مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین کبنانیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.
کبنا ؛صفا فضیلت خواه
به بهانه ده هزار نفر استخدام در وزارت آموزش و پرورش در تمام جوامع کشورهای توسعه یافته معلمان و وزارت آموزش وپرورش را سنگ زیرین بیس و پایه توسعه و تحول جامعه خود می‌دانند و نگاه ویژه و مدبرانه‌ای بر تمام زوایای زندگی معلمان خود دوخته‌اند تا مبادا منادیان توسعه و تحول و تربیت کننده نیروی انسانی تمامی دستگاهای آینده جامعه به دلیل کاستی‌های و فشارهای زندگی دچار کاهلی یا کم انگیزشی قرار گیرند و در انجام وظایف خطیر خود دچار نقصان شوند. مسئله‌ای که سالهاست حلقه مفقوده جامعه ایرانی گشته و دیر زمانی است که جایگاه مقام وشان معلمان این سرزمین نادیده انگاشته شده تا جایی که امروزه معلمی به یکی از نازل‌ترین مشاغل دولتی تنزل یافته است. و امروز به خاطر این نقیصه جامعه ایرانی به بلا‌ها و مصیبت‌های عدیده‌ای گرفتار شده که ریشه تمام این نقصان‌ها را باید در بی‌توجهی به جامعه فرهنگی و معلمی دانست. بلاهای به وجود آمده ناشی از بی‌انگیزگی جامعه معلمی در عمل به وظایف خود و عدم تربیت مناسب جامعه دانش آموزی برای پذیرفتن نقشهای آینده جامعه بوده و هست. به راستی چرا جامعه و دولت‌های بر مسند قدرت نشسته این همه بی‌مهری را بر جامعه معلمی روا داشته‌اند. چرا دولت مردان کابینه و وزرا و رئیس مجلس و نمایندگان رورگار دانش آموزی خود و معلمان زحمت کش ساده زیست و دغدغه‌مند خود را به یاد نمی‌آورند. که چه دلسوزانه و سختکوشانه در جهت رشد و تعالی آن‌ها موی خود را سپید کرده‌اند و امروزه در پایان عمر خو د با حقوق بازنشستگی اندک به سختی روزگار می‌گذرانند. به راستی مگر در آیات و روایات در باب مقام شامخ معلم نیامده است که هر کس یک کلمه به من بیاموزد مرا یک عمر بنده خود کرده است. امروز و هر روز هیمنه و مقام معلم به سراشیبی سقوط رفته است. سوالی که امروزه برای هر معلمی پیش آمده این مسئله است که به راستی وزارت خانه‌ای که توان تامین امکانات رفاهی را برای پرسنل حی و حاضر خود ندارد چرا به استخدام نیروی جدید دست می‌زند. چرا کسی در این باب پاسخگو نیست چرا صدای کسی برنمی آید به راستی چرا تنها وزارت خانه‌ای که به یک باره زیر بار استخدام چهل، بیست و پنج و ده هزار نیرو می‌رود تنها وزارت آموزش و پرورش هست. آیا افزایش استخدام برای وزارت آموزش و پرورش جز حجیم شدن این وزارت خانه و عدم امکان ارائه طرح‌های رفاهی برای این بدنه حجیم چیزی دیگر عایدش خواهد شد. نگاه امروز دولت‌ها در ایران به وزارت آموزش و پرورش برخلاف دولت‌های جوامع توسعه یافته که نگاهی عمیق و حساس به کیفیت آن هست نگاهی سطحی و افزایش درصد و میزان اشتغال دولت خود از طریق چپاندن نیرو در این وزارت خانه است. راستی چرا وزارت نفت زیر بار اشتغال هزار نفر هم نمی‌رود پاسخ واضح و مبرهن است افزایش نیرو کاهش مزایای پرسنل موجود را به همراه دارد اما وزارت آموزش و پرورش زیر بار هزار نفر که نه گاهی سی و چهل هزار نفر را در آغوش خود می‌گیرد. بی‌شک این سیاست دولت‌ها در نگاه به وزارت خانه آموزش و پرورش به عنوان وزارت خانه‌ای که می‌تواند ضریب اشتغال دولت خود را با کمترین حقوق و مزایا بالا ببرد جز به سست شدن جایگاه معلم و بی‌انگیزگی جامعه معلمی و تنزل شدید کیفیت آموزش در مدارس ختم نخواهد شد. و استخدام‌های امروز آموزش و پرورش را می‌توان به سان پدری دانست که توان پرکردن شکم و پوشیدن تن عریان سه فرزند خود راندارد اما هر ساله یک فرزند به جمع فرزندان خود می‌افزاید و ایده هر که دندان دهد نان دهد را زمزمه می‌کند.
