کبنا ؛سید داریوش حسینی
آن‌ها که به خاطر حمایت از ریاست محترم جمهور دکتر حسن روحانی از او سهم‌خواهی می‌کنند، «اصل حمایت» خود را زیر سئوال می‌برند و آن را به یک «معامله» فروکاسته و تقلیل می‌دهند.
در مقابل دکتر روحانی هم اگر به خاطر رودربایستی و تعارف با همکاران خود که در چهار سال گذشته «عملکرد ضعیفی» داشته‌اند، دوباره به آن‌ها «سهمی» بدهد، دچار همین خطا خواهد شد.
درستش این است که کابینه را «کیک عروسی» ندانیم که باید هر تکه‌اش را برای «دستمزد»، به کسی بخشید. این سرمایه اجتماعی نباید با این قبیل کوته‌نظری‌ها، بر باد رود.
مباد که آن تاریخ تلخ را تکرار شود که با «ژست روشنفکری»، مخالفان اصلاحات را به داخل اردوگاهش آوردند و بر او تحمیل کردند، و اصلاحاتی‌ها از همانان زخم‌ها خورد!
تکرار نکنید آن تجربه‌ی تلخ را که افراد بی‌مایه حزب یا بستگان و نزدیکان را بر مناصب مهم نشاندند، و همانان بودند که بزرگ‌ترین ضربه‌ها را بر اصلاحات زدند!
نگذاریم از خروجی دولت دوازدهم، مردم به گذشته «دیگر پناه ببرند! روحانی را هم مثل خاتمی با نخ و طناب» سهم‌خواهی و لابی‌گری! «به چهارمیخ محدودیت‌ها نکشیم، … خلاصه اینکه آن تاریخ تلخ را دوباره تکرار نکنیم!
دولت بداند که «ائتلافی» نیست!
این دولت نباید نه از روی سیاست‌ورزی، و نه از روی باج‌دهی، به رقیبان انتخاباتی خود» بفرما «بزند و فرض را بر» همدلی «آن‌ها بگذارد.
همدلی آن‌ها، امر موهوم ذهن برخی افراد است که قصد دارند به زور خودشان را در بخش روشنفکری تاریخ، جا بکنند! وگرنه چنانچه «واقع‌بین» باشیم؛ هیچ همدلی بین خیمه اصولگرایان با اکثریت مردم وجود ندارد!
رقیبان این دولت، رقیب و مخالف بخش بزرگی از» ملت «ایران هستند. پس اینکه رأی امانتی این ملت را به آن‌ها ببخشیم، کاری است غیراخلاقی و غیرامانتدارانه.
دولت دوازدهم، یک دولت با رأی ضعیف و شکننده نیست که خودش را تا حد یک دولت ائتلافی پایین بکشد. بلکه با نهایت دقت، باید بداند رقیبان اگر هم در ظاهر دست رفاقت و همکاری دراز کنند، در نهایت بر عهد پیشینی خود باقی هستند و برای کارشکنی و تضعیف این دولت و رخنه در آن آمده‌اند، و نه برای ارتقائش.
دکتر روحانی «آزادش» خوب است!
به رغم انتقادهایی که قبل‌تر از او داشتند، اما از بهار ۹۶ و بخصوص پس از بازدید شجاعانه‌اش از معدن داغدیده یورت و آن سخنرانی مستحکم و قوی در ارومیه، روحانی را فردی» تحول‌یافته و قدرتمند «یافتم که سنگ‌هایش را با خودش واکنده و می‌داند باید چه کار کند. او روحانی قبل نیست، روحانی تازه‌ای است که قدر رأی مردم را به خوبی می‌داند و قدر زمان را می‌شناسد.
آزادی، کیمیای عجیبی است! روحانی هم «آزادش» خوب است. این را از بهار ۹۶ به این‌سو نشان داد.
این «دکترروحانی آزاده»، باید در کمال آزادی و بدون فشارهای پنهان و پیدای احزاب و اشخاص، با همان اقتدار و استحکامی که در این دو ماهه با «مخالفان رأی ملت» سخن گفته و رفتار کرده، بتواند کابینه و دولت خودش را بچیند.
به جای فشارهای نابجا، روحانی را همچنان در مقابل هجمه‌ها و حملاتی که بر او می‌شود، «حمایت» کرد. و نباید این حمایت را به» سهم‌خواهی «تنزل داد.
