«ایرج» به وقت شام (به بهانه‌ی اکران فیلم‌های فجر در دهدشت)

کبنا ؛سید نعمت الله رشیدی فرد
در زمانه‌ی زنگار گرفته‌ی روح و جسم دهدشت؛ این روزها چهار راه سینما دهناد تنگه‌ی ابوقریبی بود که نشاط را شعله ور می‌کرد و به وقت شام ذهن‌های زنگ خورده‌ی ما را بمبی عاشقانه می‌مانست و بیشتر از همه برای ساختمان سینما دهناد جشن دلتنگی بود, جشن دلتنگی برای هیاهوی اکران فیلم؛ حسرت به دل مانده‌ی پر شدن سالن. این بار سینما دهناد سرو زیر آب نبود و ما هم خجالت نکشیدیم تا سوء تفاهم سینما دهناد و شهروندان دهدشتی با سلام دوباره به زندگی در سراسر شب برطرف شود. جشنواره‌ی فجر امسال لاتاری سینما دهناد بود تا مصادره به تاریخ نشود و عرق سرد جای خودش را به رنگ هایلایت شده امید بدهد. جاده قدیم چهار راه سینما دهناد این روزها بیشتر از همیشه بوی زندگی با طعم فرهنگ می‌داد و اینبار فرهنگ از زیر سایه‌ی استامینفون و اکسپکتورانت بیرون آمده بود و کار به تعجب خیام کشید ......... این بار فرهنگ امپراطور چهار راه شده بود و سکوت جهنمی سینما دهناد با غریو شادی کودکان دبستانی شکست و به وقت شام این صندلی‌ها بودند که برای مخاطبان بزرگسال دهدشتی سر تعظیم فرود می‌آوردند. اتاق تاریک سینما دهناد بعد از سال‌ها چنان شاد بود که به روشن‌ترین تاریکی دهه‌های اخیر خود لبخند می‌زد و مست می‌شد از بوی گرد و خاک؛ نفس می‌کشید با صدای شاتر دوربین، زنده می‌شد با رقص پرده‌ی نقره ای ... چشمان پروژکتور سینما دهناد برق می‌زد و شاد می‌شد با نگاه به سالن مملو از مخاطب.......... انگار دارکوب روایتگر تنهایی این سالهای سینما دهناد است «هیچ چیز سخت‌تر از اون نیست که ببینی تنها شدی. عزیزانت رو می‌بینی و دوستشون داری ولی همه تو رو انکار می‌کنن. درها رو به روت بستن و تو تنها شدی. تنهایی باتلاقه…» اما ایرج دهدشت؛ سینما دهناد را از باتلاق نجات داد و شهروند و سینما را آشتی داد. شهروندی که سینما را طلاق داده بود. سینما دهناد روایتی ماهورایی از عشق و تقلا در حصار فراموش شدگی و روزمرگی شهروندانی است که بی اعتنا از آن عبور می‌کردند و زمختی زندگی‌شان قفل‌های زنگ زده را برایش به ارمغان آورده بود. سینما دهناد صبر پیشه کرد؛ به رویای زندگی دوباره دلخوش بود و در بهمن؛ بهار را با چشمان خود دید.... و همه‌ی این‌ها را مدیون مرد فرهنگی دهدشت هستیم: دکتر ایرج کاظمی جو؛ به احترامش کلاه از سر بر می می‌داریم و می گوییم درود مرد بزرگ؛ به بودنت افتخار می‌کنیم ......