مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین کبنانیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.
کبنا ؛سید جاسم دانشور
بزرگ نمایی، کوچک انگاری تاکتمان یک موضوع، شخصیت و یا حادثه ی تاریخی مواردی است که معمولا موافقین و مخالفینی دارد که تضاد هایی را در سطح جامعه ی داخلی یک کشور و یاحتی سطح بین المللی ایجاد می کند. انسان وقتی با موضوعی برخورد می کند که دو قضاوت نزدیک به هم در مورد آن روایت شده است می تواند به برآورد های شخصی یا محاسباتی نزدیک یا دور دست یابد اما گاهی روایات در مورد یک موضوع قضاوت در مورد وجود خارجی آن یا نیستی وجود آن است که اگر این مسأله در تاریخ نزدیک باشد می توان تا حدودی به واقعیت دست یافت اما اگر این موضوع مربوط به تاریخ کهن باشد با توجه به امکان تحریف تاریخ و نبود فیلم و عکس و آرشیوهای متقن باستانی و وجود تاریخ نویسان پر تعداد در قرون متفاوت قضاوت صحیح را با مشکل جدی مواجه می کند. نمونه ی بارز آن در قرن حاضر موضوع ( هولوکاست) است که یهودیان مدعی سوخته شدن حدود ۶ شش میلیون یهودی در کوره های آدم سوزی هیتلرنازی آلمان در جریان جنگ دوم جهانی می باشند و کارشناسان وتحلیل گرانی هم این تعداد را بسیار کمتر از این می دانند ولی در دولت محمود احمدی نژاد واقعه ی هولوکاست کاملا رد شد و اساس و ریشه ی آن را دروغ و دسیسه دانستند. و حالا چندسالی است عده ای در ایران با افراط گرایی شدید و به خصوص در فضاهای مجازی بر طبل ( پان ایرانیسم)می کوبندو تا جایی پیش می روند که حتی این تفکر را در مقابل اسلام و بخصوص مذهب تشیع قرار می دهند و اسطوره های وطنی را به مقدسات مذهبی تر ترجیح می دهند. البته این افراد و این تفکر بسیار کم تعداد هستند و حضور میلیونی مردم مسلمان و شیعه ی ایران در مراسم عزاداری امام حسین (ع) در ماه محرم اخیر بیانگر قاطع این موضوع می باشد اما از آنجا که تعصبات مذهبی در ایران پرجوش و گاهی بسیار تند است این تفکر غلط و تفرقه افکنانه ی کم تعداد را مهم نشان می دهند و شاید برخورد با این موضوع و تفکر را به جای تعقل و تدبر با احساس و هیجان بدهند که ممکن است کارآیی و تأثیر گذاری مثبتی نداشته باشد. اگر توجه داشته باشیم ایران با قدمت چندین هزار ساله دارای تاریخی کهن و شاهان و فرمانروایان بسیار زیادی بوده و حفظ و نقل سینه به سینه یا مکتوب دقیق این همه تاریخ واقعا غیر ممکن است و چه بسا در تاریخ، دهها مانند فردوسی و حافظ و بیهقی وجوداشته اند که آثار آنها در جنگ ها یا آتش سوزیها و دیگر بلایای طبیعی از بین رفته باشد . و یا شاید شاهانی داشته ایم که تاریخ ما اطلاعی از آن ها در دست ندارد و یا در موردشاهان و بزرگانی اطلاعات غلطی به دست ما رسیده است. و گاهی آثاری به دست ما می رسد که قضاوت را سخت می کند مثلا در مورد حافظ در شعری به ۴تکبیر نمازبر میت اشاره می کند که۴ تکبیر مخصوص نماز اهل تسنن برمیت است و شیعیان ۵ تکبیر برمیت می گویند و این مسأله احتمال سنی بودن حافظ را قوی می کند. باز حافظ در شعری دیگر به حضرت علی (ع) اشاره می کند و در جایی دیگر در شعر : ( آن سفر کرده که صدقافله دل همره اوست/ هر کجا هست خدایا به سلامت دارش) اشاره به حضرت امام زمان(عج) دارد و شیعه بودن