تاریخ انتشار
يکشنبه ۱۸ بهمن ۱۳۹۴ ساعت ۰۵:۵۳
کد مطلب : ۱۵۹۷۹۹
دین و شعور مردم را به بازی نگیریم
۰
کبنا ؛سید عمادالدین کاظمی
تنها کمتر از یک ماه تا انتخابات مجلس شورای اسلامی مانده و به طبع این رویداد، تیتر یک اخبار داخلی کشور است. رسانه‌ها و شخصیت‌های فعال جریان‌های سیاسی در صدد جبهه‌گیری در مقابل یک دیگر و دعوت خودی‌ها به وحدت می‌باشند و البته در این بین آنچه به حلقه مفقوده تبدیل‌شده، مردم هستند و جز در محافل محلی، یا کسی از مردم در انتخابات سخنی به زبان نمی‌آورد یا اگر می‌آورد انعکاسی ندارد.
سخن از حقوق مردم به طور گسترده همزمان است با شروع علنی تبلیغات و آنجاست که شعارها آغاز و تزهای حل مسائل و مشکلات اقتصادی، اجتماعی و ... در سطح کلان در قالب وعده‌ها ارائه می‌شوند.
اما نکته اصلی در این بین عمل به وعده‌ها یا به عبارت صحیح‌تر فراموش نکردن آن‌ها بعد از انتخاب است. وعده دادن در عمل بسیار ساده است ولی عواقب سنگینی را به دنبال خواهد داشت، از عقوبت دنیوی تا عقوبت اخروی.
وعده دادن و عدم معلول ساختن آن، هم موجب بدبینی ملت به حکومت، سرخوردگی ملت از مشارکت، عدم نیل کشور به اهداف و هم موجب گناه است و حق‌الناس و مستوجب عقوبت سنگین الهی.
خداوند در سوره مبارکه اسراء آیه ۳۴ می‌فرمایند: "... و به پیمان خود وفا کنید زیرا از پیمان پرسش خواهد شد."
در کتاب النوادر به تا لیف فضل‌الله بن علی بن عبیدالله حسینی راوندی نیز از پیامبر اکرم (ص) منقول است: "کسی که پایبند به عهد نیست، دین ندارد."
اهمیت وفای به عهد و وعده و پیمان در موارد فوق‌الذکر به خوبی آشکار است و نیازمند توضیح نمی‌باشد.
از منظر دیگر، شرکت در انتخابات صرفاً انداختن رأی در درون صندوق نیست بلکه اصل انتخاب کردن مهم است. رأی دادن بدون کنکاش، تفکر، تعمق، سنجش و انتخاب بدون مبتنی بودن بر استدلالی صحیح به منزله مشارکت در انتخابات نیست، صرفاً رفع مسئولیت است و فرار از دشواری‌های انتخاب که به مراتب زیان‌بارتر از شرکت نکردن در انتخابات می‌باشد.
کسی که در انتخابات شرکت نمی‌کند از حق خود برای انتخاب صرف نظرکرده و به نوعی رأی ممتنع داده است ولی کسی که بدون کنکاش رأی داده و انتخاب می‌کند در واقع یک رأی منفی به آن نامزدی داده که شایسته و مستحق نمایندگی در قوه مقننه است.
مسلمانی نیست اگر با فریب، مسخ، در منگنه قرار دادن و نمک‌گیر کردن مردم به واسطه وعده‌های پوشالی و اعمال غیراخلاقی، آن‌ها را از انتخاب صحیح دور کرده و کشور، حکومت، اسلام و مردم را فدای منفعت شخصی کنیم.
خداوند در سوره مبارکه الاحزاب آیه ۷۰ می‌فرمایند: " ای کسانی که ایمان آورده‌اید، از خدا پروا دارید و سخنی استوار گویید."
اهمیت راستگویی نیز از آیه مبارکه و حدیث شریف فوق‌الذکر به عینه مشهود و مبرهن است.
مع‌الوصف، ژست گرفتن و اشاره انگشت سبابه به دور دست یا گره کردن مشت، بیان جملات فمنیستی در حمایت از حقوق بانوان، اظهار تعلق به مردم و ارائه لبخندهای ژک وند و ... یا سخن گفتن از آرزوهای ذهنی و وعده دادن و ... در عرصه انتخابات از دید مردم توهین تلقی می‌شوند. به هیچ وجه نباید ذره‌ای تردید داشت که مردم به مراتب باهوش‌تر از سیاسیون هستند. مردم نادان نیستند، آن‌ها حقیقت را می‌شناسند، آن را می‌فهمند و دوست دارند، هر چند تلخ، زیرا حقیقت تجلی حق است و حق تجلی راستی و پاکی.
