تاریخ انتشار
جمعه ۲۵ دی ۱۳۹۴ ساعت ۰۳:۵۲
کد مطلب : ۱۵۴۵۹۳
فریاد بی‌صدای ساکنان «آب کری»/مسئولان ما را فقط وقت انتخابات می‌بینند+ تصاویر
۰
کبنا ؛
تابلوی نام روستا کنار جاده نصب نبود ولی با دیدن تابلوی شهید مسکینی متوجه رسیدن به روستا شدیم. جاده روستا به نظر قدیمی میرسید، قسمتی از آن آسفالت بود و قسمت منهتی به روستا، آسفالت آن کنده شده و عبور ماشین به سختی ممکن می کزد.
شاید تا به حال نام روستای آب کری به گوشتان نخورده باشد. وجه تسمیه آب کری حکایتی دارد که نشان از محرومیت مردم آن روستا می دهد. روستای کوچک در فاصله ۱۰ کیلومتری شهرستان لنده که جزء حوزه استحفاظی سوق می باشد.
روستایی که زادگاه شهید والامقام،سلطانعلی مسکینی است. وصیت شهید هدایت الله طیب را به یاد می آورم که نوشته بود: مرا در زادگاهم دفن کنید که بعد از مرگم به احترام جایگاه والای شهید مسئولان به داد محرومیت روستا رسیده و پیگیری مشکلات مردمش باشند.
امروز ولی ما شاهد عمل به وصیت این شهید بزرگوار و دیگر شهیدان در جامعه نیستیم. شهیدانی که جان دادند تا عزت و استقلال و سرافرازی انقلاب را حفظ کنند و مردم مستضعف جامعه از رسیدگی و پیگیری مشکلاتشان محروم نماند.
در نزدیکی این روستا، از دل یک تپه ماهور، چشمه زلالی می جوشد و روان میگردد و چون در ادبیات محلی به غار در کوه ها کر می گویند، این بود که به آب کری معروف گردید. عمر این چشمه به خیلی سال قبل بر میگردد و همین عامل سکونت مردم روستا در کنار این چشمه شیرین است.
این روستا از ۱۳ خانوار تشکیل شده که اکثرا به دامداری و کشاورزی مشغول می باشند.چند سالی هم هست که چند خانوار از اهالی دیشموک، قشلاق خود را در کنار مردم روستای آب کری می گذرانند.
اتفاقی روستا را پیدا کردیم و نام نآشنایی آن کنجکاوی ما را بیشتر کرد که راه به آن کج کنیم.
روستای آب کری در یک کیلومتری جاده اصلی منتهی به لنده قرار داشت(انتهای حوزه استحفاظی شهرستان کهگیلویه)
تابلوی نام روستا کنار جاده نصب نبود ولی با دیدن تابلوی شهید مسکینی متوجه رسیدن به روستا شدیم. جاده روستا به نظر قدیمی میرسید، قسمتی از آن آسفالت بود و قسمت منهتی به روستا، آسفالت آن کنده شده و عبور ماشین به سختی ممکن می کزد(به گفته اهالی روستا، خرابی بیش از حد جاده عبور و مرور از آن را در بارشهای زمستان برایشان سخت و دشوار میکند).
به روستا که رسیدیم از دیدن مناظر بکر و زیبا تعجب کرده و جذابیت آنها چشمانمان را نوازش می داد.
با تعدادی از اهالی به گپ و گفتگو مشغول شدیم. یکی از دوستان همراهم بود. اول فکر می کردند از طرف اداره ای برای سرکشی آمده ایم. سریع شروع به درد دل و ابراز مشکلاتشون کردند، گوش دادیم. دردها چه بسیار و مرهم قحط!!! گفتند،خیلی گفتند! گلایه کردند،خیلی زیاد!
از اینکه آب خوردن ندارند، از اینکه کسی به دردشان توجه ندارد، از وعده و قول های پوچ و تو خالی مسئولان شهرستان کهگیلویه گفتند و….
