تاریخ انتشار
يکشنبه ۱ اسفند ۱۳۹۵ ساعت ۱۱:۵۴
کد مطلب : ۲۳۱۶۲۷

نظام آموزش و جامعه امروز

۳
۰
مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین کبنانیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.
کبنا ؛سعید کرمی
چندی پیش و طی چندین بار اخباری مبنی بر ضرب و شتم غیر متعارف دانش آموزان شنیدیم، غیر متعارفی که عرض کردم خود بیانگر این است که تنبیه فیزیکی به میزانی که آثار مشهودی نداشته و جنجالی نشود اگر چه رو به کاهش اما امری طبیعی و متعارف است (البته نه در همه جا و غالبا هرچه از دایره مرکزی مدیریت کشور و مراکز استانها فاصله بگیریم این موضوع نمود بیشتری خواهد داشت)
واقعیت آن است که فارغ از تنبیه بدنی، اشتباهات و کژکارکردهای دیگری در حوزه آموزش اتفاق می‌افتد که تبعات آنها به مراتب بدتر و زیانبارتر از موضوع یاد شده است و نه تنها خراشی سطحی بر بدن دانش آموز که جراحتی عمیق بر پیکر جامعه ایجاد می‌کند، و اینها همه ریشه در معضلی عمیق تر دارند و آن هم نوع نگرش و نحوه نگارش سیاست‌های آموزشی و پرورشی است.
مکتوب حاضر نه تنها بر آن نیست که خطای افراد معدودی را به پای جمعیت بزرگ معلمین ارزشمند و کلیت جامعه آموزش و پرورش بنویسید، بلکه خود معلم را نیز قربانی فقدان پارامترهای فرهنگ و آموزش اجتماعی و افول شاخص‌های تربیتی و حتی علمی در نظام آموزشی کشور می‌داند، چرا که او خود تابع ابلاغات و ملزم به اجرای سیاست‌های مدون است و فی‌المثل همین سیاست‌های نظام آموزشی بوده که با نسخه افسار گسیخته قبولی به هر قیمت، ایستگاه مردودی در مدارس را عملا حذف کرده و با الزام به آمار قبولی و نمره بالا حاکمیت و تسلط معلم بر روند تحصیلی و پایش علمی دانش آموز را هم از بین برده است، و رسالت خطیر تعلیم و تربیت را تا سرحد برگزاری فیزیکی کلاس و اعطای نمره دستوری و مدرک مصلحتی تنزل داده است.
حقیقت این است که نظام آموزشی و سیاست محیط‌های تحصیلی ما به همان میزان که بر رتبه علمی و کنکوری و نمرات درسی و ارائه آمارها تمرکز کرده و دلخوش نموده‌اند، از پایش معیار فرهنگی اسلامی و پردازش امور تربیتی غافل شده و این موارد عملا در زمره شاخص‌های ارزیابی کمیت و کیفیت آموزشی قرار نمی‌گیرند، در صورتی که در ارزشیابی و اعتبار سنجی حقیقی یک محیط آموزشی "اینها همه هست و این همه نیست"؛ که رشد فکری، فرهنگی، انسانی، اخلاقی، معنوی و اجتماعی و خصوصا امور تربیتی که از مؤلفه‌های کلیدی یک جامعه ایده‌آل است، هرکدام ابعاد وسیع و دامنه‌داری هستند که می‌بایست در گستره همین محیط آموزشی برای دانش آموز فراهم شوند.
اما امروز تعریف تئوریک و نمادینی که از آموزش و فرهنگ و خروجی مورد انتظار مراکز تحصیلی موجود است فرسنگ‌هایی در حد تناقض با واقعیات مشهود جامعه فاصله دارد، و مادامی که نظام آموزشی ما رشد اخلاقی، تکامل فرهنگی، عیار تربیتی و شعور اجتماعی دانش آموزان را متناسب و همگام با رشد علمی و نمره درسی و رتبه کنکور وی ارتقاء نداده و در درجه دوم و یا چندم اهمیت قرار دهد، بخش قابل توجهی از خروجی این سیستم حاوی علمی خالی از اخلاق و حامل مدرکی عاری از درک و بیگانه با ارزشهای وجودی و حقیقی جامعه خواهند بود؛ و می شود مشتی بر گونه یک پزشک یا پزشکی که بود و نبود ارزشهای دنیا را جز ویزیت و حق العمل نمی بیند، یا معتادان یقه سفید و بزهکاران تحصیلکرده و یا روشنفکر‌مآبان کج‌فهم و سیاست‌زدگان بد‌فهم و ...
اگر قائل به این باشیم که شالوده فکری و بینش اجتماعی یک کودک در همان دبستانی شکل می گیرد که پلکان اول آموزش و پرورش است و همین دانش‌آموزی که فردا با هر شغل و کسبه ای وارد طبقات جاری اجتماع می‌شود باید امروز توسط همین فردی که معلمش می‌نامیم مهندسی فکری و معماری شخصیت بشود، و می تواند بخش قابل توجهی از جامعه را به فجیع‌ترین نابسامانی‌ها و آسیب‌ها آلوده نماید و یا ماندگار‌ترین افتخارات را به منصه ظهور بنشاند، بی تردید می‌توان ریشه خیلی از بزهکاری‌ها و آسیب‌ها و منشا بسیاری از اصلاحات و افتخارات را به نظام آموزشی و مجموعه آموزش و پرورش منتسب نمود. (نقش خانواده و ابعاد آن محفوظ است و ورود نمی‌کنیم)
پس اینجا گزینش مبتنی بر شاخص های فرهنگی و مهارت های تربیتی در خصوص معلمین و مسئولین آموزشی و حتی جذب نخبگان جامعه در حوزه آموزش و متعاقبا تأمین بودجه پاسخگو مطرح می شود، و ناگزیر باید تعریف الزامات فرهنگی و تأکید بر امور تربیتی اولین اولویت نظام آموزش و حتی مقدم بر رشد علمی لحاظ شود.
مخلص کلام اینکه مشکل تنبیه فیزیکی دانش‌آموز و تست روانی و ارجاع معلم متخلف به هیئت تخلفات اگر چه اتفاقی مقطعی و درمان نقطه‌ای است اما جامع مشکلات و درمان قاطع نخواهد بود چرا که در مقابل، برخورد فیزیکی دانش آموز با معلم و حرمت شکنی‌ها و نبود اهرم‌های کنترل و تنبیه بدون خشونت و سازوکارهای تربیتی نیز مطرح است؛ لذا مساله و نیاز امروز نظام آموزشی ما، تدوین استراتژی مقید به تربیت فرهنگی و اخلاقی دانش‌آموز است و ضرورت اینکه در سیاستگذاری و نوع نگاه به آموزش و پرورش به عنوان مهمترین نماد فرهنگی و نهاد تربیتی، تحولی بنیادین و حتی تغییرات ساختاری در راستای تأمین اهداف تربیتی و فرهنگی و تضمین آینده اجتماعی جامعه ایجاد گردد.
نام شما

