سرانجام دم خروس بیرون آمد؛ از «روشنفکران» دیروز تا «شووینیست های قوم گرا» امروز!

کبنا ؛ایمان محمدپورفتح
چند روز گذشته تغییر نام استان در صدر اخبار قرار داشته و اکثر مصاحبه ها، تحلیل ها و حتی تهدیدها در فضای مجازی حول محور این موضوع بوده است.
نیک می دانیم که نام استان وحی منزل نیست که قابلیت تغیبر نداشته باشد و البته تغییر نام ربطی به زیر سوال بردن تاریخ و هویت استان ندارد که مخالفین, مردم را تحریک به مقابله با ان می کنند. و همینطور نباید فکر کنیم با تغییر نام استان به بهشت، وضعیت جهنم وار استان به بهشت تبدیل می شود یا بزاریم حلوا، و فکر کنیم با حلوا حلوا کردن، دهان مردم شیرین می شود.
این که عده ای با تغییر نام استان مخالف و عده ای موافق باشند، هم چیز عجیبی نیست و اگر غیر از این بود باید تعجب می کردیم.
اما چیزی که باعث شد دست به قلم ببرم، ابتدا نگاه احساسی برای توجیح مخالفت مخالفین و موافقت موافقین و البته افتادن نقاب روشنفکرنماهایی که تا دیروز نقاب لیدر جریانی را بر صورت داشتند که یکی از اهداف جریان مذکور تلاش برای نهادینه کردن جامعه مدنی در کشور ایران و در مقیاس کوچکتر استان کهگیلویه و بویراحمد بود.
این که عده ای تا دیروز در محافل حقیقی و مجازی مدام در نکوهش قومیت گرایی و طایفه گرایی قلم فرسایی و سخنرانی می کردند و حال که جای عمل است و باید جلوی قومیت گرایی ایستادگی می کردند و حرف های اسبق خود را در عمل به اثبات می رساندند، به یک باره ضمن کشیدن خط بطلان بر تمام گذشته خود، جلودار و رهبر قومیت گرایی می شوند و با مصاحبه، یادداشت و تشکیل لویی جرگه و.... به جای تلاش برای جامعه مدنی، سعی در سوق دادن مردم استان به سمت جامعه توده ای دارند.
اری, روی سخنم با کسانی است که قرار بود با فعالیت سیاسی، اجتماعی و فرهنگی خودشان، زمینه نزول قوم گرایی و طایفه گرایی را در استان فراهم کنند و جا برای نوگرایی و انسان دوستی خالی کنند تا زمینه برای برقراری گفتمان، عقلانیت، روابط دوستانه و وحدت پایدار فراهم و درها به روی خشونت، دشمنی و ستمگری مسدود گردد، اما در این روزها که بحث تغییر اسم استان در شورای فرهنگ عمومی مطرح شده است، در عمل نهایت تلاش خود را به کار گرفته اند تا قومگرایی سیر صعودی بگیرد و دیوارهای دشمنی و کینه توزی روز به روز ضخیم تر و پایدارتر شود.
به واقع بحث در مورد تغییر نام استان در چند روز گذشته، هیچ منفعتی هم نداشته باشد، سبب ساز افتادن نقاب ریاکارانی شد که سال ها با نقاب روشنفکری، ادعای لیدری جریانات تحول خواه در استان کهگیلویه و بویراحمد را داشتند و حال در این بحث ها، دم خروس قومیت گرایی انها بیرون امد و به یک باره روشنفکران به «قوم گرایان شووینیست» بدل شدند و در تلاش برای سوق دادن مردم به سمت جامعه توده ای از هیچ کوششی فروگذار نکردند و در میدان عمل، مردود شدند..
موضوع دومی که باعث شد قلم فرسایی کنم، سیبل قرار گرفتن ایل اصیل باوی و شخص نماینده محترم مردم شریف گچساران و باشت در حملات، توهین ها، فحاشی های مخالفین تغییر اسم استان در چند روز گذشته است.
جالب اینجاست که با بررسی ترکیب شورای فرهنگ عمومی استان که متشکل است از: ( استاندار، مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی، نماینده ولی فقیه در استان، امام جمعه مرکز استان، رییس دانشگاه یاسوج، رییس شورای سیاست گذاری امامان جمعه و.....) حتی یک نفر هم از ایل باوی نیست که موضوع تغییر اسم استان را طرح و تصویب کرده است. حال چه شده است که به جای زیر سوال بردن شورای فرهنگ عمومی استان و شخص استاندار، نوک پیکان حملات مخالفین به سمت ایل باوی و شخص دکتر تاجگردون نشانه رفته است؟ به راستی چه شده است که مخالفینی که زیر «برنو» سخن نگفته و نمی گویند، ایل باوی را نشانه رفته اند؟
شاید مخالفین، ایل باوی را جز استان کهگیلویه و بویراحمد نمی دانند که اظهار نظر یک نفر از ایل مذکور در موافقت با تغییر نام، انها را اینقدر براشفته است که زیر برنو سخن نمی گویند!!!!
براستی چرا مسیولین استانی مخصوصا شورای فرهنگ عمومی و شخص استاندار که مقصر اصلی اختلافات این چند روز است، در برابر حملات و فحاشی ها به ایل باوی سکوت کرده اند؟؟
و اما سخن اخر، به قول ارنستو چگوارا:
" من وطن خاصی ندارم؛
وطن من هر جایی ست که در آن انسان و انسانیت در بند نباشد!"