تاریخ انتشار
چهارشنبه ۱۰ آذر ۱۳۹۵ ساعت ۱۳:۵۱
کد مطلب : ۲۱۳۴۱۲
نامهای به آیت الله ملک حسینی پیرامون یک امر مبارک!
۰
کبنا ؛متن زیر را یکی از مخاطبان کبنا نیوز ارسال کرده است که از منظر خوانندگان می‌گذرد؛
محضر سرور عزیزم حضرت آیت الله سیدشرف الدین ملک حسینی (دام ظله)
با عرض سلام و تقدیم احترام
غرض از تصدیع، ذکر چند نکته پیرامون امر مبارک تغییر نام استان است.
در اظهار نظرتان پیرامون این امر مبارک فرموده‌اید:
۱- «ظاهر امر این است که مسئولان، شخصیت‌ها و رجال همه مشکلات را حل کرده‌اند و تنها مشکل تغییر نام استان مانده و این مایه خوشبختی و ازسویی مایه تعجب است.»
سرور عزیزم! درخواست تغییر نام استان یک درخواست کاملاً مردمی و عمومی است و نمایندگان مردم و مسؤولان امر و سایر شخصیت‌ها، از باب پیگیری دغدغه‌های موکلان و مردم، این خواستۀ مردمی را پیگیری می‌کنند و باید بخاطر وظیفه شناسیشان تقدیر شوند نه تخطئه! این امر باید موجب شعف باشد نه مایه تعجب.
از بین نمایندگان استان، نماینده محترم مردم شریف گچساران وباشت از این امر مبارک استقبال کردند آن هم از جایگاه نمایندگی مردم. چنین نماینده‌ای به راستی وکیل المله است و دست برقضا این نماینده بیشترین درصد آراء را در کل مجلس کسب کرده و اعتبار و مقبولیتی بی‌نظیر نزد موکلانش دارد. از طرف دیگر، مشهود است که این امر، خواسته‌ای است از طرف عموم مردم استان از تمام شهرستان‌ها و از تمام ایلات.
شورای فرهنگ عمومی استان نیز، شجاعانه و با رعایت قوانین مربوطه، پیگیر این امر مبارک است و باید به این عزیزان دستمریزاد گفت که یک مطالبه عمومی را برای بررسی تخصصی در دستور کار قرار داده‌اند.
۲- فرموده‌اید: «این تغییر نام هزینه‌هایی را بر جامعه ما تحمیل می‌کند که فعلا ما هزینه‌های کلان دیگری در عرصه‌های مختلف داریم و پذیرش چنین هزینه‌ای معقول نیست.»
حضرت آیت الله! این هزینه‌هایی که می‌فرمایید چقدر است؟ و قرار است صرف چه کارهایی شود؟
اگر واقعاً این بحث هزینه‌ها جدی است و صرفا بهانه مخالفان نیست، به مسؤولین بفرمایید مقدار و محل این هزینه‌ها را بصورت دقیق منتشر کنند
خیلی‌ها به سر در إدارات و سربرگ نامه‌ها اشاره می‌کنند. تغییر سر در إدارات که الزامی نیست و می‌توان اسم قبلی را رنگ کرد و اسم جدید را نوشت یا می‌توان پارچه‌ای نوشت و یا أصلا هیچ سردری نباشد. به احتمال زیاد خود إدارات دولتی نیز از نداشتن سر در استقبال می‌کنند چون اصولا ترجیح می‌دهند سرشان در لاک خودشان باشند و نوکر (ارباب) رجوعی هم نداشته باشند. در مورد سربرگ‌ها نیز، تا زمان إتمام سربرگ‌های قبلی، از همان سربرگ‌ها استفاده شود. جلوی همان اسم قبلی با خودکار پرانتزی باز کنند و اسم جدید را بنویسند. سایر استانها نیز چنین تجربه‌ای را داشته‌اند.
از طرفی وقتی دولت مصوبه‌ای را تصویب می‌کند، همراه محل هزینه، محل اعتبارات را هم تصویب می‌کند. پس احتمالاً این امر مبارک حتی منجر به افزایش اعتبارات استان نیز بشود.
۳- فرموده‌اید: «اگر کسی ادعا کند نام استان مرکب است، باید بداند که نام بسیاری از استانها در کشور مرکب است و اینکه می‌گویند نام برخی شهرستان‌ها بر استان گذاشته شده، در بسیاری از استانها مثل استان اصفهان، بوشهر و غیره نام یک شهرستان بر استان گذاشته شده است.»
