تاریخ انتشار
شنبه ۱۲ اسفند ۱۳۹۶ ساعت ۲۳:۴۸
کد مطلب : ۳۲۲۴۷۸
پتویی به قیمت آبرو؛ چرا «حاج عدل» و «تاجگردون» این طرح را امضاء نکردند؟
۰
کبنا ؛میر آرش تقوی
چند روزی است که تصاویر محرومانی که مورد تفقد نماینده محترم قرار گرفتند در فضای مجازی دست به دست می‌شود که دل هر انسان آزاده‌ای را به درد می‌آورد.
پیرزنی کهنسال در غروب عمر به بهای یک پتو سوژه دوربین‌های تبلیغاتی می‌شود تا عده‌ای بر طبل تفاخر بکوبند که یاور محرومانند!
هر ذهن بیداری با دیدن این تصاویر آماج سوالهای مختلف و آزار دهنده خواهد شد.
آیا این مادر پیر می‌داند سوژه عکس تبلیغاتی است؟
بعد از چهل سال از انقلاب چرا یک ایرانی اینقدر محتاج یک پتو باشد که خطر سوژه شدن را به جان بخرد؟
اگر این کار برای رضای خداست عکس چرا؟
این پتوها ازکجا و با چه منابعی تامین شده‌اند؟
چرا برای جلب توجه آبروی مسلمانان را به خطر می‌اندازند؟
خدا شاهد است که با دیدن این تصاویر دلم به درد آمد ولی قصد نداشتم دخالتی بکنم چرا که دوستان هر انتقادی را دشمنی تلقی می‌کنند و از تهدید و توهین هم ابایی ندارند تا اینکه اتفاقاً به این حدیث برخوردم؛
امام محمدباقر (علیه‌السلام): «مَن اُذِلَّ عِندَهُ مُؤِمنُ وَ هُوَ یَقدِرُ علی أن یَنصُرَهُ فَلَم یَنصُرْهُ اَذَلَّهُ اللهُ یَومَ القِیامهِ عَلی رُؤُسِ الخلائِق.
کسی که در نزد او یک مؤمنی خوار و محقّر گردد و او بتواند وی را یاری دهد و یاری نکند خداوند او را در روز قیامت در برابر همه خلایق خوار و ذلیل خواهد نمود.» (لئالی‌الاخبار، ج ۵، ص ۲۳۱).
اگر به آموزه‌های اسلامی توجه کافی داشته باشیم هیچگاه این اشتباهات صورت نخواهند گرفت مشکل ما دوری از روح اسلام است.
بلا تشبیه مگر امیرالمونین شبانه و در خفا به خانه فقرا سر نمیزد و حتی کیسه نان را به دوش مبارک حمل می‌نمود و کسی را برای کمک همراه نمیبرد، تا مبادا محرومی شرمنده شود.
ما که خود را مرید حضرتش می‌دانیم براساس کدام سیره و سنت جز در مقابل دوربین دستمان به یاری مستمندی دراز نمی‌شود؟
چرا کارهایمان برای رضای خلق خداست و نه خدا؟ که اگر هدف رضایت خداوند استعالم محضر اوست و نیازی به عکس و فیلم نیست
و اگر مالی از راه حلال و مشروع کسب شده باشد و در راه خدا انفاق شود حتماً و حقاً خداوند تبارک و تعالی در دنیا و آخرت جزای نیک خواهد داد.
حرف مال مشروع شد بد نیست موضوعی را مطرح کنم.
طرحی در مجلس مطرح شد که براساس آن اموال کارگزاران نظام بررسی شده و اموال نامشروع به بیت المال باز گردانده شوند که باعث شادی است، اما متاسفانه نماینده گچساران و نماینده شهرستان محروم ما که هنوز کسانی در حوزه انتخابیه‌اش به پتو محتاجند از امضای این طرح سرباز زدند!
روی سخنم با سردار هاشمی نماینده محترم مردم محروم کهگیلویه است؛
سردار شما که به سربازی مقام معظم رهبری افتخار می‌کنید و روزی حاضر نبودید لباس پاسداری را با هیچ لباسی عوض کنید و آرزوی شهادت در حال انجام وظیفه را داشتید از چه هراس دارید که این طرح مبارک و میمون را امضا نمی‌کنید؟
لباس پاسداری را قبل از شما کسانی پوشیدند که قبل از ورود به میدان مین پوتین‌های نو را در می آوردند تا بیت المال را حفاظت کنند!
