تاریخ انتشار
يکشنبه ۸ تير ۱۳۹۳ ساعت ۱۷:۱۷
کد مطلب : ۵۳۷۸۷
تحلیل شورای شهر گچساران در آستانه یک سالگی
۰
کبنا ؛بهنام عکاشه
دکتر کریمی و دکتر افشین پور روسای دور اول و دوم شورای شهر گچساران بودند و احتمالا خیلی ها به این فکر می کنند که روزهای خوب و آرامی در شورای شهر داشته اند که چهار سال رئیس مانده اند.
دوره سوم شورای شهر دوگنبدان شاید پرحاشیه ترین دوره شوراهای این شهر باشد. سه دلیل عمده برای توجیه این نظریه وجود دارد. هم بدلیل اینکه به عکس شورای سوم، دوره های اول و دوم تقریبا یکدست بودند و هم اینکه دوره آنها از چهار سال به شش سال افزایش یافته بود و دلیل آخر اینکه احتمالا فراموشی نسبت به مسائل دوره های اول و دوم و نبود رسانه ها و عدم ثبت وقایع موجب شده تصویری آرام از آنها به اذهان متبادر شود.
شورای شهر اول متشکل از ترک های قشقائی بود. آنها در دوره اول توانسته بودند شورائی یکدست و متشکل از هفت ترک بوجود بیاورند و باقری شهردارشان بود.
دوره دوم هم تقریبا در اختیار لرها بود و شورائیان علیرغم اختلافاتی که داشتند ولی مرزبندی خود را با ترک ها حفظ کردند.
این مرزبندی با رای قاضی فر به رمضان عباسی برای شهردار شدن او و متقابلا رای ترک های شورا برای رئیس شدن قاضی فر شکسته شد.
از آن تاریخ تا کنون آنچه در مسائل شورا تاثیرگذار بود و بیش از همه چیز به چشم می خورد نقش لابی و رایزنی های درون شورا در مسائل مهم آن بود تا تصمیمات برون شورا و برگرفته از خاستگاه های قومی و بعضا سیاسی.
کمرنگ شدن نقش ائتلاف های قومی قدرتمند انتخاباتی، مهم ترین دلیل برای فقدان تاثیر جریانات قومی بر آرای شورائیان بوده است.
شکست تاریخی ائتلاف قشقائی ها مهم ترین واقعه در تاریخ انتخابات شوراها تا کنون بوده است و با دو عضو در شورا نتوانستند آن گونه که فکر می کردند موفق باشند.
اختلافات درون گروهی و فقدان دشمن قوی موجب عدم نیاز این طیف به ارائه لیستی واحد شد که درنهایت موجب پیروزی عددی لرها شد.
شورای چهارم در نگاه اول عملکردی که بتوان آن را از نظر علمی بررسی کرد، ندارد و شاید تلاش های برخی مهندسین در راه اندازی کنارگذر تنها تلاشی از شورا تا کنون باشد که نمود بیرونی داشته و افکار عمومی در جریان آن قرار گرفته است و وبسایت این شورا، میزان خوبی برای قضاوت در این مورد است.(آخرین خبر اول خرداد ماه و خبر قبل از آن در هفتم اسفندماه بوده است)
این شورا علیرغم عملکرد بالنسبه ضعیف در حوزه شهری، موجب ایجاد رویکرد سیاسی جدیدی شده است و مثلا علیرغم در اقلیت بودن ترک ها در ترکیب شورا، آنها تاثیر خاصی بر تصمیمات شورا دارند.
نقش غیرقابل کتمان ترک ها در انتخاب شهردار و رایزنی های اصلاح طلبان در آخرین لحظه ها نشان داد فراکسیون های کوچک در تصمیمات مهم این شورا بیشتر از هر حربه ای تاثیرگذار هستند.
طبق شنیده ها، (خوان پایه با شکوهی)، (بخشائی با ناصح فرد)، (بلوطی با اسدپور) و (حیدری با قشقائی) به تنهائی بیشترین قرابت را با یکدیگر دارند که نشان می دهد اعضای شورا کاملا به جزایری دورافتاده از هم تبدیل شده اند. محبوبه رضائی هم به تنهائی به عضوی اثرگذار مبدل گشته است.
اصلاح طلبان نمی توانند ادعا کنند که در شورای کنونی سهم بیشتری دارند. چه اسدپور به عنوان نماد آنها، در انتخابات هیئت رئیسه پیش رو مانند سال گذشته، دچار دردسرهائی می شود و در یارگیری های احتمالی او تا کنون فقط بلوطی را کنار خود می بیند.
هرچند هنوز اعضای شورای شهر درباره ترکیب هیئت رئیسه آینده اظهارنظری نکرده اند ولی جبهه گیری ها کاملا عیان است و ترکیب احتمالی در هیئت رئیسه امسال چندان با سال گذشته مطابقت ندارد.
عملکرد شهردار نیز در این رویکرد نقش داشته است. بی توجهی زینل زاده به هر دو جریان مهم سیاسی گچساران، نشان دهنده استقلال نسبی وی در تصمیمات می باشد.