او را تقویت می کند اینجاست که بعضی ها می گویند حافظ شیعه وعده ای می گویند او سنی بوده است. و اینک در حالی که سالهاست مردم با نام کوروش به عنوان اولین تدوین کننده ی حقوق بشر در جهان آشنا شده اند و به او که شاهی ایرانی است افتخار می کنند و حتی در قبل از انقلاب و در زمان حکومت محمدرضا پهلوی جشن ۲۵۰۰ ساله ی شاهنشاهی در تخت جمشید برگزار شد و تقریبا رهبران تمامی کشورهای جهان در آن حضور داشتند که محمدرضا پهلوی در بخشی از سخنرانی خود کوروش را مورد خطاب قرار می دهد. اینکه بعضی از شاهان در ایران خود کامه بودند یا شاهی مثل مظفر الدین شاه بخشهای عظیمی از سرزمین ایران را به بیگانه ها سپرد جای خود دارد. شاهانی هم بودند که از کیان ایران به خوبی دفاع کرده اند مانند نادر شاه افشار ولی کوروش طبق معرفی که از او صورت گرفته بخصوص پس از ترجمه ی منشور کوروش و لوح زرین و سیمین که در کاوشهای تخت جمشید یافت شدند نه در ایران بلکه در جهان از او چهره ای متمایز ساخته است تا جایی که بعضی ها او را همان ذوالقرنین می دانند که در قرآن به او اشاره شده اما به یکباره عده ای در ایران کلا وجود کوروش را کتمان کرده ونام کوروش را تاریخی جعلی قلمداد می کنند و قبر منتسب به او (پاسارگاد) را خالی یا متعلق به مادر حضرت سلیمان می دانند و بعضی ها کلاسها و جلساتی می گذارند تا ثابت کنند کوروش ذوالقرنین مورد نظر در قرآن نیست و اصلا وجود خارجی نداشته است که هضم و پذیرش یکباره ی آن برای مردم سخت و برای عده ای شاید غیر ممکن باشد و در همان حال عده ای سعی می کنند در رقابت با کشور ارمنستان نان بربری را به نام ایران ثبت کنند بنابراین شایسته است کار کارشناسان خبره و برجسته بدون تعصب و جانبدارانه مستندات تاریخی و دلایل و احتمالات را بررسی و نتایج بدست آمده را منتشر کنند . هر چند در این رابطه تلاشهای زیادی صورت گرفته اما آنچه از شواهد پیداست این دلایل به هیچ عنوان بخش عظیمی از جامعه را قانع نکرده است. و آنچه مهم است اینکه افرادی که به تاریخ ایران اهمیت می دهند باید بدانند افراط گرایی در همه جا مردود است و توجه به تاریخ و هویت یک ملت نفی ادیان الهی نمی باشد و اینکه بعضی ها بخصوص در فضاهای مجازی دین اسلام و مذهب تشیع را موردهجمه قرار می دهند بدانند که در آمریکا و اروپا هم مسیحان و یهودیان تابع دینی هستند که در هزاران کیلومتر آن طرف تر از سرزمینشان توسط پیامبرانی از طرف خداوند از نژاد و زبانی دیگر به مردم معرفی شده است. بنابراین این منافاتی ندارد که چون دین اسلام توسط اعراب به ایرانیان معرفی شده نباید آن را قبول داشته باشیم طبیعی است که یک پیامبر نمی توانسته همزمان در تمامی کره ی زمین رسالت خویش را انجام دهد یا پیامبری خلق می شد که متعلق به همه ی نژادها وزبان و سرزمین ها باشد . در طرف مقابل هم تند روی عده ای محدود را به همه ی مردم و کسانی که به تاریخ و اسطوره های وطنشان احترام می گذارند ربط ندهند و تلاش کنند مستندات خود را معقولانه و قانع کننده در اختیار مردم قراردهند و مهمتر اینکه نه توجه به تاریخ و هویت یک ملت عامل خدشه به دین است و نه تدین و مذهب گرایی معتدل عاملی است برای حذف تاریخ و افتخارات یک سرزمین و یک ملت بزرگ مانند ایران.
