مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین کبنانیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.
کبنا ؛زریر حجتی
پیام نشست امروز اقشاری از مردم بویراحمد و دنا با تاجگردون در حوزه انتخابیه زارعی این بود که وی در عمل به ایفای نمایندگی از حیث دفاع از حقوق جان باختگان سانحه هوایی و شفافیت و صداقت در این موضع گیری در کانون توجه قوم لر قرار داد و تابوهای اعتدالی را شکسته است.
مایل نبودم علیه هم ولایتی، هم صنفی رسانه‌ای و همکلاسی دوران تحصیلات راهنمایی‌ام قلمی بزنم. به‌ویژه آن که انقلاب، آغازی بر پایان خاطرات تلخ دوران زندگانی‌اش شد و به برکت امام و مانوس شدن با حوزه و در نتیجه ملبس شدن به قبا و ردای روحانیت شیعه موجی از امید و نشاط را در منطقه و چیرگی بر ملوک الطوایفی به وجود آورد تا آنجا که از قِبل آن به جایگاهای رفیعی تا سطوح دفتر نمایندگی ولی فقیه در دانشگاههای کشور رسید و البته که این عزت برآمده از انقلاب را نباید و نشاید که فراموش کند.
به رغم تغییرات و مشی رفتاری دوران اصلاحاتی‌اش با چنین آوردگاه سیاسی و درون مایه‌های حوزوی، در مقطع انتخابات از حمایت اصولگرایان لر تبار مقیم تهران نیز بهره فراوان برده‌اند و نباید دچار توهم شود.
وی قبل از اینکه لقب پرافتخار دکتر وکیلی بگیرد همان حجت السلام وکیلی است که فقه و لمعه و شرایع و کلام را با موفقیت در حوزه طی کرده است و از این منظر و در قامت یک روحانی باید نسبت به تاجگردون و زارعی و هاشمی و غیر ذالک تفاوت سوگند به قرآن را در مقام نمایندگی بهتر و بیشتر درک کند.
سئوال این است که با این همه فهم حوزوی چگونه تفاوت سوگند به قرآن را در بدو ورود به مجلس و تایید اعتبار نامه در تعبیرهای وارونه تعهد به فراکسیون امید و کار تشکیلاتی اشتباه گرفته‌اند؟! آیا این شیوه و دوگانگی رفتار، ظلم به قرآن و اسلام و نظام سیاسی شیعه نیست!
منصرف از آن نقض عهد در پهنای باند هیاهوی رسانه‌ای و اظهار همدردی با مردم که پا به پای تاجگردون و هاشمی در دامنه‌های دنا و مجلس آسمان و ریسمان را جهت استیضاح دو وزیر به هم بافته بود چگونه قابل باور است که آن وکیلی سوگند خورده حوزوی همین وکیلی مجلس نشین مصاحبه کننده با" روزنامه شرق" باشد که تعهد به فراکسیون و کار تشکیلاتی یعنی خط و باند را نه بر مردم و قانون اساسی بلکه بر قرآن خدا ترجیح داده است؟ آیا این دردآور نیست که به تاسی از اماممان فریاد بزنیم ای علمای اسلام به داد اسلام برسید؟
اگر چنین رفتاری از دیگر نمایندگان "صمُ بکمُ" که دین و دنیایشان حزب و جناح گردیده، سر می‌زد ابایی نبود، درد آن است که حوزوی‌های ما نیز مصداق سوگند به قرآن را در عمل به ایفای نمایندگی نه اشتباه گرفته‌اند بلکه از هول حلیم اعتدال وارونه تعبیر و تفسیر می‌کنند و این است که می گویند درد را از هر طرف بنویسی درد است!!
آری؛ به مصداق فرمان مولایمان علی "ع" بهترین سیاست صداقت است و امروزه صداقت، گمشده بسیاری از مجلسیان است و این گونه می‌شود که تاجگردون با آن موضع گیری در استیضاح وزراء به نماد صداقت قوم لر مبدل می‌شود و دوستان و بستگان وکیلی و حامیان زارع در زیستگاهشان گرداگرد او جمع می‌شوند تا به آنها بفهمانند که او پیروز میدان است و محبوب مردم، ولو اینکه به ظاهر در جریان استیضاح ناکام و بازنده باشد.
در واقع پیام امروز اقشاری از مردم بویراحمد همین بود و بس.
تاجگردون اکنون بر چنین موجی سوار است و تابوهای اعتدالی دیگر را شکسته است ولو اینکه رسانه‌های همسو و حامی به تحلیل و تفسیرهای آبکی دیگری چنگ زنند.
