کبنا ؛
احسان یوسفی
مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان کبنا نیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.
یکی از سایت‌های محلی استان از قول حجت الاسلام و المسلمین سیدروح الله شفقت پور که به مناسبت جشن مبعث حضرت رسول اکرم(ص) با حضور نمازگزاران در مسجد و حسینیه حضرت سیدالشهدا شهر یاسوج برگزار شد درباره حضور خانم فائزه هاشمی رفسنجانی در یاسوج و دیدار ایشان با برخی از اصلاح طلبان استانی واکنش به دور از ادبی را با عنوان :« شهر که خلوت بشه قورباغه هفت تیر کش می شود» را بر زبان جاری کردند.
۱٫
برای من سخت است که بخواهم دین مبین اسلام را بر اساس تعریف برخی از مفسرین که گویی تنها ظاهر دین را درک کرده اند و از عمق آن عاجز مانده اند شاخص و میزان قرار دهم و اسلام را آنگونه که آنان تعریف و گویی تحریف می کنند بیاموزم و اجرا کنم!
افسوس میخورم امروزه در کشورم کسانی پرچم دار گسترش فرهنگ علوی و تشیع شده اند که شناختی از ادب ، متانت ، صبوری و شیوایی سخن بهره ای نبرده اند در حالی که هویت علوی سرآغازی بر احیای اخلاق و پایانی بر بی اخلاقی ها بود.ه است
۲٫
افسوس میخورم از مهمانی که در روز بعثت پیامبری که همواره به مهربانی ، خوش کلامی و حتی برخورد پدرانه و صبورانه با مخالفین اسلام در تاریخ مشهور بوده است ، اینچنین با این گفتار سخیف و به دور از ادب در نقش شناسایی پیامبر مهر و رحمت برآمده است که رفتار امروز این مفسر هیچ سنخیتی با منش آن پیامبر عظیم الشان ندارد.
۳٫
کاش مهمان دعوت شده رسم مهمانداری را رعایت میکرد و بر آنچه که اعتقاد می داشت پیروی می نمود؛ نه آنکه با عصبانیّت در حین سخنرانی و با به کارگیری الفاظ ناشایست و توهین‌آمیز و استفاده از عبارات عوامانه ضمن آنکه از شان و رسالتی که لباس مقدسش برای او ایجاب می کند دور می شود، بلکه با این نوع دیدگاه درحالی که در جایگاه پیامبران و ملبس به لباس انبیاء قرار گرفته است با این گفتار به دور از ادب تصویر کدر و به دور از مهر و رحمتی را از اسلام ارائه می کند که ممکن است پیشینه سپید این دین مبین را مورد خدشه قرار دهد و اینگونه القاء شود که اسلام دین خشونت و بد اخلاقیست!
۴٫
جناب آقای سیدروح الله شفقت پور صراحت قلم مرا ببخشایید اما میخواهم از کتابی که در دست دارید ، همان کتابی که نه تحریف و نه در گذر زمان کهنه می شود با شما سخن بگویم و امیدوارم از گفتارم رنجش خاطر نگیرید و از آنچه بر قلم جاری میکنم دلواپس نگردید.
چگونه می شود شما روحانی محترم که یقینا اشراف کامل و جامعی بر قرآن دارید بر اجرای حقیقی آن سستی می ورزید؟
مگر شما در قرآن نخوانده اید که خداوند می فرماید: «وَإِذَا قُلْتُمْ فَاعْدِلُواْ» زمانی که سخن می گویید، رعایت عدالت در گفتار را بکنید.