بزرگ نمایی، کوچک انگاری تاکتمان یک موضوع، شخصیت و یا حادثه ی تاریخی مواردی است که معمولا موافقین و مخالفینی دارد که تضاد هایی را در سطح جامعه ی داخلی یک کشور و یاحتی سطح بین المللی ایجاد می کند. انسان وقتی با موضوعی برخورد می کند که دو قضاوت نزدیک به هم در مورد آن روایت شده است می تواند به برآورد های شخصی یا محاسباتی نزدیک یا دور دست یابد اما گاهی روایات در مورد یک موضوع قضاوت در مورد وجود خارجی آن یا نیستی وجود آن است که اگر این مسأله در تاریخ نزدیک باشد می توان تا حدودی به واقعیت دست یافت اما اگر این موضوع مربوط به تاریخ کهن باشد با توجه به امکان تحریف تاریخ و نبود فیلم و عکس و آرشیوهای متقن باستانی و وجود تاریخ نویسان پر تعداد در قرون متفاوت قضاوت صحیح را با مشکل جدی مواجه می کند. نمونه ی بارز آن در قرن حاضر موضوع ( هولوکاست) است که یهودیان مدعی سوخته شدن حدود ۶ شش میلیون یهودی در کوره های آدم سوزی هیتلرنازی آلمان در جریان جنگ دوم جهانی می باشند و کارشناسان وتحلیل گرانی هم این تعداد را بسیار کمتر از این می دانند ولی در دولت محمود احمدی نژاد واقعه ی هولوکاست کاملا رد شد و اساس و ریشه ی آن را دروغ و دسیسه دانستند. و حالا چندسالی است عده ای در ایران با افراط گرایی شدید و به خصوص در فضاهای مجازی بر طبل ( پان ایرانیسم)می کوبندو تا جایی پیش می روند که حتی این تفکر را در مقابل اسلام و بخصوص مذهب تشیع قرار می دهند و اسطوره های وطنی را به مقدسات مذهبی تر ترجیح می دهند. البته این افراد و این تفکر بسیار کم تعداد هستند و حضور میلیونی مردم مسلمان و شیعه ی ایران در مراسم عزاداری امام حسین (ع) در ماه محرم اخیر بیانگر قاطع این موضوع می باشد اما از آنجا که تعصبات مذهبی در ایران پرجوش و گاهی بسیار تند است این تفکر غلط و تفرقه افکنانه ی کم تعداد را مهم نشان می دهند و شاید برخورد با این موضوع و تفکر را به جای تعقل و تدبر با احساس و هیجان بدهند که ممکن است کارآیی و تأثیر گذاری مثبتی نداشته باشد. اگر توجه داشته باشیم ایران با قدمت چندین هزار ساله دارای تاریخی کهن و شاهان و فرمانروایان بسیار زیادی بوده و حفظ و نقل سینه به سینه یا مکتوب دقیق این همه تاریخ واقعا غیر ممکن است و چه بسا در تاریخ، دهها مانند فردوسی و حافظ و بیهقی وجوداشته اند که آثار آنها در جنگ ها یا آتش سوزیها و دیگر بلایای طبیعی از بین رفته باشد . و یا شاید شاهانی داشته ایم که تاریخ ما اطلاعی از آن ها در دست ندارد و یا در موردشاهان و بزرگانی اطلاعات غلطی به دست ما رسیده است. و گاهی آثاری به دست ما می رسد که قضاوت را سخت می کند مثلا در مورد حافظ در شعری به ۴تکبیر نمازبر میت اشاره می کند که۴ تکبیر مخصوص نماز اهل تسنن برمیت است و شیعیان ۵ تکبیر برمیت می گویند و این مسأله احتمال سنی بودن حافظ را قوی می کند. باز حافظ در شعری دیگر به حضرت علی (ع) اشاره می کند و در جایی دیگر در شعر : ( آن سفر کرده که صدقافله دل همره اوست/ هر کجا هست خدایا به سلامت دارش) اشاره به حضرت امام زمان(عج) دارد و شیعه بودن او را تقویت می کند اینجاست که بعضی ها می گویند حافظ شیعه وعده ای می