یادداشتی به مناسبت وحدت حوزه و دانشگاه

کبنا ؛خسرو عباسی
ابتداء فرا رسیدن ۲۷ آذر ماه روز وحدت حوزه و دانشگاه، به تمامی دست اندرکاران و فعالان عرصه این دو نهاد اصلی جامعه در استان را تبریک میگویم.
شهید آیت آ...... دکتر مفتح از جمله روحانیون روشنفکر و روشنگری بود که نقش مهمی در نهضت اسلامی ایران به رهبری حضرت امام (ره) داشت غنای علمی، تبحر و تسلط بر علوم، بیان شیوا و قلم قدرتمند این روحانی انقلابی و یار صدیق حضرت امام (ره) زمینه ساز ایجاد وحدت فراگیر بین حوزه‌های علمیه و دانشگاه شد.
حضرت امام (ره) می‌فرمایند حوزه و دانشگاه دو بال هستند که بدون یکی نمی‌شود پرید.
مقام معظم رهبری در دیدار بخشی از طلاب و دانشجویان در سال ۶۹ فرمودند: طلاب جوان و عزیز و زحمتکش و قانع و مؤمن در حوزه‌های علمیه و نیز دانشجویان عزیز، این جوانان، این فرزندان و این جگرگوشه‌های ملت، این بهترین و پاک‌ترین عناصر جامعه ما در دانشگاه‌ها، باید در خط اسلام و در جهت عظمت کشور و بلند کردن پرچم اسلام و بیدار کردن ملت‌های عالم و روح بخشیدن به این دنیای مرده بوسیله دستهای استکباری، درس بخوانند و کار و تلاش کنند تا مطمئن شوند که فردای ایران اسلامی، به مراتب از امروز بهتر خواهد بود.
این هدف شماست، این هدف وحدت حوزه و دانشگاه است.
حوزه و دانشگاه محل بروز دین و علم است و وحدت حوزه و دانشگاه با استناد به فرمایش مقام معظم رهبری ((یعنی حرکت پا به پای علم و دین)) لذا موضوع رابطه علم و دین موضوعی است مسبوق به سابقه بسیار طولانی، و در باره ان مطالب زیادی گفته شده است و بعداً نیز گفته خواهد شد، اما اگر قا ئل به این اصل باشیم که علم و دین نافی هم نیستند و می‌توانند با هم تعامل کنند و حتی در مواردی بر یکدیگر نظارت داشته باشند و نقشی تکمیل کننده برای همدیگر داشته باشند قطعاً جامعه علمی باید منابع دینی را به رسمیت بشناسد و از این منابع به عنوان وسیله ای برای کشف حقیقت و ارائه دهنده راه حل‌هایی برای رفع مشکلات جامعه و مردم استفاده کند.
اساساً دانشگاه‌های اسلامی با دانشگاه‌های غیر اسلامی چه فرقی با هم دارند؟
در دانشگاه‌های اسلامی، مقوله حجاب به عنوان یک اصل اساسی پذیرفته شده و الزامی است، محیط‌های ورزشی مختلط نیستند، مسجد وجود دارد، چندین واحد در دوره کارشناسی به عنوان دروس عمومی برای دانشجویان تدریس می‌شود که دران واحدها مبانی دینی و اخلاقی و اعتقادی مطرح و بیان می‌شود، این در حالی است که در دانشگاه‌های غیر اسلامی اصلاً و ابداً به چنین اصولی اعتقاد ندارند و همه این مقوله‌ها را اعمال و حقوق فردی می‌دانند که دانشجو و اساتید می‌توانند در منزل خود به چنین اموری بپردازند، اما در جوامع اسلامی لازمه وحدت حوزه و دانشگاه این است که آموزه‌های علمی با دین اگر یکدیگر را تائید هم نکنند لااقل همدیگر را هم نفی نکنند و متعارض هم نباشند.
نگاه سکولاریسم به علم، نهایتاً به سکولاریسم سیاسی و نفی نظام دینی و حاکم شدن بخشی از رذائل اخلاقی بر جامعه خواهد شد. لذا ما باید تعارفات را در خصوص وحدت حوزه و دانشگاه کنار گذاشته و تلفیقی از واقعیت‌های موجود در این دو نهاد متولی وحدت را به عنوان مرجع و راهبردهای اصلی و اساسی ایجاد وحدت حوزه و دانشگاه بپذیریم. و باید پذیرفت که آفت اصلی و اساسی حوزه و دانشگاه تحجر و سکولاریسم است و نتیجه تحجر در حوزه‌های علمیه هم باعث می‌شود که بخشی از روحانیون بگویند تنها به اصول و فروع دین بپردازید و کاری به بقیه موارد مهم ومورد نیاز اصلاح جامعه نداشته باشید.
با سخنرانی و نامگذاری یک روز بخصوص، وحدت بوجود نمی اید بلکه وحدت زمانی بین این دو نهاد بوجود می اید که حوزه و حوزویان، دانشگاه و دانشگاهیان را بی دین نداند و دانشگاهیان هم حوزه و حوزه ویان را متحجر نخوانند و اگر این دو نهاد با هم متحد شوند دشمن به اهداف شوم خود نخواهد رسید.

* تحصیلکرده دانشگاه