تاریخ انتشار
يکشنبه ۲۱ خرداد ۱۳۹۶ ساعت ۰۸:۵۹
کد مطلب : ۲۵۴۷۵۵
دانش آموزانی که در عالم برزخ گرفتار مانده‌اند+عکس
۰
کبنا ؛
دانش آموزان روستایی در مرز کهگیلویه و بویراحمد و استان چهارمحال و بختیاری در عالم برزخ میان شهروند کدام استان بودن گرفتار شده و با مرگ دست و پنجه نرم می‌کنند.
دانش آموزان روستایی با ۳ خانوار در محدوده جغرافیایی کهگیلویه و بویراحمد کنار رودخانه خرسان واقع شده که کمی آن طرف‌تر یعنی بعد از رود، روستای انجو از توابع شهرستان لردگان چهارمحال و بختیاری واقع شده است.
اهالی این روستا با دارا بودن سه خانوار از داشتن حداقل امکانات محروم بوده و فرزندان این دیار برای عقب نیافتادن از قافله علم و دانش مجبور به طی کردن مسیر این روستا به روستای انجو چهارمحال و بختیاری هستند.
دانش آموزان این روستا برای رفتن به مرکز فراگیری علم و دانش(مدرسه) راهی جز عبور از رودخانه خروشان و وحشی خرسان ندارند و باید با جره(گرگر) از رودخانه عبور کنند و البته با این شرایط باید بپذیریم که این نوجوانان تحصیل را به قیمت جان پذیرفته‌اند.
دختران و پسران این روستای کهگیلویه و بویراحمدی هر روز با آویزان کردن خود از جره(گرگر) خود را به مدرسه انجو چهارمحال بختیاری می‌رسانند تا حامیان سیاست «زیر چرخ توسعه عده‌ای باید له شوند» راحت به برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری خود برای اداره امور کشور مشغول باشند.
مدیرکل آموزش و پرورش کهگیلویه و بویراحمد گفت: عکس دختر دانش آموزی که با "جره" قصد عبور از رودخانه را دارد مربوط به این استان نیست.
هادی زارع پور اظهار داشت: این عکس متعلق به دانش آموزی از استان چهار محال بختیاری بوده که در حال عبور از رودخانه خرسان هستند.
بهروز امیدی مدیرکل آموز و پرورش چهارمحال بختیاری در این زمینه گفت: تمهیدات لازم برای حل مشکلات این دانش آموزان در کمترین زمان ممکن اتخاذ و امیدواریم این مشکل برطرف شود.
جام جم آنلاین در این باره نوشت؛ توانستیم در پیگیری های خود جزئیاتی از این عکس و محل جغرافیایی آن بیابیم و در تماس های تلفنی صورت گرفته، مسئولان محلی اصالت عکس را مورد تائید قرار دادند.
این روستا که به لحاظ محدوده جغرافیایی جزو استان کهگیلویه و بویراحمد محسوب می شود دارای مدرسه نیست و دانش آموزانش مجبورند برای رفتن به مدرسه هر روز راه طولانی و سختی را تا روستای انجو طی کنند و چون میان این دو روستا رودخانه قرار دارد تنها راه عبور از آن استفاده از وسیله ای به نام جره است که بربالای رودخانه قرار دارد .تصور اینکه چگونه این دانش آموزان برای رفتن به مدرسه از این وسیله ارتباطی بربالای رودخانه ای خروشان آویزان می شوند و خود را به هزار مشقت وسختی به آن طرف رودخانه می رسانند چندان آسان نیست چه برسد به اینکه در عمل آن هم توسط چند کودک بخواهد انجام شود.
حاتم خالدی رئیس آموزش و پرورش عشایری چهارمحال و بختیاری در گفت وگو با جام جم آنلاین در این باره اظهارداشت:در مجاورت روستای انجو از توابع بخش مرکزی شهرستان لردگان روستایی قرار دارد که به لحاظ جغرافیایی متعلق به استان کهگیلویه وبویر احمد است .و بیش از دو الی سه خانوار نیز در آن زندگی نمی کنند .از آنجا که تعداد دانش آموزان این روستا زیر ۵ نفر است بنابراین آموزش وپرورش استان نیز به لحاظ قانونی موظف به تشکیل مدرسه در این روستا نیست لذا دانش آموزان این روستا که تعداد آنها ۲الی ۳ نفر هستند مجبورند برای تحصیل به روستای انجو مراجعه کنند .
وی افزود :ارتباط این دو روستا به دلیل وجود رودخانه با وسیله ای به نام جره امکانپذیر است زیرا پلی بر روی این رودخانه قرار ندارد.برای همین این دانش آموزان مجبورند هر روز دو مرتبه از این وسیله استفاده کنند.
