از آبی که قرار بود صرفه جویی می‌‌شد خرج شستشوی خودروها گردد.
این جاده و مهندسی آن هرگز در حد و قواره‌ی یک جاده‌ی بین شهری نیست و صرفا برای اتصال روستاهای مسیر مناسب می‌‌باشد که باز هم انجام آن و پایان آن جای تقدیر دارد. البته این جاده حسن دیگری که دارد تسهیل در دسترسی سریعتر و آسانتر مردم در فصل بهار به گیاهان کوهی و منایع طبیعی و تخریب آن می‌‌باشد و هم چیین تسهیل در دسترسی برخی مسئولین به ویلاها و باغ های ساخته شده شان در طول مسیر است.
نمی‌‌توان از ارزش و اهمیت چنین جاده‌ای گذشت  و شکی نیست که نهایی شدن این طرح می‌‌تواند کمک بزرگی به مردم استان و اقتصاد آن باشد و بویژه جلوی مهاجرت وحشتناک مردم کهگیویه به یاسوج را بگیرد. ولی سزاوار نیست زیاد از حد بزرگ نمایی کنیم و مشکلات عدیده ی مسیر را نادیده گرفت هر چند همگی در جریان مشکلات بودجه عمرانی کشور هستیم اما نباید از یاد ببریم که سال هاست این پروژه بواسطه ی عدم نظارت و قاطعیت دست به دست می‌‌شود و بیت المال مردم بر باد می‌‌رود.
علاوه بر خاکی و نا هم سطح بودن دو قسمت زیاد از مسیر، در  قسمت های آسفالته  نه خبری از خط کشی است و نه تابلوهای راهنما و نه  گارد ریل.
تاسف برانگیزتر آنکه مسیر پر از پیچ‌های خطرناک با عرض کم و و پرتگاه‌های مرگبار می‌‌باشد و اتفاقا این ایرادات فنی و مهندسی بیشتر مربوط به قسمت جدید جاده از رودخانه سادات تا سرفاریاب می‌‌باشد. اوضاع سمت شرقی جاده که ساخت و آسفالت آن متعلق به گذشته است و هیچ کار جدیدی بر روی آن انجام نگرفته یعنی از سادات امامزاده علی (ع) به سمت باغچه جلیل و سپیدار نیز از این طرف بدتر می‌‌باشد و این وضعیت ابداً شایسته ی مردم استان نیست و تنها حسن آن جنبه خاطره برانگیزی( نوستالژیک)  است که برای نسل های گذشته دارد.
باید قبل از وقوع حادثه چاره اندیشی کرد و کارهای  پیشگیرانه را انجام داد، تجربه نشان داده است مسئولین تنها بعد از آنکه حادثه ای رخ داد دنبال رفع اشکال می‌‌روند و تا قبل از آن خود را به ندانستن و بی توجهی می‌‌زنند و همه چیز را خوب و آرام جلوه می‌‌دهند.
ایران بالاترین آمار را در تصادفات رانندگی و مرگ و میرهای ناشی از این تصادفات در دنیا  دارد و حالا اگر قرار باشد یک جاده نامناسب و ناایمن را به  ترافیک این جاده و ناایمنی خودروها و بی احتیاطی رانندگان اضافه نماییم باید منتظر یک فاجعه بود و باید حق داد که مردم دلواپس آینده این مسیر باشند.
تجربه جاده سازی در کهگیلویه و بویراحمد که بیش از هراستان دیگری از بحران و کمبود جاده‌های موصلاتی مناسب رنج می‌‌برد نشان می‌‌دهد که این تجربه‌ها همگی تلخ  بوده‌اند  وعلیرغم هزینه بالای بیت‌المال یا سال‌ها طول کشیده‌اند و یا بلاتکلیف مانده اند و بعد از آنکه جاده بابامیدان به یاسوج دهه‌ها در سربالایی های «سرگچینه » بالا نمی‌‌رفت حالا جاده جنوب کشور به اصفهان که از استان می‌‌گذشت که در کوه‌های « گردن گه» لوداب گرفتار شده است و جاده دهدشت به یاسوج در پیچ‌های آب حیات پیچ خورده و وا نمی‌‌شود.
امسال هم تمام خواهد شد و احتمال قریب به یقین این جاده با همین وضعیت ناایمن و پر ایراد به سرانجام نخواهد رسید ولی امید می‌‌رود که آقای استاندار و آقای بزرگواری که بیش از هر کس دیگری در طول سالیان این مسیر را مال زیر و مال بالا پیموده اند با کمک مسئولین کشور و وزارت راه و شهرسازی تدبیری مناسب بیندیشند.