در سختی هنر می توانم از سخت تر بودن تئاتر حرف بزنم

کبنا ؛نرگس احمدپور

از سال ۱۳۷۲ با نمایش تاتر کودک <<توکایی در قفس>> به کارگردانی حاج محمد پیرسبزی وارد عرصه ی تاتر شدم.آدم بسیار کم رویی بودم وتاتر اقتضای حضور هنرمندی با وجه مشخصه ی بیان قوی بود.دایی من آقای پیرسبزی ضعف مرا درک کرد ومرا به طرف تاتر سوق داد و اینگونه وجه دوم زندگی من رقم خورد .طی چند سالی که درتاتر شهرستان گچساران فعالیت دارم برای خودم بعضی کارها به بعضی دیگر ارجعیت دارند.از اولین کارم که <<توکایی در قفس >>بود تا به امروز که تمرین کار جدید گروه هنری رها است نوستارلژی خاصی به کارهایم دارم و در تمرینها واجرای کارهایم کوتاهی نداشتم.
سال ۷۵ دید تازه ای به تاتر پیدا کردم.نوجوانی که سه سال را برای کسب تجربه های اولیه پشت سر گذاشت وسال ۷۵ سیر تحول اصلی در حرفه ی انتخابی ام  در هنر بود.بی انصافی ست از تلاشهای اورنگ نارکی صحبت نکنم .چند کار موفق با ایشان داشتم .محصول این تلاشها بیش از ۵ تا۶بازیگری اول در استان بود.
سالهای بعد از آن تلاشهای آقای پیرسبزی ودیگر دوستان بالندگی مرا در تاتر رقم زد.در جشنواره ها شرکت داشتم وحاصلش ده الی دوازده مقام دوم وسومی-از سال ۷۷پس از مرگ پدرم بازیگری اول استان را کسب کردم به دلیل مشاجره ی حرفه ای که بین آقای نارکی ومسئولین ده دقیقه قبل از اختتامیه  رخ داد نمایش ما حذف شد اما به من عنوان بازیگری برتر داده شد به دلیل اهمیت وخاص بودن کار آن سال.سه عنوان بازیگری اول منطقه ای دارم ودو بازیگری اول بین المللی دارم.یکی اول بین المللی دانشجویی -یکی هم اول کشوری دانش آموزان .سال ۹۲کاندید بازیگری جشنواره ی فجر بخش مسابقه ی کشوری تاتر ایران واین بزرگترین افتخارات من است.
در حیطه ی کارگردانی چندان تجربه ی حرفه ای ندارم دو کار خیابانی موفق داشتم یکی نمایش <<اشک مشک>>که نوشته ی خودم بود .ابتدا توسط آقای اورنگ نارکی کارگردانی شدوپس از آن با تغییرات به سمت دیگری هدایت کار را سوق دادم .کار فوق به جشنواره های مختلفی فرستاده شد.از جمله جشنواره ی فرهنگی و هنری شهرداری های تهران وسی ۳۰-اجرای موفق در تهران داشت.نمایش <<ملک محمد پادشاه>> که توسط پدرم جمعه ی هر هفته نقل می شد برگرفته از قصه های کهن ..این کار را نوشته وکارگردانی کردم .در قسمت کار کودک ودر جشنواره ی بین المللی تاتر کودک در اصفهان پذیرفته شد سال ۱۳۸۵ و اتفاق قشنگ آخر آن سال تولد پسرم مانی بود وماندگاری کار ملک محمد در ذهن من به دلیل تلاقی جشنواره وتولد فرزندم رقم خورده است.در کنار این کارها کارگردانی دو کار در دوران دانشجویی..
برای توضیح تفاوت تاتر وفیلم ونمایش طنز باید بگویم به میزانی که شما نمی توانید بازیگر فیلم در سینما یا تلویزیون را لمس کنید ومی توانید بازی بازیگر تاتر را لمس کنید به همان میزان می توانید رگه های سختی وآسانی کار را لمس کنید.
من در چند فیلم وتله فیلم بازی کردم .در سختی هنر می توانم از سخت تر بودن تاتر حرف بزنم .جایی که نفس به نفس با بازیگرانش زندگی می کنی وجلو می روی واگر اشتباهی در اجرای بازی رخ دهددقایق زیادی طول می کشد تا بازبتوانی با همان بازیگر ارتباط برقرار کنی .اما در فیلم اینگونه نیست واین سختی وجود نداردوشما در هیچ فیلمی تپق زدن بازیگر را نمیبینی .
کارگردان فیلم بارها هنگام رخ دادن اشکال بازی را قطع می کند ودوباره از سر کار را ضبط می کند وسکانسهایش را کات داده اصلاح می کند .فیلم ها روتین همه درست دیالوگ می گویند واین واقعیت قضیه نیست .واقعیت امر چیزی ست که در اجرای تاتر اتفاق می افتد .در اجرای تاتر نمی توانی اشتباه کنی چون برگشت ناپذیر است.