کجای سخن شما بر اساس عدالت بوده است؟
آیا عدالتی که خدا در قرآن بدان اشاره داشته است همان عدالتیست که شما در گفتارتان نیز اجرا کرده اید؟
من یقین میدانم که پیام نیک خداوند فارغ از جبهه گیری های سیاسی و حزبی بوده است و آنچه خدا بر آن تاکید ورزیده است میزان تقوا و عمل صالح بوده است که شما از آن غافل شده اید و معیار خویش را خط مش های سیاسی جلوه داده اید که متاسفانه سخن شما دراین باب هیچگونه قرابت معنایی با کلام نافذ حق ندارد و من مانده ام آنچه را که شما گفته اید حق است یا که حق از آن خدایست که هرگز از صدای بلند هیچ گروهی و از حضور اندک هیچ کفن پوشی عقب نشینی نمی کند و استوار و مقاوم بر اصولش می ماند؟
۵٫
امام حسین «ع» او که بزرگترین مظهر اصلاح طلبی در طول تاریخ بشریت بوده است همواره تاکید داشت:ای انسان ها اگر دین ندارید حداقل در دنیای خود آزاده باشید یا آن زمان که امام علی امیر مومنان«ع» او که به عدالت ، شجاعت و ادبش دورد میفرستیم به زیبای بیان فرمودند: «فأحبب لغیرک ما تحب لنفسک و اکره له ما تکره لها؛» آنچه که براى خود دوست میداری، برای دیگران هم دوست بدار و آنچه براى خود نمىپسندى، براى دیگران هم مپسند. ) نهج البلاغه، نامه/۳۱ .( ؛ حال جناب آقای سیدروح الله شفقت پور توضیح دهید این سخنان ارزشمند در کجای افکار شما جای دارند؟ و شما به چه اندازه به این سخنان اعتقاد قلبی دارد؟
آیا آنچه را که شما در باب حضور یک انسان روایت داشته اید آیا با فرهنگ امام علی و امام حسین تطابق دارد؟
آیا گفتار به دور از اخلاقی که شما بر سخن جاری نموده اید مصداق ترویج اندیشه های علوی است؟
و در آخر آیا آنچه را برای دیگران پسندیده اید برای خود نیز می پسندید؟
۶٫
روحانی محترم، اینکه شما لباس مقدس انبیاء را بر تن کرده اید انتظار بر این است گفتار، رفتار و سخنان خویش را بر موازین انبیاء هماهنگ و جاری و ساری کنید اما متاسفانه آنچه از شما بیان گشته است خارج از حیطه مقدس انبیاء بوده است ؛ چرا که ما از دیر باز آموخته ایم که اهل بیت به حقوق مخالفان خود هم احترام می گذاشتند و حتی در برابر مخالفین خودعدالت ، نزاکت و شیوایی سخن را رعایت میکردند؛ اما متاسفانه سخن شما هیچ تناسبی با شان و کرامت انسانی انبیاء نداشته است که گویی امروز عده ای در برابر منتقدان خود حتی به اصول پیامبر و انبیاء علاوه بر آنکه ثابت قدم نیستند بلکه در جهت مقابل با آن اندیشه های مقدس و نورانی گام بر میدارند که شایسته است عده ای در رفتار خود تجدید نظر کنند!
۷٫
کاش آنان که این روزها همواره ادعای دلواپسی های نمایشی دارند؛ نسبت به فراموش کردن آگاهانه قانون اساسی کشور، همان قانونی که فصل الخطاب هر امریست نیز دلواپس می شدند تا با علم به قانون، دست از قانون گریزی بردارند و به آن احترام بگذارند.
چرا عده ای دوست دارند خود را فراتر از قانون بشمارند و به جای قانون بر این کشور حکمرانی کنند. مگر صلاحیت و جایگاه عده ای فراتر از قانون اساسی و قوه قضائیه کشور است که برای دیگران تعیین و تکلیف می کنند؟
مگر در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در اصل سی و نهم به صراحت اشاره نشده است که هتک حرمت و حیثیت کسی که به حکم قانون دستگیر، بازداشت، زندانی یا تبعید شده، به هر صورت که باشد ممنوع و موجب مجازات است. حال هر شخصی چه خانم فائزه هاشمی رفسنجانی و یا هر فرد دیگری اگر در گذشته خطای مرتکب شده باشند تاوان آن را پرداخت کرده اند و دلیلی ندارد طبق قانون کسی که تاوان کارش را داده است باز توسط عده ای که هیچ جایگاهی در قانون اساسی ندارند مورد خطاب و بازخواست قرار گیرند؟
مگر این کشور میراث عده ای است که دستور ورود و خروج دیگران را صادر می کنند در حالی که صاحبان این خاک، مردمی هستند که همواره در بزنگاه های تاریخی نظرشان را برخلاف عده ای که همواره ادعای اکثریت دارند را به اثبات رسانده اند!
