چرا شهردار دهدشت پاسخگو نیست؟

کبنا ؛یعقوب درویشیان
وامرهم شوری بینهم...
پروردگار ابتدا به انسان‌ها جهانبینی صحیح میدهد تا انجام وظایف را برایشان آسان نماید. بر اساس همین جهانبینی، یکی از کارهای پسندیده در جوامع انسانی که در آیات و ادیان الهی به آن توصیه شده است مشورت در انجام امور می‌باشد.
مشورت هم یک امر اجتماعی و هم یک امر فردی می باشد که در زندگی واجتماعات انسانی رواج فراوانی دارد که گاهی این مشورت برای امور خیر و گاهی برای کارهای ناصواب کاربرد پیدا میکند.
شورا در معنای خاص، استخراج آرای صحیح و نظر خواهی از دیگران برای حل مشکلات میباشد.
آنچه که این روزها در فضای کهگیلویه مانند نوبرانه، محصول جلسات خانگی و خیابانی شده است، ترسیم فضای زود رس انتخابات شوراها، نقد عملکرد شورا و شهردارو تبلیغات شوراهای آینده می باشد.
در حالی که تا ثبت نام و انتخابات شوراها روزهای پرچالشی پیش رو داریم دو مسأله ی مهم  دغدغه ی ذهن مردم شده است و مسؤلان را به چالش کشیده است:
ابتدا ؛ عملکرد شورای کنونی شهر دهدشت چه بوده است؟
آیا شورای شهر دهدشت که در استیضاح شهردار به توافق نرسیدند تا خودشان مُهر استیضاح مردم را در کارنامه شان ثبت کنند، در خلوت خود از خدمات خویش راضی هستند؟ آیا اعضای شورای کنونی دهدشت در مقابل اعتماد مردم توانستند مسؤلیت پذیر و خدمتگزار باشند؟
آیا شورای دهدشت باعث نزول شأن شوراها نشدند؟
آیا شوراهای دهدشت جز تخفیف عوارض و پارتی بازی در واگذاری پاره ای امتیازات ناچیز  به دوستانشان، تخصصی داشته یا دارند؟
چرا شورای شهر به جای خدمتگزار ی به میدان قومیت گرایی تبدیل شد؟
چرا اعضای شورا در مقابل برخی تخلفات سکوت کرده اند؟
چرا اقلیت و اکثریت در شورای دهدشت باعث تبعیض می‌شود؟
چرا شهرداری دهدشت لیست اموال و دارایی های خود را به صورت شفاف بیان نمی‌کند؟ چرا شهرداری دهدشت در یک تراز مالی شفاف، میزان درآمدها و عوارض دریافتی خویش و حساب دخل و خرج خزانه اش را به مردم بیان نمی‌کند تا مردم بدانند عوارض پرداختی شان در کجا هزینه می‌شود؟
چرا از طریق ارگانهای مافوق یک حسابرسی دقیق از عملکرد شهرداری به عمل نمی آید؟
عوارض دریافتی از شبانه بازار به جیب چه کسانی سرازیر می‌شود؟
دریافتی های نقد از دست فروشان معابر و کاسبان جمعه بازار و امتیازات دکه های فراوان و مجموعه های تحت نظر شهرداری در کدام خدمات رفاهی هزینه میشود؟
چرا شهرداری پرسنل خویش را اخراج میکند و در عوض از نیروهای...استفاده می‌کند؟ آیا این استثمار نیست؟
چرا شهرداری حقوق پرسنلش را پرداخت نمی‌کند؟
چگونه هیچ خدمت رفاهی، مبلمان شهری، فضای سبز و کار فرهنگی از طرف شهردار انجام نمیشود و تمام نهادهای نظارتی در سکوت کامل به سرمیبرند؟
چرا فرماندار درمقابل شهردار بی تفاوت مانده است؟ آیا رضایت مردم شرط است یا رضایت چند نفر خاص؟
چرا علیرغم حسابرسی های متعدد از شهرداری، مسولان مافوق از اعلام نتیجه خودداری میکنند تا شائبه ی اختلاس در جامعه قوت بگیرد؟
چرا در خصوص پاساژ فرجام سکوت اختیار کرده اند تا بار مالی این شهرداری به شهردار آینده به ارث برسد؟ چرا در مقابل حادثه ی آتش سوزی مسکن اخیر کهگیلویه هیچ مسؤلی بازخواست نشد؟
اینک با این همه چرای بی‌چون وجواب یک چرای بزرگتر در فضای کهگیلویه مطرح می‌شود و آن هم اینکه چرا با این همه مشکلات در شورا و شهرداری، جوانان دهدشت برای شورا لَه لَه میزنند؟
مگر نه اینکه شهرداری دهدشت هیچ گونه درآمد مالی ندارد و کاملا مقروض قلمداد میشود پس جوانان محترم چه پتانسیلی  برای رفع بحران های موجود دارند که نبردهای خیابانی و قومیتی برای تصاحب پست شورا را شروع کرده اند؟
آیا می‌شود با چند جوان غیر متخصص و بی تجربه، آن هم باتحصیلات نامتعارف با مبلمان شهری و شهرسازی و عمران و سازه و معماری، دهدشت به کما رفته را نجات داد؟
آیا هدف از شورا شدن اعتلای کهگیلویه است یا تصاحب وند تخت دستفروشی در بازار روز و اجاره دادن آنها؟
آیا هدف خدمت است یا فخرفروشی؟
دردها بسیار است اما دوستان بیائید باتعهد برای اعتلای کهگیلویه وارد عرصه شوید نه برای به قهقهرا بردن سرزمینمان...
درپایان اگر شورا و شهردار دهدشت در آستانه ی بهار انقلاب به خدمتگزاری مردم بپردازند شاید اندکی از وام داریشان به مردم بکاهند نه اینکه  در فکر تبلیغات برای دور بعدتان باشید، یادتان باشد شما استیضاح مردم شدید....