خالدی با اشاره به اینکه عبور از این رودخانه آن هم با آن وسیله بسیار خطرساز است گفت:خوشبختانه تا کنون مشکلی برای این دانش آموزان پیش نیامده ولی باید جلوی خطر را گرفت .لذا مسئولین ذیربط یا باید برای ساخت پل اقدام کنند و یا حداقل با صرف هزینه بسیار اندک در حد ۱۰ الی ۱۵ میلیون تومان این وسیله ارتباطی را ایمن سازی کنند.
وی در پاسخ به این پرسش که چرا آموزش وپرورش استان در این خصوص اقدامی نمی کند ،افزود:ایجاد یک راه ارتباطی مطمئن بر عهده آموزش وپرورش نیست و حتی چنین بودجه ای را هم ندارد باید مسئولین وزارت راه در این خصوص اقدامات لازم را انجام دهند.
به گفته رییس آموزش وپرورش عشایری چهارمحال وبختیاری ، در سال تحصیلی جدید نیز امکان افزایش تعداد دانش اموزان این روستا وجود ندارد زیرا درغیر صورت آموزش وپرورش استان حتما برای احداث مدرسه ای در این روستا اقدام خواهد کرد.
روستای گاودانه که چند سال گذشته سوزه خبری رسانه ها شده بود یکی از روستاهای کهگیلویه و بویراحمد است که به دلیل فقدان یک پل عابر پیاده برروی رودخانه مارون ،تمامی رفت و آمدهای مردم به دهستان های قلعه گل و قلعه دختر از روی رودخانه آن هم با تله کابین دستی انجام می شد. آز آنجا که حرکت این تله کابین باید توسط دست انجام می شد لذا به هنگام عبور از رودخانه بسیاری از اهالی روستا دچار حادثه قطع انگشتان دست شده بودند که خوشبختانه با رسانه ای شدن این موضوع مسئولین استان اقدام به ایمن سازی این وسیله نقلیه کردند.
امید می‌رود مسئولان و متولیان امر نسبت به رفع این مشکل تا پیش از وقوع هر حادثه‌ای اقدام کنند و این دانش آموزان را بنا به فرموده حضرت امام (ره) به عنوان ولی نعمتان بدانند و بپذیرند شهروند درجه یک و دو نداریم.
دانش آموزان روستایی در مرز کهگیلویه و بویراحمد و استان چهارمحال و بختیاری در عالم برزخ میان شهروند کدام استان بودن گرفتار شده و با مرگ دست و پنجه نرم می‌کنند.
دانش آموزان روستایی با ۳ خانوار در محدوده جغرافیایی کهگیلویه و بویراحمد کنار رودخانه خرسان واقع شده که کمی آن طرف‌تر یعنی بعد از رود، روستای انجو از توابع شهرستان لردگان چهارمحال و بختیاری واقع شده است.
اهالی این روستا با دارا بودن سه خانوار از داشتن حداقل امکانات محروم بوده و فرزندان این دیار برای عقب نیافتادن از قافله علم و دانش مجبور به طی کردن مسیر این روستا به روستای انجو چهارمحال و بختیاری هستند.
دانش آموزان این روستا برای رفتن به مرکز فراگیری علم و دانش(مدرسه) راهی جز عبور از رودخانه خروشان و وحشی خرسان ندارند و باید با جره(گرگر) از رودخانه عبور کنند و البته با این شرایط باید بپذیریم که این نوجوانان تحصیل را به قیمت جان پذیرفته‌اند.
دختران و پسران این روستای کهگیلویه و بویراحمدی هر روز با آویزان کردن خود از جره(گرگر) خود را به مدرسه انجو چهارمحال بختیاری می‌رسانند تا حامیان سیاست «زیر چرخ توسعه عده‌ای باید له شوند» راحت به برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری خود برای اداره امور کشور مشغول باشند.
مدیرکل آموزش و پرورش کهگیلویه و بویراحمد گفت: عکس دختر دانش آموزی که با "جره" قصد عبور از رودخانه را دارد مربوط به این استان نیست.
هادی زارع پور اظهار داشت: این عکس متعلق به دانش آموزی از استان چهار محال بختیاری بوده که در حال عبور از رودخانه خرسان هستند.
بهروز امیدی مدیرکل آموز و پرورش چهارمحال بختیاری در این زمینه گفت: تمهیدات لازم برای حل مشکلات این دانش آموزان در کمترین زمان ممکن اتخاذ و امیدواریم این مشکل برطرف شود.
