تاریخ انتشار
سه شنبه ۳۰ آبان ۱۳۹۶ ساعت ۲۱:۰۱
کد مطلب : ۲۹۳۵۷۶
آقای رحیمی این پاسخ بود، توجیه بود و یا فرافکنی؟
۰
کبنا ؛ امید سیروسمقدم
برخوردهای کارشناسانه علی محمد احمدی با مدیرانی که پاسخگوی عملکرد خود نبودند به احتمال زیاد خیلی را به چاره اندیشی انداخته که چگونه ترمز این کارها کشیده شود. این در حالی است که افکار عمومی در طی این مدت کوتاه از نگاه کارشناسانه و برنامه محور احمدی استقبال کرده بودند.
در نشست کارگروه پژوهش و فناوری استان بود که بار دیگر بی برنامگی و بی توجهی برخی دستگاهها نسبت به وظایف خود روشن شد به گونه ای که در این نشست رئیس دانشگاه یاسوج حتی حاضر به حضور در جلسه نشد و معاونش را فرستاد آنهم معاونی که هیچ جوابی برای سؤالات نداشت و اقای استاندار بدون اینکه تندی به خرج دهد جلسه را ترک کرد و اعلام کرد وقتی رئیس دانشگاه یاسوج به عنوان دانشگاه مادر استان و دبیر این کارگروه زحمت حضور در جلسه را نمیدهد پس چگونه میتوان انتظار شق القمر در حوزه پژوهش و فن آوری داشت.
حال اقای رحیمی به جای پاسخ گویی، انگار که دنبال این بهانه بوده است و با تندی به سراغ استاندار رفته است و با این ادعا که او توسط استاندار منصوب نشده است که توسط او عزل شود دقیقاً فضای علمی استان را درگیر یک حاشیه بی دلیل کرده است.
اقای رحیمی برای اینکه ثابت کند حق با اوست آئین نامه این کارگروه را پیش کشیده است که البته لازم است مفاد آئین نامه مشخص شود ولی آنچه که از پیش مشخص است اینکه این استان و مهمتر از آن دانشگاههای آن در حوزه پژوهش عملاً فاقد هر گونه طرح و برنامه هستند و برای اثبات چنین ادعایی نیز همه چیز عیان است.
هم رحیمی و هم احمدی هر دو سرباز این انقلاب و خدمتگزار ملت هستند پس اینکه سعی شود خود را تافته جدا بافته معرفی کرد رویه خطرناکی است که فردا روز نیز هر کس دیگری نیز آنرا مطرح خواهد کرد.
کاش آقای رحیمی به جای این ادبیات تند حداقل پاسخ میدادند و از اهمیت فضای گفت و گو و دیالوگ میگفتند نه اینکه شمشیر از رو کشیده شود و یک مطابله علمی و مردمی یعنی سروسامان دادن به وضعیت پژوهش در استان که باید زیر بنای توسعه باشد این گونه بازیچه قرار نمیگرفت.
وضعیت ناراحت کننده پژوهشی استان کهگیلویه و بویراحمد باید که توسط استادان مورد نقد و بررسی قرار گیرد مسئله ای که متاسفانه بخاطر محدودیتها و معذوریتهای بروکراتیک و سیاسی و حذفی در دانشگاهها مغفول مانده است و تنها دست آورد آن سخنان مجید محنایی بود که بعد از چهار سال حضور در بالاترین سطح مدیریتی این حوزه میگوید: هیچ برنامه ای نداریم.
اقای رحیمی و هر مدیر دستگاه دولتی دیگر در استان اگر چه توسط مدیران مستقیم کشوری خود احکامشان صادر میشود ولی باید بدانند که توجه به حضور در کارگروهها و پیگیری مصوبات آنها و هم چنین پاسخ گویی به مقام ارشد دولت در استان یک اصل قانونی است و باید به قانون تمکین گذاشته شود.