گویند او سنی بوده است. و اینک در حالی که سالهاست مردم با نام کوروش به عنوان اولین تدوین کننده ی حقوق بشر در جهان آشنا شده اند و به او که شاهی ایرانی است افتخار می کنند و حتی در قبل از انقلاب و در زمان حکومت محمدرضا پهلوی جشن ۲۵۰۰ ساله ی شاهنشاهی در تخت جمشید برگزار شد و تقریبا رهبران تمامی کشورهای جهان در آن حضور داشتند که محمدرضا پهلوی در بخشی از سخنرانی خود کوروش را مورد خطاب قرار می دهد. اینکه بعضی از شاهان در ایران خود کامه بودند یا شاهی مثل مظفر الدین شاه بخشهای عظیمی از سرزمین ایران را به بیگانه ها سپرد جای خود دارد. شاهانی هم بودند که از کیان ایران به خوبی دفاع کرده اند مانند نادر شاه افشار ولی کوروش طبق معرفی که از او صورت گرفته بخصوص پس از ترجمه ی منشور کوروش و لوح زرین و سیمین که در کاوشهای تخت جمشید یافت شدند نه در ایران بلکه در جهان از او چهره ای متمایز ساخته است تا جایی که بعضی ها او را همان ذوالقرنین می دانند که در قرآن به او اشاره شده اما به یکباره عده ای در ایران کلا وجود کوروش را کتمان کرده ونام کوروش را تاریخی جعلی قلمداد می کنند و قبر منتسب به او (پاسارگاد) را خالی یا متعلق به مادر حضرت سلیمان می دانند و بعضی ها کلاسها و جلساتی می گذارند تا ثابت کنند کوروش ذوالقرنین مورد نظر در قرآن نیست و اصلا وجود خارجی نداشته است که هضم و پذیرش یکباره ی آن برای مردم سخت و برای عده ای شاید غیر ممکن باشد و در همان حال عده ای سعی می کنند در رقابت با کشور ارمنستان نان بربری را به نام ایران ثبت کنند بنابراین شایسته است کار کارشناسان خبره و برجسته بدون تعصب و جانبدارانه مستندات تاریخی و دلایل و احتمالات را بررسی و نتایج بدست آمده را منتشر کنند . هر چند در این رابطه تلاشهای زیادی صورت گرفته اما آنچه از شواهد پیداست این دلایل به هیچ عنوان بخش عظیمی از جامعه را قانع نکرده است. و آنچه مهم است اینکه افرادی که به تاریخ ایران اهمیت می دهند باید بدانند افراط گرایی در همه جا مردود است و توجه به تاریخ و هویت یک ملت نفی ادیان الهی نمی باشد و اینکه بعضی ها بخصوص در فضاهای مجازی دین اسلام و مذهب تشیع را موردهجمه قرار می دهند بدانند که در آمریکا و اروپا هم مسیحان و یهودیان تابع دینی هستند که در هزاران کیلومتر آن طرف تر از سرزمینشان توسط پیامبرانی از طرف خداوند از نژاد و زبانی دیگر به مردم معرفی شده است. بنابراین این منافاتی ندارد که چون دین اسلام توسط اعراب به ایرانیان معرفی شده نباید آن را قبول داشته باشیم طبیعی است که یک پیامبر نمی توانسته همزمان در تمامی کره ی زمین رسالت خویش را انجام دهد یا پیامبری خلق می شد که متعلق به همه ی نژادها وزبان و سرزمین ها باشد . در طرف مقابل هم تند روی عده ای محدود را به همه ی مردم و کسانی که به تاریخ و اسطوره های وطنشان احترام می گذارند ربط ندهند و تلاش کنند مستندات خود را معقولانه و قانع کننده در اختیار مردم قراردهند و مهمتر اینکه نه توجه به تاریخ و هویت یک ملت عامل خدشه به دین است و نه تدین و مذهب گرایی معتدل عاملی است برای حذف تاریخ و افتخارات یک سرزمین و یک ملت بزرگ مانند ایران.