حضرت آیت الله! کسی با اسم ترکیبی مشکلی ندارد. ولی چرا مرکب از اسم دو شهرستان؟ کدام استان کشور اسم دو شهرستان را به عنوان اسم استان دارد؟ از طرفی خود بهتر می‌دانید که بلحاظ تاریخی، کهگیلویه نام سرزمین است و بویراحمد نام ایل. به نظر شما ترکیب یک سرزمین و یک ایل چه معنایی دارد؟
۴- فرموده‌اید: «اگر کسی ادعا کند تلفظ این نام سخت است، بسیاری از نام‌ها چه ایرانی و چه غیرایرانی سخت است اما ما با تکرار و تصحیح، بالاخره آن را درست ادا خواهیم کرد. اگر کسی ادعا کند که این نام زشت است و پیامبر فرمودند: کانَ رسولُ اللّهِ صلى الله علیه و آله یُغَیِّرُ الأسماءَ القَبیحَهَ فی الرِّجالِ والبُلدانِ و نامهای زشت را تغییر می‌دادند، این نام هیچ زشتی و قبحی در آن وجود ندارد.»
حضرت آقا! کسی مدعی قبیح بودن یا زشت بودن اسم ک. ب نیست بلکه زشت تلفظ می‌شود.
آیا از خصوصیات یک نام خوب، سهولت و روانی در تلفظ آن نیست؟
فرموده‌اید با تمرین و تکرار تصحیح می‌شود. به نظرتان این نیم قرن کافی نبود تا مردم با اسم ک. ب کنار بیایند. مگر این اسم در تمام کتاب‌های درسی نیست و از کودکی در تمام مدارس این کشور تدریس نمی‌شود؟ پس چرا اکثریت قریب به اتفاق مردم این کشور نمی‌توانند آن را درست تلفظ کنند، نوشتنش که دیگر واقعا نبوغ می‌خواهد و کار هرکسی نیست.
شما که تمرین و تکرار را راه حل می‌دانید، چرا این نکته را به دکتر روحانی گوشزد نکردید؟ که در سفر به این استان تمام سعیشان این بود که اسم استان را بکار نبرند و در تمام مواقعی که بکار بردند بگونه‌ای تلفظ کردند که حتی همراهان نیز خنده‌شان گرفته بود.
حضرت آقا! استان قبل و بیش از محرومیت، مهجوریت دارد. مهجوریت یعنی همین که رئیس جمهور این کشور از بکار بردن نام استان اکراه دارد. آن هم جلوی چشم خودمان. وقتی جلوی خودمان اکراه دارند، در بقیه مجامع بکار خواهند برد؟ تا باز هم همراهان به ایشان بخندند؟ هیچ آدم عاقلی خود را مضحکه سایرین نخواهد کرد.
۵- فرموده‌اید: «تغییر نام، اسناد تاریخی را دچار مشکل می‌کند و فردا نسل‌ها به خاطر تغییر این نام‌ها، با تاریخ انفصال و انقطاع پیدا می‌کنند.»
حضرت آقا! ما در همین قرن اخیر نام کشورمان را به ایران تغییر داده‌ایم. کدام اسناد تاریخی دچار مشکل شد؟ در کجای دنیا با تغییر نام، اسناد تاریخیشان دچار مشکل شده است؟ آیا نسل کنونی ایران با تاریخ انفصال و انقطاع پیدا کرده؟ با اسم ایران مأنوس نشده؟ نسل جدید فریاد می‌زند چو ایران نباشد، تن من مباد! ما می‌خواهیم اسممان را عوض کنیم نه رسممان را.
۶- فرموده‌اید: «با تغییر این نام در بحث اسناد مالکیت و ثبت‌ها هم دچار بحران خواهیم شد و بحران هویت ملکی امر سادهای نیست که بشود از آن به راحتی گذشت.»
حضرت آقا! در کشور این همه تغییر نام و تجزیه استانها را داشته‌ایم، چطور چنین بحرانی ایجاد نشد؟ به فرض که چنین مشکلی هم پیش آید، بجای حل مشکل باید صورت مسأله را پاک کرد؟ تا کی؟
۷- فرموده‌اید: «اگر همه اتفاق کنیم که باید این نام تغییر کند، متاسفانه به لحاظ بعضا تعصب‌ها، کم درایتی‌ها، اقلیم گرایی‌ها و باندبازی‌ها و مسائل دیگر، اختلاف خواهیم کرد که چه نامی بر آن بگذاریم. اگر نام کوهی را در یک منطقه انتخاب کنیم، ممکن است ساده اندیشان و کسانی که حساسیت‌های بیجا دارند بگویند این کوه در فلان منطقه است، چرا نامش بر استان گذاشته شود و اگر نام یک رشته کوه را بگذاریم جاهای دیگر اعتراض کنند که این مختص به استان نیست و چرا این نام را گذاشتید و همینطور دامنه اختلاف وسعت پیدا کند.»