اگر روحانی» آزاده «باقی بماند، حتی اگر به حزب موردنظر ما سهم و مقامی ندهد، اما مادامی که بر همان مسیری در حال حرکت است که جناح موردنظر ما (انشاء‌الله) قصد داشته آن مسیر را برود، پس تنافر و تضادی وجود نخواهد داشت.
«شجاعت» و آزادگی و ایستادگی در مقابل افراطی گیری باج‌خواهی ظالمان «هدف همه‌ی هست، اگر او همین راه را می‌رود، از انتخاب‌های آزادانه او حمایت کنیم و البته «نظارت» را هم انجام دهیم.
گفتن اینکه «اگر من نبودم، تو نبودی»، زیبنده نیست! حتی از زبان یک پدر بر فرزند هم زیبنده نیست! چنانچه در مقابل آن، طغیان و سرکشی یک فرزند بر پدر هم ناپسند است. اشخاص و احزاب اصلا‌ح‌طلبان مراقب این» گفتمان مخرب «و نفرتی که تولید می‌کند، باشند!
کتر روحانی باید دولت دوازدهم را محکم و کاری ببندد چون انتظارات مردم بسیار بالاست!
نکند تسلیم «سهم‌خواهی یا رفاقت و یا تعارفات» شود، و بر نشاط و توقعات این ملت بزرگ و شریف شود، آب یخ بریزد و آن» دولت گذشته‌ی احمدی نژادی «دوباره بازگردند!
اگر روحانی را آزاده می‌خواهیم باید که آزادش بگذاریم تا به سمت مقصود براند!
مردم توقع دارند دولت مقتدرشان، در همان «مسیر آزادگی و شجاعتی» که از سخنرانی ارومیه شروع شد و تا مشهد ادامه یافت، براند و در مقابل بدخواهان ملت، کوتاه نیاید.
دکتر روحانی اگر بر وعده‌های انتخاباتی خود پایبند بماند، و مشکلات را هم یک‌به‌یک حل کند، …
با دولتی متعهد به عهد‌ها، مردم مظلوم ما هم از پیشرفت امور خرسند خواهند شد و بر این «روند روبه‌جلو» افتخار می‌کنند که: «علیٰ برکت الله»!
آن‌ها که به خاطر حمایت از ریاست محترم جمهور دکتر حسن روحانی از او سهم‌خواهی می‌کنند، «اصل حمایت» خود را زیر سئوال می‌برند و آن را به یک «معامله» فروکاسته و تقلیل می‌دهند.
در مقابل دکتر روحانی هم اگر به خاطر رودربایستی و تعارف با همکاران خود که در چهار سال گذشته «عملکرد ضعیفی» داشته‌اند، دوباره به آن‌ها «سهمی» بدهد، دچار همین خطا خواهد شد.
درستش این است که کابینه را «کیک عروسی» ندانیم که باید هر تکه‌اش را برای «دستمزد»، به کسی بخشید. این سرمایه اجتماعی نباید با این قبیل کوته‌نظری‌ها، بر باد رود.
مباد که آن تاریخ تلخ را تکرار شود که با «ژست روشنفکری»، مخالفان اصلاحات را به داخل اردوگاهش آوردند و بر او تحمیل کردند، و اصلاحاتی‌ها از همانان زخم‌ها خورد!
تکرار نکنید آن تجربه‌ی تلخ را که افراد بی‌مایه حزب یا بستگان و نزدیکان را بر مناصب مهم نشاندند، و همانان بودند که بزرگ‌ترین ضربه‌ها را بر اصلاحات زدند!
نگذاریم از خروجی دولت دوازدهم، مردم به گذشته «دیگر پناه ببرند! روحانی را هم مثل خاتمی با نخ و طناب» سهم‌خواهی و لابی‌گری! «به چهارمیخ محدودیت‌ها نکشیم، … خلاصه اینکه آن تاریخ تلخ را دوباره تکرار نکنیم!
دولت بداند که «ائتلافی» نیست!
این دولت نباید نه از روی سیاست‌ورزی، و نه از روی باج‌دهی، به رقیبان انتخاباتی خود» بفرما «بزند و فرض را بر» همدلی «آن‌ها بگذارد.
همدلی آن‌ها، امر موهوم ذهن برخی افراد است که قصد دارند به زور خودشان را در بخش روشنفکری تاریخ، جا بکنند! وگرنه چنانچه «واقع‌بین» باشیم؛ هیچ همدلی بین خیمه اصولگرایان با اکثریت مردم وجود ندارد!
