تاریخ انتشار
چهارشنبه ۱۰ خرداد ۱۳۹۶ ساعت ۰۰:۲۸
کد مطلب : ۲۵۳۱۳۸
نگاهی جامعه شناختی به حقوق کارگران؛ کارگران را فقط کارگران درک می‌کنند
۰
کبنا ؛
رهبر معظم انقلاب فرمودند: دلگرم شدن کارگران در جامعه موجب سامان‌یافتن وضع اقتصادی می‌شود و مشکل اقتصاد کشور بدون راه‌حل نیست و گره‌ای نیست که بازنشدنی باشد و یکی از الزامات مهم در این گره‌گشایی، ملاحظه و رعایت حقوق کارگران است. دولت، کارفرما، کارگر و کارآفرین هر یک به سهم خود در سامان یافتن مشکلات جامعه کارگری در این زمینه مسئول هستند و باید وظایف خود را دنبال کنند.
کارگران فولاد با بغض فریاد می‌زدند و اعتراض می‌کردند: (روحمان پرکشید؛ جانمان سوخت. برای شکوفا شدن این صنعت دیگر چه می‌خواهد؟) سخنانشان دل هر انسانی را آزرده می‌کرد.
این را که کنار فاجعه پلاسکو بگذارید داستان تکمیل می‌شود، کارگر فولاد از دستمزد ناچیز و پرداخت‌نشده می‌گوید، از عدم پرداخت بیمه‌ها و از حقوق و دستمزد معوقه؛ و مگر وضعیت کارگران پلاسکو و معدن یورت بهتر از این بوده است؟ کارگران فولاد، پلاسکو، آتش‌نشانان و معدن یورت که با شرایط همانندی در کشور پویا هستند، هنوز طرح و برنامه روشنی برای بهبود وضعیت معیشتی و ایمنی آنها اجرا نشده است.
مدت‌های زیادی بود که کارگران کارخانه فولاد یاسوج از عدم پرداخت مطالبات خود گلایه‌مند بودند و امروز خانواده‌های فولاد داغدار شدند و هیچ گروه، فرد، جناح پاسخگوی این مسائل نبودند و این دردها همیشه همراه کارگران هستند اما کو گوش شنوا.
چه کسی پاسخگوی کارگران سوخته فولاد و پلاسکو است؟ چه کسی حال کارگران کارخانه فولاد یاسوج را می‌فهمد؟ کارگران را هیچکس درک نمی‌کند الا کارگران.
دیروز هم ۴ کارگر کارخانه کمپوست به علت سقوط به دستگاه خمیر کاغذ فوت کردند، و این در حالی است که همواره کارگران از عدم پرداخت حقوق و دستمزد معوقه چندماهه خود سخن می‌گویند، آنها در شرایطی سر کار می‌روند و چرخ‌های اقتصاد کشور را می‌چرخانند؛ که خانواده‌های آنها نگران وضعیت حقوق، ایمنی و سلامت آنها هستند؛ عدم نهادهای مدنی مستقل همانند سندیکاها، اتحادیه‌ها و نهادهای صنفی یکی از معضلات جامعه کارگری است از طرفی خانه کارگر نیز تحرک خاصی برای بهبود وضعیت کارگران و مسائل آنها ندارند.
تا کی باید شاهد باشیم این قشر زحمت‌کش که چرخیدن چرخ تولید و اقتصاد بر دوش آنها است در رنج باشند و برخی هم بی‌توجه به مسائل گوناگون آنها باشند و چه اتفاق‌های دیگری باید بیفتد تا کسی چاره‌ای بیندیشد. رهبر معظم انقلاب کارگر را «ستون فقرات اقتصاد و تولید» می‌دانند و فرمودند برای داشتن اقتصاد «پیشرفته و مستقل» و رونق اقتصادی باید به قشر کارگر اهمیت فراوان داد و اگر بخواهیم جامعه کارگری از امتیازات و حقوق شایسته برخوردار باشد، باید بر روی «تولید ملی» تکیه و تأکید کنیم.
