تاریخ انتشار
پنجشنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۵ ساعت ۰۰:۴۲
کد مطلب : ۱۹۲۱۳۵
زنان بویراحمد از ابتدایی‌ترین امکانات محروم‌اند / گوش کسی هم بدهکار نیست
۰
کبنا ؛فرزانه میرفردی
معاون امور زنان رئیس جمهور، مدیرکل امور زنان، مشاور زنان فرماندار و... چندی عنوان دهان پرکن دیگر که نشان می‌دهد در کشور ما چقدر روی کاغذ به بهبود وضعیت زنانِ در معرض آسیب کشور و سایر اقشار زنان توجه می شود. وقت تریبون ها و مصاحبه ها و اظهار نظرها و... همه صاحب نظرند و دغدغه مند؛ همه در تلاشی شبانه روزی مشغول کاغذ بازی اند. هزاران پست و مشغولیت فرمایشی فراهم شده است تا فقط آمار و ارقام بدهند همه مشغول آماده کردن خود و متن سخنرانی خود برای فلان همایش اند همه در تکاپوی محکم کردن بنیان خانواده هستند. اما وقت عمل که میشود ... همه این مسئولان با انتقادی کوچک از طرف یک خبرنگار گمنام عقب مینشینند هیچکس عملکرد مثمر ثمری برای بهبود اوضاع زنان انجام نمیدهد هیچ مسئولی آمار و ارقام ارائه شده را برای بررسی و انجام اقدامات مناسب برای کاهش معضل های تهدید کننده زنان ارائه نمیدهد اینجا ایران است من از شهرستان بویراحمد سخن میگویم شهر یاسوج. استانی که شاید ریاست جمهوری آنرا بخوبی نمیشناسد. گمان نمیکنم با این وضع معاون زنان ایشان آنرا هم خوب بشناسد. زمانی در طایفه های بویراحمد زنان و مردان پابه پای هم ستون چادرهای عشایر بودند. برای گذران زندگی نیازمند حکومت مرکزی نبودند، زنی برای گرفتن نفقه در راهروهای دادگاه‌های خانواده ای سرگردان نبود، و هزاران حکایت و روایت دور و نزدیک از زندگی های بسته و سنتی گذشتگان. سنت با همه معایبش با همه خاطرات دوست داشتنیش با همه سختی‌ها و زمختی هایش زنان را گرامی میداشت البته فقط در مقابل مدرنیته امروزی در ایران. حکومت مرکزی از بدو ورود مدرنیته به ایران و تدوین قوانین اجتماعی مرتبط با زنان همواره زنان را مجبور کرده است. اگر چه قانون همواره با اجبار همراه بوده اما بار سنگین این اجبار همیشه بر دوش زنان بوده است. در مدرنیته رضاشاه زنان بخش مجبور یکسان سازی جامعه بوده اند و در مدرنیته اسلامی زنان تلاش به حفظ هویت دینی و ملی هستند. توفیقی که برای جبران اشغال بخش اعظمی از زندگی زنان تدبیری اندیشیده نشد. آرامش جانی و روانی زنان در هیچ دوره ای در اعمال قانون های اجتماعی در کشور ما در نظر گرفته نشد. تعدی و تعرض ها به حریم زنان توسط محارم و بیگانگان همواره به دلیل خلاهای قانونی مشهود و ملموس بوده است. رعایت یک امر اخلاقی بدون تبدیل آن امر به یک قانون اجباری اگر چه همواره یک فضیلت محسوب میشود، اما زمانی که پس از گذشت سالها تلاشی برای ترویج مسئله ای اخلاقی مانند حفظ حرمت زنان در جامعه و خانواده نشده است بلکه وجود خلاهای قانونی امکان اینچنین امری را چندین برابر میکند و همواره تعرض ها زنان را به عنوان نیمی از جامعه به انزوا کشانده است، اکنون زمان آن است که برای جلوگیری از افزایش آسیب ها در اسرع وقت قوانین حمایت کننده از زنان تصویب و اجرا شود. وابستگی امروزی زنان به مرکز موجبات آزار بیشتر آنان را فراهم کرده است. و دستگاه های مرتبط تلاشی برای بهبود وضع نمیکنند و مسئولان