حال اگر قرار است اقای رحیمی به جای دیگری منتقل شوند باز این دلیل خوبی نبود برای اینکه وی اینگونه جواب یک کم کاری را بدهد.
برخوردهای کارشناسانه علی محمد احمدی با مدیرانی که پاسخگوی عملکرد خود نبودند به احتمال زیاد خیلی را به چاره اندیشی انداخته که چگونه ترمز این کارها کشیده شود. این در حالی است که افکار عمومی در طی این مدت کوتاه از نگاه کارشناسانه و برنامه محور احمدی استقبال کرده بودند.
در نشست کارگروه پژوهش و فناوری استان بود که بار دیگر بی برنامگی و بی توجهی برخی دستگاهها نسبت به وظایف خود روشن شد به گونه ای که در این نشست رئیس دانشگاه یاسوج حتی حاضر به حضور در جلسه نشد و معاونش را فرستاد آنهم معاونی که هیچ جوابی برای سؤالات نداشت و اقای استاندار بدون اینکه تندی به خرج دهد جلسه را ترک کرد و اعلام کرد وقتی رئیس دانشگاه یاسوج به عنوان دانشگاه مادر استان و دبیر این کارگروه زحمت حضور در جلسه را نمیدهد پس چگونه میتوان انتظار شق القمر در حوزه پژوهش و فن آوری داشت.
حال اقای رحیمی به جای پاسخ گویی، انگار که دنبال این بهانه بوده است و با تندی به سراغ استاندار رفته است و با این ادعا که او توسط استاندار منصوب نشده است که توسط او عزل شود دقیقاً فضای علمی استان را درگیر یک حاشیه بی دلیل کرده است.
اقای رحیمی برای اینکه ثابت کند حق با اوست آئین نامه این کارگروه را پیش کشیده است که البته لازم است مفاد آئین نامه مشخص شود ولی آنچه که از پیش مشخص است اینکه این استان و مهمتر از آن دانشگاههای آن در حوزه پژوهش عملاً فاقد هر گونه طرح و برنامه هستند و برای اثبات چنین ادعایی نیز همه چیز عیان است.
هم رحیمی و هم احمدی هر دو سرباز این انقلاب و خدمتگزار ملت هستند پس اینکه سعی شود خود را تافته جدا بافته معرفی کرد رویه خطرناکی است که فردا روز نیز هر کس دیگری نیز آنرا مطرح خواهد کرد.
کاش آقای رحیمی به جای این ادبیات تند حداقل پاسخ میدادند و از اهمیت فضای گفت و گو و دیالوگ میگفتند نه اینکه شمشیر از رو کشیده شود و یک مطابله علمی و مردمی یعنی سروسامان دادن به وضعیت پژوهش در استان که باید زیر بنای توسعه باشد این گونه بازیچه قرار نمیگرفت.
وضعیت ناراحت کننده پژوهشی استان کهگیلویه و بویراحمد باید که توسط استادان مورد نقد و بررسی قرار گیرد مسئله ای که متاسفانه بخاطر محدودیتها و معذوریتهای بروکراتیک و سیاسی و حذفی در دانشگاهها مغفول مانده است و تنها دست آورد آن سخنان مجید محنایی بود که بعد از چهار سال حضور در بالاترین سطح مدیریتی این حوزه میگوید: هیچ برنامه ای نداریم.
اقای رحیمی و هر مدیر دستگاه دولتی دیگر در استان اگر چه توسط مدیران مستقیم کشوری خود احکامشان صادر میشود ولی باید بدانند که توجه به حضور در کارگروهها و پیگیری مصوبات آنها و هم چنین پاسخ گویی به مقام ارشد دولت در استان یک اصل قانونی است و باید به قانون تمکین گذاشته شود.
حال اگر قرار است اقای رحیمی به جای دیگری منتقل شوند باز این دلیل خوبی نبود برای اینکه وی اینگونه جواب یک کم کاری را بدهد.