شهریار شهر ما «دکتری شهرسوزی» دارد و ما غافلیم

کبنا ؛سید مصطفی علیپورنژاد
بیش از سه سال از چهارمین انتخابات عشیره‌ای شورای شهر دهدشت و شهرداری جناب دکتر تخشا گذشت. روزی که آمد «کنار فروتنی و خوش اخلاقیش مدرک دکتری شهرسازیش نوید عمران و آبادنی برای شهروندان داشت. لیکن  «شنیدن کی بود مانند دیدن».
هر چند همان روزها همه به فکر عمران و زیباسازی و فرهنگ سازی در شهر نگون بخت دهدشت بودند. لذا هیچ نخبه ای پای کار نیامد تا بازهم شاهد انتخاباتی قومی جناحی و تحت سلطه افراد ذی نفوذ باشیم که برون دادش شد انتخاب خانوادگی شهردار.
شهردار و شورای شهری که قریب به چهار سال را با انواع مجادله های سیاسی پوچ و تاریخ گذشته گذراندند. و فارغ از مثقالی تخصص و تلاش در مقوله مدیریت شهری و زیباسازی شهر بازهم با زبان بی زبانی اعلام کردند: ایهالناس دست از تفکرات و انتخابهای قومی و قبیله ای هر که بامش بیش رآیش بیشتر بردارید که شاعر فرموده است:
هر کسی آن دروود عاقبت کار که کشت.
در تعجبم که شهردار ظاهرآ متخصص ما چگونه در این مدت زیاد ندید یا نخواست ببیند که شهر یعنی ورودی و خروجی، شهر یعنی مبلمان و دکوراسیون شهری و شهر یعنی شناسنامه و هویت یک جامعه مدرن. لیکن آنگاه که دیدم در بحران مدیریت شهری درست مقابل شهرداری خانه ای سوخت و خاکستر شد باخود اندیشیدم نکند شهریار شهر ما دکتری شهرسوزی دارد و ما غافلیم.
الله اعلم آقای شهردار؛ با کمال ادب و احترام و حق کاملآ طبیعی انتقاد از شما می‌پرسم:
چهار سال ماندن به چه قیمتی و با چه کارنامه ای ؟
آقای شهردار؛ آیا با خود اندیشیده اید که نقش شما در نرخ فزاینده مهاجرت شهروندان در طول ۴ سال گذشته به دلیل نبود فضاها و بسترهای مناسب شهری چقدر بوده است و چه نتایج ناگواری با خروج شهروندان و سرمایه هایشان داشته است؟
به هر حال فصل دوباره انتخاب و انتخابات نزدیک است. باز هم بعضی از اعضای فعلی با آن کارنامه درخشان و نوبرشان در تعجب همگان اعلام حضور کرده اند.
ماه‌های زیادی است همگان از وضعیت گذشته و موجود شهر  بی اندازه ناراضی اند.
امروز همه خوب می دانند علت همان انتخاب قبیله ای و تعصبی افراد فاقد تخصص در امر مدیریت شهری است.
امروز همه از کارکرد گذشته خود سخت پشیمانند و خوب میدانند مقصران واقعی خود مردم و شهروندان هستند نه مسئولان. لذا دوباره وقت انتخاب که میرسد تعصبات کورکورانه قومی همه را کور میکند.
لیکن فردای روزگار دوباره آش همان و کاسه همان.
آری! علاج واقعه پیش از وقوع باید کرد.
لذا انتظار از مردم و شهروندان عزیز این است  که تکرار مکررات نکنند . تعصبات را کنار گذاشته و در چهارراه رودرواسی های خیابانی قرار نگیرند و در انتخابشان تخصص، مدیریت، تعهد و مسئولیت را کاملاً لحاظ بکنند.
آری! امروز وظیفه من، تو و ما به لطف سایت‌ها و خبرگزاری‌ها و رسانه ها هشدار و اخطار و تذکر است تا بیش از این در باتلاق تعصبات قومی و جناحی دست و پای بیهوده نزنیم. تا شهر و خانه و کاشانه امان را به امید یافتن هوایی تازه تر رها نکنیم.
فلک راسقف بشکافیم و طرحی نو در اندازیم ... انشالله