تاریخ انتشار
يکشنبه ۶ دی ۱۳۹۴ ساعت ۰۶:۳۰
کد مطلب : ۱۵۰۲۹۱
همای سعادت بر سر کدام کهگیلویه ای می نشیند؟
۰
کبنا ؛بهنام عکاشه
صبح که به همراه احمد تقوی به سمت دهدشت می رفتیم هیچ گاه تصور نمی کردم روزی به این شلوغی را پشت سر بگذاریم.
شاید اینکه بزرگواری در اقدامی ماندلاوار از قدرت کناره گرفته بود مهم ترین عامل ثبت نام کسانی بود که تاج و تخت بی پادشاه را هدف گرفته بودند.
دیروز جهانگیر حبیبی نامش را به عنوان اولین در سامانه انتخابات ثبت کرد.
حبیبی که سعی می کند با منطقیان و لاهوتی، روابط تنظیم شده و احترام آمیزی داشته باشد بر سوابق اجرائی اش تاکید می کند و نگاه ها را از بعد سیاسی به تخصصی می کشاند.
همراهان زیاد حبیبی نشان داد او به اهرم های اجتماعی تمایل زیادی داشته و از این حربه، از روز اول به روشی برای رسیدن به قدرت استفاده خواهد کرد.
او که حالا گردپیری را بر چهره اش می بیند با روزهای جوانی که با کارکنانی که از واتساپ آن روزها را به یادش می آوردند، به پیست اسکی یاسوج می رفتند فاصله دارد، ولی رفتارش نشان می داد با این موضوع میانه خوبی ندارد.
او که در همه پست و همه مناطق کشور فعالیت داشته است حالا صندلی مجلس را برای سنگر بعدی در نظر گرفته است.
در این بین اما کسانی به فرمانداری آمدند که ظاهرا هدفی نداشتند و به تنهائی و با پوشه ای در دست برای ثبت نام آمده بودند. در بین همراهان نیز کسانی بودند که با چند کاندیدا همراه شده بودند! که این از عجایب دیروز فرمانداری دهدشت بود.
رفتار مناسب روابط عمومی، حراست و ستاد انتخابات فرمانداری کهگیلویه با خبرنگاران نیز از نکات جالب بود و خبرنگاران کهگیلویه ای نیز قدردان این بودند.
خساست بچه های ستاد انتخابات در ارائه آمار کاندیداها، شیطنت های محسن تباری در کنار سوالات گمره کننده صادق دوپیکر و مسعود آرام روز خوبی را برایم رقم زده بود.
رستاد آمد. درست به عکس همفکر خود حبیبی او ترجیح داد به تنهائی وارد فرمانداری شود.
لطیف رستاد با چهره فتوژنیک که متانت رفتارش، آدمی را به یاد رئیس جمهور اسبق می اندازد با کت و شلواری که خط اطوئی لبه تیز داشت و با کیفی که شبیه کیف انگلیسی! بود به حیاط فرمانداری آمد و مورد استقبال حفاظت فرمانداری قرار گرفت.
او از اساتید سیاسی اش منطقیان و لاهوتی گفت و از دومی بواسطه برخی روایات، تمجیدی بی سابقه نمود و نشان داد اخلاق سیاسی اش هنوز پابرجاست.
رستاد که هشت سال پیش در رقابتی پایاپای با فعالیتی چندروزه حرف و حدیث دار، به بزرگواری باخت و دور گذشته وارد عرصه نشد، این بار تصمیم گرفته وارد صحنه انتخابات شود، البته همه می دانند او فقط در صورتی می ماند که منطقیان و لاهوتی در این عرصه به دلایلی نباشند.
او خطاب به همفکرانش به شعر سهراب بسنده کرد؛ چترها را باید بست، زیر باران باید رفت. رستاد اما می داند عرصه سیاست در کهگیلویه مانند او و گفتارش، چندان لطیف نخواهند ماند.
