کبنا ؛سعید کرمی
دوپشته دشتروم، طبیعت بکر، محیطی خوش آب و هوا با قابلیت‌های متعددی بود که سالهاست زباله‌دان پایتخت طبیعت ایران! شده است و اکنون به عنوان یک عضو گندیده و متعفن از جسم یاسوج، با اشاعه آلودگی‌های خود به سایر اعضا و جوارح این شهر، یاسوج را به احتضاری قریب الوقوع فرا می‌خواند.
از نگاه گردشگری یک خانواده خوزستانی و یا بوشهری که برای مسافرت آخر هفته و رهایی از گرما و ریزگرد و آلودگی‌ها راهی یاسوج می‌شوند، از ورودی دشتروم تا خروجی سرابتاوه ناچار خواهند بود دود غلیظ و بوی تعفن گازهای ناشی از سوختن زباله‌های یاسوج را تنفس نمایند و این خوش آمدگویی چندش آور فارغ از مخاطرات بهداشتی، به هیچ وجه تعریف قابل دفاع و تصویر زیبایی از پایتخت طبیعت ایران ارائه و ترسیم نخواهد کرد و بگذریم از اینکه کمی جلوتر، ترافیک نجف آباد تا پل بشار و پس از آن سد معبرها و ترافیک نامنظم و نفس‌گیر اغلب خیابان‌های شهر و ... نیز خاطره خوبی را در ذهن ایشان رقم نخواهد زد و گویای ضعف‌ها و نقدهایی است که فی الحال قصد ورود به آن‌ها را نداریم.
و البته بماند که شیرابه‌های این زباله‌دانی که در بالادست منابع و چاه‌های تأمین آب شرب شهر و حومه یاسوج واقع شده است، دیر یا زود خود را به شیرهای آب و سفره‌های مردم خواهند رسانید و نه تنها دستگاه تنفس، که سیستم گوارشی نیز با دستاوردهای دوپشته دست به گریبان خواهد شد و آن روز با بحرانی مواجه خواهیم بود که مهار مخاطراتش قریب به محال است و یقیناً مسئولیت آن گردن هیچ مسئولی را نخواهد گرفت.
به هر حال آنچه مسلم است اگر وضعیت فعلی یاسوج در موضوع مطروحه و بسیاری موارد مشابه حل و فصل نشود و معضلات موجود مرتفع نگردند، اعطای لقب وزین پایتخت طبیعت ایران به شهر یاسوج همان ذهنیت و مفهومی را تداعی می‌کند که اهدای جایزه صلح نوبل به آنگ سان سوچی میانماری، و به همان اندازه طبیعت و پایتخت را به سخریه می‌گیرد که تعریف صلح و جایزه آن را.
فلذا امید می‌رود همزمان با جلوس استاندار و شهردار جدید، چاره اندیشی پیرامون دفع زباله و جانمایی مناسب این مهم به عنوان یک امر حیاتی و آنی در دستور کار یکایک مسئولین ذیربط قرار گرفته و خصوصاً شورای محترم شهر که به استناد ایام تبلیغات، خود را خدایگان خدمت و تخصص شهری و خبرگان حقوق شهروندی و سینه چاکان توسعه و ترقی و منتقدان وضعیت فعلی معرفی می‌کردند با تمرکز بر این موضوع، درون مایه ادعایی خود را اثبات نموده و صد البته بر پایتخت طبیعت ایران بودن یاسوج صحه مستند و عملی بگذارند.
دوپشته دشتروم، طبیعت بکر، محیطی خوش آب و هوا با قابلیت‌های متعددی بود که سالهاست زباله‌دان پایتخت طبیعت ایران! شده است و اکنون به عنوان یک عضو گندیده و متعفن از جسم یاسوج، با اشاعه آلودگی‌های خود به سایر اعضا و جوارح این شهر، یاسوج را به احتضاری قریب الوقوع فرا می‌خواند.
از نگاه گردشگری یک خانواده خوزستانی و یا بوشهری که برای مسافرت آخر هفته و رهایی از گرما و ریزگرد و آلودگی‌ها راهی یاسوج می‌شوند، از ورودی دشتروم تا خروجی سرابتاوه ناچار خواهند بود دود غلیظ و بوی تعفن گازهای ناشی از سوختن زباله‌های یاسوج را تنفس نمایند و این خوش آمدگویی چندش آور فارغ از مخاطرات بهداشتی، به هیچ وجه تعریف قابل دفاع و تصویر زیبایی از پایتخت طبیعت ایران ارائه و ترسیم نخواهد کرد و بگذریم از اینکه کمی جلوتر، ترافیک نجف آباد تا پل بشار و پس از آن سد معبرها و ترافیک نامنظم و نفس‌گیر اغلب خیابان‌های شهر و ... نیز خاطره خوبی را در ذهن ایشان رقم نخواهد زد و گویای ضعف‌ها و نقدهایی است که فی الحال قصد ورود به آن‌ها را نداریم.
و البته بماند که شیرابه‌های این زباله‌دانی که در بالادست منابع و چاه‌های تأمین آب شرب شهر و حومه یاسوج واقع شده است، دیر یا زود خود را به شیرهای آب و سفره‌های مردم خواهند رسانید و نه تنها دستگاه تنفس، که سیستم گوارشی نیز با دستاوردهای دوپشته دست به گریبان خواهد شد و آن روز با بحرانی مواجه خواهیم بود که مهار مخاطراتش قریب به محال است و یقیناً مسئولیت آن گردن هیچ مسئولی را نخواهد گرفت.
به هر حال آنچه مسلم است اگر وضعیت فعلی یاسوج در موضوع مطروحه و بسیاری موارد مشابه حل و فصل نشود و معضلات موجود مرتفع نگردند، اعطای لقب وزین پایتخت طبیعت ایران به شهر یاسوج همان ذهنیت و مفهومی را تداعی می‌کند که اهدای جایزه صلح نوبل به آنگ سان سوچی میانماری، و به همان اندازه طبیعت و پایتخت را به سخریه می‌گیرد که تعریف صلح و جایزه آن را.
فلذا امید می‌رود همزمان با جلوس استاندار و شهردار جدید، چاره اندیشی پیرامون دفع زباله و جانمایی مناسب این مهم به عنوان یک امر حیاتی و آنی در دستور کار یکایک مسئولین ذیربط قرار گرفته و خصوصاً شورای محترم شهر که به استناد ایام تبلیغات، خود را خدایگان خدمت و تخصص شهری و خبرگان حقوق شهروندی و سینه چاکان توسعه و ترقی و منتقدان وضعیت فعلی معرفی می‌کردند با تمرکز بر این موضوع، درون مایه ادعایی خود را اثبات نموده و صد البته بر پایتخت طبیعت ایران بودن یاسوج صحه مستند و عملی بگذارند.