حضرت آیت الله! درست می‌فرمایید، استان ما سرشار از کم درآیتی‌ها، باندبازی‌ها، اقلیم گرایی‌ها و تعصب‌ها و.. است از جمله در همین امر مبارک تغییر نام استان. ولی آیا باید دست روی دست گذاشت؟ آیا باید از این مشکلات ترسید و خُفت؟ باید تلاش کرد و مردم را فراخواند و آگاه کرد و نظر و رأیشان را پرسید. تغییر نام استان از آن رو مبارک است چون سرمشقی است برای گفتگو، تفاهم و همدلی و انشاءالله پایانی باشد بر تعصبات و قومیت گرایی‌ها و...
۸- فرموده‌اید: «من به مسئولان، عزیزان و مردم توصیه میکنم که به فکر اولویت‌ها باشید. ما در روایت‌ها داریم که از اسباب فروپاشی جامعه این است که ما غیر اولویت‌ها را بر اولویت‌ها مقدم بداریم.»
حضرت آیت الله! مگر صداهای تجزیه طلبانه را نمی‌شنوید؟ آیا این فروپاشی جامعه نیست؟ به نظرتان به تأخیر انداختن این امر مبارک، موجب این صدا‌ها نیست؟
۹- فرموده‌اید: «اگر یک روز تغییر نام استان به یک نام مختصر و گویا مصلحت جامعه باشد، بدون شک در وقتش به دور از تمامی شائبه‌ها، فتنه‌ها، بداخلاقی‌ها و حساسیت‌های بیجا این کار انجام خواهد گرفت.»
سرور عزیزم! این وقت و با این شرایط کی فراخواهد رسید؟ به نظر می‌رسد همین الآن بهترین زمان ممکن است. باید دست در دست هم دهیم و با رهنمودهای داهیانه حضرتعالی این امر مبارک را تحقق بخشیم.
در پایان مجددا مراتب ارادت و احترام خویش را یادآور می‌شوم.
----------------
یک لِندِه‌ای!
محضر سرور عزیزم حضرت آیت الله سیدشرف الدین ملک حسینی (دام ظله)
با عرض سلام و تقدیم احترام
غرض از تصدیع، ذکر چند نکته پیرامون امر مبارک تغییر نام استان است.
در اظهار نظرتان پیرامون این امر مبارک فرموده‌اید:
۱- «ظاهر امر این است که مسئولان، شخصیت‌ها و رجال همه مشکلات را حل کرده‌اند و تنها مشکل تغییر نام استان مانده و این مایه خوشبختی و ازسویی مایه تعجب است.»
سرور عزیزم! درخواست تغییر نام استان یک درخواست کاملاً مردمی و عمومی است و نمایندگان مردم و مسؤولان امر و سایر شخصیت‌ها، از باب پیگیری دغدغه‌های موکلان و مردم، این خواستۀ مردمی را پیگیری می‌کنند و باید بخاطر وظیفه شناسیشان تقدیر شوند نه تخطئه! این امر باید موجب شعف باشد نه مایه تعجب.
از بین نمایندگان استان، نماینده محترم مردم شریف گچساران وباشت از این امر مبارک استقبال کردند آن هم از جایگاه نمایندگی مردم. چنین نماینده‌ای به راستی وکیل المله است و دست برقضا این نماینده بیشترین درصد آراء را در کل مجلس کسب کرده و اعتبار و مقبولیتی بی‌نظیر نزد موکلانش دارد. از طرف دیگر، مشهود است که این امر، خواسته‌ای است از طرف عموم مردم استان از تمام شهرستان‌ها و از تمام ایلات.
شورای فرهنگ عمومی استان نیز، شجاعانه و با رعایت قوانین مربوطه، پیگیر این امر مبارک است و باید به این عزیزان دستمریزاد گفت که یک مطالبه عمومی را برای بررسی تخصصی در دستور کار قرار داده‌اند.
۲- فرموده‌اید: «این تغییر نام هزینه‌هایی را بر جامعه ما تحمیل می‌کند که فعلا ما هزینه‌های کلان دیگری در عرصه‌های مختلف داریم و پذیرش چنین هزینه‌ای معقول نیست.»