باید بیاموزیم که فراتر از حیطه و جایگاه خود سخن نگوئیم و واقع بین باشیم که دوران غوغاسالاری و تشویش اذهان عمومی و سیاه نمایی جهت دار به پایان رسیده است.
۸٫
در پایان امیدوارم آنان که این روزها با لباس مقدس انبباء رسالت تاریخی این انسان های بی پایان را بردوش گرفته اند بیش از پیش با درک ، شناخت و دانش عمیق و کافی به بیان اندیشه ها و حقایق راستین دین مبین اسلام بپردازند و اگر میخواهند از دین و اسلام به عنوان ابزاری برای سرکوب منتقدین خود استفاده کنند، لطف کنند کتاب مقدس و آسمانی قرآن را از دست خویش جدا کنند و لباس مقدس انبیاء را از تن خارج کنند و با شناسنامه سیاسی و فکری خود به تراوشات ذهنی خویش بپردازند تا قضاوت ملت در باب گفتارشان نه بر پای دین ، قرآن ، اسلام و انبیاء بلکه بر اساس خط فکری آنان باشد ؛ چرا که آموخته ایم اسلام دین رحمت ، مهربانی ، صداقت و احترام است که حتی حقوق مخالفین خود را به رسمت می شناسد تا آنجا که حتی در ادبیات معاصر ایران نیز بارها به این جمله قصار کوتاه اما پر معنا برخورده کرده ایم که «ادب مرد، به زدولت اوست» و کافیست همه به آن پایبند باشیم تا که شاید بد اخلاقی از جامعه زدوده و اخلاق و انسانیت شکوفا شود.
احسان یوسفیمطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان کبنا نیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.
یکی از سایت‌های محلی استان از قول حجت الاسلام و المسلمین سیدروح الله شفقت پور که به مناسبت جشن مبعث حضرت رسول اکرم(ص) با حضور نمازگزاران در مسجد و حسینیه حضرت سیدالشهدا شهر یاسوج برگزار شد درباره حضور خانم فائزه هاشمی رفسنجانی در یاسوج و دیدار ایشان با برخی از اصلاح طلبان استانی واکنش به دور از ادبی را با عنوان :« شهر که خلوت بشه قورباغه هفت تیر کش می شود» را بر زبان جاری کردند.
۱٫
برای من سخت است که بخواهم دین مبین اسلام را بر اساس تعریف برخی از مفسرین که گویی تنها ظاهر دین را درک کرده اند و از عمق آن عاجز مانده اند شاخص و میزان قرار دهم و اسلام را آنگونه که آنان تعریف و گویی تحریف می کنند بیاموزم و اجرا کنم!
افسوس میخورم امروزه در کشورم کسانی پرچم دار گسترش فرهنگ علوی و تشیع شده اند که شناختی از ادب ، متانت ، صبوری و شیوایی سخن بهره ای نبرده اند در حالی که هویت علوی سرآغازی بر احیای اخلاق و پایانی بر بی اخلاقی ها بود.ه است
۲٫
افسوس میخورم از مهمانی که در روز بعثت پیامبری که همواره به مهربانی ، خوش کلامی و حتی برخورد پدرانه و صبورانه با مخالفین اسلام در تاریخ مشهور بوده است ، اینچنین با این گفتار سخیف و به دور از ادب در نقش شناسایی پیامبر مهر و رحمت برآمده است که رفتار امروز این مفسر هیچ سنخیتی با منش آن پیامبر عظیم الشان ندارد.
