مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین کبنانیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.
کبنا ؛
آرش کنارکوهی
حدود سه ماه از دوران فرمانداری عبدالرحیم رحیمی می گذرد. اولین چیزی که در مدیریت او می توان در این مدت به وضوح دید، میل به تغییراتی نو با داشته هایی حداقلی است. داشته هایی که شاید برای یک تحول عظیم در سیستم اداری خسته گچساران بسیار ناچیز و یا کم رمق است، و این مسئله ای است که هر مدیری را در همان اوایل کار دلسرد و البته بسیاری از فرمانداران سابق را از پای در آورده است و هیچگاه شاهد تحولی خاص و البته نو در ادارات گچساران نبوده ایم و اکنون فعالیتهای چند وقت اخیز حاج رحیمی، نشان از رشد جوانه هایی دارد که شاید در این برهه نگهداری و تقویت آن مهم تر از رشد عجولانه اش باشد، چرا که ریشه را باید ستبر نمود تا شاخه ای پربار داشت.
حاج رحیمی در حالیکه حدود سه ماه است سکان شهری پر از مشکل و حاشیه را بدست گرفته، توانسته در وهله نخست با برقراری رابطه ای متقابل با رسانه ها و ارتباط دوسویه با خبرنگاران خود را به عنوان مدیری با روابط عمومی خوب و مناسب معرفی کند.
ارتباط خوب، تسهیل در برقراری ارتباط سریع، توجه به انعکاس اخبار، پیگیری در امور مربوط به حضور خبرنگاران در جلسات از جمله ویژگی های رحیمی فرماندار گچساران در این مدت کوتاه بوده که بر اهمیت وی به نقش روابط عمومی صحه می گذارد.
چیزی که به جرات می توان حلقه ای گم شده در بخش اعظم ادارات گچساران دانست و او خوب دانسته که روابط عمومی، اتاق فکر و قلب تپنده هر سازمانی است که می تواند آن سازمان را به قله خوشبختی و یا حتی به قعر دره ها بکشاند و او نمی خواهد این چشم بینا را به راحتی از دست بدهد و لیکن یک روابط عمومی قوی را از خود شروع کرده تا بتواند آن را به ادارات تحت نظرش نیز بکشاند و البته کار بسیار دشواری پیش روی خواهد داشت، چرا که بیدار کردن روابط عمومی های بسیاری از ادارات کار طاقت فرسایی است که اهرمی قوی، مرور زمان و انگیزه ای مضاعف می طلبد.
حاج رحیمی در مرحله بعد تغییر و تحولات سیستم اداری تحت فرمانش دست به بدعتی زده که پیش از این کمتر در گچساران شاهدش بوده ایم. حضور سرزده او به ادارات، نهادها و سازمانها می تواند بدعتی ماندگار از سوی او باشد، بدعتی که وی آغازش کرده و باید در دراز مدت نتایجش را به نظاره نشست.
این حضورهای سرزده می تواند فارغ از یک مانور تبلیغاتی، برخی از مدیران و کارمندان کم تحرک را به تحرک بیشتر وا دارد و البته به شرط آنکه این حضور در ادارات توسط فرماندار به صرف چای و شیرینی ختم نشود و تذکر، بررسی عملکرد، راهکارها، ارتباط مستقیم با ارباب رجوع های ادارات و... نیز چاشنی آن شود که البته گزارشها تاکنون حکایت از این امر دارد.
به هر حال حاج رحیمی می تواند این بدعتی که گذاشته را به گونه های مختلف ادامه داده و حتی دایره آن را گسترده تر و حضورش را در روستاها نیز پررنگ تر سازد که البته این توانی دوچندان می خواهد که در او یافت می شود.
و اما در این راه، قدم بعدی فرماندار گچساران می تواند تشکیل و یا احیای کمیته های چندگانه توسعه شهرستان باشد. کمیته هایی مشورتی که البته پیش از این بخشی از آنها تنها یک نام بوده اند و دیگر هیچ.
حاج رحیمی می تواند با تشکیل و راه اندازی کمیته هایی با دایره اختیارات بیشتر و البته افکاری نو گراتر، بخش بسیاری از کارها را از دوش خود برداشته تا تیم کاری خود را بتواند بهتر مدیریت کند.
مدیریتی که خود می داند هرکسی قصد انجام همه کارها را به تنهایی داشته، زمین خورده و یا نام نیکی برجای نگذاشته است.
به هر حال یک فصل مدیریتی حاج رحیمی به انمام رسید و همانند بسیاری از مدیران که در ابندای کار، آنالیز اداری را در دستور کار قرار می دهند وی نیز ضمن این مهم نقشه راه آینده را برای خویش ترسیم کرده و می توان فصل اول مدیریتش را قابل قبول ارزیابی کرد و منتظر تحرکات مدیریتی وی و سنجش عیار بیشترش نشست.
