آیا کابینه ملی و محلی باید یکدست شوند؟

کبنا ؛امید آرین‌مهر*
انتخابات ۲۹ اردیبهشت و رای قاطع مردم ایران به دکتر روحانی، مطالبه‌ای بود برای توسعه و تقویت نهادهای سیاسی و مدنی در ایران. در آن رفراندوم باشکوه، با وجود مشکلات معیشتی متعدد، مردم به شعارهای فریبنده پوپولیستی رقیب رای ندادند. در واقع ملت ایران با عبرت از تجارب تلخ بعد از انتخابات سال ۸۴نشان دادند که نمی‌خواهند از عقلانیت عبور کرده، بار دیگر ساختار قدرت را به دست پوپولیست‌ها بسپارند.
این امر می‌سر نمی‌شد مگر با همراهی چهره‌های اصلاح طلب و پویش‌ها و کمپین‌های انتخاباتی، که نتیجه آن خنثی شدن تبلیغات کاندیداهای اصولگرا در شکل دهی به اندیشه سیاسی مردم بود. بنابراین بدیهی است که دولت دوازدهم در راستای تحقق آرمان‌های اعتدال و اصلاحات، موانع توسعه سیاسی را از پیش رو بردارد.
استانداران، فرمانداران، مدیران و مسولانی که همچنان قرابت فکری با احمدی‌نژاد را افتخار می‌دانند، تغییر داده، از حجم نارضایتی در سطح ملی و محلی بکاهد، امری که افزایش محبوبیت روحانی در جامعه را نیز در پی خواهد داشت.
خوشبختانه با ناکامی جریان‌های رادیکال در مجلس و همراهی نمایندگان با دولت به رغم اینکه مجلس اصلاح طلب نیست، دولت مانند گذشته تحت تاثیر فضاسازی‌های جریان مخالف نمی‌باشد.
 

*فعال فرهنگی اصلاح طلب