این از آمدن لطف الله سپهر رئیس اسبق شورای نگهبان استان و مدیرکل ارشاد خوزستان پیدا بود که از همه رفتارهایش در گذشته دفاع کرد.
سپهر که در زمان مجلس ششم رئیس شورای نگهبان استان بوده وقایع تلخ گچساران در اسفند ۱۳۷۸ را عمل به وظایف قانونی خود عنوان کرد و گفت: هرزمان و هرجا که تخلف از قانون دیده شود با آن برخورد می شود.
البته او این تصمیم را تصمیمی از بالا توصیف نمود.
سپهر که دیروز کمی دیر به فرمانداری آمده بود با در بسته ستاد انتخابات روبرو شد ولی او بیدی نیست که با این بیدها بلرزد. او که توانسته حاج بهرام را به آن گرفتاری مبتلا نماید قادر به باز کردن هر دری خواهد بود، حتی در ستاد انتخابات فرمانداری کهگیلویه.
دیروز اما در دهدشت تصاویری را برداشتم که مرا به روزهای خوش در کهگیلویه بزرگ امیدوار نمود.
آرامشی که در مردم عادی دهدشت بود نشان از آرامش نهفته در دل هیاهوهای سیاسیون داشت و این از بازی ناآشنای پیرمردهای بازنشسته دهدشتی جلوی درب فرمانداری کاملا هویدا بود.
برای آنها چه فرقی می کرد و می کند کی بر کرسی سبز بهارستان تکیه بزند. آنها آرامش دیروز صبح دهدشت را با هیچ چیز عوض نمی کردند.
دیروز اما تصویری از یک فروشگاه نسبتا مدرن روبروی فرمانداری دهدشت چشمانم را به خود جلب کرد. فروشگاهی که نشان می داد دهدشت و مردمانش در حال تغییر هستند وکسی می تواند نگاه این مردم را به سمت خود بکشاند که نگرش تازه ای به دوردست داشته باشد.
آیا دهدشت تغییر خواهد کرد؟ تا ۷ اسفند فقط دوماه و دو روز مانده است و باید دید همای سعادت فلکه روبروی فرمانداری بر شانه کدام مرد کهگیلویه ای می نشیند؟
تصاویر از سیداحمد تقوی
صبح که به همراه احمد تقوی به سمت دهدشت می رفتیم هیچ گاه تصور نمی کردم روزی به این شلوغی را پشت سر بگذاریم.
شاید اینکه بزرگواری در اقدامی ماندلاوار از قدرت کناره گرفته بود مهم ترین عامل ثبت نام کسانی بود که تاج و تخت بی پادشاه را هدف گرفته بودند.
دیروز جهانگیر حبیبی نامش را به عنوان اولین در سامانه انتخابات ثبت کرد.
حبیبی که سعی می کند با منطقیان و لاهوتی، روابط تنظیم شده و احترام آمیزی داشته باشد بر سوابق اجرائی اش تاکید می کند و نگاه ها را از بعد سیاسی به تخصصی می کشاند.
همراهان زیاد حبیبی نشان داد او به اهرم های اجتماعی تمایل زیادی داشته و از این حربه، از روز اول به روشی برای رسیدن به قدرت استفاده خواهد کرد.
او که حالا گردپیری را بر چهره اش می بیند با روزهای جوانی که با کارکنانی که از واتساپ آن روزها را به یادش می آوردند، به پیست اسکی یاسوج می رفتند فاصله دارد، ولی رفتارش نشان می داد با این موضوع میانه خوبی ندارد.
او که در همه پست و همه مناطق کشور فعالیت داشته است حالا صندلی مجلس را برای سنگر بعدی در نظر گرفته است.
در این بین اما کسانی به فرمانداری آمدند که ظاهرا هدفی نداشتند و به تنهائی و با پوشه ای در دست برای ثبت نام آمده بودند. در بین همراهان نیز کسانی بودند که با چند کاندیدا همراه شده بودند! که این از عجایب دیروز فرمانداری دهدشت بود.
