سیدقدرت؛ باشت باوی چشم به او دارد

کبنا ؛بهنام عکاشه
هفته اول دی ماه ۱۳۹۰؛ اله کس راهی و کاوس قبادی با رایزنی های فشرده سیدقدرت را مجبور به آمدن به عرصه ای کردند که خود از نتایجش آگاه بود یا لااقل این گونه وانمود می کرد که عاقبت خوبی نخواهد داشت.
در وصف آن روزها همین بس که برخی از گریه و التماس لیدرهای سیدقدرت در آن روزها می کردند.
دو ماه بعد ثابت شد سیدقدرت راست می گفته و نتیجه انتخابات همانی بوده که او حدس زده بود.
چهارسال بعد در حیاط حسینیه امام جعفر صادق(ع) وقتی حسام و پیام دور او را گرفتند به وضوح پیام هائی متناقض به آنها داد تا همه از او راضی باشند و این گونه هم شد.
پیام می گفت: سیدقدرت بچه باوی را رها نمی کند و حسام هم در پاسخ می گفت او گفته مثل سی و پنج سال گذشته عمل خواهم کرد.
سیدقدرت در پاسخ به کسی که از او راجع به حمایت از «این ترک» پرسید جمله ای تاریخی آورد. «چی گیرمون ایا»
این گفتمان اگرچه به شوخی برگزار شد نشان دهنده نگاه منطقی کاسب کارانه مبتنی بر نظام هزینه و فایده سیاسی سیدقدرت بود و او همیشه این گونه بوده است.
اما سیدقدرت از سه انتخاب پیش رو چه گیر می آورد؟
۱- سکوت: شاید این گزینه کمترین ریسک را برای سیدقدرت داشته باشد. سیدقدرت بی تحرک احتمالا گزینه آرمانی اصولگرایان خواهد بود. برای راست ها کسی گزینه خوبی است که از حمایت باوی و اصولگرا برخوردار باشد.
اما انتخاب این گزینه از سوی سیدقدرت کمی دور از ذهن به نظر می رسد. مرد باوی آن هم کسی مانند سیدقدرت طاقت سکوت را ندارد.
نفرت او از در سایه بودن چیزی نیست که از کسی پوشیده باشد. رفت و آمدهای پیاپی او طی ماه های اخیر نشان می دهد او همچنان مردی در دید مردم خواهد بود.
۲- فولادی: شاید بهترین گزینه کم دردسرتری برای او باشد. اما قطعا تمایل خواهد داشت که از گزینه بازنده حمایت کند. شاید آمدن سیدقدرت در دوره قبل و رقابت نانوشته اش با فولادی و جعفری برای دوری اصولگرایان از قدرت بود.
البته جعفری هم احتمالا با همین دیدگاه به ظاهر با تاجگردن می جنگید. او احتمالا اگر علم به پیروزی رقیب درون حزبی اش داشته باشد امکان کمی  برای حمایت از وا خواهد داشت.
سیدقدرت می داند از پیروزی فولادی کمتر نصیبی خواهد برد. به ویژه آنکه سیاست های فولادی را مردانی در دست دارند که در ۴ سال آینده باخواسته های او چندان همراهی نخواهند کرد.
حمایت از گزینه اصولگرایان و پیروزی احتمالی وی، شاید بدترین حالت برای زمستان سال ۱۳۹۸ باشد. او می خواهد منتی را بر شانه اصولگرایان بگذارد که در آن دوستان قدیمی اش که در جبهه تاجگردون هستند و جامعه حساس باوی، از او خرده ای نگیرند.
۳- تاجگردون: سیدقدرت از حمایت از تاجگردون سود چندانی نمی برد، بویژه آنکه با حمایت او، مرد باوی برنده نیز باشد. سیدقدرت در این حالت فقط می تواند روی حمایت اصولگرایان حامی تاجگردون و مردان باوی در دوره بعد حساب کند.
شاید حمایت او از تاجگردون در صورتی به سود او باشد که او نیز مانند مرد قشقائی بازنده انتخابات باشد. برد تاجگردون در این حالت وجهه سیاسی سیدقدرت را تحت الشعاع قرار خواهد داد.
قدیم ها بزرگ ترهایمان می گفتند از چشمان سبز بترسید ولی هیچ وقت نمی دانستیم برای چه. این روزها ولی می فهمم هنوز دود از کنده بلند می شود. همه این روزها از تصمیم او در هراسند. هم راست های حامی فولادی که از هراس در غلتیدن  مرد چشم سبز باوی به جبهه تاجگردون نگرانند و بعد از پیوستن جعفری به او کار را تمام شده می دانند و هم چپ ها که نگران شوک احتمالی او به بازار سیاسیت در هفته منتهی به انتخابات هستند.
ابنکه مرد باوی چه تصمیمی خواهد گرفت بستگی به رایزنی های دو جبهه با او خواهد داشت.
هرچه باشد این بار نیز سیدقدرت تصمیمی دیگر خواهد گرفت ولی او در هفته اول اسفند ۹۴ مانند هفته آخر دی ماه ۹۰ با کسی مشورت نخواهد کرد. تصمیم او این بار تصمیمی کاملا شخصی خواهد بود.
اما راقم مطمئن است سیدقدرت کسی نیست که از برنده حمایت کند. او برعکس همه می خواهد این بار روی اسب بازنده شرط بندی کند و این کار را خواهد کرد.
او هفته سختی را پشت سر خواهد گذاشت و می داند تصمیم او به آرامی آب خوردن نیست. این بار اسبانی چابک منتظر برهم زدن محاسبات سیاسی سیدقدرت خواهند ماند و خواب های او را برای بازگشت به گچساران برای در روز ۸ اسفند نقش بر آب می کنند.