تاریخ انتشار
پنجشنبه ۲۳ شهريور ۱۳۹۶ ساعت ۲۳:۲۵
کد مطلب : ۲۷۴۹۵۶
جایگاه فرهنگ و هویت در المان‌های شهری
۰
مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین کبنانیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.
کبنا ؛
مهرداد نادری
دیده گاهی که ساختار یک جامعه را از دریچه تاریخ بازگو می‌کند.
این نوشته به ابعاد گوناگون جایگاه هویت این مردم در منطقه می‌پردازد.
نخستین گام برای از میان برداشتن یک ملت، پاک کردن حافظه‌ی آنان است!
باید کتاب‌هایشان را، فرهنگشان را، تاریخشان را از بین برد! بعد باید کسی را داشت که کتاب‌های تازه‌ای بنویسد، فرهنگ تازه‌ای را جعل کند و بسازد، تاریخ تازه‌ای را اختراع کند! در کوتاهی زمانی بعد، ملت آنچه را که هست و آنچه را که بوده فراموش خواهند کرد! «میلان کوندرا »
به درازای تاریخ، فرهنگ این مردم در جغرافیای زیست‌بوم آنان که سرشار از احساس و عاطفه و مهربانی است. به هر گوشه‌ای که خیره شوی نماد غیرت، تعصب، مردانگی‌شان به چشم می‌خورد.
منطقه‌ای که از درخت تا کوه و صخره ورودش از حماسه‌های شیر زنان و شیر مردانش سخن می‌گویند. مردمانی که در هیچ وادی تن به ذلت و خاری و ناحقی ندادند.
در زمان طاغوت با تمام ابعاد رژیم پهلوی موضع گرفتند و با تمام دردها و رنج‌ها رو درروی رژیم با تمام وجود صف‌آرائی کردند، بدون هیچ واهمه‌ای در برابر بی‌عدالتی و ستمگری رژیم پهلوی ایستادند؛ و حق و حقیقت را به شاه و قدرتش نشان دادند، غیور مردان عشایری که نماد و هویت این منطقه را زنده نگه داشتند.
بعد از انقلاب هم در خط مقدم جبهه برای صیانت و پاسداری از ایران و ایرانی تا پای جان ایستادند.
در دهه‌های اول انقلاب پررنگ‌تر از همیشه به اتمام خطرات دشمنان انقلاب از ارزش‌های انقلاب صیانت و پاسداری کردند، دلاور مردانی که در هر زمان و مکان حافظ و ناجی این کشور شدند.
با تمام تلاش مشقت و سختی ستون‌های انقلاب و رهبری را بر خاک و قلب ایران میخ‌کوب کردند تا ایرانی به‌دور از وجود بیگانگان و استعمارگران داشته باشیم و کشوری مستقل و باشکوه و پرعظمت که حقانیتش به جهانیان اثبات شد.
بنابراین خواهیم خواند در کارنامه این مردم که رهاورد مثبت و سازنده‌ای در تاریخ، فرهنگ، منش ما نهادینه ساخته‌اند تا امروز به هویت اصیل تاریخی خود ببالیم.
اگر به تاریخ ملی رجوع کنیم خواهیم دید که در تمام رویدادها نقش کلیدی که در روند هر پیروزی منجر می‌شد وجود بزرگ‌مردان این خطه بود.
حال با تمام برداشت‌های متفاوت از تاریخ خواهیم فهمید که فرهنگ این مردم ریشه در خاک اصالت زده است؛ و هیچ‌گاه خشک نخواهد شد مگر با نادیده گرفتن ارزش‌های تاریخی فرهنگی و ادبی که بنای تمدن ما را فرومی‌ریزد.
ولی آرام‌آرام با پدیده‌ای روبرو می‌شویم که هویت اصیل منطقه‌ای را با این تنگ‌نظری‌ها و نگاه‌های سلیقه‌ای از دست خواهیم داد.
یقینن برای نوآوری و نوگرایی و نو بینی یک جامعه مدیون تاریخ فرهنگ و هویتی هستیم که از گذشتگان به ارث برده‌ایم.
