خانه مطبوعات پول و نان ندارد اما...

کبنا ؛فاطمه رشیدی
اوایل سال ۹۵ برای پیگیری برخی مطالبات صنفی سراغ معاون مطبوعاتی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی رفتم. او تمام مسایل را شنید و در نهایت گفت:تنها راه حل مشکلات خبرنگاران و رسانه ها شکل گیری خانه مطبوعات است.
آن روز خردمند وعده داد که در اردیبهشت ماه حتما انتخابات خانه مطبوعات برگزار می شود و دلیل این همه تاخیر در برگزاری انتخابات را به حد نصاب نرسیدن تعداد خبرنگاران بیمه دار رسانه ها عنوان کرد.
روز سوم خرداد خبری در فضای مجازی دست به دست شد که چهار خرداد انتخابات خانه مطبوعات برگزار می شود. این تنها اطلاع رسانی قبل از برگزاری انتخابات بود.هر چند در حین برگزاری انتخابات عنوان شد که برای کسانی که حق رای داشتند پیامک ارسال شده است که در این میان هم عده ای معترض بودند با اینکه شرایط رای را داشتند اما در جریان انتخابات نبودند. اگر چه باید تمامی خبرنگاران با حق رای و بدون حق رای باید به این نشست دعوت می شدند تا روند برگزاری انتخابات منصفانه تر می شد.هم منتخبان احساس مسوولیت بیشتری می کردند و هم خبرنگارانی که از حقوق اولیه ای مانند بیمه محرومند از انفعال خارج می شدند.
انتخابات در فضای سالم و دوستانه برگزار شد و اعضای اصلی و علی البدل هم مشخص شدند اما در این میان نقاط ضعفی وجود داشت که نمی توان آن را نادیده گرفت.
در استان کهگیلویه و بویر احمد با بیش از ۷۰۰ هزار جمعیت تنها ۳۰ خبرنگار بیمه شده وجود دارد که می توانند رای دهند. ۵ نفر از این افراد از طریق سازمانهای دولتی بیمه شده اند و تعداد زیادی از این افراد هم مدیران روابط عمومیهای سازمانها و ادارات دولتی هستند.
اما مدیران ارشاد که از ماه ها پیش مدعی بودند بیش از ۱۲۰ خبرنگار در استان بیمه شده اند دم بر نیاوردند که ۷۵ درصد دیگر آمارشان کجاست .
در زمان برگزاری انتخابات هر فرد می توانست با ارایه وکالت نامه فرد دیگری را به جای خود معرفی کند. بر اساس همان اساسنامه ای که حق رای را از خیلی ها می گرفت وکالتنامه باید دو روز قبل از انتخابات تکمیل و تحویل معاونت مطبوعاتی می شد. اما در این انتخابات در همان سالن برگه های وکالت نامه پر شد و برخیها هم بدون دادن وکالتنامه برگه رای وکالتی خود را دریافت کردند و رای دادند.
مساله تامل برانگیز اسامی افرادی بود که حق رای داشتند افرادی اغلب هم نام مدیران رسانه ها با بیمه خبرنگاری که من شک دارم حتی در عمرشان یک سطر خبر هم خوانده باشند و تکلیف خانه مطبوعات را هم همین افراد مشخص کردند.و هیچ کس از مدیران ارشاد هم به مدیران رسانه اعتراض نکرد که چرا ظرفیتی را که متعلق به خبرنگاران است در اختیار اعضای خانواده خود گذاشته اید.
ارشاد با این بهانه که باید خانه مطبوعات پیگیر مطالبات خبرنگاران باشد از زیر بار مسوولیتهایش شانه خالی کرد و دل خبرنگاران را به جشنواره ها و نمایشگاه هایی خوش کرد که شکل و نحوه برگذاری آنها دست کمی از همین انتخابات نداشت.
انتخابات تمام شد و خردمند چندین بار تاکید کرد :خانه مطبوعات پول و نان ندارد اما واقعیت این است که نام دارد و انتظار جامعه رسانه ای این است که اعضای جدید، از خانه مطبوعات جدید برای خود دکان خانوادگی نسازند . این ظلم از تحمل خارج است چرا که جامعه رسانه ای مظلوم است و به رغم همه سر و صداهایی که برای دیگران به راه می اندازد برای مطالبات صنفی خودش از سوی هیچ ارگان و سازمانی حمایت نمی شود.