تیترساز و تیتر زن جنگ هر دو در یک میدان

کبنا ؛ محمدعلی وکیلی *
 
این روزها، آسمان روابط ملت‌ها تیره شده است. هر روز که می‌گذرد یک قدم از مفاهمه دورتر می‌شویم. همه کشورها برای هم خط و نشان می‌کشند. گو در این زمین جا برای عده‌ای تنگ است لذا آرام ندارند. خصوصا خاورمیانه انگار قرار نیست رنگ آرامش به خود ببیند.
تمام جهان یا دست در دست و فعال ویا دست بر دست و منفعل نشسته‌اند تا این نقطه از زمین در آتش بسوزد و خاکستر شود. اینکه خاورمیانه‌ سوخته چه منافعی برای قدرت‌دارانِ مستکبر دارد، جای بحث بسیار دارد. هر که به یک هوسی پروژه‌ی خاورمیانه‌ی سوخته را دنبال می‌کند. هیچ چیز مانند آغاز یک جنگ، در تامینِ این هدفِ شوم نمی‌تواند موثر باشد. از ظواهر پیداست برای سرشاخ شدنِ ایران و عربستان سناریوهای دقیقی طراحی شده‌است؛ چندان که آغاز جنگ را اجتناب‌ناپذیر کند. صحنه برای یک تقابلِ تمام‌‌عیار چیده شده است. جنگی که بدون شک اگر دربگیرد یکی از پرخسارت‌ترین جنگ‌های جهان خواهد بود. جنگ میانِ دو کشورِ نفت‌خیزِ مسلمان و بیخِ گوشِ هم، قطعا تلفاتِ سرسام‌آوری به‌بار خواهد آورد.
ما بر سبیلِ اعتقاداتِ خود، آغاز کننده‌ هیچ جنگی نخواهیم بود اما از هیچ جنگی هم هراس نداریم. به قولِ مرحوم هاشمی ما مردانِ صلحیم اما جنگ کردن را هم خوب آموخته‌ایم. با این وجود می‌دانیم که از جنگ کردن، هیچ کشوری، قدرتمندتر نشده است. در واقع هیچ کسی از هیچ جنگی پیروز برنمی‌گردد! ما زمانی با یک کشور همسایه و مسلمان دیگر جنگیدیم. هشت سال جنگیدیم. از جنگ اصلا پشیمان نیستیم. صدام دیوانه بود و شهوتِ فتحِ تهران جز با جنگ از سرش نمی‌افتاد. لذا دفاعی مقدس انجام دادیم و حتما در مقابل تاریخ سربلندیم. صدام و حامیانش را بر سر جای‌شان نشاندیم. دنیا نیز در حمایت از ظالم و متجاوز رفوزه شد. در مقابل تمام دنیا ایستادیم و یک وجب از خاکمان را ندادیم. اما با این حال، ما از جنگ سود نبردیم! جنگ اساسا برای طرفین سودی ندارد. جنگ خسران محض است. به همین سبب اصل بر صلح است و جنگ استثنا است. سود جنگ برای شیادانِ سودجویی است که کشورها را به جان هم می‌اندازند تا ماهیِ منافعِ خود را از آبِ گل‌آلودِ جنگ بگیرند. آنان بر کناری می‌ایستند و منافع خود را دنبال می‌کنند.
امروز نیز به وضوح می‌توان ردِ دست‌های جنگ‌افروز را دید. دست‌هایی که چندان صحنه‌آرایی می‌کنند تا دوگانه‌ عرب/فارس بر مناسباتِ منطقه حاکم شود. دوگانه‌ای که هم جعلی است و هم تماما برای هر دو قوم، تنها شر می‌آفریند. در این سرزمین هزاران سال است که اقوام مختلف در کنار هم زندگی می‌کنند و توانسته‌اند ذیل یک دولت و حتی در یک شهر و محله هم زندگی کنند و تن به این چنین دوگانه‌هایی ندهند. تنها وصله‌ ناجورِ این سرزمین، صهیونیست‌ها هستند. آنانی که غاصبانه، برادرانِ عربِ مسلمانِ ما را آواره کرده‌اند و دست‌شان حتی به خون کودکان هم آلوده است. به وضوح پیداست که قرار است با به جانِ هم انداختنِ مسلمانان، این کودک‌کشان حاشیه امن بیابند. امروز باید مراقب بود که در سناریوی دشمن بازی نکنیم. آنکه در بیرون با ایران هراسی برطبل جنگ می کوبد وتازه به دوران رسیده های سعودی راتحریک به انتهارمی کند وآنکه درداخل تیترتحریک جنگ می زند و بهانه سازی می‌نماید هردوبرسبیل هوس ودرمیدان صهیونیست ساخته گام برمیدارند. تقویت دوگانه‌ جعلیِ «فارس و عرب»، می‌تواند برای همه‌ منطقه فاجعه به‌بار بیاورد. ما از جنگ نمی‌ترسیم اما باید بدانیم که جنگ در هیچ شرایطی منافع ملت‌های درگیر را تامین نمی‌کند!
 

*سرمقاله روزنامه ابتکار