جام جم آنلاین در این باره نوشت؛ توانستیم در پیگیری های خود جزئیاتی از این عکس و محل جغرافیایی آن بیابیم و در تماس های تلفنی صورت گرفته، مسئولان محلی اصالت عکس را مورد تائید قرار دادند.
این روستا که به لحاظ محدوده جغرافیایی جزو استان کهگیلویه و بویراحمد محسوب می شود دارای مدرسه نیست و دانش آموزانش مجبورند برای رفتن به مدرسه هر روز راه طولانی و سختی را تا روستای انجو طی کنند و چون میان این دو روستا رودخانه قرار دارد تنها راه عبور از آن استفاده از وسیله ای به نام جره است که بربالای رودخانه قرار دارد .تصور اینکه چگونه این دانش آموزان برای رفتن به مدرسه از این وسیله ارتباطی بربالای رودخانه ای خروشان آویزان می شوند و خود را به هزار مشقت وسختی به آن طرف رودخانه می رسانند چندان آسان نیست چه برسد به اینکه در عمل آن هم توسط چند کودک بخواهد انجام شود.
حاتم خالدی رئیس آموزش و پرورش عشایری چهارمحال و بختیاری در گفت وگو با جام جم آنلاین در این باره اظهارداشت:در مجاورت روستای انجو از توابع بخش مرکزی شهرستان لردگان روستایی قرار دارد که به لحاظ جغرافیایی متعلق به استان کهگیلویه وبویر احمد است .و بیش از دو الی سه خانوار نیز در آن زندگی نمی کنند .از آنجا که تعداد دانش آموزان این روستا زیر ۵ نفر است بنابراین آموزش وپرورش استان نیز به لحاظ قانونی موظف به تشکیل مدرسه در این روستا نیست لذا دانش آموزان این روستا که تعداد آنها ۲الی ۳ نفر هستند مجبورند برای تحصیل به روستای انجو مراجعه کنند .
وی افزود :ارتباط این دو روستا به دلیل وجود رودخانه با وسیله ای به نام جره امکانپذیر است زیرا پلی بر روی این رودخانه قرار ندارد.برای همین این دانش آموزان مجبورند هر روز دو مرتبه از این وسیله استفاده کنند.
خالدی با اشاره به اینکه عبور از این رودخانه آن هم با آن وسیله بسیار خطرساز است گفت:خوشبختانه تا کنون مشکلی برای این دانش آموزان پیش نیامده ولی باید جلوی خطر را گرفت .لذا مسئولین ذیربط یا باید برای ساخت پل اقدام کنند و یا حداقل با صرف هزینه بسیار اندک در حد ۱۰ الی ۱۵ میلیون تومان این وسیله ارتباطی را ایمن سازی کنند.
وی در پاسخ به این پرسش که چرا آموزش وپرورش استان در این خصوص اقدامی نمی کند ،افزود:ایجاد یک راه ارتباطی مطمئن بر عهده آموزش وپرورش نیست و حتی چنین بودجه ای را هم ندارد باید مسئولین وزارت راه در این خصوص اقدامات لازم را انجام دهند.
به گفته رییس آموزش وپرورش عشایری چهارمحال وبختیاری ، در سال تحصیلی جدید نیز امکان افزایش تعداد دانش اموزان این روستا وجود ندارد زیرا درغیر صورت آموزش وپرورش استان حتما برای احداث مدرسه ای در این روستا اقدام خواهد کرد.
روستای گاودانه که چند سال گذشته سوزه خبری رسانه ها شده بود یکی از روستاهای کهگیلویه و بویراحمد است که به دلیل فقدان یک پل عابر پیاده برروی رودخانه مارون ،تمامی رفت و آمدهای مردم به دهستان های قلعه گل و قلعه دختر از روی رودخانه آن هم با تله کابین دستی انجام می شد. آز آنجا که حرکت این تله کابین باید توسط دست انجام می شد لذا به هنگام عبور از رودخانه بسیاری از اهالی روستا دچار حادثه قطع انگشتان دست شده بودند که خوشبختانه با رسانه ای شدن این موضوع مسئولین استان اقدام به ایمن سازی این وسیله نقلیه کردند.
امید می‌رود مسئولان و متولیان امر نسبت به رفع این مشکل تا پیش از وقوع هر حادثه‌ای اقدام کنند و این دانش آموزان را بنا به فرموده حضرت امام (ره) به عنوان ولی نعمتان بدانند و بپذیرند شهروند درجه یک و دو نداریم.
حالا آقای زارع پور منطقه رو بلد نیست لااقل منکر موضوع نشود