گوش دادیم و بدون اینکه کاره ای باشیم فقط ضبط کردیم! به ذهنمان خطور کرد می توانیم به گوش مسئولان برسانیم و خواهیم رساند.
درد اصلیشان نداشتن آب شرب بود. مجبورند روزانه از شهر سوق که در ۱۰ کیلومتری آنجاست، با پرداخت هزینه، تانکرهای حمل آب برایشان آب بیاورند و در یک مکان خاص که محلی بود حدود ۱۵ الی ۱۶ تانکر کوچک قرار داشت آب را تخلیه و سپس مردم روستا، هر خانواده مسافتی را طی کرده و آب را با بشکه های کوچک به منزل خود ببرند و حال این وسط که مسائل بهداشتی رعایت نمیشود و… این قصه سر دراز دارد !!!!!!!!!!!
از آب بیرون آمده از کر پرسیدیم! گفتند این آب برای استحمام و شست و شواست!
نشان چشمه را گرفتیم و برا دیدن آن به راه افتادیم. در مسیر چشمه، کانال ها و منبع روبازی دیدیم.کانال های که بستر آب جاری چشمه بودند در وضعیت بسیار بد بهداشتی قرار داشتند.این کانال ها پر بودند از لجن زارهای کثیف سبز و سیاه!
محلی بود برای قورباغه های که در حال جفت گیری و تخم گذاری بودند! آب این کانال به منبع هدایت میشد.با دیدن منبع که کاملا رو باز بود باورمان نمیشد اینجا محل ذخیره همان آبی است که اهالی روستا برای استحمام و شست و شو استفاده میکردند. منبع، بیشتر به چاه فاضلاب و لجن زار شباهت داشت تا منبع آب!!!
به روستا بازگشتیم و سوالاتی مبنی بر کمک و پیگیری مسئولان پرسیدیم که آیا مسئولان اجرائی بخشداری شهر سوق، فرمانداری شهرستان کهگیلویه، مسئولان اجرایی دیگر ادارات و حتی نمایندگان شما در مجلس برای سرکشی و شنیدن مشکلات به اینجا آمدند یا خیر؟ پاسخ دادند خیر، نه تنها نیامدند بلکه فکر میکنیم فراموش کردند روستای آب کری یی هست و مردمی در آنجا زندگی می کنند.
می گفتند قبلا که روستا شورا داشته بود بسیار پیگییری کردیم و هیچ مسئولی پاسخ گو نبوده و صرفا امروز و فردا می کردند و روزها در پی هم می رفتند و از پیگیری مسئولان خبری نشد!!
مسئولان بیدار شده و بداند روزی باید پاسخگویی این شهید در دادگاه عدل الهی باشند.
وقت خداحافظی از مردم روستا پرسیدیم، آیا نماینده شما در مجلس شورای اسلامی بههروستا سرکشی کرده تا از نزدیک شاهد محرومیت و درد شما باشد؟!
با پاسخ جالبی روبه رو شدیم که گفتند: نمایندگان،ما را فقط برای رای آوری و سود خودشان می خواهند و در ایام انتخابات همه آب کری و اهالی آن را می شناسند و قول و وعده می دهند ولی می روند و پشت سرشان را نگاه نمی کنند و آنچه می ماند روستای آب کری هست و محرومیت و مشکلات فراوان آن با بی توجهی مدیران و مسئولان!
