تاریخ انتشار
جمعه ۱۰ مرداد ۱۳۹۳ ساعت ۰۹:۰۵
کد مطلب : ۵۷۷۷۲
چرامی ها؛ آرزو به دل مانده جاده چرام به چاسخار و طسوج
۰
مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین کبنانیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.
کبنا ؛مرتضی فضلیزاده
[caption id="attachment_57782" align="aligncenter" width="550"] چشمه بلقیس/تصویری از اسحق آقائی[/caption]
شاید بتوان با جرات گفت مساله جاده چرام به چاسخار و طسوج بعد از مساله اشتغال از دغدغههای جدی مردم شهر چرام میباشد. سالهاست که آرزوی مردم شهر چرام احداث یک جاده استاندارد در مسیر چرام به چاسخار و طسوج میباشد.
شهری با ۱۳۰۰۰ نفر جمعیت که بیش از ۷۰% جمعیت ان از اینجاده استراتژیک استفاده میکنند. که تنها جاده خاکی و مورد استفاده مردم و عشایر شهر برای رسیدن به منطقه سردسیر میباشد.
جادهای که شاهراه ارتباطی طوایف و عشایر منطقه است. جادهای صعب العبور و کوهستانی، فاقد ایمنی، و کوچکترین معیار جاده سازی، با پیچهای خطرناک که در بعضی نقاط شاید به سختی بتوان اسم جاده را روی ان گذاشت (جاده مالرو).
جادهای با طول ۴۰ کیلومتر که با زندگی مردم بخش چرام چه شهری و چه روستایی رابطهای مستقیم و تنگاتنگ دارد. در مسیر اینجاده روستاهای زیادی وجود دارد که بزرگترین انها روستاهای گرهای و طسوج میباشدو منطقه سردسیری چاسخار که از اواخربهار تا اوایل پاییز سکونتگاه عشایر میباشد.
عمق اهمیت اینجاده از انجا پیداست که محصولات باغی و دامی و کشاورزی فراوانی در مناطق ذکرشده وجود دارند که با ایجاد جادهای استاندارد و در خور مردم، باعث ایجاد اشتغال پایدار، امید به زندگی در روستا و عدم مهاجرت جوانان و مردم روستا به شهر خواهد شد.
اینجاده در اواخر پاییزو در طول فصل زمستان به علت بارش باران و برف قطع میگردد که باعث زحمات زیادی برای عشایر و روستائیان میگردد به صورتی که حتی اهالی منطقه طسوج در این مقطع از سال مجبور به استفاده از جاده سرفاریاب و اب حیات و سه برد میباشند که باعث طولانیتر شدن مسیرو به تبع آن افزایش چند برابری هزینه حمل و نقل میگردد.
مجددا لازم به ذکر است که اینجاده تنها مسیر خاکی و فاقد اسفالت در بخش چرام میباشد که متاسفانه در سالهای گذشته موجب بیمهری و غفلت مسئولان شهرستانی و استانی قرار گرفته و همیشه یک پای وعدههای نمایندگان ادوار مختلف شهرستان برای جلب آرای مردم بوده است.
البته در سالهای اخیر با تخصیص بودجهای چشمگیر به اینجاده در زمان استانداری نیکزاد در استان، امیدواری به رفع مشکلات جاده میرفت که متاسفانه با سوء مدیریت، عدم مطالعه دقیق طرح، عدم نگاه کارشناسی به طرح تغییر مسیر جاده، بودجه به هدر و طرح به شکست انجامید.
طرحی که علاوه بر هدر رفت بودجه و استفاده نادرست از این فرصت بهینه در تخصیص بودجه، باعث تخریب منابع طبیعی و محیط زیست شد که ضربات جبران ناپذیری بر پیکره جنگل بلوط و بکر منطقه گرهای وارد کرد.
حال با دمیدن روحی تازه در عرصه خدمت گذاری و با درخواست از استاندار محترم که خود برخواسته از عشایر و منتسب به شهرستان چرام میباشند، برای حل مشکل تاریخی اینجاده اقدامی عاجل و در خور مردم چرام انجام دهند تا آرزوی چندین ساله مردم شهر چرام و عشایر دلیر این منطقه برآورده گردد.
