پاسخی به مطلب «چه کسی پیروز سفر هیئت دولت به استان شد؟»

کبنا ؛ 
 احسانی
چندی پیش مطلبی خواندم در خصوص تعیین  پیروزی سفر هیئت دولت به استان کهگیلویه و بویراحمد[کلیک کنید]، بنابر این تصمیم گرفتم مطالبی را در این خصوص، به عرض خوانندگان گرامی، برسانم.
برادر عزیز! امروز در حالی از پیروز یک سفر به استان یاد می کنید که پیش از انجام آن سفر، ادبیات مسؤلین اجرایی و نمایندگان استان، به گونه ی دیگری بود. یادمان نرفته که در مصاحبه های پیاپی، مردم را با صفت نیکوی مهمان نوازی و مهمان نواز بودن، خطاب می کردند تا اولاً  تشویق و ترغیب به حضور در استقبال از هیئت دولت شوند، ثانیاً کسی شعاری یا فریادی اعتراضی، بر نیاورد. اما امروز، شما از مصادیق انتخاب و تعیین پیروز، آن سفر، دَم می زنید.
آن روز، آن را حمایت از نظام و رهبری، می نامیدند، امروز آن را عرصه ای  برای تحلیل کنش های جریانات سیاسی در بویر احمد و دنا، نامیده اید.
از حامیان آقای زارعی به جریان اصلاحات- اعتدال، و در جای دیگر به جریان زارعی ها و موسوی ها، یاد کرده ای. این ها نشان از تلاش بیهوده ی شما برای ایجاد یک جریان ساختگی، تهی و بی ریشه و بی پشتوانه، به رهبری آقای نماینده دارد، تلاشی که خود، بهتر به بیهودگی آن، واقف هستید اما به امیدی، دست و پایی می زنید تا سرپوشی باشد بر اسفند سیاهی که نه تنها عزت بویر احمد و دنا را به یغما برد، بلکه شرافت و مردانگی را هم لگدمال منفعت طلبی عده ای قلیل کرد.
انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی را استثنایی ترین و خاص ترین انتخابات در تاریخ استان نامیده ای و از آن به عنوان اولین و آخرین وزن کشی جریان های سیاسی، یاد کرده ای. نمیدانم با چه استدلال و منطقی، چنین حرفی را زده ای؟ شاید این حرف شما پرده برداری از نقشه ی شومی دارد که در اسفند ۹۴ اجرا شد و میخواهد که در سال ها و انتخابات آینده، بارها و بارها تکرار شود که این گونه از پایان وزن سیاسیون در انتخابات ها سخن گفته اید. یعنی چه چیزی و چه کسانی قرار است، سرنوشت انتخابات را تعیین کند؟
از حامیان آقایان هدایتخواه و بهرامی، به عنوان منتقدان انتخابات یاد کرده ای. تا جایی که نگارنده اطلاع دارد، آقای هدایت خواه، همیشه حامی و مشوق برگزاری انتخابات در سطوح مختلف بوده و هست. انتقادها هم به اتفاقات سازماندهی شده، پیش، حین و بعد از انتخابات ۷ اسفند ۹۴ بوده و هست.
در جای جای مطلبتان، از قدرت تیم رسانه ای ستاد انتخاباتی آقای زارعی یاد کرده ای که فارغ از وجود تردید در چنین قدرتی، از این واقعیت حکایت دارد که شما، خودتان یکی از آن تیم قَدَر بوده و هستید.(از آش شله قلم کارتان مشخص است که چه تیم رسانه ایه قوی و قدری، ایشان را حمایت می کرده و می کنند).
از برنامه ریزی های خیالی آقای هدایت خواه، جبهه ی پایداری ها و اصول گرایان، برا تضعیف استقبال از رییس جمهور، نوشته ای. برادر عزیز اگر شما توانستید حتی یک کلمه، چه مکتوب چه شفاهی، از این افراد بیاورید که به صورت رسمی، فرد یا افرادی را به عدم حضور در استقبال از هیئت دولت، تشویق و تحریک کرده باشند، سخنتان را می پذیریم اما اگر نتوانستید،(که یقیناً نمی توانید)، برای شما و هرکس که از حمایت او دَم می زنید، تأسف خواهیم خورد.( شاید به برخی پیام ها که عده ای در گروه های شبکه های اجتماعی، منتشر می کردند، استناد کنید اما توجه کنید اینگونه کمپین ها در هر موضوعی، در هر جایی و توسط هر افرادی ممکن است، به صورت شخصی یا گروهی، شکل بگیرد که ارتباطی با هیچ حزب یا جریانی نداشته باشد. چرا که مواضع رسمی آن ها از طریق صدور بیانیه های رسمی و از کانال های رسمی و معتبر اعلام می شود).
جو را احساسی توصیف کرده ای، پس به استناد سخن خود شما، بخشی از مستقبلین، تابع جو احساسی آن روز، در استادیوم تختی حاضر شده بودند.