ترکیب معاونین شهرداری علیرغم انتقادات شدید جریان اصلاح طلب دست نخورده باقی مانده است و تغییرات در حوزه های پائین دستی اعمال شده، که موجب انتقادات این طیف نسبت به عملکرد شهردار شده است.
واقع این است که ترکیب شهرداری از ابتدا تا کنون در دست اصولگرایان بوده و ایجاد تحولی جدی چندان میسر نیست. این هنگامی که شخصیتی محافظه کار مانند زینل زاده بر مسند باشد کمی سخت تر می شود.
زینل زاده از پایگاه اجتماعی نسبتا مناسبی برخوردار است. دوری او از مسائل حاشیه ای که معمولا در شهرداری ها امری طبیعی است از او چهره ای موجه ساخته است و شایعات اولیه پیرامون احتمال کانیداتوری در انتخابات آینده مجلس امروز رنگ باخته است.
ولی تغییرات در شهرداری که این روزها به خواسته طیف اصلاح طلب تبدیل شده است که احتمالا و با توجه به مسائل شهرداری، با استقبال جامعه نیز روبروست، امری غیرقابل اجتناب می نماید.
انتقادات از زینل زاده امروز تقریبا علنی شده است و فشارها به او از هر زمانی بیشتر شده است.
او خود می گوید تغییرات را در بهترین زمان انجام می دهد. بهترین زمان از نظر او زمانی است که بیشترین بازدهی را داشته باشد و کمترین بازخورد سیاسی و اجتماعی منفی برای وی که احتمالا قصد دارد در سال های آینده خود را در مسائل اجتماعی بیازماید.
زمان به سرعت می گذرد. از روزی که تلفن همراه برخی از اعضای شورای شهر به صدا درآمد و ورق انتخاب شهردار به همین راحتی برگشت کمتر از نه ماه می گذرد.
ترکیب نهائی شورای گچساران که از متخصصین و مهندسین و افراد با تجربه بود امید زیادی را بوجود آورد. جامعه امید زیادی به شورا بسته بود و این شورا نیز میل زیادی به ورود به مسائل و مشکلات شهر داشت.
بعد از افتتاح زیرگذر و حواشی آن و به هم خوردن روابطی که شکل گرفته بود، شورای شهر اعتماد به نفس خود را برای حضور بیشتر در عرصه های عمرانی و اجتماعی از دست داده، به روزمرگی روی آورد و همان راهی را رفت که شوراهای گذشته رفته بودند.
اما آنها یک مزیت مهم دارند؛
این شورا چهل ماه وقت دارد تا سرگذشتی مانند شوراهای قبلی پیدا نکند.
دکتر کریمی و دکتر افشین پور روسای دور اول و دوم شورای شهر گچساران بودند و احتمالا خیلی ها به این فکر می کنند که روزهای خوب و آرامی در شورای شهر داشته اند که چهار سال رئیس مانده اند.
دوره سوم شورای شهر دوگنبدان شاید پرحاشیه ترین دوره شوراهای این شهر باشد. سه دلیل عمده برای توجیه این نظریه وجود دارد. هم بدلیل اینکه به عکس شورای سوم، دوره های اول و دوم تقریبا یکدست بودند و هم اینکه دوره آنها از چهار سال به شش سال افزایش یافته بود و دلیل آخر اینکه احتمالا فراموشی نسبت به مسائل دوره های اول و دوم و نبود رسانه ها و عدم ثبت وقایع موجب شده تصویری آرام از آنها به اذهان متبادر شود.
شورای شهر اول متشکل از ترک های قشقائی بود. آنها در دوره اول توانسته بودند شورائی یکدست و متشکل از هفت ترک بوجود بیاورند و باقری شهردارشان بود.
دوره دوم هم تقریبا در اختیار لرها بود و شورائیان علیرغم اختلافاتی که داشتند ولی مرزبندی خود را با ترک ها حفظ کردند.
این مرزبندی با رای قاضی فر به رمضان عباسی برای شهردار شدن او و متقابلا رای ترک های شورا برای رئیس شدن قاضی فر شکسته شد.
از آن تاریخ تا کنون آنچه در مسائل شورا تاثیرگذار بود و بیش از همه چیز به چشم می خورد نقش لابی و رایزنی های درون شورا در مسائل مهم آن بود تا تصمیمات برون شورا و برگرفته از خاستگاه های قومی و بعضا سیاسی.
کمرنگ شدن نقش ائتلاف های قومی قدرتمند انتخاباتی، مهم ترین دلیل برای فقدان تاثیر جریانات قومی بر آرای شورائیان بوده است.
شکست تاریخی ائتلاف قشقائی ها مهم ترین واقعه در تاریخ انتخابات شوراها تا کنون بوده است و با دو عضو در شورا نتوانستند آن گونه که فکر می کردند موفق باشند.
اختلافات درون گروهی و فقدان دشمن قوی موجب عدم نیاز این طیف به ارائه لیستی واحد شد که درنهایت موجب پیروزی عددی لرها شد.