ولی چگونه و به چه دلیل هویت ما در نما و سیمای شهری نقشی ندارد و چرا نقش هویت ما در جاگذاری المان‌ها بی‌تأثیر باشد؟
در هر جایگاهی در هر سیستم اداری بل خصوص (سیستم مدیریت شهری) اگر نگاه جامه به جامعه شهری نباشد و یک تصمیم راجع به یک اِلمان گرفته نشود، دیده گاه عام از هویت و فرهنگ این مردم این منطقه کمرنگ خواهد شد.
شناسنامه این استان در سطح ملی حاصل رشادت‌ها و ازخودگذشتگی‌های بزرگانی همچون مرحوم حضرت آیت‌الله ملک حسینی (ره) است که یار و یاور امام رهبری و مردم بود، مردی که کنار مردم بودنش را به مقام منصب ترجیح داد.
پس چطور می‌شود که بجای جایگذاری نادرست المان‌ها در شهر تندیس بزرگ‌مردان بویراحمد همچون مرحوم حضرت آیت‌الله ملک حسینی (ره) نمی‌بینیم؛ که آیندگانمان در هجمه جمعیتی هویت تاریخی و اصالت خود را گم نکنند؛ و جایگاه تاریخی و فرهنگ و تمدن این دیار را به نیکی یاد کنند.
ولی به‌ظاهر به‌گونه‌ای شده است که فقط برای پر کردن یک جایگاه و نمایش خود در دید عام است تا جایی که لحظه‌به‌لحظه از هویت اصیل و تاریخی خود بیگانه می‌شویم.
از تمام مسئولین زی ربط استدعا داریم که برای ساختن و آبادانی این شهر و این منطقه به فرهنگ غنی‌مان رجوع کنند تا نه از هویت تاریخی‌مان به دورباشیم و نه گذشتگانمان را از یاد ببریم و فرهنگ رفتاری و اخلاقی ما پررنگ‌تر و پرفروغ‌تر در میان جوامع جای‌داده شود.
می‌توانید به چند شهر از کشور همچون اردکان یزد رجوع کنید و جایگذاری صحیح و شکل صحیح تاریخ و بزرگانشان را در سیمای شهر ببینید.
مهرداد نادریدیده گاهی که ساختار یک جامعه را از دریچه تاریخ بازگو می‌کند.
این نوشته به ابعاد گوناگون جایگاه هویت این مردم در منطقه می‌پردازد.
نخستین گام برای از میان برداشتن یک ملت، پاک کردن حافظه‌ی آنان است!
باید کتاب‌هایشان را، فرهنگشان را، تاریخشان را از بین برد! بعد باید کسی را داشت که کتاب‌های تازه‌ای بنویسد، فرهنگ تازه‌ای را جعل کند و بسازد، تاریخ تازه‌ای را اختراع کند! در کوتاهی زمانی بعد، ملت آنچه را که هست و آنچه را که بوده فراموش خواهند کرد! «میلان کوندرا »
به درازای تاریخ، فرهنگ این مردم در جغرافیای زیست‌بوم آنان که سرشار از احساس و عاطفه و مهربانی است. به هر گوشه‌ای که خیره شوی نماد غیرت، تعصب، مردانگی‌شان به چشم می‌خورد.
منطقه‌ای که از درخت تا کوه و صخره ورودش از حماسه‌های شیر زنان و شیر مردانش سخن می‌گویند. مردمانی که در هیچ وادی تن به ذلت و خاری و ناحقی ندادند.
در زمان طاغوت با تمام ابعاد رژیم پهلوی موضع گرفتند و با تمام دردها و رنج‌ها رو درروی رژیم با تمام وجود صف‌آرائی کردند، بدون هیچ واهمه‌ای در برابر بی‌عدالتی و ستمگری رژیم پهلوی ایستادند؛ و حق و حقیقت را به شاه و قدرتش نشان دادند، غیور مردان عشایری که نماد و هویت این منطقه را زنده نگه داشتند.
بعد از انقلاب هم در خط مقدم جبهه برای صیانت و پاسداری از ایران و ایرانی تا پای جان ایستادند.