حضرت آیت الله! این هزینه‌هایی که می‌فرمایید چقدر است؟ و قرار است صرف چه کارهایی شود؟
اگر واقعاً این بحث هزینه‌ها جدی است و صرفا بهانه مخالفان نیست، به مسؤولین بفرمایید مقدار و محل این هزینه‌ها را بصورت دقیق منتشر کنند
خیلی‌ها به سر در إدارات و سربرگ نامه‌ها اشاره می‌کنند. تغییر سر در إدارات که الزامی نیست و می‌توان اسم قبلی را رنگ کرد و اسم جدید را نوشت یا می‌توان پارچه‌ای نوشت و یا أصلا هیچ سردری نباشد. به احتمال زیاد خود إدارات دولتی نیز از نداشتن سر در استقبال می‌کنند چون اصولا ترجیح می‌دهند سرشان در لاک خودشان باشند و نوکر (ارباب) رجوعی هم نداشته باشند. در مورد سربرگ‌ها نیز، تا زمان إتمام سربرگ‌های قبلی، از همان سربرگ‌ها استفاده شود. جلوی همان اسم قبلی با خودکار پرانتزی باز کنند و اسم جدید را بنویسند. سایر استانها نیز چنین تجربه‌ای را داشته‌اند.
از طرفی وقتی دولت مصوبه‌ای را تصویب می‌کند، همراه محل هزینه، محل اعتبارات را هم تصویب می‌کند. پس احتمالاً این امر مبارک حتی منجر به افزایش اعتبارات استان نیز بشود.
۳- فرموده‌اید: «اگر کسی ادعا کند نام استان مرکب است، باید بداند که نام بسیاری از استانها در کشور مرکب است و اینکه می‌گویند نام برخی شهرستان‌ها بر استان گذاشته شده، در بسیاری از استانها مثل استان اصفهان، بوشهر و غیره نام یک شهرستان بر استان گذاشته شده است.»
حضرت آیت الله! کسی با اسم ترکیبی مشکلی ندارد. ولی چرا مرکب از اسم دو شهرستان؟ کدام استان کشور اسم دو شهرستان را به عنوان اسم استان دارد؟ از طرفی خود بهتر می‌دانید که بلحاظ تاریخی، کهگیلویه نام سرزمین است و بویراحمد نام ایل. به نظر شما ترکیب یک سرزمین و یک ایل چه معنایی دارد؟
۴- فرموده‌اید: «اگر کسی ادعا کند تلفظ این نام سخت است، بسیاری از نام‌ها چه ایرانی و چه غیرایرانی سخت است اما ما با تکرار و تصحیح، بالاخره آن را درست ادا خواهیم کرد. اگر کسی ادعا کند که این نام زشت است و پیامبر فرمودند: کانَ رسولُ اللّهِ صلى الله علیه و آله یُغَیِّرُ الأسماءَ القَبیحَهَ فی الرِّجالِ والبُلدانِ و نامهای زشت را تغییر می‌دادند، این نام هیچ زشتی و قبحی در آن وجود ندارد.»
حضرت آقا! کسی مدعی قبیح بودن یا زشت بودن اسم ک. ب نیست بلکه زشت تلفظ می‌شود.
آیا از خصوصیات یک نام خوب، سهولت و روانی در تلفظ آن نیست؟
فرموده‌اید با تمرین و تکرار تصحیح می‌شود. به نظرتان این نیم قرن کافی نبود تا مردم با اسم ک. ب کنار بیایند. مگر این اسم در تمام کتاب‌های درسی نیست و از کودکی در تمام مدارس این کشور تدریس نمی‌شود؟ پس چرا اکثریت قریب به اتفاق مردم این کشور نمی‌توانند آن را درست تلفظ کنند، نوشتنش که دیگر واقعا نبوغ می‌خواهد و کار هرکسی نیست.
شما که تمرین و تکرار را راه حل می‌دانید، چرا این نکته را به دکتر روحانی گوشزد نکردید؟ که در سفر به این استان تمام سعیشان این بود که اسم استان را بکار نبرند و در تمام مواقعی که بکار بردند بگونه‌ای تلفظ کردند که حتی همراهان نیز خنده‌شان گرفته بود.