شورای چهارم در نگاه اول عملکردی که بتوان آن را از نظر علمی بررسی کرد، ندارد و شاید تلاش های برخی مهندسین در راه اندازی کنارگذر تنها تلاشی از شورا تا کنون باشد که نمود بیرونی داشته و افکار عمومی در جریان آن قرار گرفته است و وبسایت این شورا، میزان خوبی برای قضاوت در این مورد است.(آخرین خبر اول خرداد ماه و خبر قبل از آن در هفتم اسفندماه بوده است)
این شورا علیرغم عملکرد بالنسبه ضعیف در حوزه شهری، موجب ایجاد رویکرد سیاسی جدیدی شده است و مثلا علیرغم در اقلیت بودن ترک ها در ترکیب شورا، آنها تاثیر خاصی بر تصمیمات شورا دارند.
نقش غیرقابل کتمان ترک ها در انتخاب شهردار و رایزنی های اصلاح طلبان در آخرین لحظه ها نشان داد فراکسیون های کوچک در تصمیمات مهم این شورا بیشتر از هر حربه ای تاثیرگذار هستند.
طبق شنیده ها، (خوان پایه با شکوهی)، (بخشائی با ناصح فرد)، (بلوطی با اسدپور) و (حیدری با قشقائی) به تنهائی بیشترین قرابت را با یکدیگر دارند که نشان می دهد اعضای شورا کاملا به جزایری دورافتاده از هم تبدیل شده اند. محبوبه رضائی هم به تنهائی به عضوی اثرگذار مبدل گشته است.
اصلاح طلبان نمی توانند ادعا کنند که در شورای کنونی سهم بیشتری دارند. چه اسدپور به عنوان نماد آنها، در انتخابات هیئت رئیسه پیش رو مانند سال گذشته، دچار دردسرهائی می شود و در یارگیری های احتمالی او تا کنون فقط بلوطی را کنار خود می بیند.
هرچند هنوز اعضای شورای شهر درباره ترکیب هیئت رئیسه آینده اظهارنظری نکرده اند ولی جبهه گیری ها کاملا عیان است و ترکیب احتمالی در هیئت رئیسه امسال چندان با سال گذشته مطابقت ندارد.
عملکرد شهردار نیز در این رویکرد نقش داشته است. بی توجهی زینل زاده به هر دو جریان مهم سیاسی گچساران، نشان دهنده استقلال نسبی وی در تصمیمات می باشد.
ترکیب معاونین شهرداری علیرغم انتقادات شدید جریان اصلاح طلب دست نخورده باقی مانده است و تغییرات در حوزه های پائین دستی اعمال شده، که موجب انتقادات این طیف نسبت به عملکرد شهردار شده است.
واقع این است که ترکیب شهرداری از ابتدا تا کنون در دست اصولگرایان بوده و ایجاد تحولی جدی چندان میسر نیست. این هنگامی که شخصیتی محافظه کار مانند زینل زاده بر مسند باشد کمی سخت تر می شود.
زینل زاده از پایگاه اجتماعی نسبتا مناسبی برخوردار است. دوری او از مسائل حاشیه ای که معمولا در شهرداری ها امری طبیعی است از او چهره ای موجه ساخته است و شایعات اولیه پیرامون احتمال کانیداتوری در انتخابات آینده مجلس امروز رنگ باخته است.
ولی تغییرات در شهرداری که این روزها به خواسته طیف اصلاح طلب تبدیل شده است که احتمالا و با توجه به مسائل شهرداری، با استقبال جامعه نیز روبروست، امری غیرقابل اجتناب می نماید.
انتقادات از زینل زاده امروز تقریبا علنی شده است و فشارها به او از هر زمانی بیشتر شده است.
او خود می گوید تغییرات را در بهترین زمان انجام می دهد. بهترین زمان از نظر او زمانی است که بیشترین بازدهی را داشته باشد و کمترین بازخورد سیاسی و اجتماعی منفی برای وی که احتمالا قصد دارد در سال های آینده خود را در مسائل اجتماعی بیازماید.
زمان به سرعت می گذرد. از روزی که تلفن همراه برخی از اعضای شورای شهر به صدا درآمد و ورق انتخاب شهردار به همین راحتی برگشت کمتر از نه ماه می گذرد.
ترکیب نهائی شورای گچساران که از متخصصین و مهندسین و افراد با تجربه بود امید زیادی را بوجود آورد. جامعه امید زیادی به شورا بسته بود و این شورا نیز میل زیادی به ورود به مسائل و مشکلات شهر داشت.
بعد از افتتاح زیرگذر و حواشی آن و به هم خوردن روابطی که شکل گرفته بود، شورای شهر اعتماد به نفس خود را برای حضور بیشتر در عرصه های عمرانی و اجتماعی از دست داده، به روزمرگی روی آورد و همان راهی را رفت که شوراهای گذشته رفته بودند.
اما آنها یک مزیت مهم دارند؛
این شورا چهل ماه وقت دارد تا سرگذشتی مانند شوراهای قبلی پیدا نکند.