در دهه‌های اول انقلاب پررنگ‌تر از همیشه به اتمام خطرات دشمنان انقلاب از ارزش‌های انقلاب صیانت و پاسداری کردند، دلاور مردانی که در هر زمان و مکان حافظ و ناجی این کشور شدند.
با تمام تلاش مشقت و سختی ستون‌های انقلاب و رهبری را بر خاک و قلب ایران میخ‌کوب کردند تا ایرانی به‌دور از وجود بیگانگان و استعمارگران داشته باشیم و کشوری مستقل و باشکوه و پرعظمت که حقانیتش به جهانیان اثبات شد.
بنابراین خواهیم خواند در کارنامه این مردم که رهاورد مثبت و سازنده‌ای در تاریخ، فرهنگ، منش ما نهادینه ساخته‌اند تا امروز به هویت اصیل تاریخی خود ببالیم.
اگر به تاریخ ملی رجوع کنیم خواهیم دید که در تمام رویدادها نقش کلیدی که در روند هر پیروزی منجر می‌شد وجود بزرگ‌مردان این خطه بود.
حال با تمام برداشت‌های متفاوت از تاریخ خواهیم فهمید که فرهنگ این مردم ریشه در خاک اصالت زده است؛ و هیچ‌گاه خشک نخواهد شد مگر با نادیده گرفتن ارزش‌های تاریخی فرهنگی و ادبی که بنای تمدن ما را فرومی‌ریزد.
ولی آرام‌آرام با پدیده‌ای روبرو می‌شویم که هویت اصیل منطقه‌ای را با این تنگ‌نظری‌ها و نگاه‌های سلیقه‌ای از دست خواهیم داد.
یقینن برای نوآوری و نوگرایی و نو بینی یک جامعه مدیون تاریخ فرهنگ و هویتی هستیم که از گذشتگان به ارث برده‌ایم.
ولی چگونه و به چه دلیل هویت ما در نما و سیمای شهری نقشی ندارد و چرا نقش هویت ما در جاگذاری المان‌ها بی‌تأثیر باشد؟
در هر جایگاهی در هر سیستم اداری بل خصوص (سیستم مدیریت شهری) اگر نگاه جامه به جامعه شهری نباشد و یک تصمیم راجع به یک اِلمان گرفته نشود، دیده گاه عام از هویت و فرهنگ این مردم این منطقه کمرنگ خواهد شد.
شناسنامه این استان در سطح ملی حاصل رشادت‌ها و ازخودگذشتگی‌های بزرگانی همچون مرحوم حضرت آیت‌الله ملک حسینی (ره) است که یار و یاور امام رهبری و مردم بود، مردی که کنار مردم بودنش را به مقام منصب ترجیح داد.
پس چطور می‌شود که بجای جایگذاری نادرست المان‌ها در شهر تندیس بزرگ‌مردان بویراحمد همچون مرحوم حضرت آیت‌الله ملک حسینی (ره) نمی‌بینیم؛ که آیندگانمان در هجمه جمعیتی هویت تاریخی و اصالت خود را گم نکنند؛ و جایگاه تاریخی و فرهنگ و تمدن این دیار را به نیکی یاد کنند.
ولی به‌ظاهر به‌گونه‌ای شده است که فقط برای پر کردن یک جایگاه و نمایش خود در دید عام است تا جایی که لحظه‌به‌لحظه از هویت اصیل و تاریخی خود بیگانه می‌شویم.
از تمام مسئولین زی ربط استدعا داریم که برای ساختن و آبادانی این شهر و این منطقه به فرهنگ غنی‌مان رجوع کنند تا نه از هویت تاریخی‌مان به دورباشیم و نه گذشتگانمان را از یاد ببریم و فرهنگ رفتاری و اخلاقی ما پررنگ‌تر و پرفروغ‌تر در میان جوامع جای‌داده شود.
می‌توانید به چند شهر از کشور همچون اردکان یزد رجوع کنید و جایگذاری صحیح و شکل صحیح تاریخ و بزرگانشان را در سیمای شهر ببینید.
