کبنا ؛متن ارسالی
شما هم زیاد مقصر نیستید؛ مقصر اصلی ماهستیم که می بینیم و دم نمی زنیم، می بینیم و سکوت کرده ایم، می دانستیم که هواپیمایی که دراختیارمان گذاشته اید از رده خارج است، بازهم سوار آن شدیم.
مرگ؛ کلمه‌ای کوتاه اما به اندازه کهکشانی معنی دار...؛ مرگ چیست؟ کجا به سراغم خواهد آمد؟ دردناک است؟؟ یا راحت می‌میرم؟ برای مردن هم باید پولی بپردازم؟؟ یا رایگان و بدون بهاء خواهم مرد؟؟
درامور مربوط به مرگ و مسائلی که مربوط به آن و اهمیت مرگ همین بس که بدانید اولین کتاب نوشته شده‌ای که تا به امروز کشف شده است؛ کتاب مردگان است..
مرگ چیزی نیست که بتوانیم از آن فرار کنیم.
دیر یا زود به سراغ همه ما می‌آید.
به قول معروف، شتری است که در هرخانه ای خواهد خفت...امروز دیگری و فردا ما...ولی چگونه خواهیم مرد؟؟ ایا واقعیت دارد که شب تولد هرکدام از ما سرنوشتمان نوشته می‌شود؟؟!!
پس اگر اینگونه است باید لحظه مرگمان هم مشخص شده باشد.
و باید عمری مشخص داشته باشیم.
ولی من تردیدی دارم که رهایم نمی‌کند.
تردیدی که شب وروز امانم رابریده...تردیدی در سرنوشت نوزاد تازه به دنیا آمده‌ای که در اتاق عمل و پس از تنها چند دقیقه از به دنیا آمدنش از دست پرستار سرمیخورد و به زمین می افتد و می‌میرد و سرنوشتش قبل از شروع به پایان می‌رسد.
تردید در مرگهایی که هر روزه می‌بینم و می‌شنوم و شاهدشان هستم.
مثلاً مردن و جان باختن کسانی که در تصادفات شاهدشان هستیم.
واقعآ مردن آنها مربوط به سرنوشتشان است؟؟ واقعآ روز تولدشان نوشته‌اند که درفلان تاریخ و در چند سالگی با فلان وسیله تصادف میکنند و می‌میرند؟؟ یا اینکه در سرنوشت کس دیگری می‌نویسند در سی سالگی به علت نبود کار و کشیده شدن به سمت مواد مخدر خودکشی خواهد کرد؟؟ و یا به نظر شما این درست است که سرنوشت ۶۵ انسان این بوده که دریک سانحه هوایی کشته شوند و اجسادشان پیدا نشود؟؟ سرنوشتشان همین بوده؟؟ یعنی اگر هر هواپیمای دیگری هم جای این هواپیمایی atr72 از رده خارج شده، دردست خلبانی با آن مهارت بود، باز هم همین اتفاق می‌افتاد؟ باز هم همین سرنوشت نصیبشان می‌شد؟؟
شک دارم،
این مرگها کار سرنوشت نیست.
....
کوه دنا خجالت از آن می‌کشد درآن لحظه که آن ۶۵ نفر با سرعت به او نزدیک می‌شدند؛ نتوانست کاری بکند.. نتوانست جابه جا شود...مطمئن باشید اگر می‌توانست جابه جا می‌شد...آب می‌شد ...بخار می‌شد...هرکاری ازدستش برمی امد انجام می‌داد ...
دنا، خجالت زده از آن است که خیلی‌ها فکر میکنند؛ علت مرگ ۶۵ نفر اوبوده...ولی اگر زبان داشت به اتمام وجود فریاد می‌زد مسوول مرگ آنها فقط سوءمدیریت‌ها هستند...کوه دنا حق دارد که پیکر آنها را به ما ندهد...
او بهتر می‌داند که سرنوشتشان چیز دیگری بود...
میدانم که کوه دنیا دوست دارد و فریاد بزند که مسوول مرگ انها تنها سوء مدیریت‌ها هستند؛ همان‌های که شما می‌شناسید و کاری با آنها ندارید...همان کسانی که تا قبل از اینکه مردم در زلزله کشته نمی‌شوند، کاری میکنند که بعداز زلزله از سرما یخ بزنند و بمیرند... شما را به خدا قسم در سرنوشت مردم کمتر دخالت کنید و انها را زودتر از موعد مرگشان نکشید...
شما را به خدا قسم در کار حضرت عزراییل هم دخالت نکنید.. بگذارید او به کار خودش برسد.. شماهم به کار خودتان... آخر با چه زبانی بگوییم...ما نمی‌خواهیم بمیریم...مارا نکشید...اما از حق نگذریم، شما هم زیاد مقصر نیستید؛ مقصر اصلی ماهستیم که می‌بینیم و دم نمی‌زنیم، می‌بینیم و سکوت کرده‌ایم، می‌دانستیم که هواپیمایی که دراختیارمان گذاشته‌اید از رده خارج است، بازهم سوار آن شدیم...میدانیم که محصولاتتان بدبختمان می‌کند، ولی باز هم آنها را می‌خریم، تقصیر شما نیست! تقصیر خودمان است.. خودمانیم که ساکت نشسته‌ایم...خدا خودش گفته که" سرنوشت هیچ قومی را تغییر نمی‌دهد مگر آنکه خودشان بخواهند".