شاید قلب شهید والامقام روستا، شهید سلطانعلی مسکینی از اینکه مسئولان، مردم روستای زادگاهش رو فراموش کردند، در رنج و عذاب باشد و پیش خدای خود شاکی گردد که ما از جان خود گذشتیم تا نهال نوپای انقلاب اسلامی جان بگیرد و رشد کند و ارزش های والای الهی حاکم گردد، الان که انقلاب تنومند گردیده چرا پدران و مادران مردم منطقه ام در اوج محرومیت، فقر و بی توجهی باشند؟
-------------------------------------------------------
گزارش و عکس: باقر بهدارپور-کهگیلویه
تابلوی نام روستا کنار جاده نصب نبود ولی با دیدن تابلوی شهید مسکینی متوجه رسیدن به روستا شدیم. جاده روستا به نظر قدیمی میرسید، قسمتی از آن آسفالت بود و قسمت منهتی به روستا، آسفالت آن کنده شده و عبور ماشین به سختی ممکن می کزد.
شاید تا به حال نام روستای آب کری به گوشتان نخورده باشد. وجه تسمیه آب کری حکایتی دارد که نشان از محرومیت مردم آن روستا می دهد. روستای کوچک در فاصله ۱۰ کیلومتری شهرستان لنده که جزء حوزه استحفاظی سوق می باشد.
روستایی که زادگاه شهید والامقام،سلطانعلی مسکینی است. وصیت شهید هدایت الله طیب را به یاد می آورم که نوشته بود: مرا در زادگاهم دفن کنید که بعد از مرگم به احترام جایگاه والای شهید مسئولان به داد محرومیت روستا رسیده و پیگیری مشکلات مردمش باشند.
امروز ولی ما شاهد عمل به وصیت این شهید بزرگوار و دیگر شهیدان در جامعه نیستیم. شهیدانی که جان دادند تا عزت و استقلال و سرافرازی انقلاب را حفظ کنند و مردم مستضعف جامعه از رسیدگی و پیگیری مشکلاتشان محروم نماند.
در نزدیکی این روستا، از دل یک تپه ماهور، چشمه زلالی می جوشد و روان میگردد و چون در ادبیات محلی به غار در کوه ها کر می گویند، این بود که به آب کری معروف گردید. عمر این چشمه به خیلی سال قبل بر میگردد و همین عامل سکونت مردم روستا در کنار این چشمه شیرین است.
این روستا از ۱۳ خانوار تشکیل شده که اکثرا به دامداری و کشاورزی مشغول می باشند.چند سالی هم هست که چند خانوار از اهالی دیشموک، قشلاق خود را در کنار مردم روستای آب کری می گذرانند.
اتفاقی روستا را پیدا کردیم و نام نآشنایی آن کنجکاوی ما را بیشتر کرد که راه به آن کج کنیم.
روستای آب کری در یک کیلومتری جاده اصلی منتهی به لنده قرار داشت(انتهای حوزه استحفاظی شهرستان کهگیلویه)
تابلوی نام روستا کنار جاده نصب نبود ولی با دیدن تابلوی شهید مسکینی متوجه رسیدن به روستا شدیم. جاده روستا به نظر قدیمی میرسید، قسمتی از آن آسفالت بود و قسمت منهتی به روستا، آسفالت آن کنده شده و عبور ماشین به سختی ممکن می کزد(به گفته اهالی روستا، خرابی بیش از حد جاده عبور و مرور از آن را در بارشهای زمستان برایشان سخت و دشوار میکند).
به روستا که رسیدیم از دیدن مناظر بکر و زیبا تعجب کرده و جذابیت آنها چشمانمان را نوازش می داد.
با تعدادی از اهالی به گپ و گفتگو مشغول شدیم. یکی از دوستان همراهم بود. اول فکر می کردند از طرف اداره ای برای سرکشی آمده ایم. سریع شروع به درد دل و ابراز مشکلاتشون کردند، گوش دادیم. دردها چه بسیار و مرهم قحط!!! گفتند،خیلی گفتند! گلایه کردند،خیلی زیاد!
از اینکه آب خوردن ندارند، از اینکه کسی به دردشان توجه ندارد، از وعده و قول های پوچ و تو خالی مسئولان شهرستان کهگیلویه گفتند و….
گوش دادیم و بدون اینکه کاره ای باشیم فقط ضبط کردیم! به ذهنمان خطور کرد می توانیم به گوش مسئولان برسانیم و خواهیم رساند.