حضرت آقا! استان قبل و بیش از محرومیت، مهجوریت دارد. مهجوریت یعنی همین که رئیس جمهور این کشور از بکار بردن نام استان اکراه دارد. آن هم جلوی چشم خودمان. وقتی جلوی خودمان اکراه دارند، در بقیه مجامع بکار خواهند برد؟ تا باز هم همراهان به ایشان بخندند؟ هیچ آدم عاقلی خود را مضحکه سایرین نخواهد کرد.
۵- فرموده‌اید: «تغییر نام، اسناد تاریخی را دچار مشکل می‌کند و فردا نسل‌ها به خاطر تغییر این نام‌ها، با تاریخ انفصال و انقطاع پیدا می‌کنند.»
حضرت آقا! ما در همین قرن اخیر نام کشورمان را به ایران تغییر داده‌ایم. کدام اسناد تاریخی دچار مشکل شد؟ در کجای دنیا با تغییر نام، اسناد تاریخیشان دچار مشکل شده است؟ آیا نسل کنونی ایران با تاریخ انفصال و انقطاع پیدا کرده؟ با اسم ایران مأنوس نشده؟ نسل جدید فریاد می‌زند چو ایران نباشد، تن من مباد! ما می‌خواهیم اسممان را عوض کنیم نه رسممان را.
۶- فرموده‌اید: «با تغییر این نام در بحث اسناد مالکیت و ثبت‌ها هم دچار بحران خواهیم شد و بحران هویت ملکی امر سادهای نیست که بشود از آن به راحتی گذشت.»
حضرت آقا! در کشور این همه تغییر نام و تجزیه استانها را داشته‌ایم، چطور چنین بحرانی ایجاد نشد؟ به فرض که چنین مشکلی هم پیش آید، بجای حل مشکل باید صورت مسأله را پاک کرد؟ تا کی؟
۷- فرموده‌اید: «اگر همه اتفاق کنیم که باید این نام تغییر کند، متاسفانه به لحاظ بعضا تعصب‌ها، کم درایتی‌ها، اقلیم گرایی‌ها و باندبازی‌ها و مسائل دیگر، اختلاف خواهیم کرد که چه نامی بر آن بگذاریم. اگر نام کوهی را در یک منطقه انتخاب کنیم، ممکن است ساده اندیشان و کسانی که حساسیت‌های بیجا دارند بگویند این کوه در فلان منطقه است، چرا نامش بر استان گذاشته شود و اگر نام یک رشته کوه را بگذاریم جاهای دیگر اعتراض کنند که این مختص به استان نیست و چرا این نام را گذاشتید و همینطور دامنه اختلاف وسعت پیدا کند.»
حضرت آیت الله! درست می‌فرمایید، استان ما سرشار از کم درآیتی‌ها، باندبازی‌ها، اقلیم گرایی‌ها و تعصب‌ها و.. است از جمله در همین امر مبارک تغییر نام استان. ولی آیا باید دست روی دست گذاشت؟ آیا باید از این مشکلات ترسید و خُفت؟ باید تلاش کرد و مردم را فراخواند و آگاه کرد و نظر و رأیشان را پرسید. تغییر نام استان از آن رو مبارک است چون سرمشقی است برای گفتگو، تفاهم و همدلی و انشاءالله پایانی باشد بر تعصبات و قومیت گرایی‌ها و...
۸- فرموده‌اید: «من به مسئولان، عزیزان و مردم توصیه میکنم که به فکر اولویت‌ها باشید. ما در روایت‌ها داریم که از اسباب فروپاشی جامعه این است که ما غیر اولویت‌ها را بر اولویت‌ها مقدم بداریم.»
حضرت آیت الله! مگر صداهای تجزیه طلبانه را نمی‌شنوید؟ آیا این فروپاشی جامعه نیست؟ به نظرتان به تأخیر انداختن این امر مبارک، موجب این صدا‌ها نیست؟
۹- فرموده‌اید: «اگر یک روز تغییر نام استان به یک نام مختصر و گویا مصلحت جامعه باشد، بدون شک در وقتش به دور از تمامی شائبه‌ها، فتنه‌ها، بداخلاقی‌ها و حساسیت‌های بیجا این کار انجام خواهد گرفت.»
سرور عزیزم! این وقت و با این شرایط کی فراخواهد رسید؟ به نظر می‌رسد همین الآن بهترین زمان ممکن است. باید دست در دست هم دهیم و با رهنمودهای داهیانه حضرتعالی این امر مبارک را تحقق بخشیم.
در پایان مجددا مراتب ارادت و احترام خویش را یادآور می‌شوم.
----------------
یک لِندِه‌ای!
