شعرى از در باب محبت به «پدر و مادر»

کبنا ؛حسین على‌پور
پدرم تنها گل خوشرنگ بر بروی زمین است
مادرم خوش بو ترین رایحه ی این سرزمین است
گر نباشند این دو نعمت زندگی معنا ندارد
گر نمانند ، زندگی در قالب اسمش دگر جایی ندارد
گر کنارت مانده اند قدرش بدان
و خدا را عالی و والا بخوان
هیچگاه دلهایشان مشکن ، مرنجان؛
گر شکستی به مرور خواهی شکست
پس از آنها بر زمین خواهی نشست؛
و بدان که هرچه با آن دو گل خوش رنگ کردی
پس ز روزی بدترش بر سرت آید
چون زمین گرد است و ما بر میل این گردی بچرخیم...