۳٫
کاش مهمان دعوت شده رسم مهمانداری را رعایت میکرد و بر آنچه که اعتقاد می داشت پیروی می نمود؛ نه آنکه با عصبانیّت در حین سخنرانی و با به کارگیری الفاظ ناشایست و توهین‌آمیز و استفاده از عبارات عوامانه ضمن آنکه از شان و رسالتی که لباس مقدسش برای او ایجاب می کند دور می شود، بلکه با این نوع دیدگاه درحالی که در جایگاه پیامبران و ملبس به لباس انبیاء قرار گرفته است با این گفتار به دور از ادب تصویر کدر و به دور از مهر و رحمتی را از اسلام ارائه می کند که ممکن است پیشینه سپید این دین مبین را مورد خدشه قرار دهد و اینگونه القاء شود که اسلام دین خشونت و بد اخلاقیست!
۴٫
جناب آقای سیدروح الله شفقت پور صراحت قلم مرا ببخشایید اما میخواهم از کتابی که در دست دارید ، همان کتابی که نه تحریف و نه در گذر زمان کهنه می شود با شما سخن بگویم و امیدوارم از گفتارم رنجش خاطر نگیرید و از آنچه بر قلم جاری میکنم دلواپس نگردید.
چگونه می شود شما روحانی محترم که یقینا اشراف کامل و جامعی بر قرآن دارید بر اجرای حقیقی آن سستی می ورزید؟
مگر شما در قرآن نخوانده اید که خداوند می فرماید: «وَإِذَا قُلْتُمْ فَاعْدِلُواْ» زمانی که سخن می گویید، رعایت عدالت در گفتار را بکنید.
کجای سخن شما بر اساس عدالت بوده است؟
آیا عدالتی که خدا در قرآن بدان اشاره داشته است همان عدالتیست که شما در گفتارتان نیز اجرا کرده اید؟
من یقین میدانم که پیام نیک خداوند فارغ از جبهه گیری های سیاسی و حزبی بوده است و آنچه خدا بر آن تاکید ورزیده است میزان تقوا و عمل صالح بوده است که شما از آن غافل شده اید و معیار خویش را خط مش های سیاسی جلوه داده اید که متاسفانه سخن شما دراین باب هیچگونه قرابت معنایی با کلام نافذ حق ندارد و من مانده ام آنچه را که شما گفته اید حق است یا که حق از آن خدایست که هرگز از صدای بلند هیچ گروهی و از حضور اندک هیچ کفن پوشی عقب نشینی نمی کند و استوار و مقاوم بر اصولش می ماند؟
۵٫
امام حسین «ع» او که بزرگترین مظهر اصلاح طلبی در طول تاریخ بشریت بوده است همواره تاکید داشت:ای انسان ها اگر دین ندارید حداقل در دنیای خود آزاده باشید یا آن زمان که امام علی امیر مومنان«ع» او که به عدالت ، شجاعت و ادبش دورد میفرستیم به زیبای بیان فرمودند: «فأحبب لغیرک ما تحب لنفسک و اکره له ما تکره لها؛» آنچه که براى خود دوست میداری، برای دیگران هم دوست بدار و آنچه براى خود نمىپسندى، براى دیگران هم مپسند. ) نهج البلاغه، نامه/۳۱ .( ؛ حال جناب آقای سیدروح الله شفقت پور توضیح دهید این سخنان ارزشمند در کجای افکار شما جای دارند؟ و شما به چه اندازه به این سخنان اعتقاد قلبی دارد؟
آیا آنچه را که شما در باب حضور یک انسان روایت داشته اید آیا با فرهنگ امام علی و امام حسین تطابق دارد؟
آیا گفتار به دور از اخلاقی که شما بر سخن جاری نموده اید مصداق ترویج اندیشه های علوی است؟
و در آخر آیا آنچه را برای دیگران پسندیده اید برای خود نیز می پسندید؟
۶٫
روحانی محترم، اینکه شما لباس مقدس انبیاء را بر تن کرده اید انتظار بر این است گفتار، رفتار و سخنان خویش را بر موازین انبیاء هماهنگ و جاری و ساری کنید اما متاسفانه آنچه از شما بیان گشته است خارج از حیطه مقدس انبیاء بوده است ؛ چرا که ما از دیر باز آموخته ایم که اهل بیت به حقوق مخالفان خود هم احترام می گذاشتند و حتی در برابر مخالفین خودعدالت ، نزاکت و شیوایی سخن را رعایت میکردند؛ اما متاسفانه سخن شما هیچ تناسبی با شان و کرامت انسانی انبیاء نداشته است که گویی امروز عده ای در برابر منتقدان خود حتی به اصول پیامبر و انبیاء علاوه بر آنکه ثابت قدم نیستند بلکه در جهت مقابل با آن اندیشه های مقدس و نورانی گام بر میدارند که شایسته است عده ای در رفتار خود تجدید نظر کنند!
