به نام دادخواهی هنر؛ دیدار در غزه

کبنا ؛(حسین خلیلی. دیدار)**
باران می بارد اما
استعاره ی گل نیست
این جا مجازِ گلوله است
مجوزِ جان گرفتن ها، تنها همین!
همان است که بود: کبودیِ گونه ها ی وطن
و تنِ کودکانی که سربِ داغ را...
باغ را ویران نکنید! آی با شما هستم!
مستم؟!!
نه!، این تانک ها حالم را جا آورده اند!
جایِ شما خالی، حالِ شما عالی!
و بهتر از این نمی شود که نمی شود
بدنیست به آینه ها هم نگاه کنید
آه کنید! : می بینید؟! دهانتان تاوانِ بازدمتان را تحمل نخواهد کرد
کمی فکر کنید، و فکر کنید کمی کودک بوده اید و کودکانه زیر باران دویده اید
ندوید! این جا ندوید! این جا هزاران کودک، زیرخاک، «باران بازی» می کنند
بازی نکنید! این یک شعرِ جدی است
و شاعرش شبیهِ خدایی است که دستش را مشت کرده!
پشت کرده است به شما: شمعِ بشریت!
نه!، اسم این کلمه ی لعنتی را پیش من نیاورید!
دیشب که گفته بودم: شرِ حقوقِ بشر را باید از سرِ این مردم کم کرد:
خوشبحالِ کژدم ها!!
فلسطین، سرزمین ندارد، زمین ندارد!
ولی دشمنِ دائم درکمین دارد! و قافیه های زیادی مثل این دارد!
مثلِ این که حرف به گوشِ شما نمی رود! گفتم برگردید!
برگردید! گم شوید و دُم هایتان را روی کولِ موشک هایتان بگذارید
و با کمال احترام، گورتان را تحویل بگیرید!
بگیرید!: این سهمِ شماست
و ساعتِ خدا اگرچه از کارفتاده اما
ثانیه به ثانیه کودکانی که با عقربه ها «باران بازی» می کنند بیشتر می-شوند
شرمتان باد!!، باد را باد می زنید و از بوی کباب لذت می برید؟!
ذلت می برید و ذاتِ ذلیل شما، شانه به شانه ی شیطان
تا انتهای دوزخ، «یخ در بهشت» را زار خواهد زد
زنده باد، بادی که موافقِ کشتیِ شما نباشد!
و دریایی که یادش نمی رود باران را
و ساحلی که سرش درد می کند که در این احوال، سردرد داشته باشد!
باشد!!، خیال کنید من بس می کنم! اما بس کنید!!
باران می بارد اما
استعاره ی گل نیست
این جا مجازِ گلوله است
مجوزِ جان گرفتن ها، تنها همین!
همان است که بود: کبودیِ گونه های وطن
و تنِ کودکانی که سربِ داغ را...
(حسین خلیلی. دیدار)
یاسوج، یکم مردادماه 93
** کارشناس ارشد مطالعات هنر. عضوهیات امنای انجمن شعر استان کهگیلویه و بویراحمد