رفتار مناسب روابط عمومی، حراست و ستاد انتخابات فرمانداری کهگیلویه با خبرنگاران نیز از نکات جالب بود و خبرنگاران کهگیلویه ای نیز قدردان این بودند.
خساست بچه های ستاد انتخابات در ارائه آمار کاندیداها، شیطنت های محسن تباری در کنار سوالات گمره کننده صادق دوپیکر و مسعود آرام روز خوبی را برایم رقم زده بود.
رستاد آمد. درست به عکس همفکر خود حبیبی او ترجیح داد به تنهائی وارد فرمانداری شود.
لطیف رستاد با چهره فتوژنیک که متانت رفتارش، آدمی را به یاد رئیس جمهور اسبق می اندازد با کت و شلواری که خط اطوئی لبه تیز داشت و با کیفی که شبیه کیف انگلیسی! بود به حیاط فرمانداری آمد و مورد استقبال حفاظت فرمانداری قرار گرفت.
او از اساتید سیاسی اش منطقیان و لاهوتی گفت و از دومی بواسطه برخی روایات، تمجیدی بی سابقه نمود و نشان داد اخلاق سیاسی اش هنوز پابرجاست.
رستاد که هشت سال پیش در رقابتی پایاپای با فعالیتی چندروزه حرف و حدیث دار، به بزرگواری باخت و دور گذشته وارد عرصه نشد، این بار تصمیم گرفته وارد صحنه انتخابات شود، البته همه می دانند او فقط در صورتی می ماند که منطقیان و لاهوتی در این عرصه به دلایلی نباشند.
او خطاب به همفکرانش به شعر سهراب بسنده کرد؛ چترها را باید بست، زیر باران باید رفت. رستاد اما می داند عرصه سیاست در کهگیلویه مانند او و گفتارش، چندان لطیف نخواهند ماند.
این از آمدن لطف الله سپهر رئیس اسبق شورای نگهبان استان و مدیرکل ارشاد خوزستان پیدا بود که از همه رفتارهایش در گذشته دفاع کرد.
سپهر که در زمان مجلس ششم رئیس شورای نگهبان استان بوده وقایع تلخ گچساران در اسفند ۱۳۷۸ را عمل به وظایف قانونی خود عنوان کرد و گفت: هرزمان و هرجا که تخلف از قانون دیده شود با آن برخورد می شود.
البته او این تصمیم را تصمیمی از بالا توصیف نمود.
سپهر که دیروز کمی دیر به فرمانداری آمده بود با در بسته ستاد انتخابات روبرو شد ولی او بیدی نیست که با این بیدها بلرزد. او که توانسته حاج بهرام را به آن گرفتاری مبتلا نماید قادر به باز کردن هر دری خواهد بود، حتی در ستاد انتخابات فرمانداری کهگیلویه.
دیروز اما در دهدشت تصاویری را برداشتم که مرا به روزهای خوش در کهگیلویه بزرگ امیدوار نمود.
آرامشی که در مردم عادی دهدشت بود نشان از آرامش نهفته در دل هیاهوهای سیاسیون داشت و این از بازی ناآشنای پیرمردهای بازنشسته دهدشتی جلوی درب فرمانداری کاملا هویدا بود.
برای آنها چه فرقی می کرد و می کند کی بر کرسی سبز بهارستان تکیه بزند. آنها آرامش دیروز صبح دهدشت را با هیچ چیز عوض نمی کردند.
دیروز اما تصویری از یک فروشگاه نسبتا مدرن روبروی فرمانداری دهدشت چشمانم را به خود جلب کرد. فروشگاهی که نشان می داد دهدشت و مردمانش در حال تغییر هستند وکسی می تواند نگاه این مردم را به سمت خود بکشاند که نگرش تازه ای به دوردست داشته باشد.
آیا دهدشت تغییر خواهد کرد؟ تا ۷ اسفند فقط دوماه و دو روز مانده است و باید دید همای سعادت فلکه روبروی فرمانداری بر شانه کدام مرد کهگیلویه ای می نشیند؟
تصاویر از سیداحمد تقوی
