چهار آفت مدیریت ضعیف شهر یاسوج

کبنا ؛صمد عزیزپور

آفت اول: عدم نگاه جامع به شهرهای کوچک
عدم نگاه جامع به شهرهای کوچک یا همان تبدیل نقاط روستایی به شهر، بزرگترین معضل شهرهای کوچک و شهر یاسوج است.
تعداد شهرهای ایران از ۱۹۹ شهر در سال ۱۳۳۵ به هزار سیصد و اندی شهر در سال ۱۳۹۵ رسیده است، که حداقل هزار تایشان نه اقتصاد غیرکشاورزی دارند، نه محدوده ی معین و نه روابط غیر قومی.
آفت دوم: عدم درآمد پایدار
شهر یاسوج به لحاظ مدیریتی به ویژه در امور مالی با مشکلات زیادی روبرو می باشد که مشکل همان مشکل شهرهای کوچک می باشد. شهرهای کوچک، با گرایش های شهری، در دل خود، سادگی روستا را دارند و غالباً از مناسبات اقتصادی و اجتماعی روستایی برخوردارند، این شهرها با ماهیتی ویژه، دارای مشکلات خاص خود (از جمله منابع مالی ناپایدار) مدیریت این شهرها به شدت وابسته به بودجه دولت است. پس از اجرای قانون خودکفایی شهرداری ها که شهرداری ها باید بیشتر هزینه های شهری را خودشان قبول کنند.این قانون به ضرر شهرداری های شهرهای کوچک تمام شدو چون منابع درآمدی شهرداری ها در این شهرها ناچیز است .بنابراین برای جبران هزینه های خود وابستگی شدیدی به وزارت کشور دارند.دراین شهر ها چون محدوده شهرها زیاد نیست.نمی توان عوارض بیشتری دریافت کرد.
آفت سوم: عدم استفاده از نیروهای توانمند در مدیریت شهر یاسوج
در شهرهای کوچک بعلت نبود امکانات و تسهیلات کافی، بیکاری، نبود فرصتهای متنوع شغلی و وجود دانشگاه های معتبر و فرصت های تحصیلی در شهرهای بزرگ سبب مهاجرت نخبگان شده و همچنین در انتخاب مسئولین، در شهرهای کوچک به گونه ای با مسئله پیوندهای قومی و قبیله ای مواجه هستیم که از بین تعداد معدود افراد توانمندانتخابات نامناسب داریم، (مخصوصا در چند دهه اخیر در شورا شهر) و شورا نامناسب هم نتوانسته شهردار مناسب انتخاب کند.
آفت چهارم: عدم توجه به مشارکت شهروندان در توسعه شهری.
مدیریت نامناسب و عدم وجود افراد توانمند سبب شده نظام مدیریت و برنامه ریزی نامناسب باشد و برنامه ریزی شهری یاسوج به برنامه ریزی از پایین توجه نداشته باشد. در هیچ بعدی از شهرهای کوچک برنامه جامعه محور(بعنوان مثال پلیس جامعه محور و ...)نیست و با منزوی کردن شهروندان موجی از بی اعتمادی و عدم رضایت بوجود آورده و کم کم جسارت و آگاهی حقوق شهروندی رو از شهروندان می گیرد.