مرتبط با امور زنان نیز هیچ پیگیری برای چنین اموری نمیکنند. نبود امکانات بهداشتی، پزشکی، تفریحی، نبود فضای امن اخلاقی برای حضور در عرصه های سیاسی اقتصادی نیازمند پیگیری های مسئولین امر است. برگزاری همایش ها و سخنرانی ها و نشست های بی ثمر تنها برای بیان این جمله که زایشگاه یاسوج شایسته زنان یاسوج نیست برای زنان یاسوج زایشگاه و کلینیک درمانی نمیشود. اگر در همه این سالها مسئولین امور زنان شهرستانی و استانی کاری کرده بودند و دغدغه ای داشتند تا کنون حداقل ابتدای این برنامه ها را میدیدیم شاید ثمر آن به عمر ما قد ندهد. بویراحمد مدتهای زیادی است از چنین مسئولانی به ستوه آمده این خستگی را از ناله های بی امانش میتوان فهمید. برخی مسئولان بی تخصص و بی تعهدی که تنها به پر کردن رزومه خود می اندیشند بویراحمد را بی عقب رانده‌اند... این دیار نای زور آزمایی با سیاسی بازی و پارتی بازی ها را ندارد. نه تنها بویراحمد بلکه همه کشور اکنون درگیر آشفتگی های بی سابقه ای ست، خصوصا در حوزه زنان که به نقطه بحران رسیده است، آمار بالای خودکشی، خودسوزی، طلاق عاطفی، فرار از خانه افسردگی و سایر بیماری های روانی در میان زنان گواه این مسئله است. در بسیاری از نقاط بویراحمد زنان از ابتدایی ترین امکانات زندگی محرومند، و هیچکس گوشش بدهکار این محرومیت ها نیست. رفع بسیاری از این محرومیت ها نه تنها هزینه ای برای مسئولین و دستگاه ها ندارد بلکه برای تکمیل رزومه هایشان هم کاربردی خواهد بود. امیدواریم مسئولین امر نه برای کمک به زنان و خانواده هایشان و نه برای انجام مسئولیت ها و تعهدشان بلکه به طمع اقبال عمومی فکری برای بهبود آسیب های متوجه زنان کنند.
* فعال فرهنگی و دانشجویی
معاون امور زنان رئیس جمهور، مدیرکل امور زنان، مشاور زنان فرماندار و... چندی عنوان دهان پرکن دیگر که نشان می‌دهد در کشور ما چقدر روی کاغذ به بهبود وضعیت زنانِ در معرض آسیب کشور و سایر اقشار زنان توجه می شود. وقت تریبون ها و مصاحبه ها و اظهار نظرها و... همه صاحب نظرند و دغدغه مند؛ همه در تلاشی شبانه روزی مشغول کاغذ بازی اند. هزاران پست و مشغولیت فرمایشی فراهم شده است تا فقط آمار و ارقام بدهند همه مشغول آماده کردن خود و متن سخنرانی خود برای فلان همایش اند همه در تکاپوی محکم کردن بنیان خانواده هستند. اما وقت عمل که میشود ... همه این مسئولان با انتقادی کوچک از طرف یک خبرنگار گمنام عقب مینشینند هیچکس عملکرد مثمر ثمری برای بهبود اوضاع زنان انجام نمیدهد هیچ مسئولی آمار و ارقام ارائه شده را برای بررسی و انجام اقدامات مناسب برای کاهش معضل های تهدید کننده زنان ارائه نمیدهد اینجا ایران است من از شهرستان بویراحمد سخن میگویم شهر یاسوج. استانی که شاید ریاست جمهوری آنرا بخوبی نمیشناسد. گمان نمیکنم با این وضع معاون زنان ایشان آنرا هم خوب بشناسد. زمانی در طایفه های بویراحمد زنان و مردان پابه پای هم ستون چادرهای عشایر بودند. برای گذران زندگی نیازمند حکومت مرکزی نبودند، زنی برای گرفتن نفقه در راهروهای دادگاه‌های خانواده ای سرگردان نبود، و هزاران حکایت و روایت دور و نزدیک از زندگی های بسته و سنتی گذشتگان. سنت با همه معایبش با همه خاطرات دوست داشتنیش با