کبنا ؛سیدمصطفی علیپور
آقای شهردار «بامداد یکشنبه شب گذشته زیر آسمان سرد زمستان» در یکی از قدیمی‌ترین و صمیمی‌ترین کوچه‌های شهر در سیاهی خانمان سوز شب «خانه‌ای آوار شد، خانواده‌ای بی‌خانمان شد و بغض صبح سپید را اندوه و اشکهای همسایگان وآتش نشانانی درهم شکست که باز هم با تانکر خالی به جنگ آتش آمده بودند. آتش نشانان عزیزی که در طول سال شاید یک ماموریت جدی هم نداشته باشند اما در فقدان برنامه و امکانات از پس همان یک ماموریت هم بخوبی بر نمی‌آیند و اینجاست که باید گفت:
از مکافات عمل غافل مشو
گندم از گندم بروید جو زجو...
خانه از پای بست ویران است و سرانجام اعتماد و انتخاب و رآی سلیقه‌ای و عشیره‌ای مردم به اکثر اعضای شورای شهر و شهردار منتخب چیزی بهتر از این نخواهد بود.
حال» این سوال پیش می‌آید که آن کسانی که پست قبول می‌کنند و برای رسیدن به صندلی شهرداری «آسمان و ریسمان بهم می‌بافند و برای بقا هزار زدوبند سیاسی می‌کنند و نهایتآ شهر را سیاسی اداره می‌کنند کی می‌خواهند از مدیریت غیرمسئولانه و جهان سومی دست بردارند و کمی از وقت خود راهم صرف خدمت صادقانه به شهر و شهروندان محروم و کم توقع دهدشتی بکنند.
به راستی در میان انبوه امکانات و وسایل پیشرفته اطفاء حریق که کهگیلویه بزرگ از داشتن آن‌ها محروم است به غیر از اعضای شورای شهر و شهردار محترم و زیرمجموعه شهرداری چه کسی مسئول خاموش کردن آتشی کوچک است که در بی‌توجهی و عدم پیگیری امکانات مورد نیاز شهر به کوهی از آتش مبدل میشود و اینچنین سیمای مرده شهر را به قبرستان می‌فرستد.
آری! به گواه حاضران در صحنه حادثه» شدت آتش سوزی یکشنبه شب خیابان ابوذرغفاری به حدی زیاد بود و امکانات به حدی ناچیز که تا ساعت‌ها پس از رفتن امدادگران و آتش نشانان هنوز شعله‌های آتش «یکصدم‌تر آن طرف‌تر از دفتر شهردار و شهرداری عرض اندام می‌کرد.
شهردار محترم» جناب آقای دکتر تخشا «در شهر ماتم زده دهدشت» غمنامه برای گفتن زیاد و چهره شهر از مرکز گرفته تا ورودی و خروجی از خرابی و خرابات «حیران و ویران و گریان است و لیکن فردا صبح انگار که نه انگار صد متر آن طرف‌تر از دفتر کار شما» در شهر خالی از پتروس‌ها و ریزعلی‌های فداکار خانه‌ای با خاک یکسان شد.
آقای دکتر تخشا «قطعآ» عمران، آبادی، اداره، پیگیری و فراهم کردن امکانات و زیرساختهای لازم برای شهری ۶۰ هزارنفری اگر دلسوزی و مسئولیت‌شناسی باشد نباید کاری آنچنان سخت و دشوار باشد که برای خاموش کردن آتش یک باب منزل مسکونی نیاز به بسیج چندین دستگاه ماشین آتش نشانی از بخش‌ها و توایع اطراف نمود و در وضعیت بحرانی به راحتی با هدر دادن وقت با جان و مال انسان‌ها بازی کرد و در انتظار کمک از نقاط محروم‌تر از خود نشست و در این انتظار شاید با خود زمزمه می‌کردید‌ای کاش از آن همه پولی که به شهرداری سرازیر میشود به جای پرادختن به مسائل بی‌ارزش سیاسی و جدال بر سر ماندن یانماندن در شهرداری به فکر تجهیز سازمان آتش نشانی بودید تا در مقابل دوربین خبرنگاران با زبان خود اعتراف به کهنه بودن تجهیزات این سازمان و زیرمجموعه خود نکنید.