[caption id="attachment_57782" align="aligncenter" width="550"] چشمه بلقیس/تصویری از اسحق آقائی[/caption]
شاید بتوان با جرات گفت مساله جاده چرام به چاسخار و طسوج بعد از مساله اشتغال از دغدغههای جدی مردم شهر چرام میباشد. سالهاست که آرزوی مردم شهر چرام احداث یک جاده استاندارد در مسیر چرام به چاسخار و طسوج میباشد.
شهری با ۱۳۰۰۰ نفر جمعیت که بیش از ۷۰% جمعیت ان از اینجاده استراتژیک استفاده میکنند. که تنها جاده خاکی و مورد استفاده مردم و عشایر شهر برای رسیدن به منطقه سردسیر میباشد.
جادهای که شاهراه ارتباطی طوایف و عشایر منطقه است. جادهای صعب العبور و کوهستانی، فاقد ایمنی، و کوچکترین معیار جاده سازی، با پیچهای خطرناک که در بعضی نقاط شاید به سختی بتوان اسم جاده را روی ان گذاشت (جاده مالرو).
جادهای با طول ۴۰ کیلومتر که با زندگی مردم بخش چرام چه شهری و چه روستایی رابطهای مستقیم و تنگاتنگ دارد. در مسیر اینجاده روستاهای زیادی وجود دارد که بزرگترین انها روستاهای گرهای و طسوج میباشدو منطقه سردسیری چاسخار که از اواخربهار تا اوایل پاییز سکونتگاه عشایر میباشد.
عمق اهمیت اینجاده از انجا پیداست که محصولات باغی و دامی و کشاورزی فراوانی در مناطق ذکرشده وجود دارند که با ایجاد جادهای استاندارد و در خور مردم، باعث ایجاد اشتغال پایدار، امید به زندگی در روستا و عدم مهاجرت جوانان و مردم روستا به شهر خواهد شد.
اینجاده در اواخر پاییزو در طول فصل زمستان به علت بارش باران و برف قطع میگردد که باعث زحمات زیادی برای عشایر و روستائیان میگردد به صورتی که حتی اهالی منطقه طسوج در این مقطع از سال مجبور به استفاده از جاده سرفاریاب و اب حیات و سه برد میباشند که باعث طولانیتر شدن مسیرو به تبع آن افزایش چند برابری هزینه حمل و نقل میگردد.
مجددا لازم به ذکر است که اینجاده تنها مسیر خاکی و فاقد اسفالت در بخش چرام میباشد که متاسفانه در سالهای گذشته موجب بیمهری و غفلت مسئولان شهرستانی و استانی قرار گرفته و همیشه یک پای وعدههای نمایندگان ادوار مختلف شهرستان برای جلب آرای مردم بوده است.
البته در سالهای اخیر با تخصیص بودجهای چشمگیر به اینجاده در زمان استانداری نیکزاد در استان، امیدواری به رفع مشکلات جاده میرفت که متاسفانه با سوء مدیریت، عدم مطالعه دقیق طرح، عدم نگاه کارشناسی به طرح تغییر مسیر جاده، بودجه به هدر و طرح به شکست انجامید.
طرحی که علاوه بر هدر رفت بودجه و استفاده نادرست از این فرصت بهینه در تخصیص بودجه، باعث تخریب منابع طبیعی و محیط زیست شد که ضربات جبران ناپذیری بر پیکره جنگل بلوط و بکر منطقه گرهای وارد کرد.
حال با دمیدن روحی تازه در عرصه خدمت گذاری و با درخواست از استاندار محترم که خود برخواسته از عشایر و منتسب به شهرستان چرام میباشند، برای حل مشکل تاریخی اینجاده اقدامی عاجل و در خور مردم چرام انجام دهند تا آرزوی چندین ساله مردم شهر چرام و عشایر دلیر این منطقه برآورده گردد.