همه سختی‌ها و زمختی هایش زنان را گرامی میداشت البته فقط در مقابل مدرنیته امروزی در ایران. حکومت مرکزی از بدو ورود مدرنیته به ایران و تدوین قوانین اجتماعی مرتبط با زنان همواره زنان را مجبور کرده است. اگر چه قانون همواره با اجبار همراه بوده اما بار سنگین این اجبار همیشه بر دوش زنان بوده است. در مدرنیته رضاشاه زنان بخش مجبور یکسان سازی جامعه بوده اند و در مدرنیته اسلامی زنان تلاش به حفظ هویت دینی و ملی هستند. توفیقی که برای جبران اشغال بخش اعظمی از زندگی زنان تدبیری اندیشیده نشد. آرامش جانی و روانی زنان در هیچ دوره ای در اعمال قانون های اجتماعی در کشور ما در نظر گرفته نشد. تعدی و تعرض ها به حریم زنان توسط محارم و بیگانگان همواره به دلیل خلاهای قانونی مشهود و ملموس بوده است. رعایت یک امر اخلاقی بدون تبدیل آن امر به یک قانون اجباری اگر چه همواره یک فضیلت محسوب میشود، اما زمانی که پس از گذشت سالها تلاشی برای ترویج مسئله ای اخلاقی مانند حفظ حرمت زنان در جامعه و خانواده نشده است بلکه وجود خلاهای قانونی امکان اینچنین امری را چندین برابر میکند و همواره تعرض ها زنان را به عنوان نیمی از جامعه به انزوا کشانده است، اکنون زمان آن است که برای جلوگیری از افزایش آسیب ها در اسرع وقت قوانین حمایت کننده از زنان تصویب و اجرا شود. وابستگی امروزی زنان به مرکز موجبات آزار بیشتر آنان را فراهم کرده است. و دستگاه های مرتبط تلاشی برای بهبود وضع نمیکنند و مسئولان مرتبط با امور زنان نیز هیچ پیگیری برای چنین اموری نمیکنند. نبود امکانات بهداشتی، پزشکی، تفریحی، نبود فضای امن اخلاقی برای حضور در عرصه های سیاسی اقتصادی نیازمند پیگیری های مسئولین امر است. برگزاری همایش ها و سخنرانی ها و نشست های بی ثمر تنها برای بیان این جمله که زایشگاه یاسوج شایسته زنان یاسوج نیست برای زنان یاسوج زایشگاه و کلینیک درمانی نمیشود. اگر در همه این سالها مسئولین امور زنان شهرستانی و استانی کاری کرده بودند و دغدغه ای داشتند تا کنون حداقل ابتدای این برنامه ها را میدیدیم شاید ثمر آن به عمر ما قد ندهد. بویراحمد مدتهای زیادی است از چنین مسئولانی به ستوه آمده این خستگی را از ناله های بی امانش میتوان فهمید. برخی مسئولان بی تخصص و بی تعهدی که تنها به پر کردن رزومه خود می اندیشند بویراحمد را بی عقب رانده‌اند... این دیار نای زور آزمایی با سیاسی بازی و پارتی بازی ها را ندارد. نه تنها بویراحمد بلکه همه کشور اکنون درگیر آشفتگی های بی سابقه ای ست، خصوصا در حوزه زنان که به نقطه بحران رسیده است، آمار بالای خودکشی، خودسوزی، طلاق عاطفی، فرار از خانه افسردگی و سایر بیماری های روانی در میان زنان گواه این مسئله است. در بسیاری از نقاط بویراحمد زنان از ابتدایی ترین امکانات زندگی محرومند، و هیچکس گوشش بدهکار این محرومیت ها نیست. رفع بسیاری از این محرومیت ها نه تنها هزینه ای برای مسئولین و دستگاه ها ندارد بلکه برای تکمیل رزومه هایشان هم کاربردی خواهد بود. امیدواریم مسئولین امر نه برای کمک به زنان و خانواده هایشان و نه برای انجام مسئولیت ها و تعهدشان بلکه به طمع اقبال عمومی فکری برای بهبود آسیب های متوجه زنان کنند.
* فعال فرهنگی و دانشجویی
