جولان چکمه‌های مرگ بر کالبد نیمه جان دهدشت

کبنا ؛ امیر محبی فر
شهری که با شعارهای پرطمطراق و دهن پرکن اعضای محترم شورای شهر دهدشت قرار بود به شهر آرزو‌ها و کعبه آمال مردم این دیار مبدل گردد دیر یا زود به بایگانی تاریخ سپرده خواهد شد و جزء نامی از آن در کتابهای جغرافیا و صفحات خاک خورده تاریخ چیزی باقی نخواهد ماند.
شور و هیجان و شعارهای اعضای محترم شورا در ایام انتخابات بیشتر شبیه نمایشی طنزگونه جهت تفنن خود و مخاطبان آن بود که چند صباحی را با استفاده از آن تکیه بر اریکه قدرتی زنند که فخر نخبگی فروشند یا آوازه‌ی نام خود بدر کنند در جهت کسب منافع و امتیازات فردی و شخصی.
دیری نپایید آنچه دوستان به همشهریان خود وعده دادند به ورطه فراموشی سپرده شد و با پوشیدن چکمه‌های مرگ بر کالبد نیمه جان شهر دهدشت چنان تاختند که ساعت مرگ آن را با سرعت سرسام آوری به جلو راندند.
آری مگر می‌شود امیدوار به آینده‌ی شهری بود که در مدت قریب به پنج سال نزدیک به ۳۰ هزار نفر از آن کوچ نموده و فرار از آن را بر قرار ترجیح داده‌اند، اما براستی چرا؟!
پاسخ روشن است، در گیر و دار منازعه‌های اعضای محترم شورا و به قول خود دوستان حیف و میل اموال عمومی و امانت مردم تنها چیزی که در این میان بی‌نصیب ماند توجه به شهری بود که با داشتن کمترین امکانات رفاهی و تفریحی چنان از قافله توسعه و پیشرفت عقب ماند که اگر انصاف به خرج دهیم باید به همه عزیزانی که هجرت نمودند حق داد، مگر می‌شود در دنیایی با این همه پیشرفت و رنسانس علمی، فرهنگی و صنعتی در شهری زیست که از حداقل زیبایی و امکانات تفریحی و بهداشت عمومی و فضای سبز و سایر مولفه‌های مربوط به شهرسازی بی‌بهره است، مگر می‌شود در شهری زیست که مردم به علت بن بست بودن شهر و نداشتن شغل و درآمد مناسب حداقل از یک فضای زیبای شهری جهت تفریح و سرگرمی بی‌بهره باشند، اگر دوستان جهت خدمت آمدند به چه دلیل اگر توان خدمت در خود ندیدند یا نتوانستند عطای آن را به لقایش نبخشیدند تا مردم چاره‌ای دیگر بیاندیشند، چرا اگر به فکر خدمت به مردم بودند بخاطر قصور خود در انجام وظایف حتی به یک عذرخواهی کوچک از مردم بسنده نکردند آن هم مردمی که به آن‌ها به عنوان فرزندان شایسته و کاردان خود اعتماد نمودند؟؟!!
قدر مسلم دوستانی با نیت خدمت و احساس مسئولیت در مقابل امانت مردم در شورای شهر نیز وجود دارند که به هر دلیلی مجال خدمت نیافتند که این خود جای بحثی مفصل دارد اما فراموش نکنیم حافظه مردم در رصد کارایی و عملکرد افراد بسیار قوی و تعیین کننده خواهد بود.
والعاقبه للمتقین