درد اصلیشان نداشتن آب شرب بود. مجبورند روزانه از شهر سوق که در ۱۰ کیلومتری آنجاست، با پرداخت هزینه، تانکرهای حمل آب برایشان آب بیاورند و در یک مکان خاص که محلی بود حدود ۱۵ الی ۱۶ تانکر کوچک قرار داشت آب را تخلیه و سپس مردم روستا، هر خانواده مسافتی را طی کرده و آب را با بشکه های کوچک به منزل خود ببرند و حال این وسط که مسائل بهداشتی رعایت نمیشود و… این قصه سر دراز دارد !!!!!!!!!!!
از آب بیرون آمده از کر پرسیدیم! گفتند این آب برای استحمام و شست و شواست!
نشان چشمه را گرفتیم و برا دیدن آن به راه افتادیم. در مسیر چشمه، کانال ها و منبع روبازی دیدیم.کانال های که بستر آب جاری چشمه بودند در وضعیت بسیار بد بهداشتی قرار داشتند.این کانال ها پر بودند از لجن زارهای کثیف سبز و سیاه!
محلی بود برای قورباغه های که در حال جفت گیری و تخم گذاری بودند! آب این کانال به منبع هدایت میشد.با دیدن منبع که کاملا رو باز بود باورمان نمیشد اینجا محل ذخیره همان آبی است که اهالی روستا برای استحمام و شست و شو استفاده میکردند. منبع، بیشتر به چاه فاضلاب و لجن زار شباهت داشت تا منبع آب!!!
به روستا بازگشتیم و سوالاتی مبنی بر کمک و پیگیری مسئولان پرسیدیم که آیا مسئولان اجرائی بخشداری شهر سوق، فرمانداری شهرستان کهگیلویه، مسئولان اجرایی دیگر ادارات و حتی نمایندگان شما در مجلس برای سرکشی و شنیدن مشکلات به اینجا آمدند یا خیر؟ پاسخ دادند خیر، نه تنها نیامدند بلکه فکر میکنیم فراموش کردند روستای آب کری یی هست و مردمی در آنجا زندگی می کنند.
می گفتند قبلا که روستا شورا داشته بود بسیار پیگییری کردیم و هیچ مسئولی پاسخ گو نبوده و صرفا امروز و فردا می کردند و روزها در پی هم می رفتند و از پیگیری مسئولان خبری نشد!!
مسئولان بیدار شده و بداند روزی باید پاسخگویی این شهید در دادگاه عدل الهی باشند.
وقت خداحافظی از مردم روستا پرسیدیم، آیا نماینده شما در مجلس شورای اسلامی بههروستا سرکشی کرده تا از نزدیک شاهد محرومیت و درد شما باشد؟!
با پاسخ جالبی روبه رو شدیم که گفتند: نمایندگان،ما را فقط برای رای آوری و سود خودشان می خواهند و در ایام انتخابات همه آب کری و اهالی آن را می شناسند و قول و وعده می دهند ولی می روند و پشت سرشان را نگاه نمی کنند و آنچه می ماند روستای آب کری هست و محرومیت و مشکلات فراوان آن با بی توجهی مدیران و مسئولان!
شاید قلب شهید والامقام روستا، شهید سلطانعلی مسکینی از اینکه مسئولان، مردم روستای زادگاهش رو فراموش کردند، در رنج و عذاب باشد و پیش خدای خود شاکی گردد که ما از جان خود گذشتیم تا نهال نوپای انقلاب اسلامی جان بگیرد و رشد کند و ارزش های والای الهی حاکم گردد، الان که انقلاب تنومند گردیده چرا پدران و مادران مردم منطقه ام در اوج محرومیت، فقر و بی توجهی باشند؟
-------------------------------------------------------
گزارش و عکس: باقر بهدارپور-کهگیلویه
اخ تا قیومت