آیا شورای شهر دوره چهارم دهدشت موفق بود؟

کبنا ؛علیرضا خلیلی
شورای چهارم شهر دهدشت آخرین  روزهای  خود را پشت سر می‌گذارد؛
آیا روند شورا در این چهار ساله مورد رضایت مردم بوده است؟ آیا شورا گمان می کند رای مردمی که صادقانه پای صندوق رای آمدند تا وکلای خود را برای بدست گرفتن اداره شهر معرفی کنند به چنین روند نا همگون و غیر قابل قبول چه نمره ای می دهند؟
آیا نمایندگانی که در خفا به «بازی رای دادن به هر قیمتی به شهردار» وارد میدان شدند  پس از اتمام دوره به جایگاه قبلی خود باز خواهند گشت؟
اسفبارترین حادثه ای که ممکن است روی دهد این است که نمایندگانی که به رای مردم دهن کجی کردند پس از شورا مورد بازجویی و پاسخگویی به این نابسامانی ها قرار نگیرند. و اقلیتی که مخالفت کردند دهان از انتقاد اینچنین افرادی باز نکنند.
فراکسیون اکثریت شورا، از همان ابتدا توسط چند تن توانست رای اکثریت را ‌بدست بگیرد و این اکثریت در اشتباهات نیز پشت هم را رها نکردند. تا آنجا که هر مصوبه ای را که خواستند تایید و یا رد کنند. همین هماهنگی غیر متمدنانه باعث شد ریاست شورا نیز تغییر نکند.
تاسف‌بارتر اینکه سال سومکه رای اکثریت به اضمحلال رفت با ترفند جدیدی، جهادگر را به کاندیدا شدن تشویق کردند و این باعث شد جریان استیضاح و یا سوال و جواب و فشار به شهردار نیز به هلاکت برود. چهره ی شهرداری با رفتن دلسوزانش و آمدن فرصت طلبان به مخروبه ای بیشتر شبیه شد.
متاسفانه این بی باکی گروه اکثریت شورا به جایی رسید که کلیدهای اصلی شهرداری بدست ناتوانان افتاد و پست ها و مقامات به مزایده رای رها شدند.
کافی است به جریان انتصابات ناهمگون و غیر مسئولانه مناطق و سازمان ها وارد شویم و ببینیم در میان مدیران چه کسانی تمامی آیتم های یک مدیر را دارا هستند؟ و کدامیک حتی مدرک کافی برای مدیر شدن را دارد، و اگر به عمق مسئله برویم خواهیم دید در نشست های نهانی و پنهانی بعضی اعضای شورای که معروف به پدر خوانده هستند چه نقشی در انتصابات داشته اند.
علاقه به پدر خوانده‌گی بعضی از اعضای شورا باعث شد تا وضعیت نابسامان شهرداری روز به روز وخیم تر شود و ناتوانی در عرصه ارائه خدمات به مردم ضعیف تر شود. دلایل این اتفاقات کاملا روشن است: مدیران انتصابی گوش به فرمان پدرخوانده ها هستند، در نتیجه قدرت و اراده ای از خود ندارند. و دیگر اینکه به هر کاری حاضرند دست بزنند تا منصب غصب شده ی آنان پا بر جا بایستد.
شعارهایی از قبیل نهضت آسفالت از بدترین شعارهایی است که برای کارهای نشده می توان نامید. یا کمک و پیمانکارانی که قدرت تغییر دادن در شهرداری در دست آنان است.
وضعیت نابهنجار خیابان ها و جداول شهر ، اوضاع اسفناک فضای سبز و و واحد عمران از نشانه های اینچنین انتصاباتی است که امیدواریم سازمان های نظارتی بر آن دقت کنند.
با این اتفاقات یکبار دیگر این اکثریت پا به عرصه ی انتخابات گذاشتند و این بار ما مردم باید تصمیمی بگیریم که چهارسال دیگر حسرت نکشیم.