رقیبان این دولت، رقیب و مخالف بخش بزرگی از» ملت «ایران هستند. پس اینکه رأی امانتی این ملت را به آن‌ها ببخشیم، کاری است غیراخلاقی و غیرامانتدارانه.
دولت دوازدهم، یک دولت با رأی ضعیف و شکننده نیست که خودش را تا حد یک دولت ائتلافی پایین بکشد. بلکه با نهایت دقت، باید بداند رقیبان اگر هم در ظاهر دست رفاقت و همکاری دراز کنند، در نهایت بر عهد پیشینی خود باقی هستند و برای کارشکنی و تضعیف این دولت و رخنه در آن آمده‌اند، و نه برای ارتقائش.
دکتر روحانی «آزادش» خوب است!
به رغم انتقادهایی که قبل‌تر از او داشتند، اما از بهار ۹۶ و بخصوص پس از بازدید شجاعانه‌اش از معدن داغدیده یورت و آن سخنرانی مستحکم و قوی در ارومیه، روحانی را فردی» تحول‌یافته و قدرتمند «یافتم که سنگ‌هایش را با خودش واکنده و می‌داند باید چه کار کند. او روحانی قبل نیست، روحانی تازه‌ای است که قدر رأی مردم را به خوبی می‌داند و قدر زمان را می‌شناسد.
آزادی، کیمیای عجیبی است! روحانی هم «آزادش» خوب است. این را از بهار ۹۶ به این‌سو نشان داد.
این «دکترروحانی آزاده»، باید در کمال آزادی و بدون فشارهای پنهان و پیدای احزاب و اشخاص، با همان اقتدار و استحکامی که در این دو ماهه با «مخالفان رأی ملت» سخن گفته و رفتار کرده، بتواند کابینه و دولت خودش را بچیند.
به جای فشارهای نابجا، روحانی را همچنان در مقابل هجمه‌ها و حملاتی که بر او می‌شود، «حمایت» کرد. و نباید این حمایت را به» سهم‌خواهی «تنزل داد.
اگر روحانی» آزاده «باقی بماند، حتی اگر به حزب موردنظر ما سهم و مقامی ندهد، اما مادامی که بر همان مسیری در حال حرکت است که جناح موردنظر ما (انشاء‌الله) قصد داشته آن مسیر را برود، پس تنافر و تضادی وجود نخواهد داشت.
«شجاعت» و آزادگی و ایستادگی در مقابل افراطی گیری باج‌خواهی ظالمان «هدف همه‌ی هست، اگر او همین راه را می‌رود، از انتخاب‌های آزادانه او حمایت کنیم و البته «نظارت» را هم انجام دهیم.
گفتن اینکه «اگر من نبودم، تو نبودی»، زیبنده نیست! حتی از زبان یک پدر بر فرزند هم زیبنده نیست! چنانچه در مقابل آن، طغیان و سرکشی یک فرزند بر پدر هم ناپسند است. اشخاص و احزاب اصلا‌ح‌طلبان مراقب این» گفتمان مخرب «و نفرتی که تولید می‌کند، باشند!
کتر روحانی باید دولت دوازدهم را محکم و کاری ببندد چون انتظارات مردم بسیار بالاست!
نکند تسلیم «سهم‌خواهی یا رفاقت و یا تعارفات» شود، و بر نشاط و توقعات این ملت بزرگ و شریف شود، آب یخ بریزد و آن» دولت گذشته‌ی احمدی نژادی «دوباره بازگردند!
اگر روحانی را آزاده می‌خواهیم باید که آزادش بگذاریم تا به سمت مقصود براند!
مردم توقع دارند دولت مقتدرشان، در همان «مسیر آزادگی و شجاعتی» که از سخنرانی ارومیه شروع شد و تا مشهد ادامه یافت، براند و در مقابل بدخواهان ملت، کوتاه نیاید.
دکتر روحانی اگر بر وعده‌های انتخاباتی خود پایبند بماند، و مشکلات را هم یک‌به‌یک حل کند، …
با دولتی متعهد به عهد‌ها، مردم مظلوم ما هم از پیشرفت امور خرسند خواهند شد و بر این «روند روبه‌جلو» افتخار می‌کنند که: «علیٰ برکت الله»!