آدرس ايميل شما

فرهنگی
Iran, Islamic Republic of
متاسفانه بی ادبی گستاخی دانش آموزان وبی احترامی به معلمان و حتی در مواردی ضرب وشتم ان ها توسط دانش آموزان یا اولیای آنان دیده می شود ولی حتی کوچکترین بازتابی در رسانه ها ندارد و آموزش وپرورش با قوانین ناقص همیشه حق را به دانش آموز می دهد آموزش وپرورش باید در قوانین ناقص خود تجدید نظر نماید
س
Iran, Islamic Republic of
متاسفانه وضعیت مدارس خیلی آشفته است هم به لحاظ کیفیت آموزش و هم وضیعت مالی
البته حقوق و مزایای معلمین واقعا جوابگوی زندگیشون نیست
در کشورهای توسعه یافته بیشترین احترام و ارزش را برای معلمین قائل میشن و حقوق مناسب میدن تا دانش آموزاشون واقعا تربیت بشه
Iran, Islamic Republic of
میگن معلمی شغل انبیاست اما حقوقش کمتر از افغانیاست ولی انصافا یه همسایه معلم داریم پولش از پارو بالا میره
آوایی که جاودان شد؛ نگاهی به زندگی و کارنامهٔ هنری محمدرضا شجریان

آوایی که جاودان شد؛ نگاهی به زندگی و کارنامهٔ هنری محمدرضا شجریان

محمدرضا شجریان، استاد موسیقی سنتی و ملقّب به خسرو آواز ایران، پس از یک دورهٔ طولانی دست‌وپنجه ...
ترامپ: ابتلا به کرونا، نعمت خداوند بود

ترامپ: ابتلا به کرونا، نعمت خداوند بود

دونالد ترامپ که تنها دو روز پس از مرخصی از بیمارستان نظامی والتر رید، مشتاق احیای مبارزات ...
یک تاجر، بانکی که ۲۰ سال پیش به او وام نداد را خرید!

یک تاجر، بانکی که ۲۰ سال پیش به او وام نداد را خرید!

تاجری انگلیسی بانکی را که ۲۰ سال پیش از وام دادن به او امتناع کرد را خرید که این موضوع ...
1