۷٫
کاش آنان که این روزها همواره ادعای دلواپسی های نمایشی دارند؛ نسبت به فراموش کردن آگاهانه قانون اساسی کشور، همان قانونی که فصل الخطاب هر امریست نیز دلواپس می شدند تا با علم به قانون، دست از قانون گریزی بردارند و به آن احترام بگذارند.
چرا عده ای دوست دارند خود را فراتر از قانون بشمارند و به جای قانون بر این کشور حکمرانی کنند. مگر صلاحیت و جایگاه عده ای فراتر از قانون اساسی و قوه قضائیه کشور است که برای دیگران تعیین و تکلیف می کنند؟
مگر در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در اصل سی و نهم به صراحت اشاره نشده است که هتک حرمت و حیثیت کسی که به حکم قانون دستگیر، بازداشت، زندانی یا تبعید شده، به هر صورت که باشد ممنوع و موجب مجازات است. حال هر شخصی چه خانم فائزه هاشمی رفسنجانی و یا هر فرد دیگری اگر در گذشته خطای مرتکب شده باشند تاوان آن را پرداخت کرده اند و دلیلی ندارد طبق قانون کسی که تاوان کارش را داده است باز توسط عده ای که هیچ جایگاهی در قانون اساسی ندارند مورد خطاب و بازخواست قرار گیرند؟
مگر این کشور میراث عده ای است که دستور ورود و خروج دیگران را صادر می کنند در حالی که صاحبان این خاک، مردمی هستند که همواره در بزنگاه های تاریخی نظرشان را برخلاف عده ای که همواره ادعای اکثریت دارند را به اثبات رسانده اند!
باید بیاموزیم که فراتر از حیطه و جایگاه خود سخن نگوئیم و واقع بین باشیم که دوران غوغاسالاری و تشویش اذهان عمومی و سیاه نمایی جهت دار به پایان رسیده است.
۸٫
در پایان امیدوارم آنان که این روزها با لباس مقدس انبباء رسالت تاریخی این انسان های بی پایان را بردوش گرفته اند بیش از پیش با درک ، شناخت و دانش عمیق و کافی به بیان اندیشه ها و حقایق راستین دین مبین اسلام بپردازند و اگر میخواهند از دین و اسلام به عنوان ابزاری برای سرکوب منتقدین خود استفاده کنند، لطف کنند کتاب مقدس و آسمانی قرآن را از دست خویش جدا کنند و لباس مقدس انبیاء را از تن خارج کنند و با شناسنامه سیاسی و فکری خود به تراوشات ذهنی خویش بپردازند تا قضاوت ملت در باب گفتارشان نه بر پای دین ، قرآن ، اسلام و انبیاء بلکه بر اساس خط فکری آنان باشد ؛ چرا که آموخته ایم اسلام دین رحمت ، مهربانی ، صداقت و احترام است که حتی حقوق مخالفین خود را به رسمت می شناسد تا آنجا که حتی در ادبیات معاصر ایران نیز بارها به این جمله قصار کوتاه اما پر معنا برخورده کرده ایم که «ادب مرد، به زدولت اوست» و کافیست همه به آن پایبند باشیم تا که شاید بد اخلاقی از جامعه زدوده و اخلاق و انسانیت شکوفا شود.