از کنار رفتن آقای هدایت خواه از رهبری اصول گرایی در بویر احمد و دنا، سخن گفته ای. اولاً چه کسی چنین حرفی را به خورد شما داده که حالا شما می خواهید آن را به دیگران القا کنید؟ چطور آقای روشن فکر موقعیت آقای هدایت خواه را متزلزل کرد؟ با همه ی احترامی که برای آقای روشن فکر و حامیان پر شور ایشان قائل هستیم، اما آراء ایشان هم چون آراء آقای زارع، آرائی قبیله ای و طایفه ای بود. اما آقای هدایتخواه نماینده و نماد تفکری در سطح ملی بوده و هست.
نوشته اید که آقای هدایتخواه و جریان سیاسی - رسانه ایش، با تمام قدرت برای پیروزی در عرصه ی تقابلِ استقبال و عدم استقبال از هیئت دولت، به میدان آمده بودند. واقعاً حرفتان خنده دار و بی پایه و اساس است.( در بالا به آن، اشاره شد).
از فراخوان استقبال از رییس جمهور توسط آقای زارعی، به عنوان یک آزمون سخت و حیاتی، نام برده ای. واقعاً چرا حیات سیاسی یک نماینده مجلس باید به تعداد استقبال کنندگان از هیئت دولت در یک استان، وابسته باشد؟( استاندار، فرماندار و مسؤلین اجرایی باید چنین دغدغه  ای داشته باشند، نه نماینده). این سخن شما، شاعبه های آن روزها به اعمال نفوذ فرماندار و هیئت های اجرایی و انتخابات مهندسی شده ی ۷ اسفند را تقویت و تأیید می کند، چرا که سخن شما یعنی وابستگی حیات سیاسی و موقعیت دو طرفه ی نماینده و دولتی ها به هم و بده بستان های انتخابات و استقبال).
پر شدن سالن جهاد کشاورزی را اعلام قدرت آقای زارعی دانسته ای، واقعاً حضور ۷۰۰ نفر در یک برنامه و فراخوان، یعنی نشان دادن قدرت؟ اگر این طور است، کاش آقای هدایت خواه، بهرامی، روشن فکر یا حتی نیک بخت، به مناسبتی، فراخوان دهند، دولتی ها هم مجوز بدهند تا معلوم شود، وزن هر کس چقدر است.( البته با حضور احتمالی دکتر احمدی نژاد در آینده ای نزدیک در استان، و استقبال عمومی، خود جوش و بدون فراخوان و التماس، وزن همه را مشخص خواهد کرد).
از تیتر یک روزنامه ی کم مخاطب اصلاح طلب که به روزنامه ی خانوادگی یک فرد، معروف است، چنان ذوق زده شده اید که انگار وحیی از آسمان مُنزَل شده. از سوی دیگه به گونه ای سخن گفته اید که گویا این روزنامه، فقط همان روز و تنها برای اعلام این خبر،چاپ و منتشر شده. همچنین تیتر این روزنامه که نوشته: (سنگ تمام یاسوج برای رییس جمهور) را به عنوان سند پیروزی و تثبیت قدرت آقای زارعی، نقل کرده ای. ما که هرچه نگاه و دقت کردیم، ارتباطی با این دوتا پیدا نکردیم، چون اگر افتخاری هم بوده( که نبوده)، برای استاندار و مسؤلین اجرایی بوده، نه نماینده و عضوی از قوه ی مقننه.
نکته دیگر این که چرا چطور این همه از استقبال باشکوه یاد می کنید؟ کدام شکوه؟ برادر عزیز مگر استادیوم تختی یاسوج، چند نفر گنجایش دارد؟ سکو ها که خالی و بسته بود، جایگاه مهمانان ویژه و داربست های مخصوص خبرنگاران و داربست های جدا کننده ی بخش های مختلف را هم که طبیعتاً فضای زیادی اشغال کرده بودند، از فضای کلی چمن ورزشگاه کم کنید، بعد جمعیت حاضر را محاسبه کرده و با به دست آوردن آمار دقیق حاضرین، نسبت آن را با جمعیت یاسوج و روستاهای اطراف، بدست بیاورید، بعد، از استقبال باشکوه و حماسی مردم، بگویید و تازه بعد از این هاست که می توانید جمعیت مستقبلین را به خود نسبت داده و آن را حاصل فراخوان و مایه ی افتخار خود بدانید)، راستی بد نیست مقایسه ای داشته باشید میان این استقبال با شکوهِ حاصل از آن همه تبلیغات و فراخوان، با استقبال از رییس جمهور محبوب و مردمی، دکتر احمدی نژاد در میدان و بولوار بزرگ معلم یاسوج.
در آخر این نکته را عرض کنم که التماس های پیش از سفر، و رجز خوانی های بعد از سفر( که مطلب شما، نمونه ای از آن هاست) ، انسان را یاد این لطیفه می اندازه که: یک تریلی، ژیانی را پشت سر خود دید که روی شیشه ی جلویی اون نوشته بود: میازار موری که دانه کش است، راننده تریلی دلش به حال او سوخت و به خاطر ترحم اجازه ی سبقت به او داد، اما وقتی جلو افتاد، دید که روی شیشه ی عقب ژیان نوشته: فلفل نبین چه ریزه، بشکن ببین چه تیزه.
والسلام
التماس کمی انصاف و تفکر