کارفرمایان باید ایمنی کار را جدی بگیرند.
به امید احقاق دستمزد کارگران و بهبود وضعیت معیشتی آنها.
رهبر معظم انقلاب فرمودند: دلگرم شدن کارگران در جامعه موجب سامان‌یافتن وضع اقتصادی می‌شود و مشکل اقتصاد کشور بدون راه‌حل نیست و گره‌ای نیست که بازنشدنی باشد و یکی از الزامات مهم در این گره‌گشایی، ملاحظه و رعایت حقوق کارگران است. دولت، کارفرما، کارگر و کارآفرین هر یک به سهم خود در سامان یافتن مشکلات جامعه کارگری در این زمینه مسئول هستند و باید وظایف خود را دنبال کنند.
کارگران فولاد با بغض فریاد می‌زدند و اعتراض می‌کردند: (روحمان پرکشید؛ جانمان سوخت. برای شکوفا شدن این صنعت دیگر چه می‌خواهد؟) سخنانشان دل هر انسانی را آزرده می‌کرد.
این را که کنار فاجعه پلاسکو بگذارید داستان تکمیل می‌شود، کارگر فولاد از دستمزد ناچیز و پرداخت‌نشده می‌گوید، از عدم پرداخت بیمه‌ها و از حقوق و دستمزد معوقه؛ و مگر وضعیت کارگران پلاسکو و معدن یورت بهتر از این بوده است؟ کارگران فولاد، پلاسکو، آتش‌نشانان و معدن یورت که با شرایط همانندی در کشور پویا هستند، هنوز طرح و برنامه روشنی برای بهبود وضعیت معیشتی و ایمنی آنها اجرا نشده است.
مدت‌های زیادی بود که کارگران کارخانه فولاد یاسوج از عدم پرداخت مطالبات خود گلایه‌مند بودند و امروز خانواده‌های فولاد داغدار شدند و هیچ گروه، فرد، جناح پاسخگوی این مسائل نبودند و این دردها همیشه همراه کارگران هستند اما کو گوش شنوا.
چه کسی پاسخگوی کارگران سوخته فولاد و پلاسکو است؟ چه کسی حال کارگران کارخانه فولاد یاسوج را می‌فهمد؟ کارگران را هیچکس درک نمی‌کند الا کارگران.
دیروز هم ۴ کارگر کارخانه کمپوست به علت سقوط به دستگاه خمیر کاغذ فوت کردند، و این در حالی است که همواره کارگران از عدم پرداخت حقوق و دستمزد معوقه چندماهه خود سخن می‌گویند، آنها در شرایطی سر کار می‌روند و چرخ‌های اقتصاد کشور را می‌چرخانند؛ که خانواده‌های آنها نگران وضعیت حقوق، ایمنی و سلامت آنها هستند؛ عدم نهادهای مدنی مستقل همانند سندیکاها، اتحادیه‌ها و نهادهای صنفی یکی از معضلات جامعه کارگری است از طرفی خانه کارگر نیز تحرک خاصی برای بهبود وضعیت کارگران و مسائل آنها ندارند.
تا کی باید شاهد باشیم این قشر زحمت‌کش که چرخیدن چرخ تولید و اقتصاد بر دوش آنها است در رنج باشند و برخی هم بی‌توجه به مسائل گوناگون آنها باشند و چه اتفاق‌های دیگری باید بیفتد تا کسی چاره‌ای بیندیشد. رهبر معظم انقلاب کارگر را «ستون فقرات اقتصاد و تولید» می‌دانند و فرمودند برای داشتن اقتصاد «پیشرفته و مستقل» و رونق اقتصادی باید به قشر کارگر اهمیت فراوان داد و اگر بخواهیم جامعه کارگری از امتیازات و حقوق شایسته برخوردار باشد، باید بر روی «تولید ملی» تکیه و تأکید کنیم.
کارفرمایان باید ایمنی کار را جدی بگیرند.
به امید احقاق دستمزد کارگران و بهبود وضعیت معیشتی آنها.