طنز شیوه ای از بازیگری ست که در فیلم وتاتر هر دو به چشم می خورد.در تاتر خیابانی گاهی می توانی شاهد اشتباهات اجرایی باشی چون ارتباطت با جمع ارتباطی صمیمی است تو می توانی یک نفر از آن جمع  خیابانی باشی که وارد بازی می شود ۵۰ در صد از بازیهای خیابانی قابل اصلاح هستند وتپق ها ی بازیگر زود اصلاح می شود.در تاتر صحنه متفاوت است وشما طبق یک قرارداد متعهد می شوی کاری بدون نقص به کارگردان ارائه دهی .۹۵ در صد از اتفاقات صحنه باید دقیق از آب در آید هر اشتباهی شکستن ساختار قرارداد است .
در خصوص بحث مهم نابسامانی هنر نمایشی در استان باید بگویم در همه جای ایران ساماندهی ونابسامانی به چشم می خورد .در پایتخت سالنهای زیادی وجود دارد اما در شهرستانها یش به ندرت چنین چیزی به چشم می خورد .در تمام مراکز استانها سالن های تاتر بیشتر از شهرستانهاست .بایک حساب سر انگشتی موضوع را بهتر شرح می دهم .
همه ی مدیریتها ی کل در مرکز استانهاست وهمه ی دفترهای مدیریتی در شهرستان است .شما در یک سفر استانی به راحتی تفاوت را میبینید در مرکز دیدن مدیرکل به راحتی صورت می گیرد مدیر کل ارشاد مدیر کل صنایع مدیر کل...
اما در شهرستانها یکهفته از قبل وقت اداری لازمه ی این دیدار است.در همه جای کشور همین است.وجود سالنها در جشنواره ی اخیر باعث شد لمس مشکلات مرکز را هم بفهمیم در مرکز استان تنها یک سالن کتابخانه دارند که حرفه ای نیست یک تالار فرهنگ وپلاتوی حسین پناهی …برای استانی که تاتر شهر دارد وتاترش حرف اول مملکت را می زند داشتن دو یا سه سالن هم کم است .شهرستانهای دهدشت لنده چرام باشت سی سخت هم به فراخور هنرشان باید سالن مناسب داشته باشند.
به صراحت می گویم اگر تلاش محمدپیرسبزی وامیر نوروزی نبود همین پلاتوی الان گچساران را نداشتیم .بسنده می کردیم به تمرین در همین اتاقهای سه در چهار….شهرستانی که در سال ۹۱دوکار همزمان در جشنواره فجر داشته یکی در بخش مسابقه ی تاتر ایران ودیگری در بخش تاتر مناطق وجایزه گرفته وکاندید شده حقش بیش از این است..
پس از یکسال تاخیر امروز اولین ماه تمرین نمایش جدید راپشت سر می گذاریم .سال بی کاری نداشتیم آقای امیر نوروزی داور شد .من در دو کار استانی در جشنواره ی فجر منطقه ای شرکت داشتم .کار<<کشتن در۵فصل ویک دره>>به کارگردانی ونویسندگی رضا گشتاسب …در جشنواره ی استانی مقام آورد ودر جشنواره ی منطقه ای بازیگر عوض شد ومن جایگزین بودم …نمایش <<یک هفته راه رفتن در بهشت>>به نویسندگی رضا گشتاسب وکارگردانی رضا کرمی این نمایش از منطقه ای به  جشنواره ی فجر وارد شد.اینها فعالیتهای سال ۹۲ گروه بود…
در آخر حرفم برای مسئولین امر این ست هنر را دریابید به خصوص هنر نمایشی تاتر…در نشستی که با حضور هنرمندان شهرستان وفرماندار محترم آقای عبدالرحیم رحیمی برگزار شد اتفاقات خوبی را پیشبینی می کنم .بی انصافی ست جناب فرماندار را در حاشیه ی نشست بشناسانم ایشان مردی ست که در دوران مربیگری ومدیریت تحصیلی من امتحانش را پس دادند.نگاهش را به هنر می شناسم .
جشنواره های زیادی دوران تحصیل حضور داشتم -تواشیح -قرآن -اذان- تاتر وباعث عدم حضورم در کلاس درس بود اما از تحصیل غافل نبودم وایشان ضمانت مرا داشتند وعنوان می کرد این پسر راه خودش را پیدا کرده ومن ضامن تحصیل در کنا رهنرش هستم.واین یک نوستارلوژی نسبت به علاقه ی من به هنر وشناخت ایشان بود .پس از نشست پیگیر مشکلات کار چند هنرمند ورفع مشکل مالی گروهی دیگر با اختصاص وام به آنها بود.وامید است الگوی حرکتی برای دیگران باشد…