پیام نشست امروز اقشاری از مردم بویراحمد و دنا با تاجگردون در حوزه انتخابیه زارعی این بود که وی در عمل به ایفای نمایندگی از حیث دفاع از حقوق جان باختگان سانحه هوایی و شفافیت و صداقت در این موضع گیری در کانون توجه قوم لر قرار داد و تابوهای اعتدالی را شکسته است.
مایل نبودم علیه هم ولایتی، هم صنفی رسانه‌ای و همکلاسی دوران تحصیلات راهنمایی‌ام قلمی بزنم. به‌ویژه آن که انقلاب، آغازی بر پایان خاطرات تلخ دوران زندگانی‌اش شد و به برکت امام و مانوس شدن با حوزه و در نتیجه ملبس شدن به قبا و ردای روحانیت شیعه موجی از امید و نشاط را در منطقه و چیرگی بر ملوک الطوایفی به وجود آورد تا آنجا که از قِبل آن به جایگاهای رفیعی تا سطوح دفتر نمایندگی ولی فقیه در دانشگاههای کشور رسید و البته که این عزت برآمده از انقلاب را نباید و نشاید که فراموش کند.
به رغم تغییرات و مشی رفتاری دوران اصلاحاتی‌اش با چنین آوردگاه سیاسی و درون مایه‌های حوزوی، در مقطع انتخابات از حمایت اصولگرایان لر تبار مقیم تهران نیز بهره فراوان برده‌اند و نباید دچار توهم شود.
وی قبل از اینکه لقب پرافتخار دکتر وکیلی بگیرد همان حجت السلام وکیلی است که فقه و لمعه و شرایع و کلام را با موفقیت در حوزه طی کرده است و از این منظر و در قامت یک روحانی باید نسبت به تاجگردون و زارعی و هاشمی و غیر ذالک تفاوت سوگند به قرآن را در مقام نمایندگی بهتر و بیشتر درک کند.
سئوال این است که با این همه فهم حوزوی چگونه تفاوت سوگند به قرآن را در بدو ورود به مجلس و تایید اعتبار نامه در تعبیرهای وارونه تعهد به فراکسیون امید و کار تشکیلاتی اشتباه گرفته‌اند؟! آیا این شیوه و دوگانگی رفتار، ظلم به قرآن و اسلام و نظام سیاسی شیعه نیست!
منصرف از آن نقض عهد در پهنای باند هیاهوی رسانه‌ای و اظهار همدردی با مردم که پا به پای تاجگردون و هاشمی در دامنه‌های دنا و مجلس آسمان و ریسمان را جهت استیضاح دو وزیر به هم بافته بود چگونه قابل باور است که آن وکیلی سوگند خورده حوزوی همین وکیلی مجلس نشین مصاحبه کننده با" روزنامه شرق" باشد که تعهد به فراکسیون و کار تشکیلاتی یعنی خط و باند را نه بر مردم و قانون اساسی بلکه بر قرآن خدا ترجیح داده است؟ آیا این دردآور نیست که به تاسی از اماممان فریاد بزنیم ای علمای اسلام به داد اسلام برسید؟
اگر چنین رفتاری از دیگر نمایندگان "صمُ بکمُ" که دین و دنیایشان حزب و جناح گردیده، سر می‌زد ابایی نبود، درد آن است که حوزوی‌های ما نیز مصداق سوگند به قرآن را در عمل به ایفای نمایندگی نه اشتباه گرفته‌اند بلکه از هول حلیم اعتدال وارونه تعبیر و تفسیر می‌کنند و این است که می گویند درد را از هر طرف بنویسی درد است!!
آری؛ به مصداق فرمان مولایمان علی "ع" بهترین سیاست صداقت است و امروزه صداقت، گمشده بسیاری از مجلسیان است و این گونه می‌شود که تاجگردون با آن موضع گیری در استیضاح وزراء به نماد صداقت قوم لر مبدل می‌شود و دوستان و بستگان وکیلی و حامیان زارع در زیستگاهشان گرداگرد او جمع می‌شوند تا به آنها بفهمانند که او پیروز میدان است و محبوب مردم، ولو اینکه به ظاهر در جریان استیضاح ناکام و بازنده باشد.
در واقع پیام امروز اقشاری از مردم بویراحمد همین بود و بس.
تاجگردون اکنون بر چنین موجی سوار است و تابوهای اعتدالی دیگر را شکسته است ولو اینکه رسانه‌های همسو و حامی به تحلیل و تفسیرهای آبکی دیگری چنگ زنند.