آرش کنارکوهیحدود سه ماه از دوران فرمانداری عبدالرحیم رحیمی می گذرد. اولین چیزی که در مدیریت او می توان در این مدت به وضوح دید، میل به تغییراتی نو با داشته هایی حداقلی است. داشته هایی که شاید برای یک تحول عظیم در سیستم اداری خسته گچساران بسیار ناچیز و یا کم رمق است، و این مسئله ای است که هر مدیری را در همان اوایل کار دلسرد و البته بسیاری از فرمانداران سابق را از پای در آورده است و هیچگاه شاهد تحولی خاص و البته نو در ادارات گچساران نبوده ایم و اکنون فعالیتهای چند وقت اخیز حاج رحیمی، نشان از رشد جوانه هایی دارد که شاید در این برهه نگهداری و تقویت آن مهم تر از رشد عجولانه اش باشد، چرا که ریشه را باید ستبر نمود تا شاخه ای پربار داشت.
حاج رحیمی در حالیکه حدود سه ماه است سکان شهری پر از مشکل و حاشیه را بدست گرفته، توانسته در وهله نخست با برقراری رابطه ای متقابل با رسانه ها و ارتباط دوسویه با خبرنگاران خود را به عنوان مدیری با روابط عمومی خوب و مناسب معرفی کند.
ارتباط خوب، تسهیل در برقراری ارتباط سریع، توجه به انعکاس اخبار، پیگیری در امور مربوط به حضور خبرنگاران در جلسات از جمله ویژگی های رحیمی فرماندار گچساران در این مدت کوتاه بوده که بر اهمیت وی به نقش روابط عمومی صحه می گذارد.
چیزی که به جرات می توان حلقه ای گم شده در بخش اعظم ادارات گچساران دانست و او خوب دانسته که روابط عمومی، اتاق فکر و قلب تپنده هر سازمانی است که می تواند آن سازمان را به قله خوشبختی و یا حتی به قعر دره ها بکشاند و او نمی خواهد این چشم بینا را به راحتی از دست بدهد و لیکن یک روابط عمومی قوی را از خود شروع کرده تا بتواند آن را به ادارات تحت نظرش نیز بکشاند و البته کار بسیار دشواری پیش روی خواهد داشت، چرا که بیدار کردن روابط عمومی های بسیاری از ادارات کار طاقت فرسایی است که اهرمی قوی، مرور زمان و انگیزه ای مضاعف می طلبد.
حاج رحیمی در مرحله بعد تغییر و تحولات سیستم اداری تحت فرمانش دست به بدعتی زده که پیش از این کمتر در گچساران شاهدش بوده ایم. حضور سرزده او به ادارات، نهادها و سازمانها می تواند بدعتی ماندگار از سوی او باشد، بدعتی که وی آغازش کرده و باید در دراز مدت نتایجش را به نظاره نشست.
این حضورهای سرزده می تواند فارغ از یک مانور تبلیغاتی، برخی از مدیران و کارمندان کم تحرک را به تحرک بیشتر وا دارد و البته به شرط آنکه این حضور در ادارات توسط فرماندار به صرف چای و شیرینی ختم نشود و تذکر، بررسی عملکرد، راهکارها، ارتباط مستقیم با ارباب رجوع های ادارات و... نیز چاشنی آن شود که البته گزارشها تاکنون حکایت از این امر دارد.
به هر حال حاج رحیمی می تواند این بدعتی که گذاشته را به گونه های مختلف ادامه داده و حتی دایره آن را گسترده تر و حضورش را در روستاها نیز پررنگ تر سازد که البته این توانی دوچندان می خواهد که در او یافت می شود.
و اما در این راه، قدم بعدی فرماندار گچساران می تواند تشکیل و یا احیای کمیته های چندگانه توسعه شهرستان باشد. کمیته هایی مشورتی که البته پیش از این بخشی از آنها تنها یک نام بوده اند و دیگر هیچ.
حاج رحیمی می تواند با تشکیل و راه اندازی کمیته هایی با دایره اختیارات بیشتر و البته افکاری نو گراتر، بخش بسیاری از کارها را از دوش خود برداشته تا تیم کاری خود را بتواند بهتر مدیریت کند.
مدیریتی که خود می داند هرکسی قصد انجام همه کارها را به تنهایی داشته، زمین خورده و یا نام نیکی برجای نگذاشته است.
به هر حال یک فصل مدیریتی حاج رحیمی به انمام رسید و همانند بسیاری از مدیران که در ابندای کار، آنالیز اداری را در دستور کار قرار می دهند وی نیز ضمن این مهم نقشه راه آینده را برای خویش ترسیم کرده و می توان فصل اول مدیریتش را قابل قبول ارزیابی کرد و منتظر تحرکات مدیریتی وی و سنجش عیار بیشترش نشست.
اینقدر تاجگردون پول ریخته برای شما که مست کرده اید
بابا ول کنید دیگه چقدر چاپلوسی
چقدر پاچه خوری
فرماندار شده آویزه دست تو م# و عکاشه و ایمان محمدپور