و من الله توفیق
عمران ریاحی مهر
شما هم زیاد مقصر نیستید؛ مقصر اصلی ماهستیم که می بینیم و دم نمی زنیم، می بینیم و سکوت کرده ایم، می دانستیم که هواپیمایی که دراختیارمان گذاشته اید از رده خارج است، بازهم سوار آن شدیم.
مرگ؛ کلمه‌ای کوتاه اما به اندازه کهکشانی معنی دار...؛ مرگ چیست؟ کجا به سراغم خواهد آمد؟ دردناک است؟؟ یا راحت می‌میرم؟ برای مردن هم باید پولی بپردازم؟؟ یا رایگان و بدون بهاء خواهم مرد؟؟
درامور مربوط به مرگ و مسائلی که مربوط به آن و اهمیت مرگ همین بس که بدانید اولین کتاب نوشته شده‌ای که تا به امروز کشف شده است؛ کتاب مردگان است..
مرگ چیزی نیست که بتوانیم از آن فرار کنیم.
دیر یا زود به سراغ همه ما می‌آید.
به قول معروف، شتری است که در هرخانه ای خواهد خفت...امروز دیگری و فردا ما...ولی چگونه خواهیم مرد؟؟ ایا واقعیت دارد که شب تولد هرکدام از ما سرنوشتمان نوشته می‌شود؟؟!!
پس اگر اینگونه است باید لحظه مرگمان هم مشخص شده باشد.
و باید عمری مشخص داشته باشیم.
ولی من تردیدی دارم که رهایم نمی‌کند.
تردیدی که شب وروز امانم رابریده...تردیدی در سرنوشت نوزاد تازه به دنیا آمده‌ای که در اتاق عمل و پس از تنها چند دقیقه از به دنیا آمدنش از دست پرستار سرمیخورد و به زمین می افتد و می‌میرد و سرنوشتش قبل از شروع به پایان می‌رسد.
تردید در مرگهایی که هر روزه می‌بینم و می‌شنوم و شاهدشان هستم.
مثلاً مردن و جان باختن کسانی که در تصادفات شاهدشان هستیم.
واقعآ مردن آنها مربوط به سرنوشتشان است؟؟ واقعآ روز تولدشان نوشته‌اند که درفلان تاریخ و در چند سالگی با فلان وسیله تصادف میکنند و می‌میرند؟؟ یا اینکه در سرنوشت کس دیگری می‌نویسند در سی سالگی به علت نبود کار و کشیده شدن به سمت مواد مخدر خودکشی خواهد کرد؟؟ و یا به نظر شما این درست است که سرنوشت ۶۵ انسان این بوده که دریک سانحه هوایی کشته شوند و اجسادشان پیدا نشود؟؟ سرنوشتشان همین بوده؟؟ یعنی اگر هر هواپیمای دیگری هم جای این هواپیمایی atr72 از رده خارج شده، دردست خلبانی با آن مهارت بود، باز هم همین اتفاق می‌افتاد؟ باز هم همین سرنوشت نصیبشان می‌شد؟؟
شک دارم،
این مرگها کار سرنوشت نیست.
....
کوه دنا خجالت از آن می‌کشد درآن لحظه که آن ۶۵ نفر با سرعت به او نزدیک می‌شدند؛ نتوانست کاری بکند.. نتوانست جابه جا شود...مطمئن باشید اگر می‌توانست جابه جا می‌شد...آب می‌شد ...بخار می‌شد...هرکاری ازدستش برمی امد انجام می‌داد ...
دنا، خجالت زده از آن است که خیلی‌ها فکر میکنند؛ علت مرگ ۶۵ نفر اوبوده...ولی اگر زبان داشت به اتمام وجود فریاد می‌زد مسوول مرگ آنها فقط سوءمدیریت‌ها هستند...کوه دنا حق دارد که پیکر آنها را به ما ندهد...
او بهتر می‌داند که سرنوشتشان چیز دیگری بود...
میدانم که کوه دنیا دوست دارد و فریاد بزند که مسوول مرگ انها تنها سوء مدیریت‌ها هستند؛ همان‌های که شما می‌شناسید و کاری با آنها ندارید...همان کسانی که تا قبل از اینکه مردم در زلزله کشته نمی‌شوند، کاری میکنند که بعداز زلزله از سرما یخ بزنند و بمیرند... شما را به خدا قسم در سرنوشت مردم کمتر دخالت کنید و انها را زودتر از موعد مرگشان نکشید...
شما را به خدا قسم در کار حضرت عزراییل هم دخالت نکنید.. بگذارید او به کار خودش برسد.. شماهم به کار خودتان... آخر با چه زبانی بگوییم...ما نمی‌خواهیم بمیریم...مارا نکشید...اما از حق نگذریم، شما هم زیاد مقصر نیستید؛ مقصر اصلی ماهستیم که می‌بینیم و دم نمی‌زنیم، می‌بینیم و سکوت کرده‌ایم، می‌دانستیم که هواپیمایی که دراختیارمان گذاشته‌اید از رده خارج است، بازهم سوار آن شدیم...میدانیم که محصولاتتان بدبختمان می‌کند، ولی باز هم آنها را می‌خریم، تقصیر شما نیست! تقصیر خودمان است.. خودمانیم که ساکت نشسته‌ایم...خدا خودش گفته که" سرنوشت هیچ قومی را تغییر نمی‌دهد مگر آنکه خودشان بخواهند".
و من الله توفیق
عمران ریاحی مهر
از ماست که بر ماست