علی‌ای حال، اگر به واقع معتقد هستیم "میزان رأی ملت است"، بیاییم با بیان حقایق به این میزان احترام گذاشته و برای به دست آوردن مقام و منصب، میزان را بازیچه قرار ندهیم.
و سلام
تنها کمتر از یک ماه تا انتخابات مجلس شورای اسلامی مانده و به طبع این رویداد، تیتر یک اخبار داخلی کشور است. رسانه‌ها و شخصیت‌های فعال جریان‌های سیاسی در صدد جبهه‌گیری در مقابل یک دیگر و دعوت خودی‌ها به وحدت می‌باشند و البته در این بین آنچه به حلقه مفقوده تبدیل‌شده، مردم هستند و جز در محافل محلی، یا کسی از مردم در انتخابات سخنی به زبان نمی‌آورد یا اگر می‌آورد انعکاسی ندارد.
سخن از حقوق مردم به طور گسترده همزمان است با شروع علنی تبلیغات و آنجاست که شعارها آغاز و تزهای حل مسائل و مشکلات اقتصادی، اجتماعی و ... در سطح کلان در قالب وعده‌ها ارائه می‌شوند.
اما نکته اصلی در این بین عمل به وعده‌ها یا به عبارت صحیح‌تر فراموش نکردن آن‌ها بعد از انتخاب است. وعده دادن در عمل بسیار ساده است ولی عواقب سنگینی را به دنبال خواهد داشت، از عقوبت دنیوی تا عقوبت اخروی.
وعده دادن و عدم معلول ساختن آن، هم موجب بدبینی ملت به حکومت، سرخوردگی ملت از مشارکت، عدم نیل کشور به اهداف و هم موجب گناه است و حق‌الناس و مستوجب عقوبت سنگین الهی.
خداوند در سوره مبارکه اسراء آیه ۳۴ می‌فرمایند: "... و به پیمان خود وفا کنید زیرا از پیمان پرسش خواهد شد."
در کتاب النوادر به تا لیف فضل‌الله بن علی بن عبیدالله حسینی راوندی نیز از پیامبر اکرم (ص) منقول است: "کسی که پایبند به عهد نیست، دین ندارد."
اهمیت وفای به عهد و وعده و پیمان در موارد فوق‌الذکر به خوبی آشکار است و نیازمند توضیح نمی‌باشد.
از منظر دیگر، شرکت در انتخابات صرفاً انداختن رأی در درون صندوق نیست بلکه اصل انتخاب کردن مهم است. رأی دادن بدون کنکاش، تفکر، تعمق، سنجش و انتخاب بدون مبتنی بودن بر استدلالی صحیح به منزله مشارکت در انتخابات نیست، صرفاً رفع مسئولیت است و فرار از دشواری‌های انتخاب که به مراتب زیان‌بارتر از شرکت نکردن در انتخابات می‌باشد.
کسی که در انتخابات شرکت نمی‌کند از حق خود برای انتخاب صرف نظرکرده و به نوعی رأی ممتنع داده است ولی کسی که بدون کنکاش رأی داده و انتخاب می‌کند در واقع یک رأی منفی به آن نامزدی داده که شایسته و مستحق نمایندگی در قوه مقننه است.
مسلمانی نیست اگر با فریب، مسخ، در منگنه قرار دادن و نمک‌گیر کردن مردم به واسطه وعده‌های پوشالی و اعمال غیراخلاقی، آن‌ها را از انتخاب صحیح دور کرده و کشور، حکومت، اسلام و مردم را فدای منفعت شخصی کنیم.
خداوند در سوره مبارکه الاحزاب آیه ۷۰ می‌فرمایند: " ای کسانی که ایمان آورده‌اید، از خدا پروا دارید و سخنی استوار گویید."
اهمیت راستگویی نیز از آیه مبارکه و حدیث شریف فوق‌الذکر به عینه مشهود و مبرهن است.
مع‌الوصف، ژست گرفتن و اشاره انگشت سبابه به دور دست یا گره کردن مشت، بیان جملات فمنیستی در حمایت از حقوق بانوان، اظهار تعلق به مردم و ارائه لبخندهای ژک وند و ... یا سخن گفتن از آرزوهای ذهنی و وعده دادن و ... در عرصه انتخابات از دید مردم توهین تلقی می‌شوند. به هیچ وجه نباید ذره‌ای تردید داشت که مردم به مراتب باهوش‌تر از سیاسیون هستند. مردم نادان نیستند، آن‌ها حقیقت را می‌شناسند، آن را می‌فهمند و دوست دارند، هر چند تلخ، زیرا حقیقت تجلی حق است و حق تجلی راستی و پاکی.
علی‌ای حال، اگر به واقع معتقد هستیم "میزان رأی ملت است"، بیاییم با بیان حقایق به این میزان احترام گذاشته و برای به دست آوردن مقام و منصب، میزان را بازیچه قرار ندهیم.
و سلام