آقای شهردار «بامداد یکشنبه شب گذشته زیر آسمان سرد زمستان» در یکی از قدیمی‌ترین و صمیمی‌ترین کوچه‌های شهر در سیاهی خانمان سوز شب «خانه‌ای آوار شد، خانواده‌ای بی‌خانمان شد و بغض صبح سپید را اندوه و اشکهای همسایگان وآتش نشانانی درهم شکست که باز هم با تانکر خالی به جنگ آتش آمده بودند. آتش نشانان عزیزی که در طول سال شاید یک ماموریت جدی هم نداشته باشند اما در فقدان برنامه و امکانات از پس همان یک ماموریت هم بخوبی بر نمی‌آیند و اینجاست که باید گفت:
از مکافات عمل غافل مشو
گندم از گندم بروید جو زجو...
خانه از پای بست ویران است و سرانجام اعتماد و انتخاب و رآی سلیقه‌ای و عشیره‌ای مردم به اکثر اعضای شورای شهر و شهردار منتخب چیزی بهتر از این نخواهد بود.
حال» این سوال پیش می‌آید که آن کسانی که پست قبول می‌کنند و برای رسیدن به صندلی شهرداری «آسمان و ریسمان بهم می‌بافند و برای بقا هزار زدوبند سیاسی می‌کنند و نهایتآ شهر را سیاسی اداره می‌کنند کی می‌خواهند از مدیریت غیرمسئولانه و جهان سومی دست بردارند و کمی از وقت خود راهم صرف خدمت صادقانه به شهر و شهروندان محروم و کم توقع دهدشتی بکنند.
به راستی در میان انبوه امکانات و وسایل پیشرفته اطفاء حریق که کهگیلویه بزرگ از داشتن آن‌ها محروم است به غیر از اعضای شورای شهر و شهردار محترم و زیرمجموعه شهرداری چه کسی مسئول خاموش کردن آتشی کوچک است که در بی‌توجهی و عدم پیگیری امکانات مورد نیاز شهر به کوهی از آتش مبدل میشود و اینچنین سیمای مرده شهر را به قبرستان می‌فرستد.
آری! به گواه حاضران در صحنه حادثه» شدت آتش سوزی یکشنبه شب خیابان ابوذرغفاری به حدی زیاد بود و امکانات به حدی ناچیز که تا ساعت‌ها پس از رفتن امدادگران و آتش نشانان هنوز شعله‌های آتش «یکصدم‌تر آن طرف‌تر از دفتر شهردار و شهرداری عرض اندام می‌کرد.
شهردار محترم» جناب آقای دکتر تخشا «در شهر ماتم زده دهدشت» غمنامه برای گفتن زیاد و چهره شهر از مرکز گرفته تا ورودی و خروجی از خرابی و خرابات «حیران و ویران و گریان است و لیکن فردا صبح انگار که نه انگار صد متر آن طرف‌تر از دفتر کار شما» در شهر خالی از پتروس‌ها و ریزعلی‌های فداکار خانه‌ای با خاک یکسان شد.
آقای دکتر تخشا «قطعآ» عمران، آبادی، اداره، پیگیری و فراهم کردن امکانات و زیرساختهای لازم برای شهری ۶۰ هزارنفری اگر دلسوزی و مسئولیت‌شناسی باشد نباید کاری آنچنان سخت و دشوار باشد که برای خاموش کردن آتش یک باب منزل مسکونی نیاز به بسیج چندین دستگاه ماشین آتش نشانی از بخش‌ها و توایع اطراف نمود و در وضعیت بحرانی به راحتی با هدر دادن وقت با جان و مال انسان‌ها بازی کرد و در انتظار کمک از نقاط محروم‌تر از خود نشست و در این انتظار شاید با خود زمزمه می‌کردید‌ای کاش از آن همه پولی که به شهرداری سرازیر میشود به جای پرادختن به مسائل بی‌ارزش سیاسی و جدال بر سر ماندن یانماندن در شهرداری به فکر تجهیز سازمان آتش نشانی بودید تا در مقابل دوربین خبرنگاران با زبان خود اعتراف به کهنه بودن تجهیزات این سازمان و زیرمجموعه خود نکنید.
