شأن علمی حضرت ابوالفضل(ع) الگوی جوانان قرار گیرد

کبنا ؛فاطمه یزدان‌پناه
«…انی سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم و ولی لمن والاکم و عدو لمن عاداکم...»
و امروز در دهمین روز سال ۱۴۳۹ قمری؛ روز عاشورای حسینی باز به یاد می‌آوریم واقعهٔ عظیم صحرای نینوا را ...!
و همانا عاشورا خود به‌تنهایی مکتبی است از درس‌های ایثار و شهادت، رشادت و غیرت و مردانگی...
و چه زیبا «الذین آمنو و عملوالصالحات...» در روز عاشورا نمود عینی می‌یابد؛ ایمان آوردند و عمل کردند ولی ای‌کاش ما مانند کوفیان کور و گمراه نباشیم که قرآن کریم دربارهٔ کوران و گمراهانِ دنیا و آخرت فرموده: «و من کان فی هذه اعمی فهو فی الآخره اعمی و اضل سبیلاً...» چراکه آن‌ها می‌دیدند این‌همه ظلم و ستمی را که بر امام زمانشان روا داشتند ولی خیانت کردند و نادیده گرفتند و آخرتشان را به دنیای فانی فروختند...آنان رحم نکردند بر اهل‌بیت رسول‌الله (ص) پس بنا به فرمودهٔ پیامبر (ص): «خدا هم بر بندگانی که به دیگران رحم نکنند، رحم نمی‌کند...من لا یَرحَم لا یُرحَم...»
و امروز بعد از قرن‌ها ما بر آن‌همه ظلم می‌گرییم و عزادار و سیه‌پوش آن‌همه ستم هستیم...!
ولی آیا با خود اندیشیده‌ایم منشأ این ماتم و اندوه در چیست...؟
آیا در این محرم و باقی محرم و صفرها بر بصیرتمان افزوده شد...؟!
آیا آموختیم که امام حسین (ع) زیر بار ظلم و بیعت با شرک و کفر نرفت و مرگی که از دیدگاه خواهرش «مارایت الا جمیلا...» و از منظر قاسمش «از عسل شیرین‌تر» بود را پذیرفت ولی ما آن را امروز به‌گونه‌ای جلوه می‌دهیم که نه‌تنها شجاعت و جسارت آن واقعه به‌درستی برجسته نمی‌شود بلکه آن را با اغراقی عظیم و ضعفی عمیق نشان می‌دهیم...!
بارها خوانده و شنیده‌ایم از مظلومیت و نحوهٔ شهادت حضرت عباس (ع) ولی آیا برادری و وفایش به دین را الگو قرار داده‌ایم و عمل کرده‌ایم به «والله ان قطعتموا یمینی، انی احامی ابداً عن دینی...» و به یاد آورده‌ایم هنگام شهادت حضرت علی‌اکبر (ع)، امام حسین (ع) نفرمودند کمرم شکست ولی هنگام شهادت برادر، این جمله را می‌فرمایند...
آیا در مجالس روضه همان‌گونه که می‌سراییم از اسارت حضرت زینب (س) از خطبه‌های کوبنده و حماسی حضرت در مجلس یزید هم میگوییم که همانا اگر ایشان نبودند حادثهٔ کربلا به فراموشی سپرده می‌شد و همین موضوع سبب شده که ایشان را از بزرگ‌ترین راویان تاریخ اسلام بشناسیم...
از به یغما رفتن گوشواره‌ها و پاره شدن گوش دخترک سه‌سالهٔ امام حسین (ع) بارها گفته و شنیده‌ایم اما از اشک‌های سیاسی حضرت رقیه (س) در شام هم گفته‌ایم...؟!
امام خمینی (ره) نیز دراین‌باره می‌فرمایند: «جنس اشک ریختن در دستگاه حسینی فرق می‌کند...!»
کوفیان گریه می‌کردند ولی این غم و حسرت بیشتر به حال خودشان بود اما وای بر زمانی که دخترکی می‌گرید و شهر و عالمی را دگرگون می‌کند...!
بیاییم این محرم همراه شور حسینی بیاموزیم شعور حسینی را...بگرییم و در دعاهایمان از خداوند متعال طلب آگاهی و بینش کنیم...بیاییم علاوه بر حب حسینی و نزدیکی به ائمه (ع)؛ امام زمانمان راهم بیشتر بشناسیم ...
 
والسلام علی من اتبع الهدی...

نویسنده و دبیر اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانش‌آموزان استان