*معلم کار‌شناس ارشد علوم سیاسی
به بهانه ده هزار نفر استخدام در وزارت آموزش و پرورش در تمام جوامع کشورهای توسعه یافته معلمان و وزارت آموزش وپرورش را سنگ زیرین بیس و پایه توسعه و تحول جامعه خود می‌دانند و نگاه ویژه و مدبرانه‌ای بر تمام زوایای زندگی معلمان خود دوخته‌اند تا مبادا منادیان توسعه و تحول و تربیت کننده نیروی انسانی تمامی دستگاهای آینده جامعه به دلیل کاستی‌های و فشارهای زندگی دچار کاهلی یا کم انگیزشی قرار گیرند و در انجام وظایف خطیر خود دچار نقصان شوند. مسئله‌ای که سالهاست حلقه مفقوده جامعه ایرانی گشته و دیر زمانی است که جایگاه مقام وشان معلمان این سرزمین نادیده انگاشته شده تا جایی که امروزه معلمی به یکی از نازل‌ترین مشاغل دولتی تنزل یافته است. و امروز به خاطر این نقیصه جامعه ایرانی به بلا‌ها و مصیبت‌های عدیده‌ای گرفتار شده که ریشه تمام این نقصان‌ها را باید در بی‌توجهی به جامعه فرهنگی و معلمی دانست. بلاهای به وجود آمده ناشی از بی‌انگیزگی جامعه معلمی در عمل به وظایف خود و عدم تربیت مناسب جامعه دانش آموزی برای پذیرفتن نقشهای آینده جامعه بوده و هست. به راستی چرا جامعه و دولت‌های بر مسند قدرت نشسته این همه بی‌مهری را بر جامعه معلمی روا داشته‌اند. چرا دولت مردان کابینه و وزرا و رئیس مجلس و نمایندگان رورگار دانش آموزی خود و معلمان زحمت کش ساده زیست و دغدغه‌مند خود را به یاد نمی‌آورند. که چه دلسوزانه و سختکوشانه در جهت رشد و تعالی آن‌ها موی خود را سپید کرده‌اند و امروزه در پایان عمر خو د با حقوق بازنشستگی اندک به سختی روزگار می‌گذرانند. به راستی مگر در آیات و روایات در باب مقام شامخ معلم نیامده است که هر کس یک کلمه به من بیاموزد مرا یک عمر بنده خود کرده است. امروز و هر روز هیمنه و مقام معلم به سراشیبی سقوط رفته است. سوالی که امروزه برای هر معلمی پیش آمده این مسئله است که به راستی وزارت خانه‌ای که توان تامین امکانات رفاهی را برای پرسنل حی و حاضر خود ندارد چرا به استخدام نیروی جدید دست می‌زند. چرا کسی در این باب پاسخگو نیست چرا صدای کسی برنمی آید به راستی چرا تنها وزارت خانه‌ای که به یک باره زیر بار استخدام چهل، بیست و پنج و ده هزار نیرو می‌رود تنها وزارت آموزش و پرورش هست. آیا افزایش استخدام برای وزارت آموزش و پرورش جز حجیم شدن این وزارت خانه و عدم امکان ارائه طرح‌های رفاهی برای این بدنه حجیم چیزی دیگر عایدش خواهد شد. نگاه امروز دولت‌ها در ایران به وزارت آموزش و پرورش برخلاف دولت‌های جوامع توسعه یافته که نگاهی عمیق و حساس به کیفیت آن هست نگاهی سطحی و افزایش درصد و میزان اشتغال دولت خود از طریق چپاندن نیرو در این وزارت خانه است. راستی چرا وزارت نفت زیر بار اشتغال هزار نفر هم نمی‌رود پاسخ واضح و مبرهن است افزایش نیرو کاهش مزایای پرسنل موجود را به همراه دارد اما وزارت آموزش و پرورش زیر بار هزار نفر که نه گاهی سی و چهل هزار نفر را در آغوش خود می‌گیرد. بی‌شک این سیاست دولت‌ها در نگاه به وزارت خانه آموزش و پرورش به عنوان وزارت خانه‌ای که می‌تواند ضریب اشتغال دولت خود را با کمترین حقوق و مزایا بالا ببرد جز به سست شدن جایگاه معلم و بی‌انگیزگی جامعه معلمی و تنزل شدید کیفیت آموزش در مدارس ختم نخواهد شد. و استخدام‌های امروز آموزش و پرورش را می‌توان به سان پدری دانست که توان پرکردن شکم و پوشیدن تن عریان سه فرزند خود راندارد اما هر ساله یک فرزند به جمع فرزندان خود می‌افزاید و ایده هر که دندان دهد نان دهد را زمزمه می‌کند.
*معلم کار‌شناس ارشد علوم سیاسی