و شما جناب دکتر تاجگردون که در مقابل مردم بارها تکرار می‌کنید، حرامم باد، حرامم باد، حرامم باد، اگر ریالی از حق مردم در زندگیم باشد شما از چه می‌هراسید؟
خداوند همه ما را هدایت کند که قلم و قدم را جز برای رضای خدا برنداریم و سایه مقام معظم رهبری و نظام مقدس اسلامی را بر مرز و بوم ایران اسلامی مستدام دارد. انشاالله
چند روزی است که تصاویر محرومانی که مورد تفقد نماینده محترم قرار گرفتند در فضای مجازی دست به دست می‌شود که دل هر انسان آزاده‌ای را به درد می‌آورد.
پیرزنی کهنسال در غروب عمر به بهای یک پتو سوژه دوربین‌های تبلیغاتی می‌شود تا عده‌ای بر طبل تفاخر بکوبند که یاور محرومانند!
هر ذهن بیداری با دیدن این تصاویر آماج سوالهای مختلف و آزار دهنده خواهد شد.
آیا این مادر پیر می‌داند سوژه عکس تبلیغاتی است؟
بعد از چهل سال از انقلاب چرا یک ایرانی اینقدر محتاج یک پتو باشد که خطر سوژه شدن را به جان بخرد؟
اگر این کار برای رضای خداست عکس چرا؟
این پتوها ازکجا و با چه منابعی تامین شده‌اند؟
چرا برای جلب توجه آبروی مسلمانان را به خطر می‌اندازند؟
خدا شاهد است که با دیدن این تصاویر دلم به درد آمد ولی قصد نداشتم دخالتی بکنم چرا که دوستان هر انتقادی را دشمنی تلقی می‌کنند و از تهدید و توهین هم ابایی ندارند تا اینکه اتفاقاً به این حدیث برخوردم؛
امام محمدباقر (علیه‌السلام): «مَن اُذِلَّ عِندَهُ مُؤِمنُ وَ هُوَ یَقدِرُ علی أن یَنصُرَهُ فَلَم یَنصُرْهُ اَذَلَّهُ اللهُ یَومَ القِیامهِ عَلی رُؤُسِ الخلائِق.
کسی که در نزد او یک مؤمنی خوار و محقّر گردد و او بتواند وی را یاری دهد و یاری نکند خداوند او را در روز قیامت در برابر همه خلایق خوار و ذلیل خواهد نمود.» (لئالی‌الاخبار، ج ۵، ص ۲۳۱).
اگر به آموزه‌های اسلامی توجه کافی داشته باشیم هیچگاه این اشتباهات صورت نخواهند گرفت مشکل ما دوری از روح اسلام است.
بلا تشبیه مگر امیرالمونین شبانه و در خفا به خانه فقرا سر نمیزد و حتی کیسه نان را به دوش مبارک حمل می‌نمود و کسی را برای کمک همراه نمیبرد، تا مبادا محرومی شرمنده شود.
ما که خود را مرید حضرتش می‌دانیم براساس کدام سیره و سنت جز در مقابل دوربین دستمان به یاری مستمندی دراز نمی‌شود؟
چرا کارهایمان برای رضای خلق خداست و نه خدا؟ که اگر هدف رضایت خداوند استعالم محضر اوست و نیازی به عکس و فیلم نیست
و اگر مالی از راه حلال و مشروع کسب شده باشد و در راه خدا انفاق شود حتماً و حقاً خداوند تبارک و تعالی در دنیا و آخرت جزای نیک خواهد داد.
حرف مال مشروع شد بد نیست موضوعی را مطرح کنم.
طرحی در مجلس مطرح شد که براساس آن اموال کارگزاران نظام بررسی شده و اموال نامشروع به بیت المال باز گردانده شوند که باعث شادی است، اما متاسفانه نماینده گچساران و نماینده شهرستان محروم ما که هنوز کسانی در حوزه انتخابیه‌اش به پتو محتاجند از امضای این طرح سرباز زدند!
روی سخنم با سردار هاشمی نماینده محترم مردم محروم کهگیلویه است؛
سردار شما که به سربازی مقام معظم رهبری افتخار می‌کنید و روزی حاضر نبودید لباس پاسداری را با هیچ لباسی عوض کنید و آرزوی شهادت در حال انجام وظیفه را داشتید از چه هراس دارید که این طرح مبارک و میمون را امضا نمی‌کنید؟
لباس پاسداری را قبل از شما کسانی پوشیدند که قبل از ورود به میدان مین پوتین‌های نو را در می آوردند تا بیت المال را حفاظت کنند!
و شما جناب دکتر تاجگردون که در مقابل مردم بارها تکرار می‌کنید، حرامم باد، حرامم باد، حرامم باد، اگر ریالی از حق مردم در زندگیم باشد شما از چه می‌هراسید؟
خداوند همه ما را هدایت کند که قلم و قدم را جز برای رضای خدا برنداریم و سایه مقام معظم رهبری و نظام مقدس اسلامی را بر مرز و بوم ایران اسلامی مستدام دارد. انشاالله
